Κώστας Καζάκος (29 Μαΐου 1935 Πύργο Ηλείας - 13 Σεπτεμβρίου 2022) - Ένας από τους σημαντικότερους έλληνες ηθοποιούς, με μακρόχρονη θητεία στο θέατρο, τον κινηματογράφο και την τηλεόραση, αλλά και σημαντική πολιτική δράση

 

 

Ο Κώστας Καζάκος είναι ένας από τους σημαντικότερους έλληνες ηθοποιούς, με μακρόχρονη θητεία στο θέατρο, τον κινηματογράφο και την τηλεόραση. 

Ενεργός πολίτης με δημόσιο λόγο, στρατεύτηκε στις τάξεις του ΚΚΕ από την επάνοδο της Δημοκρατίας το 1974 και μετά. Από το 2007 έως το 2012 διετέλεσε βουλευτής Επικρατείας.

Γεννήθηκε στις 29 Μαΐου 1935 στον Πύργο της Ηλείας από πατέρα μανιάτικης καταγωγής. 

Ο Αναστάσιος Καζάκος ήταν δημόσιος υπάλληλος, αλλά εκδιώχθηκε από την υπηρεσία του και εξορίστηκε κατά τη διάρκεια του Εμφυλίου Πολέμου. Από το 1948 ο Κώστας Καζάκος ζούσε με τη μητέρα και τα τρία αδέλφια του στην Αθήνα, όπου το 1952 τελείωσε το νυχτερινό Γυμνάσιο στο Παγκράτι εργαζόμενος. 

Όνειρό του ήταν να γίνει φιλόλογος, αλλά δεν μπόρεσε να εγγραφεί στη Φιλοσοφική Σχολή του Πανεπιστημίου Αθηνών, επειδή δεν μπόρεσε να προσκομίσει πιστοποιητικό κοινωνικών φρονημάτων. Έτσι, το 1953 γράφτηκε και σπούδασε στη θρυλική κινηματογραφική σχολή του Λυκούργου Σταυράκου, με δασκάλους μεταξύ άλλων τον Γρηγόρη Γρηγορίου και τον Κάρολο Κουν.

 

                                               Ο Κώστας Καζάκος στην ταινία «Κοντσέρτο για πολυβόλα» (1967)

Ο Κάρολος Κουν εκτίμησε το ταλέντο και τον πήρε μαζί του στο Θέατρο Τέχνης. Πρωτοεμφανίστηκε στο θέατρο το 1957 στο έργο του Μπέρτολτ Μπρεχτ «Ο κύκλος με την κιμωλία». 

Έπαιξε σημαντικούς ρόλους σε σπουδαία έργα συγγραφέων, όπως ο Ιάκωβος Καμπανέλλης («Η αυλή των θαυμάτων»), 

ο Άρθουρ Μίλερ («Ψηλά απ’ τη γέφυρα»), 

ο Κάρλο Γκολντόνι («Λοκαντιέρα»), 

ο Ζαν-Πολ Σαρτρ («Νεκροί χωρίς τάφο»), 

ο Τενεσί Ουίλιαμς («Γυάλινος Κόσμος»), αλλά και σε έργα του Σοφοκλή («Αντιγόνη») και του Αριστοφάνη («Όρνιθες») στο Θέατρο Τέχνης και στους θιάσους της Κυρίας Κατερίνας, του Αλέκου Αλεξανδράκη, της Άννας Συνοδινού και της Έλλης Λαμπέτη.

Η πρώτη του εμφάνιση στο σινεμά ήταν το 1956 στη σατιρική ταινία του Γρηγόρη Γρηγορίου «Η αρπαγή της Περσεφόνης», σε σενάριο του Ιάκωβου Καμπανέλλη. 

Ακολούθησαν ταινίες, όπως «Το μπλόκο» του Άδωνι Κύρου (1965), «Το παρελθόν μιας γυναίκας» (1968) του Γιάννη Δαλιανίδη, «Η λεωφόρος του μίσους» (1968) και «Πεθαίνω κάθε ξημέρωμα» (1969) του Νίκου Φώσκολου, «Μια γυναίκα στην Αντίσταση» (1970) του Ντίνου Δημόπουλου, «Λυσιστράτη» (1972) του Γιώργου Ζερβουλάκου, «Ιφιγένεια» (1977) του Μιχάλη Κακογιάννη, «Ο άνθρωπος με το γαρύφαλλο» (1980) του Νίκου Τζήμα, «Ο δραπέτης» (1991) του Λευτέρη Ξανθόπουλου και άλλες.

Η ταινία-σταθμός στη ζωή του – και τεράστια επιτυχία της εποχής – ήταν το πολεμικό δράμα του Ντίνου Δημόπουλου σε σενάριο Νίκου Φώσκολου «Κοντσέρτο για πολυβόλα» (1967), όπου στα γυρίσματα γνώρισε, ερωτεύτηκε και τελικά παντρεύτηκε την συμπρωταγωνίστρια του Τζένη Καρέζη, με την οποία απέκτησε ένα γιο, τον γνωστό ηθοποιό Κωνσταντίνο Καζάκο. Μέχρι το θάνατο της σπουδαίας ηθοποιού το 1992 θα είναι ένα από τα δύο καλλιτεχνικά ζευγάρια που θα δεσπόζουν στο εγχώριο σταρ-σίστεμ (το άλλο ήταν το ζευγάρι Βουγιουκλάκη - Παπαμιχαήλ).

 

Ο Κώστας Καζάκος και η Τζένη Καρέζη στο «Μεγάλο μας τσίρκο» (1973)

Η πρώτη κοινή εμφάνισή τους ως θιασάρχες ήταν το 1968, με το ιστορικό έργο του Γεωργίου Ρούσσου «Θεοδώρα η μεγάλη», που απετέλεσε μία από τις μεγαλύτερες επιτυχίες τους, μαζί με τη θρυλική παράσταση «Το μεγάλο μας τσίρκο» (1973). 

Από τις υπόλοιπες κοινές εμφανίσεις τους ξεχώρισαν οι παραστάσεις των έργων «Κυρία δεν με μέλλει» του Βικτοριέν Σαρντού (1970), «Ποιος φοβάται τη Βιρτζίνια Γουλφ;» (1982) του Έντουαρντ Άλμπι σε σκηνοθεσία του Ζιλ Ντασέν και «Διαμάντια και μπλουζ» (1990) της Λούλας Αναγνωστάκη, που ήταν και η τελευταία κοινή τους εμφάνιση.

Στην τηλεόραση πρωτόπαιξε με την Τζένη Καρέζη το 1973 στη σειρά «Μαρίνα Αυγέρη», σε σενάριο της Καρέζη, το οποίο υπέ­γραφε με το ψευδώνυμο Παυλίνα Μπόταση, κι έπειτα στις σειρές «Η μεγάλη περιπέτεια» (1976) και «Μαύρη χρυσαλλίδα» (1990) -και οι δύο με την Τζένη Καρέζη- και «Ο μεγάλος ξεσηκωμός» (1977) στο ρόλο του Οδυσσέα Ανδρούτσου.

Μετά το θάνατο της Τζένης Καρέζη, ο Κώστας Καζάκος πρωταγωνίστησε κυρίως σε θεατρικές παραστάσεις, όπως «Ο θάνατος του εμποράκου» (1993) του Άρθουρ Μίλερ και «Η όπερα της πεντάρας» (1993) του Μπέρτολτ Μπρεχτ σε σκηνοθεσία Ζιλ Ντασέν, «Αντιγόνη» (1995) του Σοφοκλή σε σκηνοθεσία Μίνωα Βολανάκη, «Βασιλιάς Λιρ» (1996) του Σέξπιρ, «Περιμένοντας τον Γκοντό» του Σάμιουελ Μπέκετ (1997), κ.ά. Το 2004 συμμετείχε στο σίριαλ του Mega «Βέρα στο δεξί», από τις μεγάλες τηλεοπτικές επιτυχίες της εποχής εκείνης.

Ο Κώστας Καζάκος πολιτικά είναι ενταγμένος στο ΚΚΕ. Διετέλεσε πρόεδρος της Πανελλήνιας Πολιτιστικής Κίνησης (ΠΑΠΟΚ), ενός καλλιτεχνικού οργανισμού που ιδρύθηκε με πρωτοβουλία του ΚΚΕ και προσέφερε αξιόλογο πολιτιστικό έργο από τα μέσα της δεκαετίας του ‘70 έως και τις αρχές της δεκαετίας του’90. 

Στις 8 Νοεμβρίου 1999, σ’ ένα πρωτότυπο χάπενινγκ του ΚΚΕ στην πλατεία Συντάγματος, ήταν ο πρόεδρος του «Δικαστηρίου των Λαών» που δίκασε για εγκλήματα πολέμου τον τότε πρόεδρο των ΗΠΑ, Μπιλ Κλίντον, ο οποίος επρόκειτο να πραγματοποιήσει επίσημη επίσκεψη στην Αθήνα. Από το 2007 έως το 2012 διετέλεσε βουλευτής επικρατείας του ΚΚΕ.

Από το 1997 ο Κώστας Καζάκος είναι παντρεμένος με την ηθοποιό Τζένη Κόλλια, με την οποία έχει αποκτήσει τέσσερα παιδιά.

Ο Κώστας Καζάκος άφησε την τελευταία του πνοή από πολυοργανική ανεπάρκεια στις 13 Σεπτεμβρίου 2022 στο νοσοκομείο «Ευαγγελισμός».

 

Φιλμογραφία

Κινηματογράφος

Τηλεόραση

Θεατρογραφία

Έτος	Τίτλος	Ρόλος
1956	Αρπαγή της Περσεφόνης	Πλούτωνας
1961	Τα σαράντα παλικάρια	Κίτσος
1962	Πεζοδρόμιο	κακοποιός
	Προδωμένη αγάπη	Στέλιος
	Ηλέκτρα	χωρικός
1963	Ένας ντελικανής	Λεωνίδας
	Λενιώ η βοσκοπούλα	Καραφώτης
1964	Εξωτικές βιταμίνες	Μανώλης
	Η Κύπρος στις φλόγες	Αλής
	Τα δάκρυα μου είναι καυτά
1965	Η στοργή	Αλέκος
	Το μπλόκο	Κοσμάς
	Με πόνο και με δάκρυα	Βαγγέλης Κατραπάς
	Το πρόσωπο της ημέρας	Λέανδρος
	Απόκληροι της κοινωνίας	Χαράλαμπος
	Περιφρόνα με γλυκιά μου	Μιχάλης
1966	Οι ένοχοι	Σωτήρης Ντάβος
	Κοινωνία ώρα μηδέν	απατεώνας
	Ο γυρισμός του στρατιώτη	Πέτρος
1967	Κοντσέρτο για πολυβόλα	λοχαγός Αλέξης Θεοδώρου
	Οι σφαίρες δεν γυρίζουν πίσω	Τσάκος
1968	Αγάπη και αίμα	Έκτωρ Αρβούζης
	Η λεωφόρος του μίσους	Κώστας Κυριαζής
	Το παρελθόν μιας γυναίκας	Βασίλης Μουτούσης
1969	Πανικός	Βασίλης Μακρίδης
	Πεθαίνω κάθε ξημέρωμα	Ορφέας
	Το κορίτσι του "17"
1970	Εν ονόματι του νόμου	Αλέξης Αλεβίζος
	Μια γυναίκα στην Αντίσταση	λοχαγός Δημήτρης Ζορμπάς
1971	Υποβρύχιο Παπανικολής	πλωτάρχης Μίλτος Ιατρίδης
1972	Λυσιστράτη	Κινησίας
	Ερωτική συμφωνία	Πέτρος Κρίσπης
1973	Ζήτημα ζωής και θανάτου	Αντώνης Μαράς
1975	Το κελί μηδέν
1977	Ιφιγένεια εν Αυλίδι	Αναμέμνονας
1980	Ο άνθρωπος με το γαρύφαλλο	Κούλης
1982	Στη ζούγκλα της Αθήνας	Σωτήρης
	Ταξίδι στην πρωτεύουσα	Μελέτης
1991	Ο δραπέτης	μαστρο-Αντώνης Μπάρκας
2013	1866	Χατζημιχάλης Γιάνναρης
Έτος	Τίτλος	Κανάλι	Ρόλος	Σημειώσεις
1972-1973	Μαρίνα Αυγέρη	ΕΙΡΤ	Βασίλης	Πρωταγωνιστικός Ρόλος/Σκηνοθεσία
1976-1977	Μεγάλη Περιπέτεια	ΕΡΤ	Αλέξανδρος Αντύπας	Πρωταγωνιστικός Ρόλος/Σκηνοθεσία
1977	Ο Μεγάλος Ξεσηκωμός	ΥΕΝΕΔ	Οδυσσέας Ανδρούτσος	Πρωταγωνιστικός Ρόλος
1990-1991	Μαύρη Χρυσαλλίδα	ΕΤ1	Γκέρχαρτ Φον Κρούγκε	Πρωταγωνιστικός Ρόλος
1992-1993	Κλειστά Παράθυρα		Βασίλης Βαλμάς	Πρωταγωνιστικός Ρόλος
1993	Τμήμα Ηθών	ΑΝΤ1	Κώστας	Επεισόδιο: "Η παγίδα"
1994	Το Γελοίον Του Πράγματος		παπά-Νεκτάριος	Επεισόδιο: "Μετά την κατάρρευση του Σοσιαλισμού"
2000-2001	Εκτός Πορείας	ΕΤ1	Απόστολος	Πρωταγωνιστικός Ρόλος
2004-2007	Βέρα Στο Δεξί	MEGA	Διαμαντής Αμυράς	Πρωταγωνιστικός Ρόλος
2007-2008	Ζωή Ξανά	ΑLPHA	Γιάννης Αργυρίου	Πρωταγωνιστικός Ρόλος
2012	Γεώργιος Ξενουδάκης (1816-1888)		αφηγητής (φωνή)	Τηλεταινία
Έτος	Τίτλος
1954	Η μικρή μας πόλη
1957	Η αυλή των θαυμάτων
1970	Η κυρία δεν με μέλλει
1971	Ασπασία
1973	Το μεγάλο μας τσίρκο
1977	Πάπισσα Ιωάννα
	Η Παναγία των δολαρίων
1978	Πολίτες δεύτερης κατηγορίας
1982	Ποιος φοβάται τη Βιρτζίνια Γουλφ;
1987	Jogging
1999	Τα σέβη μας, δόκτωρ Τσέχωφ
2000	Οι μικροαστοί
2006	Ήταν όλοι τους παιδιά μου

 

 

ΠΗΓΗ. 1. sansimera

             2. el.wikipedia