Κατά τη διάρκεια του Α' Παγκοσμίου Πολέμου, ο Φλέμινγκ, υπηρετώντας ως ιατρός ήρθε σε επαφή με εκατοντάδες τραυματισμένους στρατιώτες που ταλανίζονταν από διαφόρων ειδών λοιμώξεις, γεγονός που τον επηρέασε να στραφεί στη μικροβιολογία.
Μετά το τέλος του Πολέμου εργάστηκε στο εργαστήριο St Mary's Hospital όπου ανακάλυψε αρχικά τη λυσοζύμη, βιολογική ουσία που καταστρέφει το τοίχωμα των βακτηριδίων.
Το 1928, ένα τυχαίο γεγονός στάθηκε αφορμή για την ανακάλυψη της πενικιλίνης.
Η καλλιέργεια ενός σταφυλοκόκκου μολύνθηκε από τη μούχλα.
Ο Φλέμινγκ αντί να πετάξει το μολυσμένο σταφυλόκοκκο τον μελέτησε ενδελεχώς για να ταυτοποιήσει τη μούχλα. Ύστερα από έρευνες τριών ετών ανακαλύφθηκε το μικρόβιο «Penicillium notatum».
Το 1933 εκχύλισμα πενικιλίνης χρησιμοποιήθηκε επιτυχώς για να αντιμετωπιστεί ένα περιστατικό επιπεφυκίτιδας.
Το 1940, έπειτα από εξαετείς έρευνες, ο Έρνεστ Τσέιν μέλος της επιστημονικής ομάδας του Χάουαρντ Φλόρεϋ κατάφερε να δημιουργήσει την πρώτη καθαρή πενικιλίνη.
Έτσι, από το 1942 και εξής άρχισε σταδιακά η παραγωγή της πενικιλίνης με ευεργετικές συνέπειες για τους τραυματισμένους του Β' Παγκοσμίου Πολέμου.
Το 1945 απονεμήθηκε το Νόμπελ Ιατρικής στους Φλέμινγκ, Τσέιν και Φλόρεϋ για την ανακάλυψη της Πενικιλίνης.
Ερωτηθείς για το Νόμπελ Ιατρικής, ο Φλέμινγκ δήλωσε: «Η φύση δημιούργησε την πενικιλίνη. Εγώ απλώς τη βρήκα».
Η πενικιλίνη ήταν το πρώτο αντιβιοτικό που παρασκευάστηκε ανοίγοντας έτσι μία ολόκληρη εποχή στον τομέα των αντιβιοτικών, με αποτέλεσμα το β' μισό του 20ου αιώνα να αναφέρεται ως «η εποχή των αντιβιοτικών».
ΠΗΓΗ. historical-quest.com
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου