«Νύχτες που περνούν, που δεν θα ξαναρθούν»
Εκείνη την εποχή τα θερινά σινεμά έπαιζαν ξανά τις ταινίες του χειμώνα ή κόπιες από παλιές ασπρόμαυρες ταινίες του Χόλυγουντ ή ιταλικό νεορεαλισμό και μια βόλτα στους δροσερούς τους κήπους ήταν συνώνυμη με μπίρες, τσιγάρα, Μπόγκαρτ, Λωρήν Μπακόλ, Παζολίνι, γουέστερν.
Στην αλλαγή του αιώνα άλλαξε κι αυτό. Η ροή νέων ταινιών δεν σταματάει καθόλου μέσα στη χρονιά και οι θερινοί κινηματογράφοι παίζουν και αυτοί ταινίες πρώτης προβολής, όπως και τα χειμερινά αδελφάκια τους.
Φαντάζομαι ότι αυτό οφείλεται εν μέρει στη μεγάλη αύξηση των ταινιών που ρίχνονται στην αγορά. Και αυτό είναι καλό. Πολύ καλό. Γιατί έπεσε η μονοκρατορία των στούντιο της Δυτικής Ακτής και τώρα βλέπουμε πολλές ταινίες από τον ανεξάρτητο αμερικάνικο κινηματογράφο, από τα Βαλκάνια, τη Σκανδιναβία, το Ιράν, την Άπω Ανατολή, την Αφρική.
Χάθηκε όμως κάτι από τη μαγεία της ομερτά μιας κοινότητας φανατικών και μη κινηματογραφόφιλων που είχε ξεμείνει στην πόλη μέσα στο καλοκαίρι μέσα στη ζέστη και έψαχνε καταφύγιο στις πλαστικές καρέκλες και τα στρογγυλά τραπεζάκια μπροστά από τη μεγάλη οθόνη.
Επειδή όμως εντέλει τίποτα δε χάνεται, απλά αλλάζει μορφή για να προσαρμοστεί στους νέους καιρούς, η νοσταλγική σινεφίλ αύρα των θερινών κινηματογράφων πλανάται πάνω από ταράτσες πολυκατοικιών, ακάλυπτους, πλατείες και υπόγεια και δίνει τον τόνο στα καλοκαιρινά μας βράδια ‘μ’ αγιόκλημα και γιασεμιά.’
Εκτός από τις δεκάδες κινηματογραφικές λέσχες που λειτουργούν στις γειτονιές της πόλης και το καλοκαίρι προβάλουν παλιές και νέες ταινίες κάτω από τον έναστρο ουρανό, υπάρχουν και τρεις ενδιαφέρουσες προτάσεις για το κέντρο της Αθήνας:
Ο κινηματογράφος «Ζέφυρος» στα Άνω Πετράλωνα
…επιμένει
σινεφίλ. Κάθε βδομάδα προβάλει 2 – 3 κλασικές ταινίες από τον παγκόσμιο
κινηματογράφο. Πάμε με κλειστά τα μάτια. Σε απόσταση αναπνοής πολλά
μπαράκια και γκουρμέ ταβέρνες και εστιατόρια για πριν ή μετά.
8o Athens Open Air Film Festival
Για όγδοο καλοκαίρι δωρεάν κινηματογραφικές προβολές σε όμορφες γωνιές της Αθήνας – ας δούμε την πόλη μας από μια άλλη οπτική γωνία.
Αυτή τη βδομάδα:
Το Παιχνίδι των Λυγμών (The Crying Game) 1992
Σκηνοθεσία: Νηλ Τζόρνταν Πρωταγωνιστούν: Στέφαν Ρη, Τζεη Ντάβιντσον, Φόρεστ Γουίθτέηκερ,
στην Πλατεία Αυδή στον Κεραμεικό Παρασκευή 8/6 στις 9:30.
Όσκαρ πρωτότυπου σεναρίου για τον Ιρλανδό Νηλ Τζόρνταν που έγραψε και σκηνοθέτησε τη δική του οπτική γωνία για την εμφύλια διαμάχη στην πατρίδα του μέσα από την ιστορία ενός μαχητή του ΙΡΑ που δίνει μια υπόσχεση σε έναν όμηρο, στρατιώτη του βρετανικού στρατού, λίγο πριν ο τελευταίος εκτελεστεί: να πάει στην Αγγλία να βρει την κοπέλα του. Όμως, κάποια κορίτσια δεν είναι σαν τα άλλα.
Ταινιόραμα 2018 στον κινηματογράφο Άστυ
Για τέταρτη βδομάδα συνεχίζεται ο κινηματογραφικός μαραθώνιος από τον κινηματογράφο ΑΣΤΥ και την ΑΜΑ Films. Τρεις ταινίες την ημέρα με εισιτήριο 5 ευρώ και για τις τρεις προβολές. Εντάξει, είναι υπόγειο και δεν έχει θέα τον νυχτερινό ουρανό. Έχει όμως μυσταγωγικό χαρακτήρα.
Κατεβαίνεις κάτω από την επιφάνεια της γης, χάνεσαι από το φως της ημέρας, ανοίγεις τις βαριές πόρτες της αίθουσας προβολής και μπαίνεις σε άλλο χρόνο, εκεί που δεν έχει καλοκαίρια και χειμώνες. Έχει μόνο ταινίες.
Την 4η βδομάδα του αφιερώματος ξεχωρίζουμε και προτείνουμε τις εξής ταινίες:
Σάββατο 9 Ιουνίου
20:00 Πάτερσον – η χαμηλών τόνων ελεγεία του Τζάρμους για τις χαρές της καθημερινής ζωής, όταν αυτή βιώνεται μέσα από την ποίηση και την αγάπη
Κυριακή 10 Ιουνίου
Το απόλυτο σινεφίλ απόγευμα. Και οι
τρεις ταινίες είναι διαμάντια. Εντάξει, υπάρχει και το επιχείρημα ότι
είναι καλοκαιράκι και εκεί έξω έχει λιακάδα. Ναι, αλλά στην παραλιακή θα
έχει σίγουρα μποτιλιάρισμα. Και ζέστη.18:00 Βιριδιάνα – Το εικονοκλαστικό αριστούργημα που εξόργισε την καθολική Εκκλησία και εκτόξευσε τη διεθνή πορεία του Μπουνιουέλ
20:00 Μερικοί το προτιμούν καυτό – Μια κωμωδία από τις παλιές. Πίσω από την κάμερα ο Μπίλι Ουάιλντερ, μπροστά ο Τζακ Λέμμον και ο Τόνι Κέρτις, νέοι και σε τρελά κέφια, μαζί με την θρυλική Μαιριλίν.
Γέλια μέχρι δακρύων.
22:00 Ο πολίτης Κέην. – η ταινία που άλλαξε την ιστορία του αμερικανικού κινηματογράφου. Έτσι απλά.
Δευτέρα 11 Ιουνίου
20: 00 Μυστικά και ψέμματα –ψυχογράφημα της παθογένειας της αγγλικής κοινωνίας από τον Μάικ Λη. Χρυσός Φοίνικας στις Κάννες.
22:00 Η γεύση του κερασιού
Το οδοιπορικό ενός μελλοντικού αυτόχειρα σε αναζήτηση αυτού που θα τον θάψει κάτω από μια κερασιά.
Ο ιρανικός κινηματογράφος στα καλύτερα του.
Τετάρτη 13 Ιουνίου
18:00 Ο Καίσαρας πρέπει να πεθάνει – το
κύκνειο άσμα του Βιτόριο Ταβιάνι , που μας άφησε πρόσφατα. Στις φυλακές
υψίστης ασφαλείας Ρεμπίμπια στη Ρώμη, βαρυποινίτες ανεβάζουν τον
‘Ιούλιο Καίσαρα’ του Σαίξπηρ και μαθαίνουν πως η τέχνη τους δίνει τα
φτερά για να πετάξουν έξω από το κελί τους.
Πώς γυρίστηκε η Βιριδιάνα
Ευκαιρίας δοθείσης, λίγα λόγια για τον Λουίς Μπουνιουέλ και το πώς γυρίστηκε η Βιριδιάνα.
Το τέλος του Ισπανικού Εμφύλιου και η επικράτηση των φασιστών του Φράνκο βρίσκει τον Μπουνιουέλ στο Χόλλυγουντ, όπου είχε πάει σε αποστολή της δημοκρατικής κυβέρνησης για να εποπτεύσει τις ταινίες που γυρίζονταν εκεί για τον Εμφύλιο. Αποφασισμένος να μην επιστρέψει στην Ισπανία του Φράνκο, ψάχνει εκεί δουλειά. Είναι όμως πολύ τρελός, σουρεαλιστής και πολιτικά ταγμένος για τα χολιγουντιανά στούντιο.
Μετά από λίγα χρόνια θα τον διώξουν και από το Μουσείο Σύγχρονης Τέχνης της Νέας Υόρκης, όπου άφησε σημαντικό έργο, καθώς ο πάλαι ποτέ φίλος του της νεότητας Σαλβαντόρ Νταλί φρόντισε να τον χαρακτηρίσει άθεο και κομμουνιστή.
Ο Μπουνιουέλ βρήκε απάγκιο στο Μεξικό, όπου έζησε δεκατέσσερα χρόνια, γύρισε δεκαεννιά ταινίες και κέρδισε τρία βραβεία στις Κάννες και δύο στη Βενετία. Το 1960 στις Κάννες τον πλησίασε ο νεαρός τότε Σάουρα και του πρότεινε να επιστρέψει στην Ισπανία και να γυρίσει μια ταινία με τη δική του εταιρεία παραγωγής, καθώς ο Φράνκο έκανε τότε ‘άνοιγμα’ προς τους ανθρώπους των τεχνών για να βελτιώσει το δημόσιο προφίλ του.
Ο Μπουνιουέλ κατέθεσε ένα πρώτο σενάριο για τη Βιριδιάνα, το οποίο παραδόξως πέρασε τη λογοκρισία, με μια σημείωση να αλλάξει η σκηνή του τέλους προς το ευπρεπέστερο.
Ο Λουίς όμως δεν είχε επιστρέψει στην Ισπανία για να κάνει εκπτώσεις. Νιώθοντας το ίδιο άσβεστο μίσος για την Καθολική Εκκλησία, που μαζί με τους φασίστες και την αστική τάξη που τους υποστήριζε είχαν καταστρέψει τη χώρα του, και πενθώντας πάντα τον αγαπημένο του φίλο Φεντερίκο Γκαρσία Λόρκα, γύρισε κάτω από τη μύτη του καθεστώτος μια ταινία που τσάκιζε εκκλησιαστικά και αστικά κόκκαλα καθωσπρεπισμού, ποδοπατούσε αλύπητα την υποκριτική φιλανθρωπία και αγιοσύνη και φερόταν ενάντια στην αγριότητα του φασιστικού καθεστώτος.
Με πρωταγωνιστές τη μεξικάνα σταρ Σύλβια Πινάλ και τον ισπανό ηθοποιό Φερνάντο Ρέυ – η αρχή μιας μακρόχρονης συνεργασίας – και έχοντας στη διάθεση του τα πιο σύγχρονα μέσα, τέλειωσε πολύ σύντομα τα γυρίσματα και παρέδωσε μια πετσοκομμένη κόπια στους λογοκριτές, ενώ ο γιος του έφυγε κρυφά με τα αρνητικά της ταινίας για να κάνει το τελικό μοντάζ στο Παρίσι.
Ο ίδιος έφυγε νύχτα από την Ισπανία με κατεύθυνση τη γαλλική Ριβιέρα.
Η ταινία αποθεώθηκε στις Κάννες και κέρδισε το Χρυσό Φοίνικα μαζί με την ταινία Μια Τόσο Μακρινή Απουσία, που ξεχάστηκε λίγο αργότερα. Θεωρήθηκε ήδη από την εποχή της αριστούργημα και μπήκε στις πρώτες θέσεις σε πολλές λίστες.
Το Βατικανό και το φρανκικό καθεστώς από την άλλη δεν χάρηκαν καθόλου. Ο εκπρόσωπος Τύπου του Βατικανού το κατήγγειλε ως προσβολή όχι μόνο στο καθολικό δόγμα αλλά και σε ολόκληρη την χριστιανοσύνη, στην Ισπανία καθαιρέθηκε ο υφυπουργός Κινηματογράφου και κάηκαν στην πυρά όλες οι κόπιες της ταινίες.
Οι εταιρείες παραγωγής που είχαν εμπλακεί στα γυρίσματα έκλεισαν δια της βίας και κάθε αναφορά στην ταινία διωκόταν νομικά. Έπρεπε να πεθάνει ο Φράνκο για να δουν οι Ισπανοί την καλύτερη ίσως ισπανική ταινία του 20ου αιώνα.
ΠΗΓΗ. imerodromos.gr
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου