Η Πολυτίμη Κολιοπάνου -όπως ήταν το πραγματικό της όνομα-, γεννήθηκε στην Αθήνα στις 28 Οκτωβρίου 1940, μεγάλωσε όμως στην Πάτρα.
Ο «νονός» του καλλιτεχνικού της ονόματος ήταν ο Γρηγόρης Μπιθικώτσης, ο άνθρωπος που την ανακάλυψε στην Πάτρα και έμελλε να της αλλάξει τη ζωή.
Η ιστορία της ξεκινά όταν μαθήτρια ακόμα του δημοτικού, κάνει σκασιαρχείο από το σχολείο και πηγαίνει στα Ψηλαλώνια της Πάτρας, για να ακούσει τα καινούργια τραγούδια της εποχής.
Στην ηλικία των 10 ετών εντυπωσιάζει με τις φωνητικές ικανότητες, όταν στο μαγαζί όπου εμφανιζόταν ο Σταύρος Τζουανάκος, ανέβηκε στο πάλκο και τραγουδά το «Συλβάνα, Συλβάνα μου τρελή πεθαίνω για ένα σου φιλί».
Αργότερα, κρυφά από τους γονείς της, συμμετέχει σ' ένα διαγωνισμό ταλέντων της πόλης, στον οποίο τραγουδά το τραγούδι «Μητέρα» του Φώτη Πολυμέρη και διακρίνεται ανάμεσα σε 260 παιδιά, παίρνοντας το πρώτο βραβείο . Οι εφημερίδες τότε, γράφουν για τη «μικρή Πατρινοπούλα, το παιδί θαύμα που πήρε το πρώτο βραβείο».
Έναν χρόνο μετά από το διαγωνισμό, βρίσκεται στην Πάτρα για εμφανίσεις ο νεαρός τότε και ταλαντούχος Γρηγόρης Μπιθικώτσης.
Η τραγουδίστρια του συγκροτήματός του, τους είχε εγκαταλείψει και ο Γρηγόρης έψαχνε εναγωνίως τραγουδίστρια να την αντικαταστήσει. Τότε τυχαία σε ένα κουρείο της γειτονιάς της, έμαθε για τη μικρή Πολυτίμη με το «χρυσό λαρύγγι» όπως την αποκαλούσε και ο ίδιος.
Έτσι ο Γρηγόρης Μπιθικώτσης τη βρήκε, την άκουσε να τραγουδά τα «βαριά» του Τζουανάκου, τραγούδια ανατολίτικα αλλά και Πολυμέρη και αμέσως τότε της ζήτησε να τον ακολουθήσει. Ταξίδεψαν μαζί στη Πάτρα, στο Αγρίνιο και μετά στην Αθήνα, στα δισκογραφικά στούντιο της Columbia, ενώ η Πόλυ Πάνου ήταν πάντα με τη συνοδεία της μητέρας της, παρά την αντίθετη γνώμη του πατέρα της.
Ο τότε παραγωγός της Columbia, έχοντας μεσολαβήσει ο Γρηγόρης Μπιθικώτσης για την ακρόαση και εντυπωσιασμένος από τη σπάνια φωνή της, του είπε: «Γρηγόρη μου, μού ‘φερες μια Βέμπο του λαϊκού τραγουδιού!».
«Εγώ, πριν απ' όλα, για τον εαυτό μου τραγούδησα, τραγουδούσα, τραγουδάω. Σ' εμένα έδινα και δίνω πάντα λογαριασμό. Χωρίς τρακ, χωρίς τίποτα.
Είχα, κι έχω πάντα, μεγάλο, πολύ μεγάλο πάθος. Το αγάπησα πολύ το λαϊκό τραγούδι. Και μπήκα μέσα κι έδωσα όλον μου τον εαυτό. Του Γρηγόρη Μπιθικώτση, το χαρτί που μου 'δωσε, εγώ δεν το 'καψα. Δεν υπήρχε περίπτωση να το κάψω!», είχε δηλώσει πριν χρόνια σε συνέντευξή της, η σπουδαία τραγουδίστρια.
Το πρώτο τραγούδι που ηχογράφησε, το έγραψε ο Γρηγόρης Μπιθικώτσης και είχε τίτλο «Πήρα τη στράτα την κακιά» (1952). Ακολούθησε το «Να πας να πεις της μάνας μου» (1956) του Γιώργου Ζαμπέτα.
Η Πόλυ Πάνου ήταν η πρώτη που τραγούδησε τα «Παιδιά του Πειραιά», που αργότερα έγινε μεγάλη επιτυχία και ήταν ο ίδιος ο Χατζιδάκις που την κάλεσε στο τηλέφωνο και της είπε: «Έχω, Πόλυ, γραμμένο ένα τραγούδι για σένα».
Η σημαντική αυτή ερμηνεύτρια τραγούδησε πολλά από τα καινούργια τραγούδια όλων των κορυφαίων λαϊκών συνθετών της δεκαετίας του '50. Ήταν η εποχή άλλωστε ανάδειξης μίας νέας γενιάς. Η Πόλυ Πάνου θα αναδειχτεί παράλληλα με τον Στέλιο Καζαντζίδη, τον Πάνο Γαβαλά, την Καίτη Γκρέυ και τη Γιώτα Λύδια.
Ο Βασίλης Τσιτσάνης, ο Απόστολος Καλδάρας, ο Γιώργος Μητσάκης, ο Θόδωρος Δερβενιώτης και ο Μπάμπης Μπακάλης θα της γράψουν τα καινούργια τραγούδια με τα οποία θα αναδειχτεί στη δισκογραφία και στο πάλκο. Πολλά απ' αυτά θ' αντέξουν να τραγουδιούνται μέχρι και σήμερα.
Το «Μες στην πολλή σκοτούρα μου», και το «Παίξε Χρήστο το μπουζούκι» του Βασίλη Τσιτσάνη, «Φέρτε μια κούπα με κρασί», «Οτι βρέξει ας κατεβάσει» του Απ.Καλδάρα, «Σβήσε το φως να κοιμηθούμε» του Γιάννη Παπαϊωάννου, «Πάρε το δαχτυλίδι μου», «Καυγαδάκι» του Μητσάκη, «Άλλα μου λεν τα μάτια σου», «Ένα σφάλμα έκανα» του Δερβενιώτη, «Εσένα δε σου άξιζε αγάπη», «Τα αδέλφια δε χωρίζουνε», «Άσε πρώτα να ξεχάσω» του Καλδάρα, «Τα λιμάνια» του Τσιτσάνη και πολλά άλλα, υπήρξαν σταθμός στην καλλιτεχνική της πορεία.
Απεβίωσε στις 27 Σεπτεμβρίου 2013 στην Αθήνα ύστερα από μάχη με τον καρκίνο.
Δισκογραφία:
1968: Πάμε σε κέντρα κοσμικά
1971: Σήμερον σ' αυτόν τον δίσκο
1974: Τελεία και παύλα, Λαϊκές αναμνήσεις
1976: Ο έρωτας δεν είναι αμαρτία
1977: 14 χρυσές επιτυχίες, Και τώρα μόνη
1979: Επικίνδυνη αγάπη
1982: Αξέχαστες επιτυχίες
1985: Τι να μας κάνει μια ζωή
1987: Δυο δυο
1990: Παράνομη αγάπη
1992: Επιτυχίες 1957-1967
1994: Δισκογραφία Τσιτσάνη Νο8 Cd 1
1996: Μέσα από τις 45
1997: Μεγάλες επιτυχίες
2000: Αυτά που ήθελα να πω
2007: Από τις 78 στροφές 2 cd
2009: Τα πορτραίτα της MINOS- EMI No2
2011: Οι αυθεντικές φωνές του λαϊκού τραγουδιού Cd10, 32 μεγάλες επιτυχίες Cd1
ΠΗΓΗ. newsbeast
ΑΣΕ ΠΡΩΤΑ ΝΑ ΞΕΧΑΣΩ
ΒΙΝΤΕΟ
Η
Πολυτίμη Κολιοπάνου, η ευρέως γνωστή ως Πόλυ Πάνου, μια από τις
σημαντικότερες φωνές του ελληνικού λαϊκού τραγουδιού «έφυγε» σε ηλικία
73 ετών.
Γεννήθηκε στην Αθήνα στις 28 Οκτωβρίου 1940, όμως μεγάλωσε στην Πάτρα. Το πραγματικό της όνομα είναι Πολυτίμη Μπίθα (κατά άλλους Πολυτίμη Κολιοπάνου) και είναι μια από τις σημαντικότερες λαϊκές τραγουδίστριες.
Με πρώτο της δάσκαλο ένα «jukebox» όταν βρισκόταν ακόμη σε νεαρή ηλικία κατάφερε να εξελιχθεί με τα χρόνια και να αποτελέσει ένα λαϊκό αστέρι της ελληνικής μουσικής δισκογραφίας, που μέχρι σήμερα ξεχωρίζει για την καθαρά λαϊκή φωνή της και τις ανεξίτηλες επιτυχίες της.
Η Πόλυ Πάνου άφησε το στίγμα της τραγουδώντας πρώτη τα «Παιδιά του Πειραιά», που έγινε αργότερα μεγάλη επιτυχία.
Αρχικά μαζί με τον Πάνο Γαβαλά ίδρυσε τη δισκογραφική εταιρεία «Βεντέττα» και από από το ξεκίνημά της και με το πέρασμα των χρόνων, εξελίχθηκε στην πιο καθαρή ίσως ερμηνεύτρια του κλασικού λαϊκού τραγουδιού. Δεν είναι τυχαίο που έκανε κάποιες από τις μεγαλύτερες επιτυχίες της, ξανατραγουδώντας κάποια από τα πιο χαρακτηριστικά ζεϊμπέκικα και χασάπικα αυτού του είδους.
Η ιστορία της ξεκινά όταν ήταν ακόμα μικρή το ‘σκαγε απ’ το Δημοτικό και ανέβαινε στα Ψηλά Αλώνια, σ’ ένα καφενείο που “είχε πρωτοφέρει τότε juke box”. Αυτό ήταν και “ο πρώτος δάσκαλος”. Μαθήτρια του Δημοτικού ακόμα, της άρεσε να τραγουδά το τραγούδι “¨Οταν θα πω το Αχ!” το βαρύ ζεϊμπέκικο του Σταύρου Τζουανάκου, που μόλις είχε πρωτοβγεί.
Αργότερα, κρυφά από τους γονείς της, συμμετέχει σ’ ένα διαγωνισμό ταλέντων της πόλης, τραγουδά το τραγούδι “Μητέρα” του Φώτη Πολυμέρη και παίρνει το πρώτο βραβείο.
Ένα χρόνο μετά, βρίσκεται στην Πάτρα για εμφανίσεις ο Γρηγόρης Μπιθικώτσης -νέος κι αυτός τότε στο χώρο και προτού κάνει τις μεγάλες κατοπινές του επιτυχίες του. Η τραγουδίστρια του συγκροτήματός του, τους είχε εγκαταλείψει και ο Γρηγόρης βρέθηκε να λέει τον πόνο του σ’ έναν κουρέα, καθώς εκείνος τον περιποιούνταν. Ο κουρέας τότε του μίλησε για το “Αηδόνι”, την Πολυτίμη Κολιοπάνου, της γειτονιάς του. Έτσι ο Γρηγόρης Μπιθικώτσης έψαξε να τη βρει και την άκουσε να τραγουδά τα “βαριά” του Τζουανάκου αλλά και τα ανατολίτικα και Πολυμέρη και αμέσως τότε της ζήτησε να τον ακολουθήσει. Ταξιδεψαν μαζί στη Πάτρα, στο Αγρίνιο και μετά στην Αθήνα, στα δισκογραφικά στούντιο της Columbia και η Πόλυ Πάνου ήταν πάντα με τη συνοδεία της μητέρας της, παρ’ όλη την οργή του εργολάβου πατέρα της.
Ο τότε παραγωγός της Columbia, Μηλιόπουλος, θα είναι εξαιρετικά εύστοχος στην κρίση του για την Πόλυ Πάνου, όταν την πρωτακούει με πρωτοβουλία του Μπιθικώτση: “Γρηγόρη μου, μού ‘φερες μια Βέμπο του λαϊκού τραγουδιού!”.
Από το ξεκίνημα της αλλά πολύ περισσότερο καθώς περνούν τα χρόνια, η νεαρή Πόλυ Πάνου θα εξελιχθεί στην πιο καθαρή ίσως νεώτερη ερμηνεύτρια του κλασικού λαϊκού τραγουδιού. Δεν είναι τυχαίο που έκανε κάποιες από τις μεγαλύτερες επιτυχίες της, ξανατραγουδώντας κάποια από τα πιο χαρακτηριστικά ζεϊμπέκικα και χασάπικα αυτού του είδος.
Το πρώτο τραγούδι που ηχογράφησε, το έγραψε ο Γρηγόρης Μπιθικώτσης και είχε τίτλο «Πήρα τη στράτα την κακιά».
Ακολούθησε το «Να πας να πεις της μάνας μου» του Γιώργου Ζαμπέτα.
Η Πόλυ Πάνου ήταν η πρώτη που τραγούδησε τα «Παιδιά του Πειραιά», που έγινε αργότερα μεγάλη επιτυχία.
Όλα τραγουδισμένα για πρώτη φορά λίγο πριν, λίγο μετά τον πόλεμο στις 78 στροφές, από τον Στράτο Παγιουμτζή, τον Πρόδρομο Τσαουσάκη, τη Μαρίκα Νίνου και τη Σωτηρία Μπέλλου.
Πολύ γρήγορα θα βρεθεί να τραγουδάει καινούργια τραγούδια όλων των κορυφαίων λαϊκών συνθετών της δεκαετίας του ’50. Είναι η εποχή που το ερμηνευτικό σκηνικό στο χώρο του λαϊκού τραγουδιού αλλάζει και αναδεικνύεται μια νέα γενιά. Η Πόλυ Πάνου θα αναδειχτεί παράλληλα με τον Στέλιο Καζαντζίδη, τον Πάνο Γαβαλά, την Καίτη Γκρέυ και τη Γιώτα Λύδια. Ο Βασίλης Τσιτσάνης, ο Απόστολος Καλδάρας, ο Γιώργος Μητσάκης, ο Θόδωρος Δερβενιώτης και ο Μπάμπης Μπακάλης θα της γράψουν τα καινούργια τραγούδια με τα οποία θα αναδειχτεί στη δισκογραφία και στο πάλκο. Πολλά απ’ αυτά θ’ αντέξουν να τραγουδιούνται πολύ μέχρι σήμερα.
Μία από τις σημαντικότερες φωνές του λαϊκού τραγουδιού λοιπόν, η Πολύ Πάνου, «σώπασε» για πάντα σε ηλικία 73 ετών, στις 27 Σεπτεμβρίου 2013, ύστερα από μάχη με τον καρκίνο, ενώ το τελευταίο διάστημα νοσηλευόταν σε ιδιωτικό νοσοκομείο της Αθήνας.
Το “Μες στην πολλή σκοτούρα μου”
και το “Παίξε Χρήστο το μπουζούκι” του Βασίλη Τσιτσάνη,
“Φέρτε μια κούπα με κρασί”,
“Οτι βρέξει ας κατεβάσει” του Απ.Καλδάρα,
“Σβήσε το φως να κοιμηθούμε” του Γιάννη Παπαϊωάννου,
“Πάρε το δαχτυλίδι μου”,
“Καυγαδάκι” του Μητσάκη.
“Άλλα μου λεν τα μάτια σου”,
“Ένα σφάλμα έκανα” του Δερβενιώτη,
“Εσένα δε σου άξιζε αγάπη”,
“Τα αδέλφια δε χωρίζουνε”,
“Άσε πρώτα να ξεχάσω” του Καλδάρα.
“Τα λιμάνια” του Τσιτσάνη κ.α.
Δισκογραφία:
1968: “Πάμε σε κέντρα κοσμικά”
1971: “Σήμερον σ’ αυτόν τον δίσκο”
1974: “Τελεία και παύλα”, “Λαϊκές αναμνήσεις”
1976: “Ο έρωτας δεν είναι αμαρτία”
1977: “14 χρυσές επιτυχίες”, “Και τώρα μόνη”
1979: “Επικίνδυνη αγάπη”
1982: “Αξέχαστες επιτυχίες”
1985: “ Τι να μας κάνει μια ζωή”
1987: “Δυο δυο”
1990: “Παράνομη αγάπη”
1992: “Επιτυχίες 1957-1967”
1994: “Δισκογραφία Τσιτσάνη Νο8 Cd 1”
1996: “Μέσα από τις 45”
1997: “Μεγάλες επιτυχίες”
2000: “Αυτά που ήθελα να πω”
2007: “Από τις 78 στροφές 2 cd”
2009: “Τα πορτραίτα της MINOS- EMI No2”
2011: “Οι αυθεντικές φωνές του λαϊκού τραγουδιού Cd10”, “32 μεγάλες επιτυχίες Cd1”
- See more at: http://www.tralala.gr/poly-panou-biography/#sthash.dbARjVAf.dpuf
Γεννήθηκε στην Αθήνα στις 28 Οκτωβρίου 1940, όμως μεγάλωσε στην Πάτρα. Το πραγματικό της όνομα είναι Πολυτίμη Μπίθα (κατά άλλους Πολυτίμη Κολιοπάνου) και είναι μια από τις σημαντικότερες λαϊκές τραγουδίστριες.
Με πρώτο της δάσκαλο ένα «jukebox» όταν βρισκόταν ακόμη σε νεαρή ηλικία κατάφερε να εξελιχθεί με τα χρόνια και να αποτελέσει ένα λαϊκό αστέρι της ελληνικής μουσικής δισκογραφίας, που μέχρι σήμερα ξεχωρίζει για την καθαρά λαϊκή φωνή της και τις ανεξίτηλες επιτυχίες της.
Η Πόλυ Πάνου άφησε το στίγμα της τραγουδώντας πρώτη τα «Παιδιά του Πειραιά», που έγινε αργότερα μεγάλη επιτυχία.
Αρχικά μαζί με τον Πάνο Γαβαλά ίδρυσε τη δισκογραφική εταιρεία «Βεντέττα» και από από το ξεκίνημά της και με το πέρασμα των χρόνων, εξελίχθηκε στην πιο καθαρή ίσως ερμηνεύτρια του κλασικού λαϊκού τραγουδιού. Δεν είναι τυχαίο που έκανε κάποιες από τις μεγαλύτερες επιτυχίες της, ξανατραγουδώντας κάποια από τα πιο χαρακτηριστικά ζεϊμπέκικα και χασάπικα αυτού του είδους.
Η ιστορία της ξεκινά όταν ήταν ακόμα μικρή το ‘σκαγε απ’ το Δημοτικό και ανέβαινε στα Ψηλά Αλώνια, σ’ ένα καφενείο που “είχε πρωτοφέρει τότε juke box”. Αυτό ήταν και “ο πρώτος δάσκαλος”. Μαθήτρια του Δημοτικού ακόμα, της άρεσε να τραγουδά το τραγούδι “¨Οταν θα πω το Αχ!” το βαρύ ζεϊμπέκικο του Σταύρου Τζουανάκου, που μόλις είχε πρωτοβγεί.
Αργότερα, κρυφά από τους γονείς της, συμμετέχει σ’ ένα διαγωνισμό ταλέντων της πόλης, τραγουδά το τραγούδι “Μητέρα” του Φώτη Πολυμέρη και παίρνει το πρώτο βραβείο.
Ένα χρόνο μετά, βρίσκεται στην Πάτρα για εμφανίσεις ο Γρηγόρης Μπιθικώτσης -νέος κι αυτός τότε στο χώρο και προτού κάνει τις μεγάλες κατοπινές του επιτυχίες του. Η τραγουδίστρια του συγκροτήματός του, τους είχε εγκαταλείψει και ο Γρηγόρης βρέθηκε να λέει τον πόνο του σ’ έναν κουρέα, καθώς εκείνος τον περιποιούνταν. Ο κουρέας τότε του μίλησε για το “Αηδόνι”, την Πολυτίμη Κολιοπάνου, της γειτονιάς του. Έτσι ο Γρηγόρης Μπιθικώτσης έψαξε να τη βρει και την άκουσε να τραγουδά τα “βαριά” του Τζουανάκου αλλά και τα ανατολίτικα και Πολυμέρη και αμέσως τότε της ζήτησε να τον ακολουθήσει. Ταξιδεψαν μαζί στη Πάτρα, στο Αγρίνιο και μετά στην Αθήνα, στα δισκογραφικά στούντιο της Columbia και η Πόλυ Πάνου ήταν πάντα με τη συνοδεία της μητέρας της, παρ’ όλη την οργή του εργολάβου πατέρα της.
Ο τότε παραγωγός της Columbia, Μηλιόπουλος, θα είναι εξαιρετικά εύστοχος στην κρίση του για την Πόλυ Πάνου, όταν την πρωτακούει με πρωτοβουλία του Μπιθικώτση: “Γρηγόρη μου, μού ‘φερες μια Βέμπο του λαϊκού τραγουδιού!”.
Από το ξεκίνημα της αλλά πολύ περισσότερο καθώς περνούν τα χρόνια, η νεαρή Πόλυ Πάνου θα εξελιχθεί στην πιο καθαρή ίσως νεώτερη ερμηνεύτρια του κλασικού λαϊκού τραγουδιού. Δεν είναι τυχαίο που έκανε κάποιες από τις μεγαλύτερες επιτυχίες της, ξανατραγουδώντας κάποια από τα πιο χαρακτηριστικά ζεϊμπέκικα και χασάπικα αυτού του είδος.
Το πρώτο τραγούδι που ηχογράφησε, το έγραψε ο Γρηγόρης Μπιθικώτσης και είχε τίτλο «Πήρα τη στράτα την κακιά».
Ακολούθησε το «Να πας να πεις της μάνας μου» του Γιώργου Ζαμπέτα.
Η Πόλυ Πάνου ήταν η πρώτη που τραγούδησε τα «Παιδιά του Πειραιά», που έγινε αργότερα μεγάλη επιτυχία.
Όλα τραγουδισμένα για πρώτη φορά λίγο πριν, λίγο μετά τον πόλεμο στις 78 στροφές, από τον Στράτο Παγιουμτζή, τον Πρόδρομο Τσαουσάκη, τη Μαρίκα Νίνου και τη Σωτηρία Μπέλλου.
Πολύ γρήγορα θα βρεθεί να τραγουδάει καινούργια τραγούδια όλων των κορυφαίων λαϊκών συνθετών της δεκαετίας του ’50. Είναι η εποχή που το ερμηνευτικό σκηνικό στο χώρο του λαϊκού τραγουδιού αλλάζει και αναδεικνύεται μια νέα γενιά. Η Πόλυ Πάνου θα αναδειχτεί παράλληλα με τον Στέλιο Καζαντζίδη, τον Πάνο Γαβαλά, την Καίτη Γκρέυ και τη Γιώτα Λύδια. Ο Βασίλης Τσιτσάνης, ο Απόστολος Καλδάρας, ο Γιώργος Μητσάκης, ο Θόδωρος Δερβενιώτης και ο Μπάμπης Μπακάλης θα της γράψουν τα καινούργια τραγούδια με τα οποία θα αναδειχτεί στη δισκογραφία και στο πάλκο. Πολλά απ’ αυτά θ’ αντέξουν να τραγουδιούνται πολύ μέχρι σήμερα.
Μία από τις σημαντικότερες φωνές του λαϊκού τραγουδιού λοιπόν, η Πολύ Πάνου, «σώπασε» για πάντα σε ηλικία 73 ετών, στις 27 Σεπτεμβρίου 2013, ύστερα από μάχη με τον καρκίνο, ενώ το τελευταίο διάστημα νοσηλευόταν σε ιδιωτικό νοσοκομείο της Αθήνας.
Το “Μες στην πολλή σκοτούρα μου”
και το “Παίξε Χρήστο το μπουζούκι” του Βασίλη Τσιτσάνη,
“Φέρτε μια κούπα με κρασί”,
“Οτι βρέξει ας κατεβάσει” του Απ.Καλδάρα,
“Σβήσε το φως να κοιμηθούμε” του Γιάννη Παπαϊωάννου,
“Πάρε το δαχτυλίδι μου”,
“Καυγαδάκι” του Μητσάκη.
“Άλλα μου λεν τα μάτια σου”,
“Ένα σφάλμα έκανα” του Δερβενιώτη,
“Εσένα δε σου άξιζε αγάπη”,
“Τα αδέλφια δε χωρίζουνε”,
“Άσε πρώτα να ξεχάσω” του Καλδάρα.
“Τα λιμάνια” του Τσιτσάνη κ.α.
Δισκογραφία:
1968: “Πάμε σε κέντρα κοσμικά”
1971: “Σήμερον σ’ αυτόν τον δίσκο”
1974: “Τελεία και παύλα”, “Λαϊκές αναμνήσεις”
1976: “Ο έρωτας δεν είναι αμαρτία”
1977: “14 χρυσές επιτυχίες”, “Και τώρα μόνη”
1979: “Επικίνδυνη αγάπη”
1982: “Αξέχαστες επιτυχίες”
1985: “ Τι να μας κάνει μια ζωή”
1987: “Δυο δυο”
1990: “Παράνομη αγάπη”
1992: “Επιτυχίες 1957-1967”
1994: “Δισκογραφία Τσιτσάνη Νο8 Cd 1”
1996: “Μέσα από τις 45”
1997: “Μεγάλες επιτυχίες”
2000: “Αυτά που ήθελα να πω”
2007: “Από τις 78 στροφές 2 cd”
2009: “Τα πορτραίτα της MINOS- EMI No2”
2011: “Οι αυθεντικές φωνές του λαϊκού τραγουδιού Cd10”, “32 μεγάλες επιτυχίες Cd1”
- See more at: http://www.tralala.gr/poly-panou-biography/#sthash.dbARjVAf.dpuf
Αφιέρωμα στην Πόλυ Πάνου | Η μουσική διαδρομή μιας μεγάλης λαϊκής φωνής
27/09/2013, 15:14 | Συντάκτης: Ελένη Κεφαλληνού
Γεννήθηκε στην Αθήνα στις 28 Οκτωβρίου 1940, όμως μεγάλωσε στην Πάτρα. Το πραγματικό της όνομα είναι Πολυτίμη Μπίθα (κατά άλλους Πολυτίμη Κολιοπάνου) και είναι μια από τις σημαντικότερες λαϊκές τραγουδίστριες.
Με πρώτο της δάσκαλο ένα «jukebox» όταν βρισκόταν ακόμη σε νεαρή ηλικία κατάφερε να εξελιχθεί με τα χρόνια και να αποτελέσει ένα λαϊκό αστέρι της ελληνικής μουσικής δισκογραφίας, που μέχρι σήμερα ξεχωρίζει για την καθαρά λαϊκή φωνή της και τις ανεξίτηλες επιτυχίες της.
Η Πόλυ Πάνου άφησε το στίγμα της τραγουδώντας πρώτη τα «Παιδιά του Πειραιά», που έγινε αργότερα μεγάλη επιτυχία.
Αρχικά μαζί με τον Πάνο Γαβαλά ίδρυσε τη δισκογραφική εταιρεία «Βεντέττα» και από από το ξεκίνημά της και με το πέρασμα των χρόνων, εξελίχθηκε στην πιο καθαρή ίσως ερμηνεύτρια του κλασικού λαϊκού τραγουδιού. Δεν είναι τυχαίο που έκανε κάποιες από τις μεγαλύτερες επιτυχίες της, ξανατραγουδώντας κάποια από τα πιο χαρακτηριστικά ζεϊμπέκικα και χασάπικα αυτού του είδους.
Η ιστορία της ξεκινά όταν ήταν ακόμα μικρή το ‘σκαγε απ’ το Δημοτικό και ανέβαινε στα Ψηλά Αλώνια, σ’ ένα καφενείο που “είχε πρωτοφέρει τότε juke box”. Αυτό ήταν και “ο πρώτος δάσκαλος”. Μαθήτρια του Δημοτικού ακόμα, της άρεσε να τραγουδά το τραγούδι “¨Οταν θα πω το Αχ!” το βαρύ ζεϊμπέκικο του Σταύρου Τζουανάκου, που μόλις είχε πρωτοβγεί.
Αργότερα, κρυφά από τους γονείς της, συμμετέχει σ’ ένα διαγωνισμό ταλέντων της πόλης, τραγουδά το τραγούδι “Μητέρα” του Φώτη Πολυμέρη και παίρνει το πρώτο βραβείο.
Ένα χρόνο μετά, βρίσκεται στην Πάτρα για εμφανίσεις ο Γρηγόρης Μπιθικώτσης -νέος κι αυτός τότε στο χώρο και προτού κάνει τις μεγάλες κατοπινές του επιτυχίες του. Η τραγουδίστρια του συγκροτήματός του, τους είχε εγκαταλείψει και ο Γρηγόρης βρέθηκε να λέει τον πόνο του σ’ έναν κουρέα, καθώς εκείνος τον περιποιούνταν. Ο κουρέας τότε του μίλησε για το “Αηδόνι”, την Πολυτίμη Κολιοπάνου, της γειτονιάς του. Έτσι ο Γρηγόρης Μπιθικώτσης έψαξε να τη βρει και την άκουσε να τραγουδά τα “βαριά” του Τζουανάκου αλλά και τα ανατολίτικα και Πολυμέρη και αμέσως τότε της ζήτησε να τον ακολουθήσει. Ταξιδεψαν μαζί στη Πάτρα, στο Αγρίνιο και μετά στην Αθήνα, στα δισκογραφικά στούντιο της Columbia και η Πόλυ Πάνου ήταν πάντα με τη συνοδεία της μητέρας της, παρ’ όλη την οργή του εργολάβου πατέρα της.
Ο τότε παραγωγός της Columbia, Μηλιόπουλος, θα είναι εξαιρετικά εύστοχος στην κρίση του για την Πόλυ Πάνου, όταν την πρωτακούει με πρωτοβουλία του Μπιθικώτση: “Γρηγόρη μου, μού ‘φερες μια Βέμπο του λαϊκού τραγουδιού!”.
Από το ξεκίνημα της αλλά πολύ περισσότερο καθώς περνούν τα χρόνια, η νεαρή Πόλυ Πάνου θα εξελιχθεί στην πιο καθαρή ίσως νεώτερη ερμηνεύτρια του κλασικού λαϊκού τραγουδιού. Δεν είναι τυχαίο που έκανε κάποιες από τις μεγαλύτερες επιτυχίες της, ξανατραγουδώντας κάποια από τα πιο χαρακτηριστικά ζεϊμπέκικα και χασάπικα αυτού του είδος.
Το πρώτο τραγούδι που ηχογράφησε, το έγραψε ο Γρηγόρης Μπιθικώτσης και είχε τίτλο «Πήρα τη στράτα την κακιά».
Ακολούθησε το «Να πας να πεις της μάνας μου» του Γιώργου Ζαμπέτα.
Η Πόλυ Πάνου ήταν η πρώτη που τραγούδησε τα «Παιδιά του Πειραιά», που έγινε αργότερα μεγάλη επιτυχία.
Όλα τραγουδισμένα για πρώτη φορά λίγο πριν, λίγο μετά τον πόλεμο στις 78 στροφές, από τον Στράτο Παγιουμτζή, τον Πρόδρομο Τσαουσάκη, τη Μαρίκα Νίνου και τη Σωτηρία Μπέλλου.
Πολύ γρήγορα θα βρεθεί να τραγουδάει καινούργια τραγούδια όλων των κορυφαίων λαϊκών συνθετών της δεκαετίας του ’50. Είναι η εποχή που το ερμηνευτικό σκηνικό στο χώρο του λαϊκού τραγουδιού αλλάζει και αναδεικνύεται μια νέα γενιά. Η Πόλυ Πάνου θα αναδειχτεί παράλληλα με τον Στέλιο Καζαντζίδη, τον Πάνο Γαβαλά, την Καίτη Γκρέυ και τη Γιώτα Λύδια. Ο Βασίλης Τσιτσάνης, ο Απόστολος Καλδάρας, ο Γιώργος Μητσάκης, ο Θόδωρος Δερβενιώτης και ο Μπάμπης Μπακάλης θα της γράψουν τα καινούργια τραγούδια με τα οποία θα αναδειχτεί στη δισκογραφία και στο πάλκο. Πολλά απ’ αυτά θ’ αντέξουν να τραγουδιούνται πολύ μέχρι σήμερα.
Μία από τις σημαντικότερες φωνές του λαϊκού τραγουδιού λοιπόν, η Πολύ Πάνου, «σώπασε» για πάντα σε ηλικία 73 ετών, στις 27 Σεπτεμβρίου 2013, ύστερα από μάχη με τον καρκίνο, ενώ το τελευταίο διάστημα νοσηλευόταν σε ιδιωτικό νοσοκομείο της Αθήνας.
Το “Μες στην πολλή σκοτούρα μου”
και το “Παίξε Χρήστο το μπουζούκι” του Βασίλη Τσιτσάνη,
“Φέρτε μια κούπα με κρασί”,
“Οτι βρέξει ας κατεβάσει” του Απ.Καλδάρα,
“Σβήσε το φως να κοιμηθούμε” του Γιάννη Παπαϊωάννου,
“Πάρε το δαχτυλίδι μου”,
“Καυγαδάκι” του Μητσάκη.
“Άλλα μου λεν τα μάτια σου”,
“Ένα σφάλμα έκανα” του Δερβενιώτη,
“Εσένα δε σου άξιζε αγάπη”,
“Τα αδέλφια δε χωρίζουνε”,
“Άσε πρώτα να ξεχάσω” του Καλδάρα.
“Τα λιμάνια” του Τσιτσάνη κ.α.
Δισκογραφία:
1968: “Πάμε σε κέντρα κοσμικά”
1971: “Σήμερον σ’ αυτόν τον δίσκο”
1974: “Τελεία και παύλα”, “Λαϊκές αναμνήσεις”
1976: “Ο έρωτας δεν είναι αμαρτία”
1977: “14 χρυσές επιτυχίες”, “Και τώρα μόνη”
1979: “Επικίνδυνη αγάπη”
1982: “Αξέχαστες επιτυχίες”
1985: “ Τι να μας κάνει μια ζωή”
1987: “Δυο δυο”
1990: “Παράνομη αγάπη”
1992: “Επιτυχίες 1957-1967”
1994: “Δισκογραφία Τσιτσάνη Νο8 Cd 1”
1996: “Μέσα από τις 45”
1997: “Μεγάλες επιτυχίες”
2000: “Αυτά που ήθελα να πω”
2007: “Από τις 78 στροφές 2 cd”
2009: “Τα πορτραίτα της MINOS- EMI No2”
2011: “Οι αυθεντικές φωνές του λαϊκού τραγουδιού Cd10”, “32 μεγάλες επιτυχίες Cd1”
- See more at: http://www.tralala.gr/poly-panou-biography/#sthash.MGyUKrL8.dpuf
Αφιέρωμα στην Πόλυ Πάνου | Η μουσική διαδρομή μιας μεγάλης λαϊκής φωνής
27/09/2013, 15:14 | Συντάκτης: Ελένη Κεφαλληνού Γεννήθηκε στην Αθήνα στις 28 Οκτωβρίου 1940, όμως μεγάλωσε στην Πάτρα. Το πραγματικό της όνομα είναι Πολυτίμη Μπίθα (κατά άλλους Πολυτίμη Κολιοπάνου) και είναι μια από τις σημαντικότερες λαϊκές τραγουδίστριες.
Με πρώτο της δάσκαλο ένα «jukebox» όταν βρισκόταν ακόμη σε νεαρή ηλικία κατάφερε να εξελιχθεί με τα χρόνια και να αποτελέσει ένα λαϊκό αστέρι της ελληνικής μουσικής δισκογραφίας, που μέχρι σήμερα ξεχωρίζει για την καθαρά λαϊκή φωνή της και τις ανεξίτηλες επιτυχίες της.
Η Πόλυ Πάνου άφησε το στίγμα της τραγουδώντας πρώτη τα «Παιδιά του Πειραιά», που έγινε αργότερα μεγάλη επιτυχία.
Αρχικά μαζί με τον Πάνο Γαβαλά ίδρυσε τη δισκογραφική εταιρεία «Βεντέττα» και από από το ξεκίνημά της και με το πέρασμα των χρόνων, εξελίχθηκε στην πιο καθαρή ίσως ερμηνεύτρια του κλασικού λαϊκού τραγουδιού. Δεν είναι τυχαίο που έκανε κάποιες από τις μεγαλύτερες επιτυχίες της, ξανατραγουδώντας κάποια από τα πιο χαρακτηριστικά ζεϊμπέκικα και χασάπικα αυτού του είδους.
Η ιστορία της ξεκινά όταν ήταν ακόμα μικρή το ‘σκαγε απ’ το Δημοτικό και ανέβαινε στα Ψηλά Αλώνια, σ’ ένα καφενείο που “είχε πρωτοφέρει τότε juke box”. Αυτό ήταν και “ο πρώτος δάσκαλος”. Μαθήτρια του Δημοτικού ακόμα, της άρεσε να τραγουδά το τραγούδι “¨Οταν θα πω το Αχ!” το βαρύ ζεϊμπέκικο του Σταύρου Τζουανάκου, που μόλις είχε πρωτοβγεί.
Αργότερα, κρυφά από τους γονείς της, συμμετέχει σ’ ένα διαγωνισμό ταλέντων της πόλης, τραγουδά το τραγούδι “Μητέρα” του Φώτη Πολυμέρη και παίρνει το πρώτο βραβείο.
Ένα χρόνο μετά, βρίσκεται στην Πάτρα για εμφανίσεις ο Γρηγόρης Μπιθικώτσης -νέος κι αυτός τότε στο χώρο και προτού κάνει τις μεγάλες κατοπινές του επιτυχίες του. Η τραγουδίστρια του συγκροτήματός του, τους είχε εγκαταλείψει και ο Γρηγόρης βρέθηκε να λέει τον πόνο του σ’ έναν κουρέα, καθώς εκείνος τον περιποιούνταν. Ο κουρέας τότε του μίλησε για το “Αηδόνι”, την Πολυτίμη Κολιοπάνου, της γειτονιάς του. Έτσι ο Γρηγόρης Μπιθικώτσης έψαξε να τη βρει και την άκουσε να τραγουδά τα “βαριά” του Τζουανάκου αλλά και τα ανατολίτικα και Πολυμέρη και αμέσως τότε της ζήτησε να τον ακολουθήσει. Ταξιδεψαν μαζί στη Πάτρα, στο Αγρίνιο και μετά στην Αθήνα, στα δισκογραφικά στούντιο της Columbia και η Πόλυ Πάνου ήταν πάντα με τη συνοδεία της μητέρας της, παρ’ όλη την οργή του εργολάβου πατέρα της.
Ο τότε παραγωγός της Columbia, Μηλιόπουλος, θα είναι εξαιρετικά εύστοχος στην κρίση του για την Πόλυ Πάνου, όταν την πρωτακούει με πρωτοβουλία του Μπιθικώτση: “Γρηγόρη μου, μού ‘φερες μια Βέμπο του λαϊκού τραγουδιού!”.
Από το ξεκίνημα της αλλά πολύ περισσότερο καθώς περνούν τα χρόνια, η νεαρή Πόλυ Πάνου θα εξελιχθεί στην πιο καθαρή ίσως νεώτερη ερμηνεύτρια του κλασικού λαϊκού τραγουδιού. Δεν είναι τυχαίο που έκανε κάποιες από τις μεγαλύτερες επιτυχίες της, ξανατραγουδώντας κάποια από τα πιο χαρακτηριστικά ζεϊμπέκικα και χασάπικα αυτού του είδος.
Το πρώτο τραγούδι που ηχογράφησε, το έγραψε ο Γρηγόρης Μπιθικώτσης και είχε τίτλο «Πήρα τη στράτα την κακιά».
Ακολούθησε το «Να πας να πεις της μάνας μου» του Γιώργου Ζαμπέτα.
Η Πόλυ Πάνου ήταν η πρώτη που τραγούδησε τα «Παιδιά του Πειραιά», που έγινε αργότερα μεγάλη επιτυχία.
Όλα τραγουδισμένα για πρώτη φορά λίγο πριν, λίγο μετά τον πόλεμο στις 78 στροφές, από τον Στράτο Παγιουμτζή, τον Πρόδρομο Τσαουσάκη, τη Μαρίκα Νίνου και τη Σωτηρία Μπέλλου.
Πολύ γρήγορα θα βρεθεί να τραγουδάει καινούργια τραγούδια όλων των κορυφαίων λαϊκών συνθετών της δεκαετίας του ’50. Είναι η εποχή που το ερμηνευτικό σκηνικό στο χώρο του λαϊκού τραγουδιού αλλάζει και αναδεικνύεται μια νέα γενιά. Η Πόλυ Πάνου θα αναδειχτεί παράλληλα με τον Στέλιο Καζαντζίδη, τον Πάνο Γαβαλά, την Καίτη Γκρέυ και τη Γιώτα Λύδια. Ο Βασίλης Τσιτσάνης, ο Απόστολος Καλδάρας, ο Γιώργος Μητσάκης, ο Θόδωρος Δερβενιώτης και ο Μπάμπης Μπακάλης θα της γράψουν τα καινούργια τραγούδια με τα οποία θα αναδειχτεί στη δισκογραφία και στο πάλκο. Πολλά απ’ αυτά θ’ αντέξουν να τραγουδιούνται πολύ μέχρι σήμερα.
Μία από τις σημαντικότερες φωνές του λαϊκού τραγουδιού λοιπόν, η Πολύ Πάνου, «σώπασε» για πάντα σε ηλικία 73 ετών, στις 27 Σεπτεμβρίου 2013, ύστερα από μάχη με τον καρκίνο, ενώ το τελευταίο διάστημα νοσηλευόταν σε ιδιωτικό νοσοκομείο της Αθήνας.
Το “Μες στην πολλή σκοτούρα μου”
και το “Παίξε Χρήστο το μπουζούκι” του Βασίλη Τσιτσάνη,
“Φέρτε μια κούπα με κρασί”,
“Οτι βρέξει ας κατεβάσει” του Απ.Καλδάρα,
“Σβήσε το φως να κοιμηθούμε” του Γιάννη Παπαϊωάννου,
“Πάρε το δαχτυλίδι μου”,
“Καυγαδάκι” του Μητσάκη.
“Άλλα μου λεν τα μάτια σου”,
“Ένα σφάλμα έκανα” του Δερβενιώτη,
“Εσένα δε σου άξιζε αγάπη”,
“Τα αδέλφια δε χωρίζουνε”,
“Άσε πρώτα να ξεχάσω” του Καλδάρα.
“Τα λιμάνια” του Τσιτσάνη κ.α.
Δισκογραφία:
1968: “Πάμε σε κέντρα κοσμικά”
1971: “Σήμερον σ’ αυτόν τον δίσκο”
1974: “Τελεία και παύλα”, “Λαϊκές αναμνήσεις”
1976: “Ο έρωτας δεν είναι αμαρτία”
1977: “14 χρυσές επιτυχίες”, “Και τώρα μόνη”
1979: “Επικίνδυνη αγάπη”
1982: “Αξέχαστες επιτυχίες”
1985: “ Τι να μας κάνει μια ζωή”
1987: “Δυο δυο”
1990: “Παράνομη αγάπη”
1992: “Επιτυχίες 1957-1967”
1994: “Δισκογραφία Τσιτσάνη Νο8 Cd 1”
1996: “Μέσα από τις 45”
1997: “Μεγάλες επιτυχίες”
2000: “Αυτά που ήθελα να πω”
2007: “Από τις 78 στροφές 2 cd”
2009: “Τα πορτραίτα της MINOS- EMI No2”
2011: “Οι αυθεντικές φωνές του λαϊκού τραγουδιού Cd10”, “32 μεγάλες επιτυχίες Cd1”
- See more at: http://www.tralala.gr/poly-panou-biography/#sthash.MGyUKrL8.dpuf
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου