ΕΠΙΜΕΛΕΙΑ ΚΕΙΜΕΝΟΥ - ΦΩΤΟΓΡΑΦΙΑ. ΘΑΝΟΣ ΕΥΘΥΜΕΡΟΣ
Το ποίημα που ακολουθεί είναι απόσπασμα από τον «Πρόλογο»
της ποιητικής σύνθεσης του Βάρναλη Το φως που καίει.
Το έργο αυτό, που
πρωτοδημοσιεύτηκε το 1922 στην Αλεξάνδρεια, διακρίνεται για τον αγωνιστικό
παλμό του και το κοινωνικό περιεχόμενο των ιδεών του.
Ο ποιητής, μάλιστα,
χρησιμοποίησε το ψευδώνυμο Δήμος Τανάλιας.
Να σ' αγναντεύω, θάλασσα, να μη χορταίνω,
απ' το βουνό ψηλά
στρωτήν και καταγάλανη και μέσα να πλουταίνω
απ' τα μαλάματά* σου τα πολλά.
Να 'ναι χινοπωριάτικον* απομεσημερ', όντας*
μετ' άξαφνη νεροποντή
χιμάει μες απ' τα σύννεφα θαμπωτικά* γελώντας
ήλιος χωρίς μαντύ*.
Να ταξιδεύουν στον αγέρα τα νησάκια, οι κάβοι,
τ' ακρόγιαλα σα μεταξένιοι αχνοί
και με τους γλάρους συνοδιά* κάποτ' ένα καράβι
ν' ανοίγουν να το παίρνουν οι ουρανοί.
***
Είναι το ξεκίνημα της επαναστατικής περιόδου στην ποίηση και
τη ζωή του Κώστα Βάρναλη.
Δεν μπορεί πλέον να είναι ο απαθής θεατής του κόσμου, γιατί
οραματίζεται ένα ΦΩΣ, που φωτίζει το δρόμο του λαού στον επαναστατικό αγώνα για
κοινωνική αλλαγή και μια ΦΩΤΙΑ που καίει και στο διάβα της «γκρεμίζει» το
εποικοδόμημα του αντιδραστικού κοινωνικού καθεστώτος.
H απεραντοσύνη και η ομορφιά της θάλασσας είναι η πηγή της
έμπνευσής του. Πλουταίνει μέσα του απ ’τα μαλάματά της τα πολλά.
Mε λυρισμό και δυνατές εικόνες εκφράζει τη χαρά του.
H θάλασσα ως σύμβολο είναι η νέα κοινωνία που οραματίζεται.
Tα μελλούμενα είναι μπροστά σαν την απλωσιά της θάλασσας και πίσω βρίσκονται τα
περασμένα βάσανα του κόσμου, η μαύρη κόλαση και οι μαύροι κολασμένοι.
O ποιητής θέλει να φύγει μακριά από την κόλαση αυτή, θέλει
να τον πάρει η θάλασσα στους ανθισμένους κόρφους της, εκεί που είναι το
χαρούμενο μέλλον της ανθρωπότητας.
Ως πρόλογος μας εισάγει στο περιεχόμενο του έργου.
ΠΗΓΗ ΚΕΙΜΕΝΟΥ. efimeriesoneirou
ΒΙΝΤΕΟ.
Τραγούδι. Βασίλης Χριστοδουλόπουλος
Μουσική .Τιμόθεος Αρβανιτάκης
Ποίηση . Κώστας Βάρναλης
Άλμπουμ . ''Ένα νησί στον ήλιο''
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου