Της άρεσε πολύ το θέατρο και γι΄ αυτό γράφτηκε στη Δραματική Σχολή του Εθνικού Θεάτρου. Έδειξε μεγάλο ζήλο για την τέχνη αυτή και σαν ευαίσθητη ψυχή που ήταν μπόρεσε να διακριθεί.
Αργότερα έπαιξε στην «Νέα σκηνή» πού τότε (1901) ίδρυσε ό Κωνσταντίνος Χρηστομάνος. Εμφανίστηκε κυρίως σε ρόλους που απαιτούσαν ιδιαίτερη ικανότητα όπως π.χ. τα έργα του Σαίξπηρ. Για αρκετό διάστημα δίδαξε απαγγελία στο Ωδείο Αθηνών.
Τις συνεργασίες της της έστελνε στα περιοδικά της εποχής «Νουμάς», «Παναθήναια» κ.α. Καθοριστική για την ποιητική της έκφραση στάθηκε η γνωριμία και ο έρωτάς της με τον ποιητή Λορέντζο Μαβίλη.
Μετά τον δραματικό θάνατο του τελευταίου στη μάχη του Δρίσκου το 1912, η 27χρονη Μυρτιώτισσα στράφηκε στην ποίηση για να εκφράσει τον πόνο της. Το ποιητικό της έργο διακρίνεται για την ευαισθησία, το ρομαντισμό, τη λυρικότητα και την τρυφερότητα που διέθετε σαν γυναίκα και ποιήτρια.
Πολλοί την ονόμασαν «νέα Σαπφώ» και δικαιολογημένα κατέχει μια από τις πιο αξιόλογες θέσεις στη Νεοελληνική ποίηση.
Είναι από τις σημαντικότερες γυναικείες φυσιογνωμίες στο χώρο της νεοελληνικής ποίησης. Το ποιητικό έργο της Μυρτιώτισσας κυριαρχείται από έντονο λυρισμό, ενώ συχνά θέματά της είναι η φύση και το δίπτυχο έρωτας-θάνατος. Σημαντική για τη ζωή της στάθηκε επίσης η βαθιά φιλία που τη συνέδεε με τον Κωστή Παλαμά, ο οποίος στάθηκε καθοδηγητής της.
Εκτός από τα ποιήματα της που βγήκαν σε τέσσερες συλλογές έκανε και μεταφράσεις ελλήνων αρχαίων συγγραφέων, όπως π.χ. τη «Μήδεια» του Ευριπίδη, καθώς επίσης και ξένων συγγραφέων όπως η Anna, Comtesse Mathieu de Noailles. Ποιητικές συλλογές είναι:
«Κραυγές», «Τραγούδια», «Κίτρινες φλόγες», «Τα δώρα της αγάπης». Εξέδωσε και μια «Παιδική ανθολογία».
Για συνολική της προσφορά τιμήθηκε με κρατικό βραβείο ποίησης που της δόθηκε τό 1940. Τα ποιήματα της έγιναν τραγούδια και μελοποιήθηκαν από γνωστούς Έλληνες συνθέτες.
Πρώτος μελοποίησε έργα της ο Γιάννης Σπανός, ο Μάνος Χατζιδάκις, ο Θάνος Ανεστόπουλος με τα Διάφανα Κρίνα, ο Κώστας Λειβαδάς, ο Θάνος Δημητρίου, ο Σταμάτης Κραουνάκης κ.α.
ΠΟΙΗΜΑΤΑ
Σ’ αγαπώΣ’ αγαπώ, δεν μπορώ
Τίποτ’ άλλο να πω
Πιο βαθύ, πιο απλό
Πιο μεγάλο!
Μπρος στα πόδια σου εδώ
Με λαχτάρα σκορπώ
Τον πολύφυλλο ανθό
Της ζωής μου
Τα δυο χέρια μου, να…
Στα προσφέρω δετά
Για να γείρεις γλυκά
Το κεφάλι
Κι η καρδιά μου σκιρτά
Κι όλη ζήλια ζητά
Να σου γίνει ως αυτά
Προσκεφάλι
Ω μελίσσι μου, πιες
Απ’ αυτόν τις γλυκές
Τις αγνές ευωδιές
Της ψυχής μου!
Σ’ αγαπώ τι μπορώ
Ακριβέ να σου πω
Πιο βαθύ, πιο απλό
Πιο μεγάλο;
Τα βήματα
Τα βήματα, τα βήματά σου
τα γνώριμα τ’ αγαπημένα που είναι χαμένα.
Έχω ποθήσει τη μιλιά σου,
τα μάτια σου, τα δυο σου χέρια.
Κι έχω διψάσει τα φιλιά σου
και πια με σφάζουνε μαχαίρια.
Σαν θυμηθώ τα βήματά σου,
καίγονται ξαφνικά τ’ αστέρια.
Βρίσκομαι μες την αγκαλιά σου.
Τα βήματα, τα βήματά σου.
Τα βήματα, τα βήματά σου,
μες τα όνειρά μου τρομαγμένα,
φτάνουν σε μένα.
Έχω ξεχάσει τη μιλιά σου,
τα μάτια σου, τα δυο σου χέρια.
Κι έχω διψάσει τα φιλιά σου
και πια με σφάζουνε μαχαίρια.
Σαν θυμηθώ τα βήματά σου,
καίγονται ξαφνικά τ’ αστέρια.
Βρίσκομαι μες την αγκαλιά σου.
Τα βήματα, τα βήματά σου.
ΒΙΝΤΕΟ.
ΠΗΓΗ. 1. google.com
2. mousikovlog
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου