ΣΑΒΒΑΤΟ 3-10-2015
Η αντιπροσωπεία της Σοσιαλιστικής Γερμανικής Εργατικής Νεολαίας (SDAJ)
Από την εκδήλωση στο Πολυτεχνείο με τη συμμετοχή αντιπροσωπείας της Σοσιαλιστικής Γερμανικής Εργατικής Νεολαίας (SDAJ) που βρέθηκε στη χώρα μας και φιλοξενήθηκε από την ΚΝΕ
Η πλειοψηφία των παιδιών της εργατικής τάξης στη Γερμανία στρέφεται προς την κατάρτιση, που, όπως αυτή παρέχεται από το εκπαιδευτικό σύστημα, είναι χαμηλού επιπέδου.
Η εκπαίδευση του κάθε παιδιού εξαρτάται από την οικονομική κατάσταση των γονιών του, αν δηλαδή οι γονείς έχουν να πληρώσουν φροντιστήρια, βιβλία, αν εργάζονται.
Απ' άκρη σε άκρη του πλανήτη όπου υπάρχει καπιταλισμός, ισχύουν οι ίδιοι ταξικοί και εκμεταλλευτικοί νόμοι.
Οι παραπάνω διαπιστώσεις μεταφέρθηκαν απευθείας από εκπροσώπους της 25μελούς αντιπροσωπείας της Σοσιαλιστικής Γερμανικής Εργατικής Νεολαίας (SDAJ - νεολαία του Γερμανικού Κομμουνιστικού Κόμματος), που μίλησαν πριν μια βδομάδα, στο κατάμεστο αμφιθέατρο του Πολυτεχνείου της Αθήνας, για την πραγματικότητα που αντιμετωπίζει η νεολαία στη Γερμανία, τη χώρα που προπαγανδίζεται ως «ο μεγάλος νικητής της κρίσης».
Στοιχεία που σκιαγραφούν από τη μία τις διαφορές που αφορούν το επίπεδο στην ανάπτυξη και τη δύναμη των καπιταλιστικών οικονομιών κι από την άλλη τις αμέτρητες ομοιότητες που προκύπτουν από την κοινή στρατηγική του κεφαλαίου για τη θωράκιση της κερδοφορίας του, με το χτύπημα των εργατικών - λαϊκών δικαιωμάτων.
Η εκδήλωση πραγματοποιήθηκε στο πλαίσιο της αποστολής αλληλεγγύης προς την ΚΝΕ, το ΚΚΕ, την ελληνική νεολαία και στάθηκε η αφορμή για την ανοιχτή συζήτηση που έγινε με θέμα την κατάσταση της νεολαίας στην ατμομηχανή της Ευρώπης, τη Γερμανία. Παράλληλα, ήρθε να απαντήσει στη σκέψη όλο και περισσότερων νέων της χώρας μας να πάνε για δουλειά ή σπουδές ή και τα δύο μαζί στο εξωτερικό.
«Δεν
υπάρχουν "παράδεισοι" πουθενά στον καπιταλιστικό κόσμο και γι' αυτό,
ανεξάρτητα από τη χώρα που βρίσκεται ή θα βρεθεί ένας νέος, δεν πρέπει
να παραιτηθεί από την πάλη», επισήμανε μεταξύ άλλων ο Νίκος Λεοντίδης, μέλος της Επιτροπής Διεθνών Σχέσεων του ΚΣ της ΚΝΕ, κάνοντας το άνοιγμα της εκδήλωσης.
Την κεντρική εισήγηση της εκδήλωσης έκανε ο Γιάννης Χασόγλου, μέλος της Επιτροπής Διεθνών Σχέσεων του ΚΣ της SDAJ, ο οποίος παρουσίασε τα παρακάτω στοιχεία:
-- Στη Γερμανία, οι νέοι, ειδικά όσοι έχουν τελειώσει σχολεία κατάρτισης, δεν κάνουν σχέδια για το μέλλον, γιατί κάτι τέτοιο μοιάζει με ουτοπία... Κάθε χρόνο, πάνω από 300.000 νέοι βρίσκονται άνεργοι και μπαίνουν στο φαύλο κύκλο της επανακατάρτισης.
Το αποτέλεσμα είναι να χάνουν το κίνητρο πάνω στη δουλειά κι αν μείνουν καιρό άνεργοι και μετά εργαστούν υποτάσσονται στα αφεντικά, αξιοποιούνται ως πιο φτηνή εργατική δύναμη.
Γιατί, το να είσαι άνεργος σημαίνει κοινωνική απομόνωση, δύσκολα βγαίνεις από το καβούκι σου.
-- Το 70% των φοιτητών, επειδή πρέπει να πληρώνουν δίδακτρα περίπου 600 ευρώ το εξάμηνο, δουλεύουν παράλληλα σε μπαρ, εστιατόρια, σε άσχημες συνθήκες δουλειάς, χωρίς να υπάρχουν συνδικάτα, σωματεία, οποιαδήποτε μορφή οργάνωσης.
Οι ηγεσίες των συνδικάτων, όπου υπάρχουν, έχουν κατά κύριο λόγο σοσιαλδημοκρατική κατεύθυνση, στρέφονται κατά της ταξικής πάλης, προβάλλοντας τη λογική της ταξικής συνεργασίας και του συμβιβασμού.
Οι πανεπιστημιακές σπουδές είναι προνόμιο για εκείνους που προέρχονται από πλούσιες οικογένειες. Ενας νέος δεν μπορεί εύκολα να σπουδάσει αυτό που πραγματικά θέλει στην πόλη του και δεν έχει χρήματα για να μετακομίσει σε άλλη πόλη, γιατί κάτι τέτοιο σημαίνει έξτρα κόστος.
-- Το 30% των νέων κάνουν δουλειές άσχετες με το αντικείμενο στο οποίο έχουν καταρτιστεί. Το 16% των νέων πρέπει να δουλεύουν περισσότερο, για να καλύψουν τις μέρες που πήγαιναν στο επαγγελματικό σχολείο, παρότι αυτές οι δύο μέρες τη βδομάδα αναγνωρίζονται από το νόμο ως χρόνος εργασίας.
Το 36,5% των μαθητευόμενων κάνουν υπερωρίες που δεν πληρώνονται, από φόβο μήπως χάσουν τη δουλειά. Οι 3 στους 4 εργάζονται τζάμπα 5 ώρες επιπλέον τη βδομάδα, δηλαδή δύο μέρες το μήνα.
-- 40 ώρες εργασίας τη βδομάδα αμείβονται με 500 ευρώ το μήνα. Οι περισσότεροι νέοι αναγκάζονται να μένουν με τις οικογένειές τους, γιατί δεν μπορούν να ζήσουν με αυτούς τους μισθούς, μόνο για ενοίκιο χρειάζεσαι 400 - 500 ευρώ, μετά πώς θα ζήσεις;
-- Το 11% από αυτούς τους νέους κάνουν δεύτερη δουλειά για να ζήσουν. Τις πιθανότητες να πας διακοπές με τους φίλους σου... τις ξεχνάς. Τις περισσότερες φορές δεν έχεις χρήματα για αθλητισμό, πολιτισμό, να πας σινεμά ή για κολύμβηση.
Οι γυναίκες υφίστανται διπλή εκμετάλλευση, καθώς στη μαθητεία πληρώνεσαι ανάλογα με το φύλο...
-- Ο νέος εργάτης στη Γερμανία (μέχρι 30 ετών) δεν έχει εμπειρία απ' την οργανωμένη πάλη και τα σωματεία, δεν μπορεί να κατανοήσει ότι πρέπει να αγωνίζεσαι, να παλεύεις για να έχεις κατακτήσεις.
Σε αυτή την αντίληψη συμβάλλει και το περιεχόμενο των σχολικών βιβλίων που επιδρούν αρνητικά, προπαγανδίζοντας ότι «έχουμε το καλύτερο σύστημα», «δεν μπορούμε να καταφέρουμε τίποτα διαφορετικό».
Μαθήματα όπως Κοινωνιολογία, Ανθρωπολογία, κόβονται, με αποτέλεσμα να είναι δύσκολο να κατανοήσεις την πραγματικότητα. Αυτό δε σημαίνει ότι όλη η εργατική τάξη στη Γερμανία δεν έχει ταξική συνείδηση.
Υπάρχει μια αυθόρμητη συνείδηση που εξεγείρεται μπροστά στην αδικία, όμως τότε επιστρατεύονται διάφορα ιδεολογήματα, με στόχο να κρύψουν την αντίθεση ολιγαρχίας και λαού.
Απαντώντας σε ερωτήσεις φοιτητών σχετικά με την αντίληψη που έχουν οι νέοι στη Γερμανία για το σοσιαλισμό, η Λάρα Τούρεκ, μέλος της Επιτροπής του ΚΣ της SDAJ για το Εργατικό Κίνημα, επισήμανε μεταξύ άλλων:
«Οσοι μεγάλωσαν στο Δυτικό Βερολίνο, έχουν την αντίληψη ότι το Ανατολικό Βερολίνο ήταν ένα κράτος χωρίς δημοκρατία και ...μπανάνες και ότι όσοι έφυγαν σκοτώθηκαν στο τείχος του Βερολίνου. Στην Ανατολική Γερμανία υπάρχουν νέοι από οικογένειες που δεν είναι κομμουνιστές, αλλά έχουν θετική εικόνα, επειδή γνωρίζουν ότι τότε υπήρχε δουλειά, δωρεάν Υγεία, Παιδεία και το συγκρίνουν με το τώρα που δεν υπάρχει τίποτα.
Οι αντιλήψεις στη δύση και την ανατολή είναι διαφορετικές και γι' αυτό προσεγγίζουμε διαφορετικά τον κόσμο, λέγοντας βέβαια τα ίδια πράγματα».
Στην ερώτηση για τα ιδεολογήματα που προβάλλονται ότι «πηγή του κακού» για την κατάσταση που υπάρχει στην Ελλάδα, είναι η Αγκελα Μέρκελ, αλλά και για τη διαχείριση του προσφυγικού - μεταναστευτικού ρεύματος από τη γερμανική κυβέρνηση, σε συνδυασμό με τις σχετικές δηλώσεις των Γερμανών βιομηχάνων, ο Φλο Χάμπερκοστ, μέλος της Γραμματείας του ΚΣ της SDAJ και υπεύθυνος του ΚΣ για το Εργατικό Κίνημα, υπογράμμισε:
«Η Γερμανία είναι η πιο δυνατή καπιταλιστική χώρα στην Ευρώπη, αλλά αυτό δε σημαίνει ότι δε συνεργάζεται με άλλα καπιταλιστικά κράτη και κυβερνήσεις. Η αστική τάξη της Γερμανίας έχει συμφέρον από την παραπέρα εξαθλίωση χωρών όπως η Ελλάδα κι αυτό γίνεται με τη σύμπραξη της ελληνικής αστικής τάξης και του ελληνικού κεφαλαίου.
Οι εργάτες και των δύο χωρών πρέπει να έχουν κοινό μέτωπο απέναντι στην εκμετάλλευση, στον ιμπεριαλισμό. Ο κύριος αντίπαλος κάθε εργατικής τάξης βρίσκεται στην ίδια τη χώρα της.
Υπάρχουν τμήματα του κεφαλαίου που τα συμφέρει η μετανάστευση, για να έχουν φτηνό εργατικό δυναμικό, για να μειώσουν κι άλλο τους μισθούς. Το γερμανικό κράτος παράλληλα προσπαθεί να διασπάσει τους πρόσφυγες σε οικονομικούς και σ' εκείνους που μετανάστευσαν λόγω πολέμου, λέγοντας ότι δικαιώματα έχουν μόνο οι του πολέμου. Καθημερινά γίνονται επιθέσεις σε κέντρα μεταναστών από φασίστες.
Το κράτος αξιοποιεί τις επιθέσεις για να γίνει ακόμη βαθύτερη η διάσπαση Γερμανών και ξένων εργατών, για να δουλεύουμε όλοι χωρίς δικαιώματα σε συνθήκες σκλαβιάς. Να ενώσουμε την τάξη μας, όποια κι αν είναι η καταγωγή της, στον κοινό αγώνα, ενάντια στον κοινό αντίπαλο, τον καπιταλισμό».
Η εκδήλωση έκλεισε με ανταλλαγή αναμνηστικών ανάμεσα στους εκπροσώπους της SDAJ και της ΚΝΕ, που τους φιλοξενεί στη χώρα μας.
ΠΗΓΗ. ΡΙΖΟΣΠΑΣΤΗΣ
Η αντιπροσωπεία της Σοσιαλιστικής Γερμανικής Εργατικής Νεολαίας (SDAJ)
Από την εκδήλωση στο Πολυτεχνείο με τη συμμετοχή αντιπροσωπείας της Σοσιαλιστικής Γερμανικής Εργατικής Νεολαίας (SDAJ) που βρέθηκε στη χώρα μας και φιλοξενήθηκε από την ΚΝΕ
Η πλειοψηφία των παιδιών της εργατικής τάξης στη Γερμανία στρέφεται προς την κατάρτιση, που, όπως αυτή παρέχεται από το εκπαιδευτικό σύστημα, είναι χαμηλού επιπέδου.
Η εκπαίδευση του κάθε παιδιού εξαρτάται από την οικονομική κατάσταση των γονιών του, αν δηλαδή οι γονείς έχουν να πληρώσουν φροντιστήρια, βιβλία, αν εργάζονται.
Απ' άκρη σε άκρη του πλανήτη όπου υπάρχει καπιταλισμός, ισχύουν οι ίδιοι ταξικοί και εκμεταλλευτικοί νόμοι.
Οι παραπάνω διαπιστώσεις μεταφέρθηκαν απευθείας από εκπροσώπους της 25μελούς αντιπροσωπείας της Σοσιαλιστικής Γερμανικής Εργατικής Νεολαίας (SDAJ - νεολαία του Γερμανικού Κομμουνιστικού Κόμματος), που μίλησαν πριν μια βδομάδα, στο κατάμεστο αμφιθέατρο του Πολυτεχνείου της Αθήνας, για την πραγματικότητα που αντιμετωπίζει η νεολαία στη Γερμανία, τη χώρα που προπαγανδίζεται ως «ο μεγάλος νικητής της κρίσης».
Στοιχεία που σκιαγραφούν από τη μία τις διαφορές που αφορούν το επίπεδο στην ανάπτυξη και τη δύναμη των καπιταλιστικών οικονομιών κι από την άλλη τις αμέτρητες ομοιότητες που προκύπτουν από την κοινή στρατηγική του κεφαλαίου για τη θωράκιση της κερδοφορίας του, με το χτύπημα των εργατικών - λαϊκών δικαιωμάτων.
Η εκδήλωση πραγματοποιήθηκε στο πλαίσιο της αποστολής αλληλεγγύης προς την ΚΝΕ, το ΚΚΕ, την ελληνική νεολαία και στάθηκε η αφορμή για την ανοιχτή συζήτηση που έγινε με θέμα την κατάσταση της νεολαίας στην ατμομηχανή της Ευρώπης, τη Γερμανία. Παράλληλα, ήρθε να απαντήσει στη σκέψη όλο και περισσότερων νέων της χώρας μας να πάνε για δουλειά ή σπουδές ή και τα δύο μαζί στο εξωτερικό.
 |
Την κεντρική εισήγηση της εκδήλωσης έκανε ο Γιάννης Χασόγλου, μέλος της Επιτροπής Διεθνών Σχέσεων του ΚΣ της SDAJ, ο οποίος παρουσίασε τα παρακάτω στοιχεία:
-- Στη Γερμανία, οι νέοι, ειδικά όσοι έχουν τελειώσει σχολεία κατάρτισης, δεν κάνουν σχέδια για το μέλλον, γιατί κάτι τέτοιο μοιάζει με ουτοπία... Κάθε χρόνο, πάνω από 300.000 νέοι βρίσκονται άνεργοι και μπαίνουν στο φαύλο κύκλο της επανακατάρτισης.
Το αποτέλεσμα είναι να χάνουν το κίνητρο πάνω στη δουλειά κι αν μείνουν καιρό άνεργοι και μετά εργαστούν υποτάσσονται στα αφεντικά, αξιοποιούνται ως πιο φτηνή εργατική δύναμη.
Γιατί, το να είσαι άνεργος σημαίνει κοινωνική απομόνωση, δύσκολα βγαίνεις από το καβούκι σου.
-- Το 70% των φοιτητών, επειδή πρέπει να πληρώνουν δίδακτρα περίπου 600 ευρώ το εξάμηνο, δουλεύουν παράλληλα σε μπαρ, εστιατόρια, σε άσχημες συνθήκες δουλειάς, χωρίς να υπάρχουν συνδικάτα, σωματεία, οποιαδήποτε μορφή οργάνωσης.
Οι ηγεσίες των συνδικάτων, όπου υπάρχουν, έχουν κατά κύριο λόγο σοσιαλδημοκρατική κατεύθυνση, στρέφονται κατά της ταξικής πάλης, προβάλλοντας τη λογική της ταξικής συνεργασίας και του συμβιβασμού.
Οι πανεπιστημιακές σπουδές είναι προνόμιο για εκείνους που προέρχονται από πλούσιες οικογένειες. Ενας νέος δεν μπορεί εύκολα να σπουδάσει αυτό που πραγματικά θέλει στην πόλη του και δεν έχει χρήματα για να μετακομίσει σε άλλη πόλη, γιατί κάτι τέτοιο σημαίνει έξτρα κόστος.
-- Το 30% των νέων κάνουν δουλειές άσχετες με το αντικείμενο στο οποίο έχουν καταρτιστεί. Το 16% των νέων πρέπει να δουλεύουν περισσότερο, για να καλύψουν τις μέρες που πήγαιναν στο επαγγελματικό σχολείο, παρότι αυτές οι δύο μέρες τη βδομάδα αναγνωρίζονται από το νόμο ως χρόνος εργασίας.
Το 36,5% των μαθητευόμενων κάνουν υπερωρίες που δεν πληρώνονται, από φόβο μήπως χάσουν τη δουλειά. Οι 3 στους 4 εργάζονται τζάμπα 5 ώρες επιπλέον τη βδομάδα, δηλαδή δύο μέρες το μήνα.
-- 40 ώρες εργασίας τη βδομάδα αμείβονται με 500 ευρώ το μήνα. Οι περισσότεροι νέοι αναγκάζονται να μένουν με τις οικογένειές τους, γιατί δεν μπορούν να ζήσουν με αυτούς τους μισθούς, μόνο για ενοίκιο χρειάζεσαι 400 - 500 ευρώ, μετά πώς θα ζήσεις;
-- Το 11% από αυτούς τους νέους κάνουν δεύτερη δουλειά για να ζήσουν. Τις πιθανότητες να πας διακοπές με τους φίλους σου... τις ξεχνάς. Τις περισσότερες φορές δεν έχεις χρήματα για αθλητισμό, πολιτισμό, να πας σινεμά ή για κολύμβηση.
Οι γυναίκες υφίστανται διπλή εκμετάλλευση, καθώς στη μαθητεία πληρώνεσαι ανάλογα με το φύλο...
-- Ο νέος εργάτης στη Γερμανία (μέχρι 30 ετών) δεν έχει εμπειρία απ' την οργανωμένη πάλη και τα σωματεία, δεν μπορεί να κατανοήσει ότι πρέπει να αγωνίζεσαι, να παλεύεις για να έχεις κατακτήσεις.
Σε αυτή την αντίληψη συμβάλλει και το περιεχόμενο των σχολικών βιβλίων που επιδρούν αρνητικά, προπαγανδίζοντας ότι «έχουμε το καλύτερο σύστημα», «δεν μπορούμε να καταφέρουμε τίποτα διαφορετικό».
Μαθήματα όπως Κοινωνιολογία, Ανθρωπολογία, κόβονται, με αποτέλεσμα να είναι δύσκολο να κατανοήσεις την πραγματικότητα. Αυτό δε σημαίνει ότι όλη η εργατική τάξη στη Γερμανία δεν έχει ταξική συνείδηση.
Υπάρχει μια αυθόρμητη συνείδηση που εξεγείρεται μπροστά στην αδικία, όμως τότε επιστρατεύονται διάφορα ιδεολογήματα, με στόχο να κρύψουν την αντίθεση ολιγαρχίας και λαού.
Να ενώσουμε την τάξη μας, όποια κι αν είναι η καταγωγή της
Απαντώντας σε ερωτήσεις φοιτητών σχετικά με την αντίληψη που έχουν οι νέοι στη Γερμανία για το σοσιαλισμό, η Λάρα Τούρεκ, μέλος της Επιτροπής του ΚΣ της SDAJ για το Εργατικό Κίνημα, επισήμανε μεταξύ άλλων:
«Οσοι μεγάλωσαν στο Δυτικό Βερολίνο, έχουν την αντίληψη ότι το Ανατολικό Βερολίνο ήταν ένα κράτος χωρίς δημοκρατία και ...μπανάνες και ότι όσοι έφυγαν σκοτώθηκαν στο τείχος του Βερολίνου. Στην Ανατολική Γερμανία υπάρχουν νέοι από οικογένειες που δεν είναι κομμουνιστές, αλλά έχουν θετική εικόνα, επειδή γνωρίζουν ότι τότε υπήρχε δουλειά, δωρεάν Υγεία, Παιδεία και το συγκρίνουν με το τώρα που δεν υπάρχει τίποτα.
Οι αντιλήψεις στη δύση και την ανατολή είναι διαφορετικές και γι' αυτό προσεγγίζουμε διαφορετικά τον κόσμο, λέγοντας βέβαια τα ίδια πράγματα».
Στην ερώτηση για τα ιδεολογήματα που προβάλλονται ότι «πηγή του κακού» για την κατάσταση που υπάρχει στην Ελλάδα, είναι η Αγκελα Μέρκελ, αλλά και για τη διαχείριση του προσφυγικού - μεταναστευτικού ρεύματος από τη γερμανική κυβέρνηση, σε συνδυασμό με τις σχετικές δηλώσεις των Γερμανών βιομηχάνων, ο Φλο Χάμπερκοστ, μέλος της Γραμματείας του ΚΣ της SDAJ και υπεύθυνος του ΚΣ για το Εργατικό Κίνημα, υπογράμμισε:
«Η Γερμανία είναι η πιο δυνατή καπιταλιστική χώρα στην Ευρώπη, αλλά αυτό δε σημαίνει ότι δε συνεργάζεται με άλλα καπιταλιστικά κράτη και κυβερνήσεις. Η αστική τάξη της Γερμανίας έχει συμφέρον από την παραπέρα εξαθλίωση χωρών όπως η Ελλάδα κι αυτό γίνεται με τη σύμπραξη της ελληνικής αστικής τάξης και του ελληνικού κεφαλαίου.
Οι εργάτες και των δύο χωρών πρέπει να έχουν κοινό μέτωπο απέναντι στην εκμετάλλευση, στον ιμπεριαλισμό. Ο κύριος αντίπαλος κάθε εργατικής τάξης βρίσκεται στην ίδια τη χώρα της.
Υπάρχουν τμήματα του κεφαλαίου που τα συμφέρει η μετανάστευση, για να έχουν φτηνό εργατικό δυναμικό, για να μειώσουν κι άλλο τους μισθούς. Το γερμανικό κράτος παράλληλα προσπαθεί να διασπάσει τους πρόσφυγες σε οικονομικούς και σ' εκείνους που μετανάστευσαν λόγω πολέμου, λέγοντας ότι δικαιώματα έχουν μόνο οι του πολέμου. Καθημερινά γίνονται επιθέσεις σε κέντρα μεταναστών από φασίστες.
Το κράτος αξιοποιεί τις επιθέσεις για να γίνει ακόμη βαθύτερη η διάσπαση Γερμανών και ξένων εργατών, για να δουλεύουμε όλοι χωρίς δικαιώματα σε συνθήκες σκλαβιάς. Να ενώσουμε την τάξη μας, όποια κι αν είναι η καταγωγή της, στον κοινό αγώνα, ενάντια στον κοινό αντίπαλο, τον καπιταλισμό».
Η εκδήλωση έκλεισε με ανταλλαγή αναμνηστικών ανάμεσα στους εκπροσώπους της SDAJ και της ΚΝΕ, που τους φιλοξενεί στη χώρα μας.
ΠΗΓΗ. ΡΙΖΟΣΠΑΣΤΗΣ
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου