ΤΡΙΤΗ 27-10-2015
Στη δίνη μονοπωλιακών συμφερόντων και ανταγωνισμών, καθώς και πιέσεων από τους «εταίρους» βυθίζεται η εγχώρια αμυντική βιομηχανία και επί διακυβέρνησης ΣΥΡΙΖΑ - ΑΝΕΛ, με ό,τι αυτό συνεπάγεται για τις δυνατότητες ανάπτυξής της με βάση τις πραγματικές ανάγκες άμυνας της χώρας και παρά τις δυνατότητές της.
Στη δίνη μονοπωλιακών συμφερόντων και ανταγωνισμών, καθώς και πιέσεων από τους «εταίρους» βυθίζεται η εγχώρια αμυντική βιομηχανία και επί διακυβέρνησης ΣΥΡΙΖΑ - ΑΝΕΛ, με ό,τι αυτό συνεπάγεται για τις δυνατότητες ανάπτυξής της με βάση τις πραγματικές ανάγκες άμυνας της χώρας και παρά τις δυνατότητές της.
Συγκεκριμένα,
σύμφωνα με κορυφαίους κυβερνητικούς παράγοντες, η κυβέρνηση βρίσκεται
σε παζάρια με τους «εταίρους» για την τύχη της ΕΛΒΟ, της ΕΑΒ και των
ναυπηγείων.
Είναι χαρακτηριστικό ότι, ενώ η ΕΛΒΟ έχει δουλειά για άλλα 20 χρόνια μπροστά, οδεύει προς συμφωνία να παραδώσει επισκευασμένα 92 τεθωρακισμένα οχήματα BMP1 του Ελληνικού Στρατού στην Αίγυπτο και να κλείσει συμφωνία για κατασκευή από την αρχή άλλων 100, πάλι με αγοραστή τους Αιγύπτιους, βρίσκεται υπό καθεστώς εκκαθάρισης με βάση τις μνημονιακές προβλέψεις.
Οι ίδιοι παράγοντες επιβεβαιώνουν ότι η κυβέρνηση αναζητά «επενδυτές - εταίρους» για την ΕΛΒΟ, παράγοντες με «ειδικό ενδιαφέρον» π.χ. για την κατασκευή κάποιου οδικού οχήματος, διατεθειμένους να βάλουν κάποια κεφάλαια, για να πάρουν κατόπιν το προϊόν προγραμματικής συμφωνίας.
Διαμηνύουν, επίσης, ότι για είσοδο στην ΕΛΒΟ έχουν εκφράσει ενδιαφέρον γερμανικά και ισραηλινά κεφάλαια, ενώ κάποιοι ελληνικοί όμιλοι, όπως αναφέρουν, επιδεικνύουν περισσότερο βραχυπρόθεσμο «κερδοσκοπικό ενδιαφέρον» και όχι κάποια πρόνοια για μακροχρόνια «ανάπτυξη» της εταιρείας.
Για δε τα ναυπηγεία, η κυβέρνηση επιχειρεί - υποτίθεται - να προσπεράσει τον σκόπελο της προηγούμενης συμφωνίας με την ΕΕ ότι για 15 χρόνια μπορούν να λειτουργούν μόνο υποστηρικτικά προς το ελληνικό Πολεμικό Ναυτικό και να τους επιτραπεί να δουλεύουν, λαμβάνοντας παραγγελίες κατασκευής ή επισκευών για πολεμικά πλοία κι από άλλες χώρες.
Εδώ προκύπτει ένα τεράστιο ζήτημα τι θα γίνει με τα Ναυπηγεία Σκαραμαγκά που, μέσω ξεπουλήματος, παλαιότερα και αλλαγών στο ιδιοκτησιακό καθεστώς, το ελληνικό δημόσιο βρίσκεται σήμερα στα δικαστήρια με τον Αραβα «επενδυτή» Σάφα, με την κάθε πλευρά να αξιώνει έναν πακτωλό χρημάτων από την άλλη.
Στόχος της κυβέρνησης είναι μέχρι τα τέλη του 2016 να έχει βρεθεί μια «οριστική λύση», να έχει ξεκαθαρίσει και ο Σάφα τι θέλει να κάνει, να οριστικοποιηθεί το ιδιοκτησιακό καθεστώς και να δουλέψει η εγκατάσταση, με τους υπάρχοντες εργαζόμενους, χωρίς προσλήψεις άλλων.
Μέχρι τα τέλη του 2016, η κυβέρνηση διαχέει ότι μπορεί να κρατήσει το ναυπηγείο σε λειτουργία, πηγαίνοντας εκεί για επισκευή και συντήρηση πλοία του Πολεμικού Ναυτικού.
Παραπέρα, χαρακτηριστικό δείγμα των δυνατοτήτων που υπάρχουν στην εγχώρια ναυπηγοεπισκευαστική βάση, από άποψη προσωπικού και υποδομών, είναι και το γεγονός ότι μετά την υλοποίηση του προγράμματος κατασκευής υποβρυχίων τύπου 214 στο ναυπηγείο για το ΠΝ, χώρες όπως η Αίγυπτος και η Πολωνία έχουν εκδηλώσει ενδιαφέρον για χτίσιμο εκεί υποβρυχίων και τορπιλακάτων.
Για το Ναυπηγείο Ελευσίνας, όπου ο ιδιοκτήτης Ταβουλάρης έχει καθυστερήσει όσο δεν πάει την παράδοση των πυραυλακάτων Super Vita (εκκρεμεί ακόμα η παράδοση άλλων 2 πλοίων, ενώ το ελληνικό δημόσιο έχει εξοφλήσει το 90% των πληρωμών), αρμόδιοι κυβερνητικοί παράγοντες διαμηνύουν ότι δεν θα εκταμιεύσουν «εύκολα» και το υπόλοιπο ποσό, αλλά θα προχωρήσουν σε «ενέργειες», προκειμένου να επισπεύσουν την παράδοση των πλοίων, χωρίς να δίνουν άλλες διευκρινίσεις.
Ωστόσο, κι ενώ έχει γίνει ο κακός χαμός με τους ιδιώτες που λυμαίνονται τα ναυπηγεία, έχοντας τσεπώσει ένα σκασμό λεφτά που πληρώνει ο λαός, η κυβέρνηση φέρεται να ψάχνει τρόπους να διευκολύνει και τη λειτουργία μεγαλοεπιχειρηματιών που τοποθετούνται στον κλάδο.
Εξ ου και στις σκέψεις του κυβερνητικού επιτελείου είναι το στήσιμο μιας Ειδικής Γραμματείας για τα ναυπηγεία και εν γένει την ναυπηγοεπισκευαστική ζώνη, με έδρα το υπουργείο Ανάπτυξης, προς διευκόλυνση των μονοπωλίων.
Το στήσιμο αυτής της Γραμματείας, η κυβέρνηση προσανατολίζεται να το παρουσιάσει ως «ενιαίο φορέα ναυπηγοεπισκευής», καπιταλιστικού χαρακτήρα βεβαίως.
Η γραμμή, που εκφράζεται από τους ίδιους κυβερνητικούς παράγοντες, «σταθεροποιούμε τις θέσεις εργασίας που έχουμε, βγάζουμε τις παραγγελίες που έχουμε, παίρνουμε κι άλλες από τη διεθνή αγορά και βλέπουμε μετά αν θα πάμε σε παραπέρα αύξηση προσωπικού», φαίνεται να ισχύει και για την ΕΑΒ.
Στο υπουργείο Αμυνας αναγνωρίζουν ότι το εργοστάσιο της Τανάγρας έχει πολλή δουλειά ότι υπάρχουν καθυστερήσεις στις παραδόσεις, αλλά ως πρόβλημα φαίνεται να εντοπίζουν προσώρας την παρούσα διοίκηση και τον τρόπο που διαχειρίζεται την κατάσταση, εξ ου και αναμένεται αλλαγή διοίκησης μέχρι τα τέλη της άλλης βδομάδας.
ΠΗΓΗ. ΡΙΖΟΣΠΑΣΤΗΣ
Είναι χαρακτηριστικό ότι, ενώ η ΕΛΒΟ έχει δουλειά για άλλα 20 χρόνια μπροστά, οδεύει προς συμφωνία να παραδώσει επισκευασμένα 92 τεθωρακισμένα οχήματα BMP1 του Ελληνικού Στρατού στην Αίγυπτο και να κλείσει συμφωνία για κατασκευή από την αρχή άλλων 100, πάλι με αγοραστή τους Αιγύπτιους, βρίσκεται υπό καθεστώς εκκαθάρισης με βάση τις μνημονιακές προβλέψεις.
Οι ίδιοι παράγοντες επιβεβαιώνουν ότι η κυβέρνηση αναζητά «επενδυτές - εταίρους» για την ΕΛΒΟ, παράγοντες με «ειδικό ενδιαφέρον» π.χ. για την κατασκευή κάποιου οδικού οχήματος, διατεθειμένους να βάλουν κάποια κεφάλαια, για να πάρουν κατόπιν το προϊόν προγραμματικής συμφωνίας.
Διαμηνύουν, επίσης, ότι για είσοδο στην ΕΛΒΟ έχουν εκφράσει ενδιαφέρον γερμανικά και ισραηλινά κεφάλαια, ενώ κάποιοι ελληνικοί όμιλοι, όπως αναφέρουν, επιδεικνύουν περισσότερο βραχυπρόθεσμο «κερδοσκοπικό ενδιαφέρον» και όχι κάποια πρόνοια για μακροχρόνια «ανάπτυξη» της εταιρείας.
Για δε τα ναυπηγεία, η κυβέρνηση επιχειρεί - υποτίθεται - να προσπεράσει τον σκόπελο της προηγούμενης συμφωνίας με την ΕΕ ότι για 15 χρόνια μπορούν να λειτουργούν μόνο υποστηρικτικά προς το ελληνικό Πολεμικό Ναυτικό και να τους επιτραπεί να δουλεύουν, λαμβάνοντας παραγγελίες κατασκευής ή επισκευών για πολεμικά πλοία κι από άλλες χώρες.
Εδώ προκύπτει ένα τεράστιο ζήτημα τι θα γίνει με τα Ναυπηγεία Σκαραμαγκά που, μέσω ξεπουλήματος, παλαιότερα και αλλαγών στο ιδιοκτησιακό καθεστώς, το ελληνικό δημόσιο βρίσκεται σήμερα στα δικαστήρια με τον Αραβα «επενδυτή» Σάφα, με την κάθε πλευρά να αξιώνει έναν πακτωλό χρημάτων από την άλλη.
Στόχος της κυβέρνησης είναι μέχρι τα τέλη του 2016 να έχει βρεθεί μια «οριστική λύση», να έχει ξεκαθαρίσει και ο Σάφα τι θέλει να κάνει, να οριστικοποιηθεί το ιδιοκτησιακό καθεστώς και να δουλέψει η εγκατάσταση, με τους υπάρχοντες εργαζόμενους, χωρίς προσλήψεις άλλων.
Μέχρι τα τέλη του 2016, η κυβέρνηση διαχέει ότι μπορεί να κρατήσει το ναυπηγείο σε λειτουργία, πηγαίνοντας εκεί για επισκευή και συντήρηση πλοία του Πολεμικού Ναυτικού.
Παραπέρα, χαρακτηριστικό δείγμα των δυνατοτήτων που υπάρχουν στην εγχώρια ναυπηγοεπισκευαστική βάση, από άποψη προσωπικού και υποδομών, είναι και το γεγονός ότι μετά την υλοποίηση του προγράμματος κατασκευής υποβρυχίων τύπου 214 στο ναυπηγείο για το ΠΝ, χώρες όπως η Αίγυπτος και η Πολωνία έχουν εκδηλώσει ενδιαφέρον για χτίσιμο εκεί υποβρυχίων και τορπιλακάτων.
Για το Ναυπηγείο Ελευσίνας, όπου ο ιδιοκτήτης Ταβουλάρης έχει καθυστερήσει όσο δεν πάει την παράδοση των πυραυλακάτων Super Vita (εκκρεμεί ακόμα η παράδοση άλλων 2 πλοίων, ενώ το ελληνικό δημόσιο έχει εξοφλήσει το 90% των πληρωμών), αρμόδιοι κυβερνητικοί παράγοντες διαμηνύουν ότι δεν θα εκταμιεύσουν «εύκολα» και το υπόλοιπο ποσό, αλλά θα προχωρήσουν σε «ενέργειες», προκειμένου να επισπεύσουν την παράδοση των πλοίων, χωρίς να δίνουν άλλες διευκρινίσεις.
Ωστόσο, κι ενώ έχει γίνει ο κακός χαμός με τους ιδιώτες που λυμαίνονται τα ναυπηγεία, έχοντας τσεπώσει ένα σκασμό λεφτά που πληρώνει ο λαός, η κυβέρνηση φέρεται να ψάχνει τρόπους να διευκολύνει και τη λειτουργία μεγαλοεπιχειρηματιών που τοποθετούνται στον κλάδο.
Εξ ου και στις σκέψεις του κυβερνητικού επιτελείου είναι το στήσιμο μιας Ειδικής Γραμματείας για τα ναυπηγεία και εν γένει την ναυπηγοεπισκευαστική ζώνη, με έδρα το υπουργείο Ανάπτυξης, προς διευκόλυνση των μονοπωλίων.
Το στήσιμο αυτής της Γραμματείας, η κυβέρνηση προσανατολίζεται να το παρουσιάσει ως «ενιαίο φορέα ναυπηγοεπισκευής», καπιταλιστικού χαρακτήρα βεβαίως.
Η γραμμή, που εκφράζεται από τους ίδιους κυβερνητικούς παράγοντες, «σταθεροποιούμε τις θέσεις εργασίας που έχουμε, βγάζουμε τις παραγγελίες που έχουμε, παίρνουμε κι άλλες από τη διεθνή αγορά και βλέπουμε μετά αν θα πάμε σε παραπέρα αύξηση προσωπικού», φαίνεται να ισχύει και για την ΕΑΒ.
Στο υπουργείο Αμυνας αναγνωρίζουν ότι το εργοστάσιο της Τανάγρας έχει πολλή δουλειά ότι υπάρχουν καθυστερήσεις στις παραδόσεις, αλλά ως πρόβλημα φαίνεται να εντοπίζουν προσώρας την παρούσα διοίκηση και τον τρόπο που διαχειρίζεται την κατάσταση, εξ ου και αναμένεται αλλαγή διοίκησης μέχρι τα τέλη της άλλης βδομάδας.
ΠΗΓΗ. ΡΙΖΟΣΠΑΣΤΗΣ
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου