Προπαγάνδας Εγκώμιον

ΤΡΙΤΡΗ 15-4-2014

                                      

  Είναι η αφεντιά μου (άμα τε και ταπεινότης μου) κοντά 35 χρόνια στο δημοσιογραφικό και πάνω από 40 χρόνια στο πολιτικό κουρμπέτι, τέτοιον

  πανηγυρικό της προπαγάνδας σπανίως έχω ξαναδεί. Μόνον επί Σημίτη, για άλλου είδους ψεύδη ή και παρεμφερή, υπήρξε τέτοιο μπαράζ πυροτεχνημάτων, εν είδει πορδών στους ουρανούς

  μπας και πάψουμε να ακούμε τα βογγητά της πραγματικότητας επί της Γης. Πρώτη φορά τέτοιες ωδές και παιάνες στις χάντρες και τα καθρεφτάκια,
  λες και ο Λάζαρος να εξήλθε απ’ τον τάφο του παρά μόνον, μετ’ ου πολύ κι αγέλαστος πλέον, να επιστρέψει σ’ αυτόν - τέτοια έξοδο στις αγορές

  εζήλωσε η συμμορία των ανδρείκελων της Τρόικας, τέτοιους θρασείς θριάμβους οργανώνει στην Αγορά, βγάζοντας τη γλώσσα στον λαό για να περιπαίξει τη δυσπραγία και τη θλίψη του.

  «Μην είσθε μίζεροι» μας λένε κι από πάνω αυτοί που έσπειραν τη μιζέρια σαν τα δόντια των δράκων σ’ όλη την επικράτεια, αυτοί που κάρφωσαν τη μιζέρια, χθόνια θεά στους οίκους μας, καταμεσής στις εστίες μας, εκεί που βράζει το τσουκάλι.

  Φόρεσαν τα εορταστικά τους λαμπιόνια τα φερέφωνα και τα παπαγαλάκια κι έστησαν μιαρό χορό στις πιάτσες και τις οθόνες για την

  έξοδο (ή μήπως το ξόδι) της Ελλάδας στις αγορές. Λένε ακόμα κι ορισμένοι απ’ αυτούς τους πουλημένους αυτό που λένε και πολλοί άλλοι: «μεγάλο δώρο της Μέρκελ στον Σαμαρά», κι ας μας κοστίζει αυτό το δώρο ο κούκος αηδόνι. Οχι! Δεν είναι δώρο της κυρίας Μέρκελ στον κ. Σαμαρά, αλλά

  δώρο της κυρίας Μέρκελ στη Μέρκελ. Ξεμπλέξαμε με την Ελλάδα, θα λέει στους ψηφοφόρους της η σιδηρά üμπεργκρουπενφüρερ, τη βγάλαμε στις αγορές, δεν θα ξαναπληρώσετε για τους «τεμπέληδες» Ελληνες - διότι αυτό πιστεύουν οι Γερμανοί και πολλοί Ευρωπαίοι πολίτες: ότι οι ίδιοι απ’ το υστέρημά τους βοήθησαν την Ελλάδα και όχι ότι η Ελλάδα λαφυραγωγήθηκε (λαφυραγωγείται και θα λαφυραγωγείται) από τα (και) δικά τους αφεντικά, τράπεζες, μονοπώλια, τραστ και λαμόγια.

  Πρόκειται για μια έξοδο που οργάνωσαν οι λύκοι για να φάνε τα κοράκια. Από σίγουρα λεφτά. Με λιγουρευτό επιτόκιο - 4,7%! Εγγυημένα λεφτά από την Μπούντεσμπανκ. Υπό τη σκέπη του Αγγλικού δικαίου - ποιος επενδυτής, θεσμικός ή λαμόγιο, δεν θα γούσταρε τέτοιο εύκολο και γρήγορο κέρδος.

  Οσο για τα Μνημόνια – ποια Μνημόνια; Αυτά αποτελούν παρελθόν με τον ΣΥΡΙΖΑ κολλημένον πάνω του - παρελθόν! Ως το επόμενο Μνημόνιο. Το οποίον έχει ήδη προσυμφωνηθεί. Πριν να βγει η χρονιά θα εκδηλωθεί - αλλά, ποιος μιλά για αυτό; Παραδόξως

  ο κ. Μητσοτάκης. Οταν ομιλεί για κατάργηση της μονιμότητας στο Δημόσιο. Διότι περί αυτού πρόκειται. Πρόκειται για έναν ακόμα όρο, για ένα ακόμα προαπαιτούμενο, απ’ τα πολλά, κρυμμένα για την ώρα κάτω απ’ το χαλί, απ’ τα πολλά που ήδη έχουν προσυμφωνηθεί προκειμένου η χρηματοδότηση απ’ την Τρόικα να συνεχισθεί. Ή μήπως δεν θα συνεχισθεί;

  Διότι το κακό έχει ήδη επισυμβεί. Είτε με την έξοδο-απάτη (για να κάνουν οι «επενδυτές» πάρτυ) της χώρας μας στις αγορές, είτε με τη διαιώνιση της χρηματοδότησής της (για να κάνουν πάρτυ οι τοκογλύφοι) μέσω δανειακών συμβάσεων που συνεπάγονται μνημονιακά μέτρα, το βασικό ζητούμενο έχει επιτευχθεί. Το εργασιακό καθεστώς στη χώρα έχει πια σχηματοποιηθεί σε επίπεδο αποικίας λευκών στη μαύρη Αφρική, στις αρχές του προηγουμένου αιώνα. Με μόνην προοπτική 

  ό,τι ακόμα στέκει όρθιο, να ισοπεδωθεί.

  «Ψήφο εμπιστοσύνης των αγορών» διακηρύσσει ότι έλαβε η χώρα ο κ. Βενιζέλος, «κοντά στην έξοδο απ’ την κρίση» μας βλέπει ο κ. Στουρνάρας. Με το χρέος στα 319, 8 δισ. (συν τα 3 δισ. που μόλις τώρα θριαμβευτικά του προσθέσαμε). Με το ΑΕΠ να έχει κατακρημνισθεί κατά 50 δισ. περίπου εν σχέσει με το 2009  και να βαίνει κατακρημνιζόμενο. (Οταν μπήκαμε στην κρίση το χρέος ήταν στο 120% του ΑΕΠ και τώρα είναι στο 170%). Αυτό από μόνον του δηλοί ασφυξία. Αν σε αυτό προσθέσει κανείς τη «φωτογραφία» της στιγμής, όχι περί ασφυξίας μόνον πρόκειται, όχι μόνον περί ψευτοανάστασης του Λαζάρου, αλλά περί βαθέος θανάτου. Αυτήν τη στιγμή το Δημόσιο χρωστάει

  σε επιχειρήσεις και φορολογούμενους 4,8 δισ. ευρώ. (Κατά τα άλλα έβγαλε πλεόνασμα). Απ’ την άλλη, τα ληξιπρόθεσμα των ιδιωτών στις εφορίες ανέρχονται σε 64, 5 δισ. ευρώ (!!!) - μόνον δε σε έναν μήνα αυξήθηκαν κατά 1,5 δισ. ευρώ! Προ κρίσης αυτά τα χρέη εκινούντο στο επίπεδο των 30 δισ. ευρώ.

  Στο ίδιο επίπεδο, περί τα 70 δισ. ευρώ κινούνται τα κόκκινα δάνεια (εξαπλασιάσθηκαν απ’ το 2008 έως το τέλος του 2013) ενώ παραλλήλως επταπλασιάσθηκε στο ίδιο διάστημα η φορολογία των ακίνητων.

  Κοιτάξτε αυτούς τους αριθμούς προσεκτικά. Και οι άνθρωποι πεθαίνουν, και οι αριθμοί δεν ευημερούν.

  Ποια έξοδος στις αγορές λοιπόν; Εστω για να φτιαχτεί κλίμα - ποιο κλίμα πέραν της προπαγάνδας; Από σήμερα έως το 2018, μέσα σε μια πενταετία η Ελλάδα πρέπει να αποπληρώσει χρέος 75 δισ. ευρώ!!! Με ποια παραγωγή;

  Πώς θα το καταφέρει χωρίς νέο δανεισμό (μόνον για αποπληρωμή δανείων). Κι όμως ο κ. Βενιζέλος λέει ότι το χρέος είναι βιώσιμο! Ηταν αβίωτο όταν ήταν στο 120% του ΑΕΠ και μας έχωσαν στο φρενοκομείο και είναι βιώσιμο στο 170% του ΑΕΠ! με τη χώρα σκλάβα στους όλο και πιο κολασμένους θεσμούς που διαμορφώνει το (τα) Μνημόνιο (α)! Μόνον

  για την αποπληρωμή των τόκων του χρέους, θα καταβάλλεται κατ’ έτος (επ’ αόριστον) το 20% των φορολογικών εσόδων. Αν μάλιστα θελήσουμε και μπορέσουμε να αποπληρώνουμε το δάνειο (κεφάλαιο και τόκους), καθώς προβλέπεται στη δανειακή σύμβαση, θα πρέπει μέσα στη δεκαετία να καταβάλουμε 115 δισ. ευρώ!!! Κι όμως ο κ. Βενιζέλος λέει, αυτός και το κόμμα του, ότι το χρέος είναι βιώσιμο! Σε άλλη ευνομούμενη χώρα θα είχε συλληφθεί.

  Αντιθέτως ο κ. Σαμαράς (του γνωστού διδύμου Σαμαράς - Βενιζέλος) λέει ότι το χρέος δεν είναι βιώσιμο, και ότι ο ίδιος θα διαπραγματευθεί το «κούρεμά» του. Ομως σε ποιον χρωστάμε αυτή τη στιγμή; Στον «επίσημο τομέα», στον «μηχανισμό» απ’ όπου πήραμε τα 220 δισ. ευρώ (πράγματι, τον «μεγαλύτερο δανεισμό της ιστορίας» καθώς ... υπερηφανευόταν ο Γιωργάκης). Οι μεγάλες τράπεζες στην Ευρώπη, κυρίως στη Γερμανία, που διαχειρίζονται το χρέος της Ελλάδας είναι κρατικές (παρά τις περί του αντιθέτου παρλαπίπες των καθ’ ημάς νεοφιλελεύθερων ή απλών πρακτόρων). Το μόνον λοιπόν το οποίο μπορεί να πετύχει η κυβέρνηση Σαμαρά - Βενιζέλου σε συνεννόηση (κι όχι σε ρήξη) με τους Μέρκελ - Σόιμπλε

  είναι ακριβώς το ίδιο χυδαίο με αυτό που «επιτυγχάνουν» τα δικά μας υπερχρεωμένα νοικοκυριά, όταν δέχονται τις ρυθμίσεις που τους «προσφέρουν» οι καθ’ ημάς τράπεζες (ανακεφαλαιοποιημένες μάλιστα με τα δικά μας λεφτά): επιμήκυνση αποπληρωμής και σχετική μείωση του επιτοκίου. Δηλαδή

  αιώνια σκλαβιά.


  Αλλά αυτό ακριβώς είναι το ζητούμενο για τους πιστωτές. Αυτός ακριβώς θα είναι ο νέος θρίαμβος του κ. Σαμαρά (εξ ίσου θρίαμβος με την τρέχουσα «έξοδο στην αγορά») αν καταφέρει να παρουσιάσει ως «κούρεμα» τη «διευκόλυνση»

  που θα σε κρατήσει σκλάβο για γενεές δεκατέσσερις.


  Η «έξοδος στις αγορές» είναι απάτη, όσον απάτη είναι το πρωτογενές πλεόνασμα. Και η επιμήκυνση του χρέους θα είναι απάτη, αν εμφανισθεί ως «κούρεμα». Ομως δεν πρόκειται για τρεις απάτες , αλλά για ένα κορυφαίο δημιούργημα της «δημιουργικής λογιστικής»: πρόκειται για δύο και μία απάτες, Οι δύο πρώτες, χρήσιμες για να κρύβονται πίσω τους οι παρ’ ημίν απατεώνες Σαμαράς και Βενιζέλος, η δε τρίτη,

  χρησιμότατη για να έχει στο χέρι τη χώρα εσαεί ο νέος (παλιός) καπιταλισμός που αναδύθηκε μέσα απ’ τον εαυτόν του και πάνω απ’ την Οικουμένη σε ένα ακόμα πιο αποτρόπαιο κι εξελιγμένο στάδιο, που το χαρακτηρίζουν ο νεοφιλελευθερισμός και η ακροδεξιά, ένας περισσότερο παρά ποτέ αποθηριωμένος και πολεμοκάπηλος καπιταλισμός.

***

  Τελειώνοντας αυτές τις γραμμές, έβλεπα στις οθόνες τον κ. Σαμαρά να μιλά στους Ελληνες και στις Ελληνίδες εν είδει διαγγέλματος, σαν να ομιλούσε σε μικρόνοες και ηλιθίους. Εδειχνε σαν

  τρίκυκλο στην ελληνική επαρχία του ’60 , που διαλαλεί στην πόλη ότι καταφτάνει θίασος εξ Αθηνών, σκούζοντας με ένα μεγάφωνο


  όπως εκείνα της κατοχής που γρύλιζαν παράσιτα και ένα σφίξιμο στην καρδιά. 

   Δυστυχώς,

  ο Ελληνας Πρωθυπουργός, ως άλλος ανθυποθεοχάρης, να μιλά και να λέει τα νέα απ’ την άλωση της Μιλήτου ως να επρόκειτο περί τζακ ποτ που οπωσδήποτε την άλλη Κυριακή θα μας κληρώσει... 


ΠΗΓΗ. enikos