ΚΥΡΙΑΚΗ 20-4-2014
Ο Γολγοθάς. Η προδοσία. Ο διωγμός. Το αίμα σε
αντιδιαστολή με τα αργύρια. Το ιερατείο. Ο φαρισαϊσμός. Η δίκη θέαμα και
άλλοθι.
Εχει αντίκρισμα το άρωμα της πασχαλιάς και το
κατακόκκινο των ημερών στη λαϊκή ζωή και δράση, στους αγώνες των
απόκληρων και των ταξικά σταυρωμένων.
Γι' αυτό και το ζουν ή το θεώνται με σεβασμό θρησκευάμενοι και μη οι Ελληνες.
Οσο και υποκειμενική, όσο και κριτική να είναι η στάση τους, οι λαϊκές οικογένειες σε τούτο δω τον τόπο έχουν συνειδητή και καθόλου απροσδιόριστη διαλεκτική σχέση με τη συμβολική δραματουργία της «θεανθρώπινης φύσης», που οδηγεί στη νίκη της ζωής ως συλλογική εμπειρία μετά από δυσθεώρητο μόχθο και ανείπωτη θυσία.
Η αγοραία τελετουργία της αυξημένης ευαισθησίας και της εμπορευματοποιημένης φιλανθρωπίας, οι χυδαίες προσομοιώσεις με αναγωγή σε «μυροφόρες» των 5-6 «κυριών», που σκορπάνε στην κρεαταγορά μερικές χιλιάδες ευρώ, ωσάν κουκουλοφόροι πολυτελείας και μετανοημένοι Ιούδες που επιστρέφουν τα κλεμμένα μ΄ένα φιλί στη φτώχεια, δεν συγκινούν μήτε τους άθεους μήτε τους πιστούς.
Πιότερο φέτος μοιάζει με εφαρμοσμένη αντιλαϊκή πολιτική της ευρωενωσιακής αθλιότητας. Που ειδικά τούτη την προεκλογική Πασχαλιά κάνει όλους ν΄αναφωνήσουν πως ο καπιταλισμός δεν έχει ούτε ιερό ούτε όσιο... Πένθος με χορηγό και ανάσταση με δανεικά δεν είναι Πάσχα μήτε για άθεους.
Και μοιάζει ξεδιάντροπα με τρικ, που θέλει να γλιτώσει τον γκλαμουράτο ληστή των καπιταλιστικών ημερών από τη λαϊκή σταύρωσή του.
Για τη νεκρανάσταση και όχι την ανάστασή του έχει ήδη φροντίσει η εξουσία, φορώντας στα ζόμπι των κερδών στολή με δόρυ και ξύδι και χολή και περικεφαλαία φανταχτερή...
Μια βαθιά ανάσα εαρινής μοσκοβολιάς. Μια χαρά της μοιρασιάς στα όσα έχει ένα τραπέζι χωρίς τιμολόγιο. Μια σύναξη που μετατρέπει το αναπόφευκτο του πένθους στο επαναστατικό μήνυμα του θριάμβου της ζωής.
Αυτές οι ευχές και φέτος σε συντρόφους και συντρόφισσες, από τούτη τη γωνιά που επιμένει να υπερασπίζεται το κόκκινο της καρδιάς και της θυσίας του πάσχοντος λαού ως λαϊκό αγαθό και θαύμα εκτός εμπορίου.
ΠΗΓΗ. ΚΥΡΙΑΚΑΤΙΚΟΣ ΡΙΖΟΣΠΑΣΤΗΣ
Ο Γολγοθάς. Η προδοσία. Ο διωγμός. Το αίμα σε
αντιδιαστολή με τα αργύρια. Το ιερατείο. Ο φαρισαϊσμός. Η δίκη θέαμα και
άλλοθι.
Η αλληλεγγύη του Σίμωνα που ξεπηδάει ως γενναιότητα μέσα απ' το
πλήθος. Το σχισμένο καταπέτασμα μιας οργισμένης φύσης.
Το βρώμικο φιλί,
το ψωμί, το κρασί, οι μαθητές, το μύρο, ο έρωτας που αποφασίζει να μην
είναι αγοραίος.
Η εσωτερική ανέλιξη αγράμματων ψαράδων σε ανθρώπους με
φωτισμένο πνεύμα και δράση, έξω και κόντρα στην εξουσία και τη βία της. Η
Ανάσταση και το θαύμα του γιου του Ανθρώπου.
Το Πάσχα ως πέρασμα σε
μιαν άλλη θεώρηση και βίωμα της εδώ ζωής και όχι μιας υπεσχημένης, αλλά
της κατακτημένης με αγώνα άλλης. Αυτό το συνολικό θεώρημα του Εαρος, το
πάτημα του θανάτου με το θυσιαστικό θάνατο υπέρ του άλλου, του καθενός
που επαναστατεί και σώζεται γι' αυτό, είναι το αντίκρισμα στη λαϊκή
ψυχή.
Γι' αυτό και το ζουν ή το θεώνται με σεβασμό θρησκευάμενοι και μη οι Ελληνες.
Οσο και υποκειμενική, όσο και κριτική να είναι η στάση τους, οι λαϊκές οικογένειες σε τούτο δω τον τόπο έχουν συνειδητή και καθόλου απροσδιόριστη διαλεκτική σχέση με τη συμβολική δραματουργία της «θεανθρώπινης φύσης», που οδηγεί στη νίκη της ζωής ως συλλογική εμπειρία μετά από δυσθεώρητο μόχθο και ανείπωτη θυσία.
Η αγοραία τελετουργία της αυξημένης ευαισθησίας και της εμπορευματοποιημένης φιλανθρωπίας, οι χυδαίες προσομοιώσεις με αναγωγή σε «μυροφόρες» των 5-6 «κυριών», που σκορπάνε στην κρεαταγορά μερικές χιλιάδες ευρώ, ωσάν κουκουλοφόροι πολυτελείας και μετανοημένοι Ιούδες που επιστρέφουν τα κλεμμένα μ΄ένα φιλί στη φτώχεια, δεν συγκινούν μήτε τους άθεους μήτε τους πιστούς.
Πιότερο φέτος μοιάζει με εφαρμοσμένη αντιλαϊκή πολιτική της ευρωενωσιακής αθλιότητας. Που ειδικά τούτη την προεκλογική Πασχαλιά κάνει όλους ν΄αναφωνήσουν πως ο καπιταλισμός δεν έχει ούτε ιερό ούτε όσιο... Πένθος με χορηγό και ανάσταση με δανεικά δεν είναι Πάσχα μήτε για άθεους.
Και μοιάζει ξεδιάντροπα με τρικ, που θέλει να γλιτώσει τον γκλαμουράτο ληστή των καπιταλιστικών ημερών από τη λαϊκή σταύρωσή του.
Για τη νεκρανάσταση και όχι την ανάστασή του έχει ήδη φροντίσει η εξουσία, φορώντας στα ζόμπι των κερδών στολή με δόρυ και ξύδι και χολή και περικεφαλαία φανταχτερή...
Μια βαθιά ανάσα εαρινής μοσκοβολιάς. Μια χαρά της μοιρασιάς στα όσα έχει ένα τραπέζι χωρίς τιμολόγιο. Μια σύναξη που μετατρέπει το αναπόφευκτο του πένθους στο επαναστατικό μήνυμα του θριάμβου της ζωής.
Αυτές οι ευχές και φέτος σε συντρόφους και συντρόφισσες, από τούτη τη γωνιά που επιμένει να υπερασπίζεται το κόκκινο της καρδιάς και της θυσίας του πάσχοντος λαού ως λαϊκό αγαθό και θαύμα εκτός εμπορίου.
ΠΗΓΗ. ΚΥΡΙΑΚΑΤΙΚΟΣ ΡΙΖΟΣΠΑΣΤΗΣ
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου