ΔΕΥΤΕΡΑ 1-7-2013
Τη βδομάδα που πέρασε, κορυφώθηκε η προπαγάνδα της κυβέρνησης για «ανάπτυξη», με αφορμή τις επενδύσεις επιχειρηματικών ομίλων στην Ελλάδα, όπως η COSCO, η κατασκευή του αγωγού TAP, η συμφωνία VODAFONE - WIND, από τις οποίες θα προκύψουν θέσεις εργασίας και θα ωφεληθεί τάχα ο λαός.
Αξιοποιώντας την ανεργία που παράγει ο καπιταλισμός και η οποία αυξήθηκε σε συνθήκες κρίσης, η κυβέρνηση καλεί εργαζόμενους και άνεργους να συμβιβαστούν με τα αντιλαϊκά μέτρα και τις ιδιωτικοποιήσεις, που βελτιώνουν την ανταγωνιστικότητα της ελληνικής καπιταλιστικής οικονομίας, για να προσελκύσει επενδύσεις. Λένε δηλαδή, στο λαό πως αν θέλει στο αόριστο μέλλον να έχει ένα μεροκάματο της κακιάς ώρας, θα πρέπει να δεχτεί να δουλεύει με ανύπαρκτα δικαιώματα, να πληρώνει ολοένα και περισσότερα για Υγεία, Πρόνοια και Παιδεία, να διαλύεται η οικογενειακή και κοινωνική του ζωή.
Στην ελληνική οικονομία, κάποια στιγμή θα έρθει η ανάπτυξη. Ούτε αμφισβητεί κανείς ότι οι επενδύσεις ξένων και ντόπιων επιχειρηματικών ομίλων συμβάλλουν προς αυτή την κατεύθυνση. Αλλωστε, στόχος μιας επένδυσης στον καπιταλισμό δεν είναι άλλος από το να αναπαραχθεί το κεφάλαιο, με την επιδίωξη του μεγαλύτερου κέρδους. Από αυτή την άποψη, η κυβέρνηση δικαιολογημένα πανηγυρίζει για το γεγονός ότι η πολιτική της διαμορφώνει συνθήκες πρόσφορες για να προσελκύσουν κεφάλαια, που σωρευτικά συμβάλλουν στην ανάκαμψη της καπιταλιστικής οικονομίας.
Τι δε λέει; Οτι η ανάπτυξη αυτή θα είναι καπιταλιστική και άρα από χέρι ενάντια στους εργαζόμενους και τα λαϊκά στρώματα. Και επίσης, ότι η πολιτική που τώρα εφαρμόζεται, είναι ίδια και απαράλλακτη με εκείνη που οδήγησε σε προηγούμενες δεκαετίες την ελληνική οικονομία σε υψηλούς ρυθμούς ανάπτυξης, δεν απέτρεψε όμως την κρίση, αλλά αντίθετα την επιτάχυνε.
Για παράδειγμα, η επένδυση της «Cosco» στο λιμάνι του Πειραιά, που διαφημίστηκε όσο τίποτε τις προηγούμενες μέρες, ξεκίνησε από το 2009, πριν ακόμα την κρίση. Οπως και η επένδυση της γερμανικής «Ντόιτσε Τέλεκομ» στον ΟΤΕ, που έγινε το 2008. Καμιά από τις επενδύσεις αυτές, αλλά ούτε και οι ιδιωτικοποιήσεις που διαχρονικά γίνονται, δε στάθηκαν ικανές να αποτρέψουν την κρίση.
Τα μονοπώλια «στον αφρό»
Η ανάπτυξη που σχεδιάζει η κυβέρνηση, προϋποθέτει να πέσει ο λαός στο καναβάτσο. Στον αναιμικό της κύκλο, θα εκκολαφθούν οι προϋποθέσεις για την επόμενη κρίση του καπιταλισμού, που θα είναι βαθύτερη και πιο δύσκολη για τους αστούς να τη διαχειριστούν. Παράδειγμα γι' αυτό είναι η Ιρλανδία, την οποία η κυβέρνηση παρουσίασε σαν πρότυπο για τον τρόπο που προσέλκυσε επενδύσεις, με συντριβή των εργασιακών δικαιωμάτων και χαμηλή φορολογία στο κεφάλαιο.
Για περισσότερο από μια δεκαετία, η Ιρλανδία αποτέλεσε Ελντοράντο για τις αμερικάνικες κυρίως πολυεθνικές, μέχρι να βυθιστεί στην κρίση και ο λαός της στη φτώχεια, εξαιτίας και της προσπάθειας της αστικής τάξης να διαχειριστεί την κρίση προς όφελός της, όπως και στην Ελλάδα.
Η ανάπτυξη για την οποία μιλάει η κυβέρνηση, δε θα αμβλύνει το πρόβλημα της ανεργίας. Πολύ περισσότερο δε θα το εξαλείψει. Το κεφάλαιο επενδύει σε τομείς απ' όπου μπορεί να αποκομίσει πολύ και γρήγορο κέρδος.
Για παράδειγμα, τέτοιοι είναι στη χώρα μας η Ενέργεια και οι Ανανεώσιμες Πηγές της, η καλλιέργεια, μεταποίηση και εμπορία πρότυπων αγροτικών προϊόντων, οι Μεταφορές.
Πρόκειται κατά κανόνα για κλάδους εντάσεως κεφαλαίου, που απαιτούν ελάχιστη εργατική δύναμη. Η συμβολή τους στη μείωση της ανεργίας θα είναι μηδαμινή σε σχέση με το μέγεθος του προβλήματος, που μόνο στατιστικά, αγγίζει σήμερα το 1,5 εκατ. ανέργους. Χαρακτηριστικό είναι το παράδειγμα του αγωγού ΤΑΡ. Η κυβέρνηση μιλάει για 2.000 άμεσες και 10.000 έμμεσες θέσεις εργασίας. Ακόμα και οι αστοί, όμως, συμφωνούν ότι το έργο στη φάση της λειτουργίας του δε θα απασχολεί περισσότερους από 100 όλους κι όλους εργαζόμενους, κύρια σε υπηρεσίες φύλαξης και συντήρησης (εκτίμηση ΙΟΒΕ).
Αλλά ακόμα και εκεί που θα χρειαστεί να γίνουν κάποιες προσλήψεις, αυτές θα είναι με τσακισμένους μισθούς και εργασιακά δικαιώματα, ανάλογα με τους νόμους που έχουν ψηφίσει όλες οι προηγούμενες κυβερνήσεις και με μεγαλύτερη ένταση την τελευταία τριετία.
Αρκεί μια ματιά στα όσα αποφάσισε η Σύνοδος Κορυφής της ΕΕ, την Πέμπτη και την Παρασκευή στις Βρυξέλλες. Συνδέοντας την ανταγωνιστικότητα των επιχειρήσεων με την ανάσχεση τη ανεργίας, καταρτίζουν προγράμματα επιδότησης της μαθητείας, προκειμένου οι μεγάλοι όμιλοι να εξασφαλίσουν φτηνό εργατικό δυναμικό, με τον φερετζέ της «πρακτικής άσκησης». Με τέτοιους απασχολούμενους είναι γεμάτα τα ξενοδοχεία και οι μεγάλες μονάδες στον κλάδο του τουρισμού, τον οποίο η κυβέρνηση διαφημίζει σαν «ατμομηχανή» της ανάπτυξης στην Ελλάδα.
Χιλιάδες είναι οι «μαθητευόμενοι» που εργάζονται στην Ελλάδα με διμερείς συμφωνίες ανάμεσα στα κράτη μέλη της ΕΕ. Οι ίδιοι αμείβονται με φιλοδώρημα και ταυτόχρονα αξιοποιούνται σαν όχημα για να πεταχτούν στην ανεργία παλιότεροι εργαζόμενοι, με καλύτερα σχετικά δικαιώματα, ή να τα απεμπολήσουν, για να μη χάσουν τη δουλειά τους.
ΠΗΓΗ. ΑΠΟΣΠΑΣΠΑ ΑΠΟ ΚΥΡ.ΡΙΖΟΣΠΑΣΤΗ
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου