Αφιέρωμα στους Ποιητές των Εξαρχείων Νικόλα Άσιμο-Κατερίνα Γώγου- Παύλο Σιδηρόπουλο θα πραγματοποιήσουν τα «Μουσικά & Ποιητικά Δρώμενα» την Τρίτη 4 Σεπτεμβρίου στο Δημοτικό Κηποθέατρο Νίκαιας στις 8.30 μ.μ. στο πλαίσιο των πολιτιστικών εκδηλώσεων Δήμου Νίκαιας-Αγ. Ι. Ρέντη.
Στίχοι για τους χαμένους αγώνες, τ’ανθρώπινα αδιέξοδα, τον έρωτα και το φευγιό, στίχοι που φλερτάρουν με τη ζωή «κλείνοντας το μάτι» στο κίνδυνο θα γίνουν μουσική και τραγούδι. Και οι τρεις ποιητές των Εξαρχείων «καταραμένοι» για πολλούς, υπήρξαν αντισυμβατικοί και πάλευαν διαρκώς με τους εσωτερικούς δαίμονές τους.
Όλοι τους έγραφαν γιατί δεν μπορούσαν να κάνουν αλλιώς.
Ερμηνεύουν και τραγουδούν:
Αλίκη Ζωγράφου -Άλεξ Κρόμμ
Παντελής Λεγάκης -Πιάνο
Μανώλης Ρακιντζής- Κιθάρα
Ιωάννα Πάλλα -Ακορντεόν
Θοδωρής Χατζόπουλος- Ντράμς
Κείμενα- Σκηνική Προσαρμογή :Χαρης Μαραμενίδης
Επιμέλεια : " Μουσικά & Ποιητικά Δρώμενα "
Ζούσαν όπως έγραφαν
«Εκείνο που φοβάμαι πιο πολύ είναι να μη γίνω ποιητής. Μην κλειστώ στο δωμάτιο ν’αγναντεύω τη θάλασσα κι απολησμονήσω. Μη μάθω μέτρο και τεχνική και κλειστώ μέσα σε αυτά για να με τραγουδήσω» έλεγε η Κατερίνα Γώγου γιατί εκείνη έγραφε «από αγανάκτηση για το κακό και από αγάπη για τον άνθρωπο».
Το 1991 αναφερόμενη στους άλλους δυο των Εξαρχείων είχε δηλώσει: «Έχω ένα παράπονο. Άκου το. Ελεύθερος σκοπευτής ήταν ο Νικόλας Άσιμος. Τον δολοφόνησαν.
Τον Παύλο Σιδηρόπουλο το ίδιο. Η μόνη επιζώσα είμαι εγώ» και κάπως έτσι «στάθηκα στη σιωπή να ακούσω τη σιωπή μου» γράφει η κατερίνα Γώγου.
Ο Παύλος Σιδηρόπουλος υπήρξε ένας από τους πιο σημαντικούς εκπροσώπους της ελληνικής ροκ και ο ίδιος γνώριζε καλά την πάλη που γινόταν μέσα του: «Υπάρχει ένα παρελθόν σε μένα και το παρελθόν αυτό είναι το εξής.
Είμαι δισέγγονος του Ζορμπά και ως γνωστό ο Ζορμπάς ήταν rock and roll και πολύ μάλιστα. Αυτό μας το λέει και ο Καζαντζάκης. Από την άλλη μεριά όμως, έχω και σπέρμα από τη γενιά των Αλεξίου, της Έλλης Αλεξίου η οποία είναι θεία μου.
Κι έτσι έχω μέσα μου και τον διανοούμενο και τον αλήτη. Από τη σύγκρουση αυτών των δυο βγαίνει άλλοτε καταστροφή και άλλοτε δημιουργία». Για εκείνον η μουσική ήταν «η μόνη γλώσσα που όλος ο κόσμος καταλαβαίνει. Ο μόνος τρόπος συνεννόησης. Είναι μια αδερφοσύνη».
Ο Νικόλας Άσιμος έζησε σαν άσημος αλλά κατέληξε να γίνει (Δι)άσημος. Αιρετικός και προκλητικός όπως και οι πράξεις του, με κοινωνικές ανησυχίες σμιλεμένες σε στέρεες πεποιθήσεις: «Η γενική κοινωνία επηρεάζει τον ψυχισμό των ατόμων. Το να φτάσεις στο καθαρό εγώ που να μην είναι εγωιστικό, χρειάζεται να πολεμήσεις όλη αυτή την κοινωνία και όλη αυτή την προβατοποίηση της κοινωνίας.
Οι συχνότητες σου να είναι διαφορετικές γιατί σε μια κρίσιμη κατάσταση, τα άτομα που τραβάς και ερεθίζεις, επηρεάζονται και γίνονται οι ίδιοι εχθροί των εαυτών τους και δικοί σου.
Εσύ έχοντας μια πείρα σαν πιο σταθερός, αναγκάζεσαι να γίνεις στο τέλος, ο κούβαλ – μπόϋ του μεσονυκτίου, δηλαδή. να κουβαλάς στη πλάτη σου τους πάντες και τα πάντα».
Όσο για τη μουσική συνήθιζε να λέει : « Η μουσική που έχω κάνει κατά καιρούς είναι μουσική χωρίς να είναι. Δηλαδή έχω επιδιώξει να φτιάξω ένα άμουσο είδος.
Δεν μου αρκεί η μουσική. Εκείνο που μετράει είναι η στάση του ανθρώπου που κάνει μουσική
ΔΗΜΟΤΙΚΟ ΚΗΠΟΘΕΑΤΡΟ
Κύπρου και Προύσσης
Ώρα έναρξης:20.30
ΠΗΓΗ.thetoc.gr
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου