ΤΕΤΑΡΤΗ 2-8-2017
Η Ιντερ ήταν η πρώτη από τις δύο ομάδες του Μιλάνου που πέρασε σε κινεζικά χέρια
Μέχρι πριν από μερικά χρόνια, η είδηση της εξαγοράς μιας ποδοσφαιρικής ομάδας, τουλάχιστον ευρωπαϊκής, προκαλούσε αίσθηση. Πλέον, όχι μόνο δεν συμβαίνει κάτι τέτοιο, αλλά αντίθετα φαντάζει κάτι τετριμμένο και ίσως αναμενόμενο, όταν υπάρχουν οι προϋποθέσεις (π.χ. οικονομικά προβλήματα).
Και πλέον αφορά τους πάντες, ακόμα και τις λεγόμενες ισχυρές ομάδες... Χώρια που σε κάποιες περιπτώσεις έχει και το χαρακτήρα του «μάννα εξ ουρανού».
Η κινεζική επιχειρηματική επέλαση στο χώρου του ευρωπαϊκού ποδοσφαίρου όχι μόνο είναι γεγονός τα τελευταία χρόνια, αλλά ήδη έχει αλλάξει το μέχρι τώρα «στάτους κβο» στο ιδιοκτησιακό καθεστώς που υπήρχε τουλάχιστον την τελευταία 20ετία στο ευρωπαϊκό ποδόσφαιρο.
Φυσικά, μιλώντας κανείς για τον κόσμο του εμπορευματοποιημένου ποδοσφαίρου, που όπως έχει αποδειχθεί αποτελεί πρόσφορο έδαφος για κόντρες συμφερόντων, σε αρκετές περιπτώσεις κατά πολύ απώτερες του επιχειρηματικού ανταγωνισμού και του κυνηγιού για τα κέρδη, τέτοιου είδους κινήσεις έχουν και ανώτερες βλέψεις.
Τα κινεζικά οικονομικά «πακέτα» μπορεί να πέφτουν αδρά στο ευρωπαϊκό ποδόσφαιρο, ωστόσο αυτό δεν αφορά μόνο το μπάσιμο στην όντως προσοδοφόρα ευρωπαϊκή αγορά. Αντίθετα, σε αρκετές περιπτώσεις η εξαγορά κάποιας ομάδας συνδυάζεται και με γενικότερες επενδύσεις είτε στην ίδια την πόλη, είτε ακόμα και στη χώρα όπου βρίσκεται η ομάδα.
Για παράδειγμα, μόνο τυχαίο δεν μπορεί να θεωρηθεί το γεγονός ότι στις συζητήσεις για την προοπτική συνεργασίας του γερμανικού πρωταθλήματος ποδοσφαίρου (Μπουντεσλίγκα) με την κινεζική ποδοσφαιρική αγορά έφτασαν να εμπλακούν η καγκελάριος της Γερμανίας Αγκελα Μέρκελ και ο Κινέζος Πρόεδρος Σι Τζινπίνγκ.
Αν και δεν έχουν αποκαλυφθεί παρά λίγες σχετικές λεπτομέρειες, η συμφωνία, που θα έχει χρονική διάρκεια αρχικά 5 χρόνια, περιλαμβάνει διατάξεις που θα οδηγήσουν Γερμανούς παίκτες, προπονητές και διαιτητές στην Κίνα, ώστε να καθοδηγήσουν τους εκεί ομολόγους τους, προκειμένου να βελτιωθούν οι ποδοσφαιρικές αποδόσεις των κινεζικών ομάδων και κυρίως της Εθνικής ομάδας της χώρας, που «διψάει» για διάκριση (τελευταία παρουσία σε Μουντιάλ το 2002).
Επίσης, πρόσφατα αποφασίστηκε (και πάλι σε προεδρικό επίπεδο) ότι τη νέα σεζόν στην 4η κατηγορία του γερμανικού ποδοσφαίρου θα αγωνιστεί εκτός συναγωνισμού η Εθνική ομάδα Κ20 της Κίνας.
Η κινεζική ομάδα θα συμμετάσχει στον νοτιοδυτικό όμιλο της κατηγορίας, παίρνοντας την 20ή θέση.
Θα δίνει όλα της τα παιχνίδια στις έδρες των αντιπάλων ομάδων, ενώ τα αποτελέσματά της δεν θα προσμετρώνται στη βαθμολογία του πρωταθλήματος. Και οι 19 γερμανικές ομάδες της κατηγορίας έχουν δώσει τη συγκατάθεσή τους για αυτή τη μεγάλη αλλαγή, αφού μέσα στη συμφωνία υπάρχει όρος βάσει του οποίου η κινεζική Ομοσπονδία θα καταβάλει 15.000 ευρώ σε κάθε σύλλογο.
Από την άλλη, από
γερμανικής πλευράς αρκετές πολυεθνικές της χώρας που εμπλέκονται στο
χώρο του ποδοσφαίρου «τρίβουν τα χέρια τους» από ικανοποίηση, βλέποντας
τις προοπτικές που ανοίγονται σε μια αγορά όπως η κινεζική, φυσικά όχι
μόνο για το γερμανικό ποδόσφαιρο (π.χ. πώληση τηλεοπτικών δικαιωμάτων),
αλλά και για τα δικά τους κέρδη.
Επίσης, σύμφωνα με πληροφορίες, ως ανταλλάγματα για την παροχή τεχνογνωσίας οι Γερμανοί θα αποκτήσουν καλύτερη πρόσβαση στους φορείς και τα πρόσωπα που λαμβάνουν τις αποφάσεις στην Κίνα.
Την
ίδια ώρα, η Κίνα φαίνεται να σώζει οικονομικά το Μουντιάλ της Ρωσίας
αλλά και την ίδια τη FIFA, αφού τα κεφάλαιά της δίνουν λύση στην έλλειψη
ενδιαφέροντος για χορηγίες από πολυεθνικές προερχόμενες από την ΕΕ ή
τις ΗΠΑ.
Ηδη τα τελευταίο χρόνια, τρεις κορυφαίες κινεζικες πολυεθνικές ήρθαν σε συμφωνία με την Παγκόσμια Συνομοσπονδία, ώστε να αποτελέσουν εκ των βασικών χορηγών της διοργάνωσης που θα διεξαχθεί σε ένα χρόνο από τώρα στα γήπεδα της Ρωσίας.
Σε μια άλλη χαρακτηριστική περίπτωση, τη δική της βαρύτητα έχει η είσοδος του κινεζικού κεφαλαίου στο ποδοσφαιρικό γίγνεσθαι του Μιλάνου, το οποίο, κυρίως σε διοικητικό επίπεδο, έχει το χαρακτήρα της άτυπης πρωτεύουσας του βιομηχανικού βορρά στην Ιταλία.
Η εξαγορά των Μίλαν και Ιντερ, πέρα από τη δημιουργία των προϋποθέσεων για επιστροφή των ομάδων της πόλης στο δρόμο των ποδοσφαιρικών επιτυχιών, αποτελεί και μια ευκαιρία για γενικότερη είσοδο του κινεζικού παράγοντα στα του ιταλικού βιομηχανικού βορρά.
Αλλωστε η «διείσδυση» δεν περιορίζεται στις δύο παραπάνω περιπτώσεις. Το ιταλικό ποδόσφαιρο δείχνει να αποτελεί το πλέον πρόσφορο έδαφος για τις κινεζικές επενδύσεις, εξαιτίας των πολλών οικονομικών προβλημάτων που αντιμετωπίζουν οι ομάδες και της πεσμένης δημοτικότητάς του.
Τις τελευταίες μέρες φαίνεται να είναι σε διαδικασία εξαγοράς και η ιστορική αλλά χρεοκοπημένη εδώ και δύο χρόνια Πάρμα.
Αντίστοιχη περίπτωση με την ιταλική αποτελεί για τους Κινέζους και το ισπανικό πρωτάθλημα, αφού αν εξαιρέσει κανείς τα μεγάλα ονόματα του χώρου, αρκετές από τις υπόλοιπες ομάδες αντιμετωπίζουν επίσης οικονομικά προβλήματα.
Ετσι, από τη μέχρι τώρα χορηγική συνεργασία τα κινεζικά συμφέροντα δείχνουν πλέον να προχωρούν στο επόμενο βήμα, που είναι η εξαγορά ή συμμετοχή στο πλειοψηφικό πακέτο ομάδων. Μεγαλύτερη επιτυχία η συμμετοχή κινεζικής πολυεθνικής, έστω με μειοψηφικό ποσοστό, στην Ατλέτικο Μαδρίτης, ενώ προοπτική πλήρους εξαγοράς υπάρχει για την Εσπανιόλ.
Την
ίδια στιγμή, αν και με πιο προσεκτικά βήματα, εξαιτίας και της
δυσκολίας του εγχειρήματος, από τα «μάτια» των κινεζικών συμφερόντων δεν
φεύγει και η πρώτη κατηγορία του αγγλικού ποδοσφαίρου, η περίφημη
Πρέμιερ Λιγκ.
Ενόψει Brexit, μάλιστα, αναλυτές υποστηρίζουν ότι ο δρόμος για το συγκεκριμένο εγχείρημα ίσως και να γίνει πιο εύκολος.
Λίγους μήνες πριν, δημοσίευμα των «Sunday Times» είχε αποκαλύψει πως κινεζικός επενδυτικός όμιλος, με βασικό μέτοχο μάλιστα την ίδια την κινεζική κυβέρνηση, είχε σχέδιο εξαγοράς της Λίβερπουλ με ένα ποσό που άγγιζε τα 800 εκατ. λίρες (924 εκατ. ευρώ).
Το ρεπορτάζ ανέφερε πως ήδη είχαν ξεκινήσει επαφές με την αμερικανική ιδιοκτήτρια εταιρεία, η οποία δεν επιβεβαίωσε τα δημοσιεύματα, ούτε όμως και τα διέψευσε - περιορίστηκε στο να γνωστοποιήσει πως είναι «ανοιχτή σε προτάσεις».
Πριν από ένα χρόνο, η Γουέστ Μπρομ ανακοίνωσε ότι επήλθε συμφωνία με την εταιρεία επενδύσεων «Guochuan Lai» για αγορά του πλειοψηφικού μετοχικού πακέτου του συλλόγου, ενώ λίγο πριν, σε ανάλογες κινήσεις είχαν προχωρήσει οι διοικήσεις των Αστον Βίλα και Γουλβς, πουλώντας τους συλλόγους σε Κινέζους.
Τον περασμένο Δεκέμβρη, τέλος, η Μάντσεστερ Σίτι έδωσε σημαντικό μέρος των μετοχών της σε κινέζικη εταιρεία αντί 265 εκατ. λιρών.
Το
πώς και σε τι ύψος κινούνται οι κινεζικές επενδύσεις στο παγκόσμιο
ποδόσφαιρο φαίνεται ξεκάθαρα από τα αποτελέσματα σχετικής έρευνας που
πραγματοποίησε η εταιρεία συμβούλων επενδύσεων «ThinkingLinking».
Σύμφωνα με αυτά, αποδεικνύεται πως όσα χρήματα ξόδεψαν τα τελευταία χρόνια οι επενδυτές από όλο τον υπόλοιπο κόσμο, τα έδωσαν μόνοι τους οι Κινέζοι.
Συγκεκριμένα η έρευνα, μελετώντας τα στοιχεία από όλες τις εξαγορές ομάδων την περίοδο 2014 - 2016, διαπίστωσε ότι από τα συνολικά 4,087 δισ. ευρώ που επενδύθηκαν σε 201 περιπτώσεις, τα 2,1 δισ. προέρχονταν από κινεζικά συμφέροντα.
Στην έκθεση αναφέρεται ότι οι κινεζικές επενδύσεις στο ποδόσφαιρο, από το απόλυτο μηδέν το 2014 ανέβηκαν στα 555 εκατ. ευρώ το 2015 και εκτοξεύτηκαν στο 1,5 εκατ. ευρώ το 2016 .
Την ίδια ώρα στον υπόλοιπο κόσμο υπήρξε πτώση, με τα ποσά επενδύσεων να μειώνονται από τα 974 στα 591 εκατ. Στη δεύτερη θέση έρχονται οι Αμερικανοί, που ξόδεψαν 313 εκατ. ευρώ για να μπουν στο ιδιοκτησιακό καθεστώς ποδοσφαιρικών συλλόγων.
Οι Ασιάτες έχουν την τιμητική τους, με Σιγκαπούρη και Ιράν να καταλαμβάνουν την τρίτη και τέταρτη θέση αντίστοιχα, ενώ την πρώτη πεντάδα κλείνουν οι επενδυτές από τη Μεγάλη Βρετανία.
ΠΗΓΗ. ΡΙΖΟΣΠΑΣΤΗΣ
Η Ιντερ ήταν η πρώτη από τις δύο ομάδες του Μιλάνου που πέρασε σε κινεζικά χέρια
Μέχρι πριν από μερικά χρόνια, η είδηση της εξαγοράς μιας ποδοσφαιρικής ομάδας, τουλάχιστον ευρωπαϊκής, προκαλούσε αίσθηση. Πλέον, όχι μόνο δεν συμβαίνει κάτι τέτοιο, αλλά αντίθετα φαντάζει κάτι τετριμμένο και ίσως αναμενόμενο, όταν υπάρχουν οι προϋποθέσεις (π.χ. οικονομικά προβλήματα).
Και πλέον αφορά τους πάντες, ακόμα και τις λεγόμενες ισχυρές ομάδες... Χώρια που σε κάποιες περιπτώσεις έχει και το χαρακτήρα του «μάννα εξ ουρανού».
Η κινεζική επιχειρηματική επέλαση στο χώρου του ευρωπαϊκού ποδοσφαίρου όχι μόνο είναι γεγονός τα τελευταία χρόνια, αλλά ήδη έχει αλλάξει το μέχρι τώρα «στάτους κβο» στο ιδιοκτησιακό καθεστώς που υπήρχε τουλάχιστον την τελευταία 20ετία στο ευρωπαϊκό ποδόσφαιρο.
Φυσικά, μιλώντας κανείς για τον κόσμο του εμπορευματοποιημένου ποδοσφαίρου, που όπως έχει αποδειχθεί αποτελεί πρόσφορο έδαφος για κόντρες συμφερόντων, σε αρκετές περιπτώσεις κατά πολύ απώτερες του επιχειρηματικού ανταγωνισμού και του κυνηγιού για τα κέρδη, τέτοιου είδους κινήσεις έχουν και ανώτερες βλέψεις.
Τα κινεζικά οικονομικά «πακέτα» μπορεί να πέφτουν αδρά στο ευρωπαϊκό ποδόσφαιρο, ωστόσο αυτό δεν αφορά μόνο το μπάσιμο στην όντως προσοδοφόρα ευρωπαϊκή αγορά. Αντίθετα, σε αρκετές περιπτώσεις η εξαγορά κάποιας ομάδας συνδυάζεται και με γενικότερες επενδύσεις είτε στην ίδια την πόλη, είτε ακόμα και στη χώρα όπου βρίσκεται η ομάδα.
Με προεδρικές «ευλογίες» η συνεργασία με την Μπουντεσλίγκα
 |
Η Λίβερπουλ φαίνεται ότι αποτελεί στόχο των κινεζικών επενδύσεων στην Αγγλία
|
Για παράδειγμα, μόνο τυχαίο δεν μπορεί να θεωρηθεί το γεγονός ότι στις συζητήσεις για την προοπτική συνεργασίας του γερμανικού πρωταθλήματος ποδοσφαίρου (Μπουντεσλίγκα) με την κινεζική ποδοσφαιρική αγορά έφτασαν να εμπλακούν η καγκελάριος της Γερμανίας Αγκελα Μέρκελ και ο Κινέζος Πρόεδρος Σι Τζινπίνγκ.
Αν και δεν έχουν αποκαλυφθεί παρά λίγες σχετικές λεπτομέρειες, η συμφωνία, που θα έχει χρονική διάρκεια αρχικά 5 χρόνια, περιλαμβάνει διατάξεις που θα οδηγήσουν Γερμανούς παίκτες, προπονητές και διαιτητές στην Κίνα, ώστε να καθοδηγήσουν τους εκεί ομολόγους τους, προκειμένου να βελτιωθούν οι ποδοσφαιρικές αποδόσεις των κινεζικών ομάδων και κυρίως της Εθνικής ομάδας της χώρας, που «διψάει» για διάκριση (τελευταία παρουσία σε Μουντιάλ το 2002).
Επίσης, πρόσφατα αποφασίστηκε (και πάλι σε προεδρικό επίπεδο) ότι τη νέα σεζόν στην 4η κατηγορία του γερμανικού ποδοσφαίρου θα αγωνιστεί εκτός συναγωνισμού η Εθνική ομάδα Κ20 της Κίνας.
Η κινεζική ομάδα θα συμμετάσχει στον νοτιοδυτικό όμιλο της κατηγορίας, παίρνοντας την 20ή θέση.
Θα δίνει όλα της τα παιχνίδια στις έδρες των αντιπάλων ομάδων, ενώ τα αποτελέσματά της δεν θα προσμετρώνται στη βαθμολογία του πρωταθλήματος. Και οι 19 γερμανικές ομάδες της κατηγορίας έχουν δώσει τη συγκατάθεσή τους για αυτή τη μεγάλη αλλαγή, αφού μέσα στη συμφωνία υπάρχει όρος βάσει του οποίου η κινεζική Ομοσπονδία θα καταβάλει 15.000 ευρώ σε κάθε σύλλογο.
 |
Το
μπάσιμο στην ιδιοκτησία της Ατλέτικο Μαδρίτης, έστω και με μειοψηφικό
πακέτο, ανέδειξε τις υψηλές κινεζικές βλέψεις και για την αγορά της
Ισπανίας
|
Επίσης, σύμφωνα με πληροφορίες, ως ανταλλάγματα για την παροχή τεχνογνωσίας οι Γερμανοί θα αποκτήσουν καλύτερη πρόσβαση στους φορείς και τα πρόσωπα που λαμβάνουν τις αποφάσεις στην Κίνα.
Από τη Ρωσία μέχρι τον ευρωπαϊκό νότο
Ηδη τα τελευταίο χρόνια, τρεις κορυφαίες κινεζικες πολυεθνικές ήρθαν σε συμφωνία με την Παγκόσμια Συνομοσπονδία, ώστε να αποτελέσουν εκ των βασικών χορηγών της διοργάνωσης που θα διεξαχθεί σε ένα χρόνο από τώρα στα γήπεδα της Ρωσίας.
Σε μια άλλη χαρακτηριστική περίπτωση, τη δική της βαρύτητα έχει η είσοδος του κινεζικού κεφαλαίου στο ποδοσφαιρικό γίγνεσθαι του Μιλάνου, το οποίο, κυρίως σε διοικητικό επίπεδο, έχει το χαρακτήρα της άτυπης πρωτεύουσας του βιομηχανικού βορρά στην Ιταλία.
Η εξαγορά των Μίλαν και Ιντερ, πέρα από τη δημιουργία των προϋποθέσεων για επιστροφή των ομάδων της πόλης στο δρόμο των ποδοσφαιρικών επιτυχιών, αποτελεί και μια ευκαιρία για γενικότερη είσοδο του κινεζικού παράγοντα στα του ιταλικού βιομηχανικού βορρά.
Αλλωστε η «διείσδυση» δεν περιορίζεται στις δύο παραπάνω περιπτώσεις. Το ιταλικό ποδόσφαιρο δείχνει να αποτελεί το πλέον πρόσφορο έδαφος για τις κινεζικές επενδύσεις, εξαιτίας των πολλών οικονομικών προβλημάτων που αντιμετωπίζουν οι ομάδες και της πεσμένης δημοτικότητάς του.
Τις τελευταίες μέρες φαίνεται να είναι σε διαδικασία εξαγοράς και η ιστορική αλλά χρεοκοπημένη εδώ και δύο χρόνια Πάρμα.
Αντίστοιχη περίπτωση με την ιταλική αποτελεί για τους Κινέζους και το ισπανικό πρωτάθλημα, αφού αν εξαιρέσει κανείς τα μεγάλα ονόματα του χώρου, αρκετές από τις υπόλοιπες ομάδες αντιμετωπίζουν επίσης οικονομικά προβλήματα.
Ετσι, από τη μέχρι τώρα χορηγική συνεργασία τα κινεζικά συμφέροντα δείχνουν πλέον να προχωρούν στο επόμενο βήμα, που είναι η εξαγορά ή συμμετοχή στο πλειοψηφικό πακέτο ομάδων. Μεγαλύτερη επιτυχία η συμμετοχή κινεζικής πολυεθνικής, έστω με μειοψηφικό ποσοστό, στην Ατλέτικο Μαδρίτης, ενώ προοπτική πλήρους εξαγοράς υπάρχει για την Εσπανιόλ.
«Απόβαση» και στην Αγγλία
Ενόψει Brexit, μάλιστα, αναλυτές υποστηρίζουν ότι ο δρόμος για το συγκεκριμένο εγχείρημα ίσως και να γίνει πιο εύκολος.
Λίγους μήνες πριν, δημοσίευμα των «Sunday Times» είχε αποκαλύψει πως κινεζικός επενδυτικός όμιλος, με βασικό μέτοχο μάλιστα την ίδια την κινεζική κυβέρνηση, είχε σχέδιο εξαγοράς της Λίβερπουλ με ένα ποσό που άγγιζε τα 800 εκατ. λίρες (924 εκατ. ευρώ).
Το ρεπορτάζ ανέφερε πως ήδη είχαν ξεκινήσει επαφές με την αμερικανική ιδιοκτήτρια εταιρεία, η οποία δεν επιβεβαίωσε τα δημοσιεύματα, ούτε όμως και τα διέψευσε - περιορίστηκε στο να γνωστοποιήσει πως είναι «ανοιχτή σε προτάσεις».
Πριν από ένα χρόνο, η Γουέστ Μπρομ ανακοίνωσε ότι επήλθε συμφωνία με την εταιρεία επενδύσεων «Guochuan Lai» για αγορά του πλειοψηφικού μετοχικού πακέτου του συλλόγου, ενώ λίγο πριν, σε ανάλογες κινήσεις είχαν προχωρήσει οι διοικήσεις των Αστον Βίλα και Γουλβς, πουλώντας τους συλλόγους σε Κινέζους.
Τον περασμένο Δεκέμβρη, τέλος, η Μάντσεστερ Σίτι έδωσε σημαντικό μέρος των μετοχών της σε κινέζικη εταιρεία αντί 265 εκατ. λιρών.
Παγκόσμιοι πρωταθλητές στις επενδύσεις
Σύμφωνα με αυτά, αποδεικνύεται πως όσα χρήματα ξόδεψαν τα τελευταία χρόνια οι επενδυτές από όλο τον υπόλοιπο κόσμο, τα έδωσαν μόνοι τους οι Κινέζοι.
Συγκεκριμένα η έρευνα, μελετώντας τα στοιχεία από όλες τις εξαγορές ομάδων την περίοδο 2014 - 2016, διαπίστωσε ότι από τα συνολικά 4,087 δισ. ευρώ που επενδύθηκαν σε 201 περιπτώσεις, τα 2,1 δισ. προέρχονταν από κινεζικά συμφέροντα.
Στην έκθεση αναφέρεται ότι οι κινεζικές επενδύσεις στο ποδόσφαιρο, από το απόλυτο μηδέν το 2014 ανέβηκαν στα 555 εκατ. ευρώ το 2015 και εκτοξεύτηκαν στο 1,5 εκατ. ευρώ το 2016 .
Την ίδια ώρα στον υπόλοιπο κόσμο υπήρξε πτώση, με τα ποσά επενδύσεων να μειώνονται από τα 974 στα 591 εκατ. Στη δεύτερη θέση έρχονται οι Αμερικανοί, που ξόδεψαν 313 εκατ. ευρώ για να μπουν στο ιδιοκτησιακό καθεστώς ποδοσφαιρικών συλλόγων.
Οι Ασιάτες έχουν την τιμητική τους, με Σιγκαπούρη και Ιράν να καταλαμβάνουν την τρίτη και τέταρτη θέση αντίστοιχα, ενώ την πρώτη πεντάδα κλείνουν οι επενδυτές από τη Μεγάλη Βρετανία.
ΠΗΓΗ. ΡΙΖΟΣΠΑΣΤΗΣ
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου