Ένα μέρος ξεχασμένο στο χρόνο και την αυθεντικότητά του, ένα χωριό που μοιάζει σαν ένα πελώριο υπαίθριο μουσείο νερού – Πλάτανος Αρκαδίας
Πλούτος της Ελλάδας δεν είναι ούτε οι #famous προτεινόμενοι προορισμοί ούτε τα χωριά #star των social media.
Πλούτος αυτής της χώρας είναι εκείνα τα ανεξερεύνητα χωριά που καταλαμβάνουν χώρο στο χάρτη, όσο το κεφάλι μιας καρφίτσας. Εκείνα τα μικρά αυθεντικά χωριουδάκια που μας πλημμυρίζουν με αναμνήσεις και όμορφες στιγμές. Αυτός είναι ο πλούτος μας, οι ρίζες μας!
Στον Πλάτανο Αρκαδίας που λες, στα 440 μέτρα υψόμετρο, δεν κυκλοφορούν αυτοκίνητα μέσα στο χωριό ακόμα και σήμερα. Είναι τέτοια η διάταξη των σπιτιών στις γειτονιές που απλώς δεν χωράει να περάσει κανένα όχημα πέρα από μηχανάκι ή ποδήλατο. Έτσι οι κάτοικοι (όσοι τουλάχιστον επιμένουν να ζουν ακόμα στο χωριό τους) κινούνται ανάμεσα στα στενά σοκάκια πεζή.
Μπορεί αυτό να έχει τις δυσκολίες του στην καθημερινότητα των ανθρώπων, δεν παύει όμως να βαστά ζωντανή μια άλλη εποχή που όλο ξεμακραίνει και χάνεται και σε λίγο καιρό κανείς μας δε θα είναι σίγουρος πως όντως υπήρξε.
Το χωριό θυμίζει υπαίθριο μουσείο υδροκίνησης
Κι αυτό (το υπαίθριο μουσείο) δεν το λέω καθόλου για να εντυπωσιάσω γράφοντας ετούτες τις αράδες φίλε αναγνώστη! Έτσι είναι η πραγματικότητα σε αυτό το μέρος. Με το που φτάσεις στην πλατεία (στην είσοδο του χωριού) και παρκάρεις αφού δεν μπορείς να προχωρήσεις άλλο με το αυτοκίνητό σου, θα καταλάβεις αμέσως τι εννοώ.
Τα τρεχούμενα νερά κάτω από τον αιωνόβιο πλάτανο δημιουργούν μια ηχώ κίνησης που νομίζεις πως με τη δύναμή τους θα δουλέψει κάποια μηχανή. Αυτό βέβαια πριν από χρόνια συνέβαινε στ’ αλήθεια. Απόδειξη είναι πως παραπάνω θα βρεις έναν παλιό νερόμυλο που εξυπηρετούσε τις ανάγκες του χωριού. Τότε που οι άνθρωποι αναγνώριζαν τη δύναμη της φύσης και τη χρησιμοποιούσαν αφού πρώτα τη σέβονταν βαθιά.
Σήμερα, είναι ακόμη σε λειτουργία η νεροτριβή όπου οι κάτοικοι πλένουν χαλιά, κουβέρτες και άλλα μεγάλα υφάσματα με τον παραδοσιακό τρόπο χωρίς απορρυπαντικά, εκμεταλλευόμενοι απλώς και μόνο τη δύναμη του νερού.
Έξω από τον παλιό νερόμυλο υπάρχουν παιχνίδια (ποδοσφαιράκι, υπαίθριο σκάκι κ.α.) που μπαίνουν σε “λειτουργία” τους καλοκαιρινούς μήνες. Ο χώρος έχει ξύλινα τραπέζια, παγκάκια και χώρο για παιχνίδι. Όπως καταλαβάινεις, αυτό το χωριό είναι πολύ περιποιημένο και όσοι σχετίζονται με αυτό, φαίνεται πως το αγαπούν ιδιαίτερα.
Στον Πλάτανο λειτουργεί ένα πολύχρωμο καφενείο κι ένας ξενώνας που διαθέτει ταβέρνα και σε κάνει να νομίζεις πως βρίσκεσαι σε τίποτα Άλπεις ξέρω ‘γω και όχι στον Πάρνωνα. Μια δουλειά που οπωσδήποτε χρειάστηκε όρεξη, μεράκι και πολλές ώρες δουλειάς γα να φτάσει σε αυτό το εξαιρετικό αποτέλεσμα.
Η βόλτα στα σοκάκια του χωριού είναι κάπως… δαιδαλώδης. Βέβαια αυτό δεν αποτελεί πρόβλημα αφού αποκλείεται να χαθείς σε μια χούφτα σπίτια. Είναι όμως τέτοια η αύρα του τόπου που σε παρασέρνει και δεν ξέρεις τι σου γίνεται. Δεν ξέρω για σένα φίλε αναγνώστη, αλλά εμένα αυτό μου ακούγεται πολύ #wow!
Βάλε στα sos την πεζοπορία η οποία ξεκινάει 2 χλμ έξω από το χωριό στο δρόμο προς Άστρος. Εκεί υπάρχουν ενημερωτικές πινακίδες τις οποίες ακολουθούμε και σε λιγότερο από 1 χλμ έχουμε φτάσει στον καταρράκτη Μελίσσι ύψους παρακαλώ 45 μέτρων!
Ο καταρράκτης αυτός αποτελεί μέρος του συμπλέγματος των καταρρακτών στο φαράγγι της Λεπίδας στον Πάρνωνα.
Οπότε αυτή η κουκκίδα στο χάρτη που προσπερνάς χωρίς να δώσεις και μεγάλη σημασία, τελικά έχει μεγάλο ενδιαφέρον!
ΠΗΓΗ. karidotsouflo
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου