Ο Μάρλεϊ γεννήθηκε σε ένα μικρό χωριό το Nine Mile, του Saint Ann Parish, στη Τζαμάικα στις 6 Φεβρουαρίου 1945 .
Το πλήρες όνομά του ήταν Νέστα Ρόμπερτ Μάρλεϊ.
Η μητέρα του, Σιντέλα Μάλκομ, ήταν μόλις 19 χρονών, όταν γεννήθηκε ο γιος της.
Ο πατέρας του, Νόρβαλ Σινκλέρ Μάρλεϊ, ήταν 60 χρονών.
Είχαν παντρευτεί ένα χρόνο πριν. Ο δεσμός τους ήταν ιδιαίτερος.
Εκτός από τη μεγάλη διαφορά ηλικίας, το ζευγάρι αντιμετώπιζε κοινωνικά προβλήματα.
Ο Νόρβαλ ήταν λευκός, Βρετανός πεζοναύτης, που είχε εγκατασταθεί μόνιμα στην Τζαμάικα και δούλευε ως επιστάτης της φυτείας στο χωριό Νάιν Μάιλ, που γεννήθηκε ο Μπομπ.
Η Σιντέλα ήταν μαύρη, γεννημένη στο Νάιν Μάιλ της Τζαμάικας.
Η οικογένειά της είχε μία μικρή φάρμα στο χωριό και ο πατέρα της, εκτός από αγρότης, είχε και κάποιες γνώσεις ιατρικής, που τον καθιστούσαν πολύ σημαντική προσωπικότητα για το χωριό.
Ο γάμος του 60χρονου Βρετανού Νόρβαλ και της 18χρονης Τζαμαϊκανής τελέστηκε το 1944. Έναν χρόνο μετά, γεννήθηκε ο Μπομπ Μάρλεϊ. Κανείς δεν τον αποκαλούσε «Μπομπ». Αυτό έγινε μετά από πολλά χρόνια.
Το όνομα που του έδωσε ο πατέρας του, ήταν Νέστα Ρόμπερτ Μάρλεϊ και έτσι τον ήξεραν όλοι.
Σιντέλα Μάλκομ.
Πολλά χρόνια μετά, όταν χρειάστηκε να βγάλει διαβατήριο, για να ταξιδέψει στο εξωτερικό, ο υπεύθυνος διαβατηρίων είδε το όνομα «Νέστα» και σχολίασε ότι ήταν κοριτσίστικο. Γι’ αυτό άλλαξε τη σειρά των ονομάτων και στο διαβατήριο έγραψε «Ρόμπερτ Νέστα Μάρλεϊ».
Έκτοτε ο τραγουδιστής συστηνόταν ως Μπομπ. Εξαιτίας του λευκού πατέρα του, το δέρμα του Μπομπ είχε πιο ανοιχτή απόχρωση συγκριτικά με τους υπόλοιπους Τζαμαϊκανούς και ο κόσμος τον αποκαλούσε «Γερμανό».
Όταν ήταν μικρός, ο χαρακτηρισμός ενοχλούσε τον Μπομπ, γιατί τον ξεχώριζε από τους υπόλοιπους κατοίκους του χωριού. Η σύζυγός του, Ρίτα, είχε δηλώσει ότι όταν ήταν μικρός, ο Μπομπ έβαφε το πρόσωπό του με φούμο, για να φαίνεται πιο μαύρος.
Είχε μεγαλώσει με την οικογένεια της μητέρας του και διατηρούσε ελάχιστες επαφές με το «λευκό» σόι του πατέρα του.
Όπως ήταν αναμενόμενο, ο γάμος του Νόρβαλ με μία νεαρή Τζαμαϊκανή δεν έγινε εύκολα αποδεκτός.
Η οικογένειά του τον πίεζε να εγκαταλείψει τη γυναίκα και το παιδί του. Υπέκυψε στις πιέσεις και έμεινε μακριά τους.
Όσο ζούσε, τους στήριζε οικονομικά, αλλά δεν είχε ουσιαστική συμμετοχή στη ζωή του Μπομπ.
Πέθανε το 1955, από καρδιακή προσβολή.
Η Σιντέλα τον περιέγραψε ως ένα πολύ τρυφερό άνθρωπο, που τους αγαπούσε πολύ.
Μετά τον θάνατο του πατέρα του Νόρβαλ, η Σιντέλα και ο Μπομπ μετακόμισαν στο Κίνγκστον, την πρωτεύουσα της Τζαμάικας.
Η οικογένεια του Νόρβαλ είχε σταματήσει να τους στέλνει χρήματα και οι δυσκολίες ήταν μεγάλες. Η Σιντέλα δούλευε ως καθαρίστρια και έκανε όποια άλλη μικροδουλειά μπορούσε να βρει. Έκανε τα αδύνατα δυνατά για να εξασφαλίσει φαγητό και ρούχα για το γιο της.
Μία μέρα του αγόρασε καινούρια παπούτσια, γιατί τα παλιά είχαν τρυπήσει.
Ο Μπομπ τα φόρεσε και έφυγε για το σχολείο. Μετά το μάθημα, πήγε να παίξει ποδόσφαιρο με τους φίλους του και γύρισε πολύ αργά στο σπίτι.
Η Σιντέλα τον περίμενε, έξαλλη με την αργοπορία του. Όταν μπήκε μέσα ο Μπομπ, η Σιντέλα παρατήρησε ότι τα ολοκαίνουργια παπούτσια του είχαν σκιστεί και ήταν γεμάτα χώματα. Ήταν η πρώτη φορά που του τις «έβρεξε». Μέχρι τότε, η δυνατή φωνή της ήταν αρκετή για να «κατσαδιάσει» τις αταξίες του, αλλά εκείνο το βράδυ η Σιντέλα είχε θυμώσει πολύ.Το επόμενο πρωί, η Σιντέλα έφυγε για τη δουλειά της και ο Μπομπ πήγε στο σχολείο με τα σκισμένα παπούτσια. Όταν γύρισε η Σιντέλα το βράδυ, την περίμενε μία ευχάριστη έκπληξη.
Ο Μπομπ είχε καθαρίσει όλο το σπίτι, για να απολογηθεί για την αταξία του. Είχε γυαλίσει τον πάγκο της κουζίνας, είχε καθαρίσει τα τζάμια, το μπάνιο, τα υπνοδωμάτια.
Η Σιντέλα περιέγραψε το περιστατικό στη νύφη της, η οποία της είπε να μαλώνει πιο συχνά τον Μπομπ, αν τα αποτελέσματα ήταν τόσο θετικά.
H μητέρα του ανήκε στην Αιθιοπική Ορθόδοξη Εκκλησία. O Μάρλεϊ έγινε μέλος του Ρασταφαριανού κινήματος, η κουλτούρα του οποίου έχει αποτελέσει στοιχείο κλειδί για τη ρέγκε.
Ανήκε στη ρασταφαριανή ομάδα «Δώδεκα φυλές του Ισραήλ» και ειδικότερα στη «Φυλή του Ιωσήφ» όπου ανήκαν όσα μέλη είχαν γεννηθεί το μήνα Φεβρουάριο και μάλιστα ο ίδιος έφερε το όνομα «Ιωσήφ» στα πλαίσια της ομάδας.
Ήταν ο πρώτος που κατάφερε να διαδώσει τη μουσική των Ρασταφαριανών από τις κοινωνικά αποξενωμένες περιοχές της Τζαμάικα στη διεθνή μουσική σκηνή.
Σήμερα χαρακτηρίζεται ως ένας "Ράστα" θρύλος.
Υιοθέτησε χαρακτηριστικά των Ρασταφαριανών όπως τα dreadlocks
(είδος κόμμωσης), η χρήση κάνναβης σαν ιερό στοιχείο Θείας Ευχαριστίας και η διατροφή ital (από την αγγλική λέξη vital, φυσικές τροφές που δεν έχουν υποστεί χημική επεξεργασία), τα οποία έγιναν από τα τέλη της δεκαετίας του '60 αναπόσπαστο κομμάτι της προσωπικότητας του.
Πολλά τραγούδια του Μάρλεϊ κάνουν αναφορές στη Βίβλο, μερικές φορές μέσα από λογοπαίγνια που συγχώνευαν τον ακτιβισμό και τη θρησκεία, όπως το "Revolution" και "Reveletion":
Revelation reveals the truth... (Η Αποκάλυψη αποκαλύπτει την αλήθεια...)
It takes a revolution to make a solution... (Χρειάζεται επανάσταση για να βρεθεί λύση...)
Στις 4 Νοεμβρίου 1980, οκτώ περίπου μήνες πριν το θάνατό του κι ενώ βρισκόταν στις ΗΠΑ, ο Μάρλεϊ βαπτίστηκε στην Αιθιοπική Ορθόδοξη Εκκλησία με το όνομα Μπερχανέ Σελασιέ (Berhane Selassie = "Φως της Τριάδας") από τον αρχιεπίσκοπο της Αιθιοπικής Ορθόδοξης Εκκλησίας.
Υποστηρίζεται ότι η μητέρα του, Σιντέλα, τον πίεζε να βαπτιστεί, ενώ ο ίδιος αντιδρούσε όντας μέλος των Δώδεκα Φυλών, αλλά τελικά συμφώνησε υπό το φόβο του θανάτου και ως χάρη προς τη μητέρα του.
Σύμφωνα με τον αρχιεπίσκοπο της Αιθιοπικής Ορθόδοξης Εκκλησίας Abuna Yesehaq, ο Μάρλεϊ εκκλησιαζόταν κι επιθυμούσε να βαπτιστεί για μεγάλο διάστημα πριν το κάνει τελικά.
Αρκετοί Ρασταφαριανοί δυσαρεστήθηκαν με τη δημοσιοποίηση της βάπτισης, που επήλθε με την κηδεία του, ενώ μέλη των «Δώδεκα Φυλών» θεώρησαν τη βάπτισή του ως προδοσία κατά του κινήματος Ρασταφάρι.
Αντίθετα άλλοι συγγραφείς τη θεωρούν ως προσχώρηση σε ήδη υπάρχον κίνημα το οποίο διατηρούσε τις πολιτικές και κοινωνικές θέσεις και τα ιδιαίτερα πολιτιστικά χαρακηριστικά των Ράστα, ενώ παράλληλα τιμούσε τον αυτοκράτορα χωρίς να τον λατρεύει.
Στο κίνημα αυτό ανήκαν και άλλα συγκροτήματα όπως οι Abyssinians, αλλά και τα περισσότερα μέλη της οικογένειας του Μάρλεϊ.
Στη χώρα μας, τον Μπομπ Μάρλεϊ τον έχουμε συνδέσει κυρίως με το καλοκαίρι, την παραλία και τα κοκτέιλ! Ο κορυφαίος καλλιτέχνης της ρέγκε όμως, μαζί με το αθάνατο μουσικό του έργο, άφησε ως κληρονομιά και μερικά σπουδαία μηνύματα, πολιτικά και μη.
Όπως και μερικές παράξενες ιστορίες.
1. Πολυτεχνίτης, αλλά όχι… ερημοσπίτης
Όταν ήταν 21 ετών και αφού παντρεύτηκε τη σύντροφό του Ρίτα, ο Μάρλεϊ εργάστηκε για επτά μήνες στη νυχτερινή βάρδια εργοστασίου της Κράισλερ, στο Ντέλαγουερ των ΗΠΑ. Έχει επίσης δουλέψει ως βοηθός εργαστηρίου σε εταιρεία χημικών, αλλά και ως χειριστής ανυψωτικού μηχανήματος σε εργοστάσιο.
2. Εκτός περιοδείας επειδή ήταν πολύ δημοφιλής!
Τον Ιούλιο του 1973 ο Μπομπ και οι Γουέιλερς άνοιξαν μερικές συναυλίες του Μπρους Σπρίνγκστιν.
Αμέσως μετά ξεκίνησαν για περιοδεία σε 17 πόλεις μαζί με τον Σλάι και την οικογένεια Στόουν (Sly and the family Stone), μπάντα που επηρέασε πολλούς μεγάλους μουσικούς. Έπειτα από τέσσερις παραστάσεις όμως, ο Σλάι Στόουν τους έδιωξε από το σχήμα, αφού ήταν δημοφιλέστεροι από το δικό του συγκρότημα.
3. Σταρ και στη φυλακή
Κάποτε ο Μάρλεϊ συνελήφθη για κατοχή μαριχουάνας και πέρασε έναν μήνα στη φυλακή. Αυτό το διάστημα του ήταν αρκετό για να συνάψει άριστες σχέσεις με πολλούς κρατούμενους, οι οποίοι τον ενθάρρυναν να γράψει τραγούδια με ισχυρά πολιτικά μηνύματα.
4. Σαν να μην συνέβη τίποτα
Στα τέλη Νοεμβρίου του 1976 και λίγες μέρες πριν από το κονσέρτο του, «Χαμογέλα Τζαμάικα» (“Smile Jamaica”), ο Μπομπ, η σύζυγός του και ο μάνατζέρ του έπεσαν θύματα ένοπλης επίθεσης μέσα στο σπίτι του ζεύγους Μάρλεϊ. Πολλοί πιστεύουν πως το χτύπημα έγινε κατόπιν εντολής ενός εκ των δύο κορυφαίων πολιτικών κομμάτων της Τζαμάικας, με στόχο την ακύρωση της συναυλίας.
Ο Μπομπ ωστόσο εμφανίστηκε κανονικά στη σκηνή και μετά έφυγε για το Λονδίνο, όπου παρέμεινε για αρκετό καιρό.
5. Η επιστροφή του ειρηνοποιού
Τον Απρίλιο του 1978 επέστρεψε από τη βρετανική πρωτεύουσα στην πατρίδα του, εν μέσω εμφύλιων αναταραχών. Τότε, ο μεγάλος καλλιτέχνης διοργάνωσε τη συναυλία «One Love Peace Concert» στο Εθνικό Στάδιο της πρωτεύουσας Κίνγκστον.
Η εκδήλωση έμεινε στην ιστορία, αφού ο Μάρλεϊ κατάφερε να ανεβάσει στη σκηνή τους άσπονδους πολιτικούς εχθρούς Μάικλ Μάνλεϊ και Εντουαρντ Σεάγκα, τους οποίους ώθησε να ενώσουν τα χέρια τους, σε μια συμβολική κίνηση για την ενότητα του λαού της Τζαμάικας.
6. Για τον εαυτό του, έπεσε μέσα
Στα παιδικά του χρόνια, ο Μπομπ είχε τη συνήθεια να… διαβάζει τα χέρια των ανθρώπων και να προβλέπει με ακρίβεια το μέλλον τους. Σταμάτησε αυτή την πρακτική στα επτά του, δηλώνοντας ωστόσο ότι ήξερε πως η μοίρα του ήταν να γίνει τραγουδιστής!
7. Μελάνωμα και θρησκεία
Το μελάνωμα που τελικά αποδείχθηκε μοιραίο για τον Μάρλεϊ, είχε διαγνωστεί 4 χρόνια πριν από τον θάνατό του. Το 1977 τραυμάτισε δάχτυλο του ποδιού του παίζοντας ποδόσφαιρο. Όταν οι γιατροί διαπίστωσαν πως το τραύμα δεν είχε επουλωθεί σωστά, πρότειναν ακρωτηριασμό, αλλά ο Μπομπ αρνήθηκε για θρησκευτικούς λόγους.
Ο Μπομπ Μάρλεϊ αν δεν ήταν τραγουδιστής, θα μπορούσε να είναι ποδοσφαιριστής. Μάλιστα, οι φίλοι του θεωρούσαν ότι είναι τόσο καλός, που θα μπορούσε να παίζει για την Εθνική ομάδα της Τζαμάικας.
8. Θύμα δολοφονίας;
Υπάρχουν πολλές θεωρίες συνωμοσίας γύρω από τον θάνατο του Μπομπ Μάρλεϊ.
Στην πιο δημοφιλή από αυτές, εμπλέκεται και ο Νιλ Μπους, αδερφός του πρώην προέδρου των ΗΠΑ, Τζορτζ Μπους Τζούνιορ.
Σύμφωνα με τις φήμες, ο Νιλ Μπους εμφανίστηκε ως ρεπόρτερ του περιοδικού «Ρόλινγκ Στόουν» και χάρισε στον Μπομπ ένα ζευγάρι παπούτσια, στα οποία υπήρχε τοξικό χάλκινο σύρμα και μόλυνε τον τραγουδιστή. Κάτι τέτοιο δεν αποδείχθηκε ποτέ.
9. «Πόρτα» στον πρίγκιπα Κάρολο
Κατά τη διάρκεια αεροπορικής στάσης στην Αφρική, ο Μάρλεϊ δέχθηκε πρόσκληση από τον πρίγκιπα Κάρολο να συναντηθούν σε αίθουσα VIP του αεροδρόμιου.
Ο Τζαμαϊκανός τραγουδιστής απέρριψε την πρόσκληση, αφού ο Αγγλος «γαλαζοαίματος» δεν δέχθηκε να τον συναντήσει στη δημόσια σάλα του αερολιμένα.
10. Τελευταία σοφά λόγια
Οι τελευταίες λέξεις του Μπομπ προς τον γιο του Ζίγκι ήταν «Τα χρήματα δεν μπορούν να αγοράσουν ζωή».
Τρανή απόδειξη η τεράστια περιουσία του Τζαμαϊκανού θρύλου, που ξεπερνάει τα 130 εκατομμύρια δολάρια.
Πέθανε στο νοσοκομείο Cedars of Lebanon στο Μαιάμι της Φλόριντα το πρωί της 11ης Μαΐου 1981 σε ηλικία 36 χρονών.
ΔΙΣΚΟΓΡΑΦΙΑ
| Άλμπουμ | Συγκρότημα | Κυκλοφορία | |
|---|---|---|---|
| The Wailing Wailers | The Wailers | 1965 | |
| Soul Shakedown | Bob Marley & The Wailers | 1969 | |
| The Best of the Wailers | The Wailers | 1970 | |
| Soul Rebels | The Wailers | 1970 | |
| Soul Revolution | The Wailers | 1971 | |
| Soul Revolution Part II | The Wailers | 1971 | |
| Catch a Fire | The Wailers | 1973 | |
| African Herbsman | The Wailers | 1973 | |
| Burnin' | The Wailers | 1973 | |
| Rasta Revolution | Bob Marley & The Wailers | 1974 | |
| Natty Dread | Bob Marley & The Wailers | 1974 | |
| Rastaman Vibration | Bob Marley & The Wailers | 1976 | |
| Exodus | Bob Marley & The Wailers | 1977 | |
| Kaya | Bob Marley & The Wailers | 1978 | |
| Survival | Bob Marley & The Wailers | 1979 | |
| Uprising | Bob Marley & The Wailers | 1980 | |
| Confrontation | Bob Marley & The Wailers | 1983 |
ΠΗΓΗ. 1. el.wikipedia
2. mixanitouxronou
ΒΙΝΤΕΟ.
Jammming
In this love
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου