Στις μπόρες υπάρχουν δέντρα που λυγίζουν κι άλλα που στέκονται όρθια - Εμείς επιλέγουμε ποιο δέντρο θα είμαστε

Της Νατάσσας Σκούρου

Όλοι οι άνθρωποι είμαστε ίδιοι αλλά ξεχωριστοί. 

Πόσες φορές το έχεις ακούσει αυτό; 

Έχεις αναλογιστεί πότε τι είναι αυτό που μας κάνει ξεχωριστούς αλλά συνάμα τόσο ίδιους; 

Ίδιοι ως προς το γεγονός ότι είμαστε άνθρωποι, περπατάμε, μιλάμε, σκεφτόμαστε. Ξεχωριστοί, γιατί όσα προανέφερα, τα κάνουμε με το δικό μας μοναδικό τρόπο. Αυτά ως προς το πασιφανές.

Όλοι οι άνθρωποι νιώθουμε και επεξεργαζόμαστε τα ερεθίσματα που δεχόμαστε, με τις μηχανές αντίδρασής μας που από μωρά δημιουργούμε, και καθώς μεγαλώνουμε, τελειοποιούμε. 

Όλες αυτές οι εξωτερικές εισβολές που θα προσπαθήσουν να επηρεάσουν τον κάθε άνθρωπο ξεχωριστά θα έχουν την ίδια ένταση και επιμονή για να τα καταφέρουν, απλά θα αλλάξει από τη δική μας επιλογή η αντιμετώπισή τους.

Και θα σου πω αυτό:

Αν θελήσεις να ανέβεις στο λόφο ενός ψηλού βουνού για να κοιτάξεις την κοιλάδα που εξαπλώνεται μπροστά σου, εκείνο που θα παρατηρήσεις είναι οι αμέτρητες κορυφές των δέντρων που ενώνονται μεταξύ τους και δημιουργούν ένα τεράστιο, πράσινο χαλί. 

Πόσο όμοια και μικρά μοιάζουν τα δέντρα από ψηλά.

Κατεβαίνοντας προς το δάσος και ακολουθώντας το μονοπάτι, διαπιστώνεις ότι τα πελώρια δέντρα που στέκονται τώρα μπροστά σου, δεν έχουν την πανομοιότυπη εικόνα που αντίκριζες προηγουμένως και ότι το καθένα είναι διαφορετικό. 

Το καθένα θα έχει σίγουρα μια δική του ιστορία να μας πει. Τα κλαδιά τους απλώνονται και φουντώνουν και σκορπούν τους καρπούς τους, όταν ποτίζονται και παίρνουν από το έδαφος όλα αυτά που χρειάζονται για να αναπτυχθούν.

Υπάρχουν και οι μπόρες όμως, που ζηλεύουν την ομορφιά τους και προσπαθούν επίμονα να τα λυγίσουν. 

Άλλα δέντρα σπάνε κι νικημένα ακουμπούν τα κλαδιά τους στην γη. Κι άλλα στέκουν δυνατά μέχρι να περάσει η θύελλα, ώστε να ανθίσουν πάλι και να μοιράσουν τους καρπούς τους ξανά. 

Το μυστικό κρύβεται στις ρίζες τους και πόσο βαθιά και πεισματικά δένονται στη γη για να καταφέρουν να επιβιώσουν. Κι αν παρατηρήσετε, μετά από όλη τους την ταλαιπωρία στέκονται εκεί γεμάτα και γερά σα να μην τους κουνήθηκε φύλλο.

Εμείς, λοιπόν, ποιο δέντρο διαλέγουμε να είμαστε; 

Εκεί έξω υπάρχουν πολλά που προσπαθούν να μας λυγίσουν, από μικρά μέχρι μεγάλα προβλήματα. 

Από εμάς εξαρτάται στις μάχες μας να μην εγκαταλείπουμε να στεκόμαστε εκεί δυνατοί και να επιμένουμε, πρώτα για εμάς και ύστερα για τους ανθρώπους μας που περιμένουν τους καρπούς μας, γιατί αυτή είναι η τροφή που χρειάζονται οι δικές μας ρίζες.

ΠΗΓΗ. enallaktikidrasi.com