Κι ύστερα ήρθε ο σεισμός... Της Λιάνας Κανέλλη

ΚΥΡΙΑΚΗ 23-7-2017

 




Δεν πέρασαν παρά κοντά σαράντα μέρες απ' το φοβερό σεισμό στη Βρίσα της Λέσβου και ο Εγκέλαδος βάρεσε τη φριχτή του ροπαλιά στο κορμί της Κω και της Αλικαρνασσού. 

Στο ίδιο το νησί του μεγάλου θεραπευτή, του Ιπποκράτη, δεν άφησε χωρίς πληγές μήτε εκκλησιά μήτε τζαμί. Νεκροί και τραυματίες αυτήν τη φορά, άνθρωποι ανυποψίαστοι όπως πάντα στους σεισμούς, ανεξαρτήτως εθνικότητας, θέρος γαρ, ήρθαν αντιμέτωποι με κείνο το πρόσωπο της φύσης που μόνο οι επιστήμονες μπορούν να εξηγήσουν, να μελετήσουν, να σου πουν τι πρέπει να προσέξεις αν κι όποτε το συναντήσεις, αλλά είναι μια συνάντηση που κανείς δεν μπορεί να προβλέψει και ν' αποφύγει.

Κι ύστερα, αφού έρθει ο σεισμός, και κάποτε και ο λοιμός και ο λιμός και ο καταποντισμός, κι ό,τι απειλεί τη ζωή και το βιος των ανθρώπων, έρχεσαι αναπόφευκτα καταπρόσωπο με τον οργανωμένο σε κοινωνία άνθρωπο, το Κράτος του, την Πολιτεία του, τις Αρχές, όλα τα μεγάλα λόγια κι έργα της εξέλιξης του είδους μας. 

Τότε είναι που το δυστύχημα γίνεται δράμα διαρκείας για τους πληγέντες, η ιεράρχηση αναγκών βρόχος στο επίπεδο των αποφάσεων και ο Χρόνος κυνηγός κεφαλών...

Δεν μπορώ να μετρήσω τα τελευταία είκοσι χρόνια, πόσες ερωτήσεις έχει κάμει αρμοδίως, εντός εκτός Βουλής το ΚΚΕ, για την ανάγκη ελέγχου και αντισεισμικής θωράκισης σε όλη τη χώρα. 

 

Δεν μπορώ να καταμετρήσω τις γενναίες φιλοφρονήσεις από επίσημα κι ανεπίσημα χείλη, για το φιλότιμο, την προθυμία, την αυτοθυσία των γιατρών, των νοσηλευτών, των διασωστών, των πυροσβεστών κι όλων όσοι - λες και δεν είναι πάντα ο λαός που σώζει λαό - σπεύδουν ακόμα κι όταν δεν καλούνται, με πενιχρά συχνά μέσα, να βοηθήσουν τους σεισμόπληκτους. Εως και «διπλωματία των σεισμών» γνώρισε ο σεισμογενής μας υπέροχος τόπος.

 

Ομως κανείς δεν θα πληροφορηθεί μετά από λίγο καιρό, εκτός από το χοντρικά υπολογισμένο κόστος του γεωλογικού φαινομένου, πόσοι και πώς πληγέντες τα έβγαλαν πέρα με τις τραυματισμένες ή κι ισοπεδωμένες τους ζωές. 

Καλή η βιομηχανία του τουρισμού, με τη στρατιά των υπηρετών και δούλων που εργάζονται σε συνθήκες γαλέρας για να πλουτίζουν οι μεγαλοκαρχαρίες κυρίως, εκμεταλλευτές του φυσικού κάλλους της χώρας. 

Αυτοί που στο σεισμό θα γίνουν συνάμα και σεισμόπληκτοι και διασώστες των τουριστών πελατών. Καλή κι η κινητοποίηση των επισήμων - υπευθύνων και ως πρόθεση και ως εντύπωση. 

Αλλά το πρόσωπο του Εγκέλαδου έχει και τη φριχτή ιδιότητα να τραβάει μάσκες και να δείχνει τις τρύπες που ανοίγουν πριν και μετά το σεισμό η αντιλαϊκή πολιτική και το κυνήγι του κέρδους.

Σε μια χώρα με δέκα εκατομμύρια κατοίκους, με άθλια ανεπαρκές σύστημα Υγείας, με υπερεπαρκές επιστημονικό και νοσηλευτικό και τεχνικό προσωπικό, η οποία υποδέχεται με φανφάρες και τύμπανα τριάντα εκατομμύρια τουρίστες, με εμφανή τα σημεία και κυρίως τα νησιά όπου συμπυκνώνεται πληθυσμός του καλοκαιριού, πώς γίνεται να μην υπάρχει η υποδομή να αντιμετωπιστούν τα τρία τέσσερα σοβαρά περιστατικά, ορθοπεδικά κυρίως, που προέκυψαν; 

 

Που θα μπορούσαν να είναι και από τροχαία π.χ.; Δομές που σε έκτακτα γεγονότα θα συνεπάγονταν μεταφορά, ενδεχομένως ειδικών γιατρών, κι όχι των ασθενών;

Αλλά και πώς να χωνέψεις δηλώσεις επισήμων χειλέων, αυτών που δεν έθεσαν ποτέ ως προϋπόθεση αδειοδότησης σε καταστήματα όπου στεγάζονται πλήθη, έλεγχο αντισεισμικής προστασίας, ότι «δεν έγινε κάτι που να εμποδίζει τη ζωή των κατοίκων και των τουριστών να προγραμματίσουν την επόμενη μέρα τους όπως θέλουν...». 

Πώς να χωνέψεις, στο σύγχρονο κόσμο, ότι η κυβέρνηση λέει να μην ακούς κανένα μέσο ενημέρωσης αλλά μόνον τις Αρχές, για να μην χαλάει η εικόνα η τουριστική;

Η πρόληψη των συνεπειών ενός μεγάλου σεισμού είναι ζήτημα πολιτικής κατεύθυνσης και βούλησης. Και δεν υποχωρεί ως απαίτηση ούτε όταν πρόκειται για τουρίστες που «στάθηκαν άτυχοι να βρεθούν στο μέρος που τους σκότωσε». 

 

Ωφειλε να είναι πρωτίστως μάχη με το χρόνο στο επίπεδο της επούλωσης, κι ύστερα μάχη με το χρήμα που εξασφαλίζει η απουσία εφαρμογής όλων όσων προσφέρουν η επιστήμη και τεχνολογία. 

 

Η Ελλάδα δεν γλιτώνει απ' τους σεισμούς. 

 

Μπορεί όμως να γλιτώνει απ' την πολιτική στο καπιταλιστικό έδαφος, που μετατρέπεται σε πολλαπλασιαστή των αρνητικών τους συνεπειών. Ακόμη κι όταν αφορά στην πετρελαϊκή κι όχι μόνον την τουριστική θεώρηση του Αιγαίου...

ΠΗΓΗ. ΡΙΖΟΣΠΑΣΤΗΣ