ΕΝΑΣ ΑΚΟΜΗ ΞΕΧΑΣΜΕΝΟΣ ΗΡΩΑΣ

ΔΕΥΤΕΡΑ 19-8-2013

ΕΝΑΣ ΑΚΟΜΗ ΞΕΧΑΣΜΕΝΟΣ ΗΡΩΑΣ. ΕΥΑΓΓΕΛΟΣ ΠΕΤΡΟΥΛΑΚΗΣ:ΕΚΕΙΝΟΣ ΠΟΥ ΑΨΗΦΗΣΕ ΤΙΣ ΔΙΑΤΑΓΕΣ ΤΗΣ ΝΤΡΟΠΗΣ ΚΑΙ ΤΡΑΒΗΞΕ ΜΠΡΟΣΤΑ..

Οι χρήστες του διαδικτύου έχουν το πλεονέκτημα εκτός από την πλατιά ενημέρωση να ανακαλύπτουν και ξεχασμένους ήρωες, ανθρώπους που ενώ επιτέλεσαν ανδραγαθήματα η πολιτεία τους ξέχασε ή τους αδίκησε κατάφορα.

Ένας από αυτούς και ο επισμηναγός Ευάγγελος Πετρουλάκης, κυβερνήτης του «ΝΙΚΗ 15» που έγραψε τη δική του σελίδα έντιμης παρουσίας στο στράτευμα κατά τα γεγονότα της Κύπρου ο ξεχασμένος ήρωας Πετρουλάκης (Επισμηναγός-κυβερνήτης του «Νίκη 15»), «…εκείνος είχεν «Αντρειά και θάρρος» να απογειωθεί αντ΄ αυτών, εκτελώντας επιτυχώς την αποστολή» (εφημερίδα «ΕΘΝΟΣ», 09/08/97-Δήμος Βερύκιος).

Οι απογειώσεις άρχισαν στις 22.30. Με εντολή του Ταξίαρχου Στεφαδούρου, ορίζεται η 24.00 ως καταληκτική ώρα, αφού υπήρχε ο κίνδυνος κατά την επιστροφή να βρει τα Νοράτλας το «πρώτο φως». Μετά την απογείωση του «Νίκη 13», το Νοράτλας με κυβερνήτη τον επισμηναγό Αθανάσιο Τζογάνη («Νίκη 16»), τροχοδρομεί προς τον διάδρομο 290 και σταματάει, φουλάροντας τις μηχανές. Τη στιγμή ακριβώς εκείνη (24.00), ο πύργος ελέγχου μεταδίδει την διαταγή του Ταξίαρχου Στεφαδούρου ότι οι απογειώσεις σταματούν. Το «Νίκη 16» τροχοδρομεί προς τον κενό διάδρομο 340, ενώ οι κυβερνήτες των υπόλοιπων Νοράτλας σβήνουν τους κινητήρες. ΟΛΟΙ ΕΚΤΟΣ ΑΠΟ ΕΝΑΝ….

Από το «Νίκη 15», ακούγονται οι φωνές του Κυβερνήτη του Β. Πετρουλάκη, που απειλώντας θεούς και δαίμονες, ζητά άδεια για να απογειωθεί. Είχε φτάσει τελευταίος στη Σούδα, δεν πρόλαβε να παραστεί στην αίθουσα ενημέρωσης και λίγο πριν, όταν είδε τους στρατιώτες να ξεφορτώνουν τα κιβώτια με τα πυρομαχικά από τα Νοράτλας που δεν θα πετούσαν, κατέβηκε και σε έξαλλη κατάσταση-βοηθώντας τους-τους υποχρέωσε να τα φορτώσουν στο δικό τους Νοράτλας. Ήξερε καλά τι σήμαινε για τους Καταδρομείς, να μη φθάσουν τα πυρομαχικά στην Κύπρο…
Μετά ανέβηκε στο πιλοτήριο και περίμενε ανυπόμονα τη σειρά του για να απογειωθεί. Μόλις λοιπόν το Νοράτλας με Κυβερνήτη τον Λυμπερόπουλο-που τον εμπόδιζε να απογειωθεί-,έσβησε τους κινητήρες του, ποιος είδε τον Θεό και δεν φοβήθηκε. Άρχιζε να ουρλιάζει και να βρίζει από το μικρόφωνο του ασυρμάτου, πότε προς τους αξιωματικούς του πύργου ελέγχου-που μάταια προσπαθούσαν να τον ηρεμήσουν-, πότε προς τον ουρανό…ότι κάποιοι «φάγανε» το χρόνο, κωλυσιεργώντας σκόπιμα…για να μη πετάξουν.

Μάταια οι Αξιωματικοί του Πύργου ελέγχου προσπαθούσαν να τον ηρεμήσουν. Τελικά κανένας δεν τα έβγαζε πέρα μαζί του κι έτσι στις 00.23 ο Πετρουλάκης πέταξε-καθ υπέρβασιν καθήκοντος-πίσω από Λυμπερόπουλο, ακολουθώντας τους προπορευόμενους συναδέλφους του, για την φλεγόμενη Κύπρο. Όπως ο ίδιος το θέλησε…
Έρχονται τα δεκαπέντε πορτοκάλια!
Την ίδια ώρα το κέντρο Επιχειρήσεων της μονάδας, μετά την απογείωση και του «Νίκη 15», αποστέλλει το σχετικό σήμα-περί ενάρξεως της επιχειρήσεως στα: 28ο ΑΤΑ (Αρχηγείο Τακτικής Αεροπορίας και στο ΓΕΑ (Γενικό Επιτελείο Αεροπορίας, ενώ από το ΑΕΔ καταφθάνει στην Λευκωσία, ακωδικοποίητο, το εκπληκτικό (!)-για τις συνθήκες πολέμου που επικρατούν εκεί σήμα:
«ΕΡΧΟΝΤΑΙ ΤΑ ΔΕΚΑΠΕΝΤΕ ΠΟΡΤΟΚΑΛΙΑ»!!!

Στο ΓΕΕΦ επικρατούν σκηνές πανικού, καθώς με βάση το ισχύον σύστημα κρυπτογράφησης, οι κρυπταναλυτές δεν βγάζουν άκρη…
Όσο κι αν ηχεί απίστευτο, το σήμα είναι γραμμένο σε ελεύθερη γλώσσα (!!!). Τελικώς αποφασίζουν να αποστείλουν αγγελιοφόρους στις πυροβολαρχίες προς δέσμευση των αντιαεροπορικών. Ωστόσο όπως απεδείχθη κάτι τέτοιο δεν ήταν τόσο εύκολο…
Οι αγγελιοφόροι, εν μέσω γενικής συσκότισης, έβρισκαν με ιδιαίτερη δυσκολία τις έδρες Διοίκησης των πυροβολαρχιών. Το γενικό κλίμα ήταν ιδιαίτερα αρνητικό, οι απώλειες από την Τουρκική αεροπορία κατά την διάρκεια της ημέρας βαρύτατες και μη αναπληρώσιμες, ενώ οι ελπίδες για βοήθεια από την Μητροπολιτική Ελλάδα κατακερματισμένη. Η επάνδρωση από τους εφέδρους ήταν ελλιπής, ενώ αρκετοί από αυτούς συγκροτούσαν αυτόνομες ομάδες, με πολυβόλα που δεν υπήρχαν στους καταλόγους των αγγελιοφόρων.

Την ίδια ώρα τα Νοράτλας ίπτανται-εν χαμηλή πτήση-και με σιγή ασυρμάτου, προς την Κύπρο…Ένα από αυτά (Το «Νίκη 6») πετώντας στα κοντά στα 200 πόδια, θα αποφύγει την ύστατη στιγμή την σύγκρουση με Αμερικανικό αεροπλανοφόρο. Λίγο αργότερα από τα 700 πόδια, τα φώτα των πολεμικών πλοίων του 6ου Αμερικανικού στόλου θα χρησιμοποιηθούν σαν πλωτοί φάροι από τα πληρώματα των Ελληνικών μεταγωγικών.

«Ρε Φίλιππα…  κάποιοι μας χτυπούν από αριστερά… Τι γίνεται;»
Τα προπορευόμενα «Νίκη 1» και «Νίκη 2» έχουν αρχίσει την διαδικασία προσγείωσης στο Κυπριακό έδαφος, όταν στο πιλοτήριο του «Νίκη 4», ακούγεται η αγωνιώδης φωνή του Παπακωνσταντίνου («Νίκη 6»), προς τον Διοικητή του αεροδρομίου της Λευκωσίας, όπως καταγράφηκε στην μαγνητοταινία: «Ρε Φίλιππα!!!…Ρε Φίλιππα… κάποιοι μας ρίχνουν από αριστερά…Τι γίνεται;».
Την ίδια ώρα ένας καταιγισμός από σφαίρες χτυπά τη λαμαρίνες των Νοράτλας, ενώ δίπλα τους σε ελάχιστα μέτρα γίνεται χαλασμός από τις αναρίθμητες εκρήξεις των βλημάτων, καθώς τα αντιαεροπορικά των Ελληνοκυπρίων από κάτω βάλλουν μανιασμένα. Ο ουρανός φωτίζεται απόκοσμα με κείνο το μακάβριο φως του πολέμου. Το ΝΊΚΗ 6 δέχεται ριπές πολυβόλου στην άτρακτο και πυκνά αντιαεροπορικά πυρά.

Το ίδιο και το «Νίκη 7». Καταδρομείς στο εσωτερικό των μεταγωγικών λαβώνονται θανάσιμα. Ματωμένοι προσπαθούν απεγνωσμένα να βοηθήσουν ο ένας τον άλλον. Τα ηρωικά πληρώματα των Νοράτλας πλησιάζουν τα όρια του υπεράνθρωπου, καθώς απεγνωσμένα διατηρούν εν πορεία τα μεταγωγικά, μέσα από μέγιστες αναταράξεις, που δημιουργούνται από τα ρεύματα καθόδου.
Το «Νίκη 4» με ρυθμό καθόδου, πετά στα 1000 πόδια. Σε απόσταση 3 μιλίων από την αρχή του διαδρόμου, ένα βλήμα μπόφορς το χτυπά στο πιλοτήριο .Σε ελάχιστα δευτερόλεπτα συντρίβεται φλεγόμενο στο λόφο της Μακεδονίτισσας. Η απαίσια λάμψη της φρίκης και του θανάτου, γίνεται μακάβριος οδηγός για τα «Νίκη 6», και «Νίκη 7», που πετώντας «λαβωμένα» επάνω από την φωτισμένη Μακεδονίτισσα, εντοπίζουν μέσα στον χαλασμό και στη κόλαση φωτιάς, τον διάδρομο προσγείωσης.

Οι Κύπριοι πιστεύοντας ότι χτύπησαν Τουρκικά μεταγωγικά πανηγυρίζουν έξαλλοι στις πυροβολαρχίες. Ο τραγικός επίλογος θα γραφεί στα γεμάτα οδύνη πρόσωπά τους, με το πρώτο φως της μέρας.
Τελικά αυτή την απίστευτη αποστολή αυτοκτονίας, έφεραν εις πέρας τα πληρώματα των 13 από τα 15 Νοράτλας που απογειώθηκαν από η Σούδα. Σε συνθήκες κόλασης και ολέθρου μετέφεραν στην μαρτυρική Μεγαλόνησο τους Κομάντος της Α΄ Μοίρας Καταδρομών και επέστρεψαν νικητές έχοντας επιτελέσει στο ακέραιο το καθήκον τους. Ήξεραν ότι οι εισβολείς, είχαν τώρα πια απέναντί τους-έστω και αυτή την μικρή-δύναμη των επίλεκτων του Ελληνικού Στρατού. Το αεροδρόμιο της Λευκωσίας δεν θα έπεφτε ποτέ στα χέρια των Τούρκων. Και οι δεύτεροι δεν διέψευσαν τις ελπίδες τους…

Το «Νίκη 13» δεν έφθασε στην Μαρτυρική Μεγαλόνησο. Το πλήρωμά του θα ισχυριστεί, ότι «χάθηκε» κάπου στη διαδρομή, εξαιτίας ανεπανόρθωτης βλάβης της πυξίδας προσεγγίζοντας τη Ρόδο. Μπορεί να είναι κι έτσι… Ωστόσο ελάχιστοι από τους συναδέλφους τους πίστεψαν…
Το «Νίκη 14» του επισμηναγού Λυμπερόπουλου δεν προσγειώθηκε ποτέ στην Κύπρο, αν και προηγείτο του «Νίκη 15» (Πετρουλάκης. Με ευθύνη του ιδίου, πέταξε σε πολύ μεγάλο και ασφαλές ύψος πάνω από τη «φωτιά» και επέστρεψε στην Ελλάδα, γιατί όπως ισχυρίστηκε τον βρήκε το πρώτο φως…
Ένα φως όμως, που βρήκε και τον Πετρουλάκη που ακολουθούσε…Μόνο που εκείνος τόλμησε…
Θα ήταν ιδιαίτερα χρήσιμο να ενημερωθεί ο αναγνώστης και ο κάθε Έλληνας, σχετικά με το πώς αντιμετώπισε-από την πρώτη στιγμή (και μέχρι σήμερα-η επίσημη Ελληνική Πολιτεία, τα ηρωικά πληρώματα των Νοράτλας που έλαβαν μέρος στην επιχείρηση «ΝΙΚΗ», καθώς και τους ηρωικούς χειριστές των δύο F-5.

1. Κανένας από τους Αξιωματικούς-κυβερνήτες της αποστολής «ΝΙΚΗ» δεν πέρασε τον βαθμό του υποπτεράρχου. Αντίθετα προήχθη αργότερα στο βαθμό του Πτεράρχου και μάλιστα διετέλεσε Α/ΓΕΕΘΑ ο Αθανάσιος Τζογάνης που δεν απογειώθηκε ποτέ για την Κύπρο!!!

2. Σε κανέναν από αυτούς (όπως και σε κανέναν Αξιωματικό-Καταδρομέα ή Ελδυκάριο δεν απενεμήθη το Χρυσούν αριστείο Ανδρείας ή άλλη ηθική αμοιβή. Άπαντες έλαβαν την προβλεπόμενη εκτός έδρας αποζημίωση, δηλαδή περίπου 1.100 δρχ. Τα συγκέντρωσαν και τα απέστειλαν στην Χήρα κυρία Δάβαρη (Σύζυγο του Κυβερνήτη του «Νίκη 4»). Για την Ελληνική Πολιτεία-επί 25 χρόνια-η περίοδος εκείνη δεν χαρακτηρίστηκε ως «πολεμική», καθώς δεν υπήρχε ανταλλαγή πρωτοκόλλων πολέμου…Συνεπώς επί 25 έτη στο ετήσιο μνημόσυνο των πεσόντων το «εφονεύθησαν», θα μπορούσε κάλλιστα να σημαίνει ότι απεβίωσαν σε τροχαίο, τους «πάτησε» κάποιο τραίνο, ή έπεσαν θύμα τρομοκρατικής ενέργειας.

Έτσι απλά σ΄αυτό το τόπο τα έγγραφα που χαρακτηρίζουν την πολεμική τιμή ανθρώπων και Εθνών, μετουσιώνονται κατά βούληση σε ψυχρά γραφειοκρατικά τέρατα, όταν πρόκειται ή μάλλον δεν πρόκειται να αποζημιώσουμε υλικά ή ηθικά τις χήρες κάποιων, που έπεσαν μαχόμενοι πιστοί στον όρκο και στη Πατρίδα.

Όσοι αεροπόροι, από αυτούς που έλαβαν μέρος στην επιχείρηση, έχασαν κάποια ατομικά ή δημόσια είδη, υπέγραψαν χρεωστικές δηλώσεις προς το Δημόσιο (!!!) (Δημητρός «Νίκη 7»).
3. Ο Επισμηναγός Παπακωνσταντίνου («Νίκη 6»), αποστρατεύτηκε από την Αεροπορία ως επιζήμιος.
4. Οι δύο χειριστές των F-5 που κατέρριψαν τα δύο Τουρκικά μαχητικά, πέρασαν από έναν απίστευτο Γολγοθά ανακρίσεων κατ εντολήν «Γραφειοπτεράρχων»…διότι παρεβίασαν το περίφημο «αποφύγατε…». Ο Σκαμπαρδώνης, όπως άλλωστε και ο ήρωας Πετρουλάκης, αποστρατεύτηκαν πρόωρα…

     

ΠΗΓΗ.  chalarisargiris