Εννέα βουλευτές του ΣΥΡΙΖΑ καταθέσαμε ερώτηση στη Βουλή (12.9.2013) με θέμα «Άμεση απόσυρση των ΕΥΔΑΠ και ΕΥΑΘ από τις ιδιωτικοποιήσεις».

ΔΕΥΤΕΡΑ 14-10-2013

Ο αγώνας κατά της ιδιωτικοποίησης του νερού είναι αγώνας για το μέλλον

Της Βαλαβάνη Νάντιας

Εννέα βουλευτές του ΣΥΡΙΖΑ καταθέσαμε ερώτηση στη Βουλή (12.9.2013) με θέμα «Άμεση απόσυρση των ΕΥΔΑΠ και ΕΥΑΘ από τις ιδιωτικοποιήσεις». Ακόμα περιμένουμε απάντηση.
Στην ερώτηση επισημαίναμε ότι, μετά τον επίτροπο Μπαρνιέ, και ο Όλι Ρεν, απαντώντας στον Νίκο Χουντή, ανακοίνωσε ότι «...η Επιτροπή έχει ήδη δηλώσει ότι δεν έχει πολιτική που να υποχρεώνει τα κράτη-μέλη να ιδιωτικοποιούν τις υπηρεσίες ύδρευσης και έχει ήδη ανακοινώσει ότι θα αποσύρει το νερό από το πεδίο εφαρμογής της Οδηγίας για τις συμβάσεις παραχώρησης».
Στον αντίποδα αυτής της αλλαγής στάσης, η Κομισιόν μέσω της τρόικας έχει επιβάλει και η ελληνική κυβέρνηση αποδεχθεί την πώληση της ΕΥΔΑΠ και της ΕΥΑΘ ως μνημονιακό όρο. 
Πρόσφατα ψηφίστηκε, μάλιστα, η πληρωμή χρεών του Δημοσίου προς τις εταιρείες ύδρευσης, ύψους 166 εκ. ευρώ, όχι επειδή αυτό θα όφειλε έτσι κι αλλιώς να γίνει, αλλά ως προαπαιτούμενο για την «υποδόση» 1 δισ. του Οκτωβρίου 2013 - προκειμένου οι εταιρείες να παραδοθούν «προικοδοτημένες» στις μεγάλες γαλλικές πολυεθνικές του νερού Suez και Veolia και στους Έλληνες συνεργάτες τους.

Για να ερμηνεύσουμε το πλαίσιο, θα πρέπει να πάρουμε υπόψη ότι:

Πρώτον, βρίσκεται σε εξέλιξη το μεγάλο κύμα αποϊδιωτικοποίησης και επαναδημοτικοποίησης του νερού, που στην Ευρώπη ξεκίνησε από το Παρίσι και σήμερα βρίσκει το Βερολίνο στην τελευταία φάση πλήρους επαναδημοτικοποίησης του νερού του - και μάλιστα με δημόσια συζήτηση περί μη αποζημίωσης της τελευταίας ιδιωτικής εταιρείας.

Δεύτερον, με κεντρικό σύνθημα «το νερό δεν είναι για πούλημα» συγκεντρώθηκαν πάνω από 1,5 εκατομμύριο υπογραφές Ευρωπαίων πολιτών, με σωστή quota από κάθε χώρα, από την πρωτοβουλία «right2water». 
Αυτό συνιστά νόμιμο αίτημα δημοψηφίσματος στην Ε.Ε. για το νερό.

Είναι λογικό, λοιπόν, να σκεφτεί κανείς ότι η Ε.Ε., προκειμένου να γλιτώσει ένα δημοψήφισμα που ξέρει ότι θα το χάσει -όπως το έχασε το 2011 η κυβέρνηση Μπερλουσκόνι, και στην Ιταλία δεν μπορεί να ιδιωτικοποιήσει το νερό-, αναδιπλώνεται αποσύροντας το νερό από την «πλατφόρμα» των ιδιωτικοποιήσεων.

Ταυτόχρονα, όμως, στις χώρες σε καθεστώς Μνημονίου, ιδιωτικοποιεί το νερό εκβιαστικά.
Το κίνημα για το νερό, που ιδιαίτερα στη Θεσσαλονίκη κατάφερε να συνενώσει μια, πρωτοφανούς ευρύτητας, «ομπρέλα» συλλογικοτήτων και φορέων, αυτό θα έπρεπε να θέσει σήμερα ως κεντρική απαίτηση-διεκδίκηση: Κατ' εφαρμογή και της απόφασης της Κομισιόν, άμεση απόσυρση των ΕΥΑΘ και ΕΥΔΑΠ από τους διαγωνισμούς ιδιωτικοποίησης και από το ΤΑΙΠΕΔ.


ΠΗΓΗ. Η ΑΥΓΗ