ΕΠΕΝΔΥΣΗ ΣΤΟ ΑΕΡΟΔΡΟΜΙΟ ΕΛΛΗΝΙΚΟΥ - Ενα προδιαγεγραμμένο έγκλημα - Ποιος κερδίζει;

Στην επικαιρότητα βρίσκεται ξανά το θέμα της επένδυσης στο πρώην αεροδρόμιο του Ελληνικού, με την τροπολογία της κυβέρνησης της ΝΔ, η οποία ανοίγει το δρόμο να γίνει με γρήγορους ρυθμούς το καζίνο μέσα στο χώρο του λεγόμενου Μητροπολιτικού Πάρκου.

Η τροπολογία τροφοδότησε μία αντιπαράθεση με τον ΣΥΡΙΖΑ εντελώς ψευδεπίγραφη και αποπροσανατολιστική, για το ποιος και γιατί καθυστέρησε την εξέλιξη του έργου, που θεωρείται εμβληματικής σημασίας για τα συμφέροντα του κεφαλαίου στην περιοχή της Αττικής και ευρύτερα. 

Η αλληλοκατηγορίες τους είναι στην πραγματικότητα διαπιστευτήρια στους επιχειρηματικούς ομίλους ότι ταυτίζονται στο «τι» και διαφέρουν στο «πως», αναλαμβάνοντας ο ένας να φέρει σε πέρας τις δουλειές που του παραδίδει ο άλλος.

Ετσι, πριν φτάσει η ΝΔ στην τροπολογία με την οποία πανηγυρίζει ότι «ξεκόλλησε» το έργο, ο ΣΥΡΙΖΑ, ως κυβέρνηση, είχε περάσει νομοθετική ρύθμιση με την οποία επέτρεψε τη χωροθέτηση καζίνο σε οικιστικό ιστό, ενώ επιπλέον μείωσε τον φορολογικό συντελεστή για τα κέρδη των ιδιοκτητών καζίνο και άλλων δραστηριοτήτων τζόγου.

Ας πάρουμε όμως τα πράγματα με τη σειρά: 

Πριν από το 2015, με τη συγκυβέρνηση ΝΔ - ΠΑΣΟΚ, μετά το 2015 και μέχρι το φετινό Ιούλη, με κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ, αλλά και τώρα ξανά με κυβέρνηση ΝΔ, το θέμα του αεροδρομίου στο Ελληνικό αποτελεί τον ορισμό της «συνέχειας του κράτους».

Τρεις διαφορετικές κυβερνήσεις ήρθαν να συμπληρώσουν η μία την άλλη ώστε να ικανοποιήσουν τα συμφέροντα των «μεγαλοεπενδυτών». 

Μία μεγάλη απόδειξη του τι σημαίνει «καπιταλιστική ανάπτυξη προς όφελος των μεγάλων επιχειρηματικών ομίλων»...

Το Μάρτη του 2014 εγκρίνεται από το ΤΑΙΠΕΔ η νέα βελτιωμένη προσφορά της εταιρείας για την «αξιοποίηση» του πρώην αεροδρομίου στο Ελληνικό, κι έτσι, με την υπογραφή της συγκυβέρνησης ΝΔ - ΠΑΣΟΚ, ανοίγει ο δρόμος για την επένδυση.

Εκείνη την περίοδο ο ΣΥΡΙΖΑ ως αξιωματική αντιπολίτευση έκανε λόγο για «περιβαλλοντικό και οικονομικό έγκλημα», περίπου δύο χρόνια μετά όμως, ως κυβέρνηση, προχωρά στην τελική υπογραφή της σύμβασης που είχε συνάψει με την εταιρεία η προηγούμενη κυβέρνηση, για την «αξιοποίηση» του χώρου, συνεχίζοντας το πρόγραμμα ιδιωτικοποιήσεων που προωθείται διαχρονικά από τις αστικές κυβερνήσεις.

Με το γνωστό θράσος που τη διακρίνει, η κυβέρνηση επιχειρεί να προβάλει τη νέα σύμβαση ως «σημαντική βελτίωση» σε σχέση με την προηγούμενη.

Αυτό που έχει σημασία όμως είναι ότι το Ελληνικό δεν είναι απλά μία ακόμα περίπτωση αποκάλυψης της ομοιότητας της πολιτικής του ΣΥΡΙΖΑ με αυτή όλων των υπόλοιπων αστικών κυβερνήσεων. Το Ελληνικό, η ιδιωτικοποίηση και η «αξιοποίησή» του, φωτίζουν τον ταξικό χαρακτήρα της αναπτυξιακής πολιτικής που προωθεί η άρχουσα τάξη και την οποία υπηρέτησαν και υπηρετούν οι αστικές κυβερνήσεις...

Ενα προδιαγεγραμμένο έγκλημα

 

Από τότε που ξεδιπλώθηκαν τα σχέδια απομάκρυνσης του αεροδρομίου από το Ελληνικό, ξεκίνησε μια αντιπαράθεση για τη μετέπειτα τύχη του χώρου.

Η συμφωνία που υλοποιείται τώρα και έχει την σφραγίδα ΝΔ - ΠΑΣΟΚ - ΣΥΡΙΖΑ που τη διαχειρίστηκαν ως διαδοχικές κυβερνήσεις, προβλέπει την εκχώρηση τόσο του χώρου του πρώην αεροδρομίου στο Ελληνικό, όσο και της παραλιακής έκτασης που βρίσκεται «κάτω» από το αεροδρόμιο στην εν λόγω κοινοπραξία, προκειμένου να προχωρήσει η τελευταία σε ένα μεγάλο αναπτυξιακό έργο πολλών δισεκατομμυρίων ευρώ.

Η προώθηση του συγκεκριμένου έργου δεν είναι τυχαία. Στην πραγματικότητα εντάσσεται στο γενικότερο σχέδιο της άρχουσας τάξης για την ανάπτυξη της Αττικής την επόμενη περίοδο. Το σχέδιο αυτό, που χαράχτηκε πριν από την κρίση, εστιάζει στην αξιοποίηση της θέσης της χώρας ως κόμβου μεταφοράς εμπορευμάτων και στη σημαντική αύξηση του τουρισμού από το εξωτερικό, αξιοποιώντας και την Αττική ως κεντρικό τουριστικό προορισμό.

Σ' αυτόν τον άξονα κινούνται οι αναπτυξιακές προτεραιότητες της άρχουσας τάξης και του κράτους για την Αττική, από την τουριστική αξιοποίηση του θαλάσσιου μετώπου, το λιμάνι κρουαζιέρας, τις αστικές αναπλάσεις στο εσωτερικό του αστικού ιστού.

Η περαιτέρω «αξιοποίηση» της Αττικής ως τουριστικής περιοχής θα έχει αντίκτυπο στα λαϊκά στρώματα. Ηδη, μεγάλο τμήμα της παραλίας της Αττικής είναι πρακτικά απροσπέλαστο για τους εργαζόμενους, αφού οι λεγόμενες «οργανωμένες παραλίες» επιβάλλουν με διάφορους τρόπους μεγάλο τίμημα για την πρόσβαση, και η τουριστική αξιοποίηση της Αττικής θα επιδεινώσει την κατάσταση. 

Η έμφαση στον «εισαγόμενο» τουρισμό μεταφράζεται σε σχετική μείωση της δυνατότητας των εργαζομένων στη χώρα να ικανοποιήσουν τις ανάγκες τους.

Τι θα γίνει...

 

Η τελική συμφωνία που υπεγράφη το 2016 για το Ελληνικό προβλέπει την ιδιωτικοποίηση μιας έκτασης πάνω από 6 χιλιάδες στρέμματα, που περιλαμβάνει 3,5 χιλιόμετρα παραλίας, τα οποία θα ενοποιηθούν με το χώρο του πρώην αεροδρομίου με την υπογειοποίηση τμήματος της παραλιακής.

Προβλέπεται η κατασκευή ενός συγκροτήματος υπερπολυτελών κατοικιών, ξενοδοχείων, εμπορικών κέντρων και κέντρων διασκέδασης στην περιοχή, που θα περιλαμβάνει μεταξύ άλλων και μία μαρίνα. Στην πορεία, όμως, η κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ ξεπέρασε τον εαυτό της στην εξυπηρέτηση των συμφερόντων των επιχειρηματιών, εντάσσοντας στο σχεδιασμό και την κατασκευή καζίνο, κάτι που θέλουν διακαώς οι «επενδυτές», αφού τα έσοδα από αυτό θα χρηματοδοτήσουν μεγάλο μέρος του έργου...

Αυτό το «δωράκι» του ΣΥΡΙΖΑ η ΝΔ, ως κυβέρνηση σήμερα, το μετέτρεψε σε καλοκαιρινό «μποναμά», με την τροπολογία που ψήφισε...

Το ύψος της συνολικής επένδυσης υπολογιζόταν πριν από μερικά χρόνια, σύμφωνα με στοιχεία της εταιρείας, στα 7 δισ. ευρώ, εκ των οποίων το τίμημα προς το ελληνικό Δημόσιο καθορίστηκε στα 915 εκατ. ευρώ. Από την κοινοπραξία υπολογίζεται πως όταν ολοκληρωθεί το σύμπλεγμα θα αποτελεί πόλο έλξης ενός εκατομμυρίου τουριστών ετησίως, με προσδοκώμενα ετήσια έσοδα για τους ομίλους της επένδυσης στα 2 με 3 δισ. ευρώ, ανεβάζοντας την τελική εκτίμηση της αξίας της στα 20-30 δισ. ευρώ.

Το μεγάλης έκτασης πάρκο, που τάχα ανέλαβε να κατασκευάσει η κοινοπραξία, είναι λιγότερο από το 1/3 της συνολικής έκτασης του χώρου και την ίδια στιγμή αποτελεί το πράσινο που έχει ανάγκη η σχεδιαζόμενη τουριστική υποδομή υψηλών προδιαγραφών.

Ουσιαστικά βαφτίζουν τους ακάλυπτους των ξενοδοχείων και των υπερπολυτελών κατοικιών πράσινο για το κοινό. Αυτό εξηγεί και το λόγο για τον οποίο η κατασκευή του πρασίνου προηγείται - χωρίς αυτό είναι αδύνατη η πώληση σε υψηλό τίμημα των υπερπολυτελών κατοικιών που θα κατασκευαστούν. Αλλωστε, η ρητή πρόβλεψη μέσα στη συμφωνία για ανάληψη της συντήρησης και της ασφάλειας του πάρκου από τον επενδυτή, μαρτυρά πως πρόκειται για ένα ιδιωτικό πάρκο, που θα ελέγχεται από την κοινοπραξία.

Αντίστοιχα, είναι προκλητική η θέση πως ο επενδυτής αναλαμβάνει να κατασκευάσει «έργα κοινής ωφέλειας». Η συντριπτική πλειοψηφία των έργων αφορά τις εγκαταστάσεις που χρειάζεται η επένδυση. Τα δίκτυα κοινής ωφέλειας και μεταφοράς αφορούν ακριβώς τις ανάγκες και τις μετακινήσεις των δεκάδων χιλιάδων κατοίκων, επισκεπτών και εργαζομένων στις σχεδιαζόμενες νέες εγκαταστάσεις.

Θυμηδία προκαλεί επίσης η αναφορά για 1 χλμ. ελεύθερης παραλίας. Πρώτα και κύρια γιατί αποτελεί ευθεία παραδοχή ότι τα υπόλοιπα 2,5 χλμ. θα είναι κλειστά για τα λαϊκά στρώματα, ενώ το 1 χλμ. είναι τελείως αναντίστοιχο με τις ανάγκες των κατοίκων της περιοχής.

Ποιος κερδίζει;

 

Η αλήθεια είναι ότι οι μόνοι που έχουν λόγο να πανηγυρίζουν είναι οι μεγάλοι επιχειρηματικοί όμιλοι, που υλοποιούν τα σχέδιά τους, και συνολικά η άρχουσα τάξη, που προωθεί έναν από τους στρατηγικούς στόχους της για το μέλλον της Αττικής, δηλαδή την ενίσχυση της περιοχής ως τουριστικού προορισμού υψηλού επιπέδου, με μονάδες πολυτελείας, συνεδριακά κέντρα και σημείο αναφοράς για την κρουαζιέρα.

Οι όμιλοι έχουν κάθε λόγο να πανηγυρίζουν, γιατί με τις συγκεκριμένες επενδύσεις θα αυξηθούν τα κέρδη τους. Ομως, αυτά τα κέρδη δεν θα πέσουν από τον ουρανό.  

Θα προέλθουν από το ξεζούμισμα των εργαζομένων, από την αύξηση του βαθμού εκμετάλλευσης. Θα αυξηθούν με τη στήριξη του αστικού κράτους, τις φοροελαφρύνσεις του κεφαλαίου, τις εκπτώσεις στην προστασία του περιβάλλοντος. Και όλα αυτά θα τα πληρώσει πολλαπλάσια ο λαός.

Αλλωστε, υπάρχει ήδη αρνητική πείρα από το πώς διασφαλίζουν τα κέρδη τους οι όμιλοι που επενδύουν στην Ελλάδα στον τουρισμό πολυτελείας, στα πεντάστερα ξενοδοχεία και στις βίλες.

Αν συζητήσει κανείς με τους οικοδόμους, τους τεχνικούς, τους μηχανικούς που κατασκευάζουν τα έργα στην ευρύτερη περιοχή, θα μάθει πολλά. 

Οπως ότι: Οι κατασκευαστικοί όμιλοι που ανέλαβαν τα έργα αρνούνται να υπογράψουν κλαδικές ΣΣΕ. Προχωρούν σε μειώσεις μισθών και απολύσεις. Τα ωράρια έχουν ξεχειλώσει. Οι επικίνδυνες συνθήκες εργασίας και η εντατικοποίηση είναι απειλή για την ασφάλεια, ακόμα και για τη ζωή στην εργασία.

Τι θα κερδίσουν από το μεγάλο τουριστικό συγκρότημα πολυτελείας, με καζίνο και μια νέα κλειστή πόλη μέσα στην πόλη για υψηλά εισοδήματα, οι κάτοικοι και τα μικρά μαγαζιά της περιοχής; 

Απολύτως τίποτα. Χώρια που θα βιώσουν την αυξημένη αγωνία για το πού θα κυκλοφορούν τα παιδιά τους, αφού δίπλα στα καζίνο θα ανθούν η πορνεία, το εμπόριο ναρκωτικών και άλλες παρόμοιες δραστηριότητες...

Ριζική αλλαγή πορείας...

 

Τι θα έπρεπε και τι θα μπορούσε να γίνει στο Ελληνικό και στο ευρύτερο παράκτιο μέτωπο, αν ακολουθούνταν μια ριζικά διαφορετική πορεία, στο πλαίσιο ενός διαφορετικού δρόμου ανάπτυξης, με γνώμονα τις ανάγκες της κοινωνίας και όχι το κέρδος των μεγάλων ομίλων, με την εξουσία και την οικονομία στα χέρια του λαού;

Θα μπορούσαν να σχεδιαστούν οι διαφορετικές χρήσεις γης και να κατασκευαστούν οι αναγκαίες υποδομές στο ευρύτερο παράκτιο μέτωπο και συνολικά στην Αττική, με τέτοιο τρόπο ώστε να διασφαλίζονται ταυτόχρονα:

• Το δικαίωμα στην ασφαλή, ποιοτική λαϊκή κατοικία.
• Το δικαίωμα στις δωρεάν, γρήγορες, ασφαλείς μεταφορές.
• Το δικαίωμα για μεγάλους ελεύθερους χώρους, με πράσινο και δυνατότητες αναψυχής.
• Οι δωρεάν υποδομές για υψηλού επιπέδου μόρφωση, άθληση και πολιτιστική δραστηριότητα.
• Η επαρκής και δωρεάν διασφάλιση της υγείας του συνόλου των κατοίκων.

Σ' αυτήν την κατεύθυνση, που ανταποκρίνεται στα πραγματικά συμφέροντα του λαού, οι δυνάμεις του ΚΚΕ ανοίγουν αγωνιστικά, καθημερινά, επίμονα τη συζήτηση. 

Μαζί με τις μάχες για τα δικαιώματα των εργαζομένων στις κατασκευές των έργων, στα ξενοδοχεία πολυτελείας, στον Επισιτισμό, φωτίζουν τις συνέπειες που θα έχουν για τα λαϊκά στρώματα τα επενδυτικά σχέδια του μεγάλου κεφαλαίου, που συνθλίβουν δικαιώματα και σύγχρονες λαϊκές ανάγκες, επειδή είναι ασύμβατα με τα κέρδη του κεφαλαίου.

Φωτίζουν την ανάγκη και δίνουν όλες τους τις δυνάμεις στην οργάνωση της πάλης για ριζικές ανατροπές στην εξουσία και την οικονομία, που είναι προϋπόθεση για να ικανοποιηθούν ολόπλευρα οι σύγχρονες λαϊκές ανάγκες.

Πασ.

 

 

 

ΠΗΓΗ. ΡΙΖΟΣΠΑΣΤΗΣ