Mάχη του Ελ Αλαμέιν - 75 χρόνια από την αρχή του τέλους των Ναζί

Ο Τσώρτσιλ έγραψε ότι «Πριν από το Ελ Αλαμέιν ποτέ δεν είχαμε μια νίκη. 

Μετά το Ελ Αλαμέιν ποτέ δεν είχαμε μια ήττα».


"Η μάχη του Ελ Αλαμέιν αποτέλεσε την πρώτη σημαντική νίκη των Συμμάχων και υπήρξε η αρχή για την απομάκρυνση στη συνέχεια των Γερμανοϊταλών από τη Β. Αφρική, (από την Αίγυπτο μέχρι την Τυνησία)", αναφέρει ο Ακόλουθος Άμυνας της Ελληνικής Πρεσβείας στην Αίγυπτο, Πλοίαρχος ΠΝ Β. Τσούκας.

Επέτρεψε στους Συμμάχους να αποδεσμεύσουν τις δυνάμεις τους για να εξαπολύσουν νέα επίθεση εναντίον της Ευρώπης με την απόβαση στις 13 Ιουλίου 1943 στη Σικελία και από εκεί στην Ιταλική χερσόνησο".

Και ο Ακόλουθος Άμυνας καταλήγει:

"Οι Έλληνες, απόλυτα αφοσιωμένοι διαχρονικά στο ιδανικό της Ελευθερίας, δεν θα μπορούσαν ασφαλώς να απουσιάσουν από μια κορυφαία ιστορική στιγμή, όπως ήταν αυτή, των κρίσιμων στρατιωτικών επιχειρήσεων που έλαβαν χώρα στην περιοχή του Ελ Αλαμέιν το 1942, μεταξύ των δυνάμεων του Άξονα και των Συμμάχων.»

Σύντομο Ιστορικό

Στον αγώνα που διεξήγαγαν οι Συμμαχικές Δυνάμεις στο Αφρικανικό Μέτωπο, η Ελλάδα συμμετείχε με την 1η Ελληνική Ταξιαρχία που συγκροτήθηκε, τον Ιανουάριο του 1942, με απόφαση της Ελληνικής Κυβερνήσεως του Καΐρου.

Από 19-23 Οκτωβρίου η Ελληνική  Ταξιαρχία συμμετείχε σε εικονική επίθεση που πραγματοποίησε η 50ή  Βρετανική Μεραρχία εναντίον του εχθρού που είχε ως αποστολή  να αποκόψει το εχθρικό σχέδιο πυρός. 

Συμμετείχε, επίσης, σε περιπολίες και νυχτερινές ενέργειες στις προωθημένες θέσεις, προξενώντας πολλές απώλειες στον εχθρό, ενώ συνέλαβε πολλούς αιχμαλώτους.

 Ιερολοχίτες στο Ελ Αλαμέιν: Ο Ιερός Λόχος ήταν ελληνική στρατιωτική «μονάδα ειδικών δυνάμεων» που συγκροτήθηκε το 1942 στη Μέση Ανατολή, και αποτελείτο εξ ολοκλήρου από Έλληνες αξιωματικούς και των τριών όπλων. 

Τη νύχτα της 23/24  Οκτωβρίου, όταν εκδηλώθηκε η συμμαχική επίθεση εναντίον της οχυρωμένης τοποθεσίας του Ελ Αλαμέιν, τμήματα της 1ης Ελληνικής Ταξιαρχίας εκτέλεσαν επιδρομή κατά των θέσεων εχθρικού λόχου με απόλυτη επιτυχία και συνέλαβαν 16 Ιταλούς οπλίτες αιχμαλώτους, ενώ οι Ελληνικές απώλειες ήταν 1 νεκρός και 6 τραυματίες.

Την επόμενη νύκτα, πραγματοποίησε δεύτερη επιδρομή στο ύψ. 103, το οποίο κατείχαν Γερμανοί Αλεξιπτωτιστές, με απόλυτη επιτυχία. 

Οι απώλειες της Ελληνικής Ταξιαρχίας ήταν 3 αξιωματικοί νεκροί και 23 οπλίτες τραυματίες. Γενικά, η αποστολή της ήταν να πραγματοποιεί επιδρομικές ενέργειες για να δημιουργεί σύγχυση στον αντίπαλο, να προκαλεί απώλειες και να συλλαμβάνει αιχμαλώτους.

Από τις 3 Νοεμβρίου που άρχισε η γερμανική υποχώρηση η 1η Ελληνική Ταξιαρχία, ανέλαβε την καταδίωξη του εχθρού στον τομέα της. 
Κατέλαβε το ύψ. Κατάρ Μποξ και στις  5 Νοεμβρίου το ύψ. 103 με σκοπό να αποκόψει την υποχώρηση του εχθρού. Από 6-9 Νοεμβρίου προέλασε σε βάθος 100 χλμ. μέχρι τη Μάρσα Μαρντούχ και την όαση Σίβα, όπου κατέλαβε κάθε είδους στρατιωτικό υλικό. 

Στις 29 Νοεμβρίου μεταφέρθηκε στην περιοχή Κουϊσάν και από εκεί στην περιοχή Καπούτσο και στις 6 Δεκεμβρίου στην Αγκεντάμπια, όπου τέθηκε υπό τις διαταγές της 7ης Τ/Θ Βρετανικής Μεραρχίας, συνεχίζοντας την επίθεση για την απώθηση των Γερμανών από τη γραμμή Ελ Αγκέιλα. 

Η 1η Ελληνική Ταξιαρχία συμμετείχε επί 5μηνο στις επιχειρήσεις (Αύγουστος – Δεκέμβριος 1942) αναπτύσσοντας αξιόλογη πολεμική δράση με απώλειες 89 νεκρούς (6 Αξιωματικούς και 83 Οπλίτες) και 228 τραυματίες.


ΠΗΓΗ. newsonly.gr