Θέρος – τρύγος – πόλεμος – ΟΧΙ στα ορυχεία βωξίτη στα Γεράνεια Όρη

Θέρος, τρύγος, πόλεμος. Τρεις λόγοι που οι Μεγαρίτες ξεσηκώνονται κι η λαϊκή σοφία δεν μένει από το να επιβεβαιωθεί μιας και φέτο δεν έχομε θέρος, δεν έχομε τρύγος.

Καλό ξεγλύτωμα, γιατί φέτο, έχομε πόλεμο!

Στα τέλη του περασμένου Ιούνη δημοσιοποιήθηκε η πρόθεση της ανώνυμης μεταλλευτικής εταιρείας του όμιλου Μυτιληναίου “ΔΕΛΦΟΙ-ΔΙΣΤΟΜΟΝ Α.Μ.Ε.” -με την υποβολή Μελέτης Περιβαλλοντικών Επιπτώσεων (ΜΠΕ)- για διενέργεια ερευνητικών γεωτρήσεων για κοιτάσματα βωξίτη στα Γεράνεια Όρη, στα διοικητικά όρια του Δήμου Μεγαρέων και σε έκταση 50.000 στρεμμάτων.

Τα Γεράνεια Όρη είναι το δυτικό φυσικό σύνορο της Αττικής με την Κορινθία και από τις παρυφές τους εκτείνεται, ανατολικά μέχρι το Θριάσιο Πεδίο, η περιοχή της Μεγαρίδας. 

Η Μεγαρίδα συμπιεσμένη από τη βαριά βιομηχανία του Θριασίου, τα διυλιστήρια Αγίων Θεοδώρων, την Ολυμπία Οδό και απειλούμενη βορειοδυτικά από την λυμματολάσπη των ορυχείων βωξίτη στην Αντίκυρα, αποτελεί μία από τις πλέον προσοδοφόρες αγροτικές περιοχές της χώρας με σημαντικά ποσοστά στην εγχώρια παραγωγή κελυφωτού φιστικιού (ΠΟΠ), αβγών και λαχανοκηπευτικών προϊόντων. 

Την αγροτική οικονομία συμπληρώνουν παραδοσιακά η αμπελουργία-οινοπαραγωγή, η ελαιοκομία, η κτηνοτροφία και σε μικρότερη κλίμακα η ρητινοκαλλιέργεια, τα σιτηρά, η μελισσοκομία και η αλιεία. 

Οι χιλιάδες οικογένειες που βιοπορίζονται διαχρονικά από αυτές τις δραστηριότητες βρίσκονται πλεόν κάτω από την απειλή της πλήρους καταστροφής όλου αυτού του πλούτου. 

Η μόλυνση του υδροφόρου ορίζοντα αρκεί για τη ραγδαία, μέχρι αφανισμού, υποβάθμιση όλης αυτής της παραγωγής.

Τα Μέγαρα είναι ένας προνομιακός τόπος που απλώνονται από τα Γεράνεια Όρη μέχρι τον Κορινθιακό κόλπο (Αλεποχώρι, Μάζι), τα παράλια του Σαρωνικού (Νέα Πέραμος, Κινέτα, Πάχη, Βαρέα) και το όρος Πατέρας. Αυτό το φυσικό περιβάλλον, με τα ενδημικά φυτά, τον υδροβιότοπο του Βουρκαρίου, τις παραλίες και τους ορεινούς προορισμούς απειλείται από τα καταστροφικά σχέδια του όμιλου Μυτιληναίου που επιδιώκει να βάλει στο χέρι επιπλέον μέρος του ορυκτού πλούτου της χώρας σε βάρος μιας ακόμα τοπικής κοινωνίας και όπως έχει αποδείξει η πείρα άλλων περιοχών, με ίδιες ή παρόμοιες εξορυκτικές δραστηριότητες, σε βάρος του περιβάλλοντος. 

Οι επιπτώσεις μιας τέτοιας δραστηριότητας, είναι γνωστές και μια ματιά στο τί συμβαίνει στην Φωκίδα είναι αρκετή για να πειστει κανείς για τη βλαπτικότητά της.

Το επιτακτικό είναι το πώς αυτή η απειλούμενη κοινωνία οφείλει να εμποδίσει αυτά τα επιχειρηματικά σχέδια.

 

Από την πρώτη στιγμή που έγιναν γνωστές οι προθέσεις της “ΔΕΛΦΟΙ-ΔΙΣΤΟΜΟΝ Α.Μ.Ε.” αφενός εκδηλώθηκαν πρωτοβουλίες πολιτών κι αφετέρου, μετά την ομόφωνη απόρριψη της ΜΠΕ από το δημοτικό συμβούλιο Μεγάρων και κατόπιν κοινού ψηφίσματος φορέων της πόλης, δημιουργήθηκε επιστημονική επιτροπή του δήμου, επιτροπή αγώνα και συντονιστικό δράσεων. 

Από την αρχή διαμορφώθηκε μια ομοφωνία ως προς το ότι ο αγώνας αυτός θα γίνει μέχρι τέλους όσο κι αν αυτός οξυνθεί. 

Η πείρα όμως της ζωής και των αγώνων έχει δείξει ότι τα παχιά λόγια εύκολα λέγονται αλλά δύσκολα τηρούνται και γίνονται πράξη. Χωρίς απαξίωση στις θεσμικές ενέργειες (νομική οδός, πολιτικές παρεμβάσεις) χρειάζεται επιφυλακτική στάση απέναντι σε μεγαλοστομίες πιστεύοντας ότι ο μόνος τρόπος για να εμποδιστούν τα σχέδια του κάθε Μυτιληναίου είναι η μαζική λαϊκή αντίσταση.

Αν ο Μεγαρικός λαός ενδιαφέρεται για το μέλλον των επόμενων γενεών, είναι υποχρεωμένος να σηκώσει ανάστημα, να βάλει το σώμα του μπροστά απ’ τα μηχανήματα της εταιρείας και να σταματήσει με κάθε τρόπο την υποβάθμιση της περιοχής του. 

Η ανάδειξη αυτού του ενδιαφέροντος, αυτής της ευθύνης για το μέλλον, περνάει μέσα από την αρχική φάση του αγώνα για τη συνειδητοποίηση της κατάστασης, με πλατιά και πλήρη ενημέρωση των κατοίκων για τις επιπτώσεις μιας εξορυκτικής δραστηριότητας.

Υπάρχουν δυσκολίες. 

Υπάρχει ηττοπάθεια κι απογοήτευση που πηγάζουν από παλιότερους χαμένους και προδομένους αγώνες. Υπάρχει αδιαφορία είτε από έλλειψη πληροφόρησης είτε απ’ το ότι η γονατισμένη κοινωνία έχει ήδη αρκετούς μπελάδες στο κεφάλι της, την καθημερινή της επιβίωση. Υπάρχουν αυταπάτες ότι το πολιτικό σύστημα θα δώσει λύσεις κι ας αποδεικνύει διαρκώς ότι το τελευταίο μέλημά του είναι η ποιότητα ζωής των πολιτών.

Ξέρουμε ότι έχουμε να διαβούμε δύσκολο δρόμο αλλά με την αγωνιστική πείρα του ξεσηκωμού ενάντια στα διυλιστήρια Ανδρεάδη το 1973, των μετέπειτα κινητοποιήσεων για τις εγκαταστάσεις ΔΕΣΦΑ στη Ρεβυθούσα, τη διέλευση του αγωγού φυσικού αερίου και τα διόδια καθώς και με το παράδειγμα των αντιεξορυκτικών αγώνων άλλων περιοχών, το δίδαγμα της Κερατέας και κάθε νικηφόρου αγώνα των λαών, έχουμε υποχρέωση να το εμποδίσουμε με όποια θυσία.

Το ιδιωματικό σύνθημα του πρόλογου “Φέτο δεν έχομε θέρος, δεν έχομε τρύγος. Καλό ξεγλύτωμα, γιατί φέτο, έχομε πόλεμο!” να γίνει πιστευτό τόσο από τους Μεγαρίτες όσο και απ’τους κατοίκους του λεκανοπεδίου. 

Τα Γεράνεια Όρη, μετά κι από τις διαχρονικές πυρκαγιές στην ανατολική Αττική και τη διαρκή οικοπεδοποίησή της, αποτελούν έναν από τους σπουδαιότερους εναπομείναντες πνεύμονες που δεν θα αφήσουμε να καταστραφεί.

                       

                                Πρωτοβουλία Πολιτών “Κλαδούρχος”

ΠΗΓΗ. katiousa.gr