ΔΕΥΤΕΡΑ 17-3-2014
Μια δικαστική απόφαση για τη
διαθεσιμότητα έρχεται να ταράξει τα νερά, κυρίως με το σκεπτικό των
νομικών επιχειρημάτων της. Εκδόθηκε λίγες ημέρες πριν εκπνεύσει η 8μηνη
προθεσμία για τη λήξη της διαθεσιμότητας των σχολικών φυλάκων (22
Μαρτίου), οι οποίοι, εφ' όσον δεν τοποθετηθούν σε νέες θέσεις,
απολύονται.
Η δίκη
Δικαιώνει με τη διαδικασία των ασφαλιστικών μέτρων 36 σχολικούς φύλακες στο Δήμο Ιλίου που είχαν μπει στη δεξαμενή των διαθεσίμων, αφού αποφαίνεται ότι «η οριζόντια και καθολική κατάργηση του συνόλου των θέσεων του προσωπικού, στο μέτρο που δεν προηγήθηκε αξιολόγηση, θίγει κατά τρόπο δυσανάλογο το δικαίωμα των εργαζομένων στην εργασία, χωρίς αυτό να δικαιολογείται από επιτακτικούς λόγους δημοσίου συμφέροντος».
Το Πρωτοδικείο υποχρεώνει το Δήμο Ιλίου να απασχολεί εκ νέου τους σχολικούς φύλακες, μέχρι να εκδοθεί η οριστική απόφαση, καταβάλλοντάς τους το 100% των αποδοχών που έπαιρναν πριν τεθούν σε καθεστώς διαθεσιμότητας.
Οπως αναφέρει, εκτός όλων των μειώσεων του εισοδήματός τους, που έχουν υποστεί ήδη, όπως όλοι οι μισθωτοί, και των άμεσων, έμμεσων φόρων και λοιπών εισφορών που έχουν επιβληθεί, τους επιβλήθηκε και το μέτρο της διαθεσιμότητας, με συνέπεια να υφίστανται περαιτέρω μείωση κατά 25% και να διακινδυνεύεται η αξιοπρεπής διαβίωσή τους.
«Το διαθέσιμο εισόδημά τους μετά τις περικοπές αγγίζει ή υπολείπεται του ορίου της φτώχειας».
Εξαιρετικό ενδιαφέρον έχει το σκεπτικό της 9σέλιδης δικαστικής απόφασης
(υπ' αριθμ. 3008/2014) που παρουσιάζει η «Κ.Ε.», διότι αναδεικνύει τόσο την αντισυνταγματικότητα του μέτρου που πλήττει την αρχή της διοικητικής αυτοτέλειας των ΟΤΑ (άρθρο 102) όσο και το νομικό τραγέλαφο να θεσπίζονται, με διαφορά 20 ημερών, δύο αντικρουόμενοι νόμοι για το καθεστώς κατάργησης θέσεων στους ΟΤΑ.
Αλλά ας δούμε το αλαλούμ έτσι όπως περιγράφεται στην απόφαση.
Με το νόμο 4172/2013 δόθηκε η γενικόλογη εξουσιοδότηση προς τους υπουργούς Διοικητικής Μεταρρύθμισης και Εσωτερικών να καταργούν μονομερώς θέσεις στους ΟΤΑ, χωρίς όμως να αναγνωρίζεται ρητά και συγκεκριμένα ότι θα λαμβάνονται υπόψη τυχόν ιδιαιτερότητες και υπηρεσιακές ανάγκες κάθε ΟΤΑ.
Ομως, με μεταγενέστερη ρύθμιση του ν. 4178/2013 η Πολιτεία ανέθεσε στους δήμους μέσα από τα νέα οργανογράμματά τους να αποφασίζουν για την αύξηση ή την κατάργηση των οργανικών θέσεων του προσωπικού τους, σε αντίθεση με ό,τι ίσχυε προηγουμένως.
Αν υποτεθεί ότι οι διατάξεις των δύο νόμων ισχύουν παραλλήλως, τότε, όπως επισημαίνεται στην απόφαση, δημιουργείται το εξής παράδοξο: από τη μία πλευρά να προβλέπεται διαδικασία κατάρτισης οργανογραμμάτων με βάση μελέτες και αξιολογήσεις προερχόμενες από τους ίδιους τους ΟΤΑ. Και από την άλλη, ο υπουργός Διοικητικής Μεταρρύθμισης να μπορεί να αλλοιώνει τα οργανογράμματα σύμφωνα με μελέτες και εκθέσεις αξιολόγησης για τις οποίες ουδέν συγκεκριμένο προβλέπεται στο νόμο.
«Είναι προφανές», τονίζει το δικαστήριο, «ότι με τον τρόπο αυτό περιορίζεται η ευχέρεια των ΟΤΑ να αποφασίσουν για τον τρόπο με τον οποίο θα προσαρμοσθούν στη νέα δημοσιονομική και θεσμική πραγματικότητα με σεβασμό της διαφορετικότητας των αναγκών των τοπικών κοινωνιών και χωρίς οριζόντιες και αναποτελεσματικές περικοπές».
Κατά συνέπεια οι διατάξεις του ν. 4172.2013 δεν είναι συνταγματικώς θεμιτές.
Το δικαστήριο υπογραμμίζει ότι η διαθεσιμότητα, παρά το γεγονός ότι εμφανίζεται ως ηπιότερο μέτρο, καθώς με τον τρόπο αυτό προσωρινά τουλάχιστον αποφεύγεται η απόλυσή τους, δεν στερείται συνταγματικών προβλημάτων.
Στάθμιση παραγόντων
Αν και δέχεται ότι με βάση το δικαίωμα στην εργασία δεν απαγορεύονται αλλαγές στις εργασιακές σχέσεις στο πλαίσιο αναδιοργάνωσης των δημόσιων υπηρεσιών, επισημαίνει ωστόσο:
«Οι μεταβολές όμως αυτές πρέπει να είναι αποτέλεσμα πολλαπλών σταθμίσεων υπό το πρίσμα της συνταγματικώς κατοχυρωμένης αρχής της αναλογικότητας και δεν επιτρέπεται να οδηγούν σε αδικαιολόγητη κατάργηση των θέσεων εργασίας με τρόπο μάλιστα οριζόντιο χωρίς να προηγηθεί αξιολόγηση αφ' ενός των οργανωτικών δομών των υπηρεσιών, αφ' ετέρου του προσωπικού το οποίο τίθεται σε διαθεσιμότητα».
Σχολιάζοντας το σκεπτικό της απόφασης, ο σύμβουλος του ΔΣΑ Δημ. Βερβεσός, ο οποίος χειρίστηκε την υπόθεση, σημειώνει ότι «αναδεικνύεται με τον πλέον ανάγλυφο τρόπο η προχειρότητα με την οποία νομοθετεί η παρούσα Βουλή, όταν δεν ξέρει η δεξιά της τι ποιεί η αριστερά της.
Κατά τα λοιπά, νιώθουμε αρκετά ικανοποιημένοι ως νομική κοινότητα που τα δικαστήρια της πατρίδας μας επισημαίνουν και αποφασίζουν τα αυτονόητα.
Γιατί ζούμε στην εποχή όπου τα αυτονόητα είναι ζητούμενα και ουχί δεδομένα».
ΠΗΓΗ. enet
Το Μονομελές Πρωτοδικείο της Αθήνας
αποδομεί όλη την κυβερνητική επιχειρηματολογία για την εφαρμογή του
μέτρου της διαθεσιμότητας τονίζοντας ότι «η υποχρέωση προστασίας του
δικαιώματος της εργασίας δεν πρέπει να σχετικοποιείται με γνώμονα τα
συμφέροντα των δανειστών της χώρας, ούτε να συναρτάται με καθυστερήσεις
και παραλείψεις του νομοθέτη αναφορικά με την αξιολόγηση του προσωπικού
των δημόσιων υπηρεσιών».
Δικαιώνει με τη διαδικασία των ασφαλιστικών μέτρων 36 σχολικούς φύλακες στο Δήμο Ιλίου που είχαν μπει στη δεξαμενή των διαθεσίμων, αφού αποφαίνεται ότι «η οριζόντια και καθολική κατάργηση του συνόλου των θέσεων του προσωπικού, στο μέτρο που δεν προηγήθηκε αξιολόγηση, θίγει κατά τρόπο δυσανάλογο το δικαίωμα των εργαζομένων στην εργασία, χωρίς αυτό να δικαιολογείται από επιτακτικούς λόγους δημοσίου συμφέροντος».
Το Πρωτοδικείο υποχρεώνει το Δήμο Ιλίου να απασχολεί εκ νέου τους σχολικούς φύλακες, μέχρι να εκδοθεί η οριστική απόφαση, καταβάλλοντάς τους το 100% των αποδοχών που έπαιρναν πριν τεθούν σε καθεστώς διαθεσιμότητας.
Οπως αναφέρει, εκτός όλων των μειώσεων του εισοδήματός τους, που έχουν υποστεί ήδη, όπως όλοι οι μισθωτοί, και των άμεσων, έμμεσων φόρων και λοιπών εισφορών που έχουν επιβληθεί, τους επιβλήθηκε και το μέτρο της διαθεσιμότητας, με συνέπεια να υφίστανται περαιτέρω μείωση κατά 25% και να διακινδυνεύεται η αξιοπρεπής διαβίωσή τους.
«Το διαθέσιμο εισόδημά τους μετά τις περικοπές αγγίζει ή υπολείπεται του ορίου της φτώχειας».
Εξαιρετικό ενδιαφέρον έχει το σκεπτικό της 9σέλιδης δικαστικής απόφασης
(υπ' αριθμ. 3008/2014) που παρουσιάζει η «Κ.Ε.», διότι αναδεικνύει τόσο την αντισυνταγματικότητα του μέτρου που πλήττει την αρχή της διοικητικής αυτοτέλειας των ΟΤΑ (άρθρο 102) όσο και το νομικό τραγέλαφο να θεσπίζονται, με διαφορά 20 ημερών, δύο αντικρουόμενοι νόμοι για το καθεστώς κατάργησης θέσεων στους ΟΤΑ.
Αλλά ας δούμε το αλαλούμ έτσι όπως περιγράφεται στην απόφαση.
Με το νόμο 4172/2013 δόθηκε η γενικόλογη εξουσιοδότηση προς τους υπουργούς Διοικητικής Μεταρρύθμισης και Εσωτερικών να καταργούν μονομερώς θέσεις στους ΟΤΑ, χωρίς όμως να αναγνωρίζεται ρητά και συγκεκριμένα ότι θα λαμβάνονται υπόψη τυχόν ιδιαιτερότητες και υπηρεσιακές ανάγκες κάθε ΟΤΑ.
Ομως, με μεταγενέστερη ρύθμιση του ν. 4178/2013 η Πολιτεία ανέθεσε στους δήμους μέσα από τα νέα οργανογράμματά τους να αποφασίζουν για την αύξηση ή την κατάργηση των οργανικών θέσεων του προσωπικού τους, σε αντίθεση με ό,τι ίσχυε προηγουμένως.
Αν υποτεθεί ότι οι διατάξεις των δύο νόμων ισχύουν παραλλήλως, τότε, όπως επισημαίνεται στην απόφαση, δημιουργείται το εξής παράδοξο: από τη μία πλευρά να προβλέπεται διαδικασία κατάρτισης οργανογραμμάτων με βάση μελέτες και αξιολογήσεις προερχόμενες από τους ίδιους τους ΟΤΑ. Και από την άλλη, ο υπουργός Διοικητικής Μεταρρύθμισης να μπορεί να αλλοιώνει τα οργανογράμματα σύμφωνα με μελέτες και εκθέσεις αξιολόγησης για τις οποίες ουδέν συγκεκριμένο προβλέπεται στο νόμο.
«Είναι προφανές», τονίζει το δικαστήριο, «ότι με τον τρόπο αυτό περιορίζεται η ευχέρεια των ΟΤΑ να αποφασίσουν για τον τρόπο με τον οποίο θα προσαρμοσθούν στη νέα δημοσιονομική και θεσμική πραγματικότητα με σεβασμό της διαφορετικότητας των αναγκών των τοπικών κοινωνιών και χωρίς οριζόντιες και αναποτελεσματικές περικοπές».
Κατά συνέπεια οι διατάξεις του ν. 4172.2013 δεν είναι συνταγματικώς θεμιτές.
Το δικαστήριο υπογραμμίζει ότι η διαθεσιμότητα, παρά το γεγονός ότι εμφανίζεται ως ηπιότερο μέτρο, καθώς με τον τρόπο αυτό προσωρινά τουλάχιστον αποφεύγεται η απόλυσή τους, δεν στερείται συνταγματικών προβλημάτων.
Στάθμιση παραγόντων
Αν και δέχεται ότι με βάση το δικαίωμα στην εργασία δεν απαγορεύονται αλλαγές στις εργασιακές σχέσεις στο πλαίσιο αναδιοργάνωσης των δημόσιων υπηρεσιών, επισημαίνει ωστόσο:
«Οι μεταβολές όμως αυτές πρέπει να είναι αποτέλεσμα πολλαπλών σταθμίσεων υπό το πρίσμα της συνταγματικώς κατοχυρωμένης αρχής της αναλογικότητας και δεν επιτρέπεται να οδηγούν σε αδικαιολόγητη κατάργηση των θέσεων εργασίας με τρόπο μάλιστα οριζόντιο χωρίς να προηγηθεί αξιολόγηση αφ' ενός των οργανωτικών δομών των υπηρεσιών, αφ' ετέρου του προσωπικού το οποίο τίθεται σε διαθεσιμότητα».
Σχολιάζοντας το σκεπτικό της απόφασης, ο σύμβουλος του ΔΣΑ Δημ. Βερβεσός, ο οποίος χειρίστηκε την υπόθεση, σημειώνει ότι «αναδεικνύεται με τον πλέον ανάγλυφο τρόπο η προχειρότητα με την οποία νομοθετεί η παρούσα Βουλή, όταν δεν ξέρει η δεξιά της τι ποιεί η αριστερά της.
Κατά τα λοιπά, νιώθουμε αρκετά ικανοποιημένοι ως νομική κοινότητα που τα δικαστήρια της πατρίδας μας επισημαίνουν και αποφασίζουν τα αυτονόητα.
Γιατί ζούμε στην εποχή όπου τα αυτονόητα είναι ζητούμενα και ουχί δεδομένα».
ΠΗΓΗ. enet
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου