ΤΕΤΑΡΤΗ 19-2-2014
Σε έρημο στη δυτική Αίγυπτο, σε απόσταση 320 χλμ. δυτικά του Νείλου, βρίσκεται η Μεγάλη Όαση, όπως ήταν γνωστή κατά την αρχαιότητα.
Την τελευταία τριακονταετία, το δυτικό τμήμα της περιοχής, η λεγόμενη όαση Ντάκλα, αποτελεί αντικείμενο ερευνών και ανασκαφών.
Οι ανασκαφές στη θέση Αμέιντα, έφεραν στο φως μια ελληνική πόλη της ρωμαϊκής περιόδου, γνωστή με το όνομα Τρίμιθις.
Η πόλη βρίσκεται σε ένα υψίπεδο της όασης και είχε αναπτυχθεί γύρω από τους πρόποδες ενός λόφου.
Οι ανασκαφές ξεκίνησαν από µια κατοικία 225 τετραγωνικών μέτρων, κτίσμα της ύστερης ρωμαϊκής περιόδου.
Τα νομίσματα που ήλθαν στο φως αποκάλυψαν ότι η κατοικία χτίστηκε τον 4ο αιώνα, πιθανότατα περί το 335-340 μ.Χ.
Στην βορινή πλευρά της κατοικίας βρέθηκαν αίθουσες, τις οποίες αρχικά οι αρχαιολόγοι εξέλαβαν ως αποθηκευτικούς χώρους και εργαστήρια, αλλά έκαναν λάθος: επρόκειτο για σχολείο.
Στον τοίχο μιας αίθουσας βρέθηκαν ερυθρόμορφες επιγραφές, ενώ στον αντικρινό τοίχο υπήρχε ένας μακρύς πάγκος.
Με σύγχρονους όρους θα παρομοιάζαμε τον πρώτο τοίχο µε τον πίνακα ενός δασκάλου. Τα όσα γράφτηκαν πάνω του αποτελούσαν, παραδείγματα του δασκάλου προς τους μαθητές του – ελληνικά ελεγειακά δίστιχα, γραμμένα µε μεγάλη επιμέλεια και σχολαστική ορθογραφία.
Τα ποιήματα απευθύνονται από τον δάσκαλο προς τους μαθητές του, τους οποίους και παρότρυνε να πιουν από την πηγή των Μουσών, να μιμηθούν τους άθλους του Ηρακλή και να ακολουθήσουν τον Ερμή, τον θεό της ρητορικής.
Άλλες επιγραφές που βρέθηκαν στους τοίχους του σχολείου, παραπέμπουν στην Οδύσσεια του Ομήρου και σε κείμενα του Πλούταρχου.
Η ανακάλυψη ότι σε αυτή την απομακρυσμένη πόλη, στη μέση της ερήμου, διδασκόταν η έμμετρη ρητορική σύνθεση, αποτελεί γεγονός εξαιρετικά μεγάλης σημασίας για την ιστορία της αρχαίας ελληνικής παιδείας.
Και αυτό γιατί είναι πολύ δύσκολο για τους ερευνητές να προσδιορίσουν τα σχολεία του αρχαίου κόσμου, καθώς αυτά συχνά ήταν μέρος άλλων κτισμάτων, όπως οι ιδιωτικές κατοικίες ή οι δημόσιες αίθουσες της πόλης.
Στους τοίχους της κατοικίας βρέθηκαν πολύχρωμα έργα τέχνης με εικόνες των θεών του Ολύμπου και μυθολογικές σκηνές, όπως µια απεικόνιση του Άρη και της Αφροδίτης, οι οποίοι συλλαμβάνονται από τον Ήφαιστο κατά την πράξη της μοιχείας, παρακολουθούμενοι από µια ομάδα θεών..
Υπάρχουν ακόμα απεικονίσεις της Ευρύκλειας, της τροφού του Οδυσσέα, η οποία πλένει τα πόδια του αμέσως μετά την επιστροφή του στην Ιθάκη, του Περσέα και της Ανδρομέδας, του Ορφέα τη στιγμή που γοητεύει τα ζώα, ενός σατύρου που κυνηγά µια μαινάδα και, τέλος, της Ευρώπης και του ταύρου.
Τρεις από τις τέσσερις αίθουσες κατά μήκος της δυτικής πλευράς της κατοικίας είχαν ζωγραφικό διάκοσμο.
Η βορινή αίθουσα διέθετε πορφυρόχροα πλαίσια, διακοσμημένα µε πουλιά, καθώς και µε τα ονόματα διαφόρων Ελλήνων θεών.
Στη νότια πλευρά υπήρχαν αίθουσες µε γεωμετρικό και φυτικό διάκοσμο, η µια µε πράσινο χρώμα, η άλλη µε κόκκινο.
Βρέθηκαν, επίσης, σε άλλη κατοικία, θραύσματα ποιημάτων από αρχαία ελληνικά έπη.
ΠΗΓΗ. parousiazw
Σε έρημο στη δυτική Αίγυπτο, σε απόσταση 320 χλμ. δυτικά του Νείλου, βρίσκεται η Μεγάλη Όαση, όπως ήταν γνωστή κατά την αρχαιότητα.
Την τελευταία τριακονταετία, το δυτικό τμήμα της περιοχής, η λεγόμενη όαση Ντάκλα, αποτελεί αντικείμενο ερευνών και ανασκαφών.
Οι ανασκαφές στη θέση Αμέιντα, έφεραν στο φως μια ελληνική πόλη της ρωμαϊκής περιόδου, γνωστή με το όνομα Τρίμιθις.
Η πόλη βρίσκεται σε ένα υψίπεδο της όασης και είχε αναπτυχθεί γύρω από τους πρόποδες ενός λόφου.
Οι ανασκαφές ξεκίνησαν από µια κατοικία 225 τετραγωνικών μέτρων, κτίσμα της ύστερης ρωμαϊκής περιόδου.
Τα νομίσματα που ήλθαν στο φως αποκάλυψαν ότι η κατοικία χτίστηκε τον 4ο αιώνα, πιθανότατα περί το 335-340 μ.Χ.
Στην βορινή πλευρά της κατοικίας βρέθηκαν αίθουσες, τις οποίες αρχικά οι αρχαιολόγοι εξέλαβαν ως αποθηκευτικούς χώρους και εργαστήρια, αλλά έκαναν λάθος: επρόκειτο για σχολείο.
Στον τοίχο μιας αίθουσας βρέθηκαν ερυθρόμορφες επιγραφές, ενώ στον αντικρινό τοίχο υπήρχε ένας μακρύς πάγκος.
Με σύγχρονους όρους θα παρομοιάζαμε τον πρώτο τοίχο µε τον πίνακα ενός δασκάλου. Τα όσα γράφτηκαν πάνω του αποτελούσαν, παραδείγματα του δασκάλου προς τους μαθητές του – ελληνικά ελεγειακά δίστιχα, γραμμένα µε μεγάλη επιμέλεια και σχολαστική ορθογραφία.
Τα ποιήματα απευθύνονται από τον δάσκαλο προς τους μαθητές του, τους οποίους και παρότρυνε να πιουν από την πηγή των Μουσών, να μιμηθούν τους άθλους του Ηρακλή και να ακολουθήσουν τον Ερμή, τον θεό της ρητορικής.
Άλλες επιγραφές που βρέθηκαν στους τοίχους του σχολείου, παραπέμπουν στην Οδύσσεια του Ομήρου και σε κείμενα του Πλούταρχου.
Η ανακάλυψη ότι σε αυτή την απομακρυσμένη πόλη, στη μέση της ερήμου, διδασκόταν η έμμετρη ρητορική σύνθεση, αποτελεί γεγονός εξαιρετικά μεγάλης σημασίας για την ιστορία της αρχαίας ελληνικής παιδείας.
Και αυτό γιατί είναι πολύ δύσκολο για τους ερευνητές να προσδιορίσουν τα σχολεία του αρχαίου κόσμου, καθώς αυτά συχνά ήταν μέρος άλλων κτισμάτων, όπως οι ιδιωτικές κατοικίες ή οι δημόσιες αίθουσες της πόλης.
Στους τοίχους της κατοικίας βρέθηκαν πολύχρωμα έργα τέχνης με εικόνες των θεών του Ολύμπου και μυθολογικές σκηνές, όπως µια απεικόνιση του Άρη και της Αφροδίτης, οι οποίοι συλλαμβάνονται από τον Ήφαιστο κατά την πράξη της μοιχείας, παρακολουθούμενοι από µια ομάδα θεών..
Υπάρχουν ακόμα απεικονίσεις της Ευρύκλειας, της τροφού του Οδυσσέα, η οποία πλένει τα πόδια του αμέσως μετά την επιστροφή του στην Ιθάκη, του Περσέα και της Ανδρομέδας, του Ορφέα τη στιγμή που γοητεύει τα ζώα, ενός σατύρου που κυνηγά µια μαινάδα και, τέλος, της Ευρώπης και του ταύρου.
Τρεις από τις τέσσερις αίθουσες κατά μήκος της δυτικής πλευράς της κατοικίας είχαν ζωγραφικό διάκοσμο.
Η βορινή αίθουσα διέθετε πορφυρόχροα πλαίσια, διακοσμημένα µε πουλιά, καθώς και µε τα ονόματα διαφόρων Ελλήνων θεών.
Στη νότια πλευρά υπήρχαν αίθουσες µε γεωμετρικό και φυτικό διάκοσμο, η µια µε πράσινο χρώμα, η άλλη µε κόκκινο.
Βρέθηκαν, επίσης, σε άλλη κατοικία, θραύσματα ποιημάτων από αρχαία ελληνικά έπη.
ΠΗΓΗ. parousiazw
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου