ΚΥΡΙΑΚΗ 15-3-2015
Την ώρα που στην Ευρωζώνη βρέχει λεφτά, η ελληνική οικονομία και οι ελληνικές επιχειρήσεις κρατούν ομπρέλα.
Διότι δεν φτάνουν στην Ελλάδα τα άμεσα οφέλη από την πτώση του ευρώ και της ποσοτικής χαλάρωσης από την Ευρωπαϊκή Κεντρική Τράπεζα.
Γεγονός που δικαιώνει την επιλογή μεγάλων ελληνικών επιχειρήσεων που μετέφεραν τις έδρες τους και την παραγωγή τους στο εξωτερικό ή είχαν προνοήσει να επεκταθούν σε ξένες αγορές.
Δυστυχώς, το «δώρο» της υποτίμησης του ευρώ και η υποχώρηση των αποδόσεων στις αγορές ομολόγων λόγω του προγράμματος της ΕΚΤ συνέπεσαν σε μια χρονική στιγμή που δεν φαίνεται να ωφελεί σημαντικά την ελληνική οικονομία.
Ισως και καθόλου.
Αυτό συμβαίνει για τους εξής κυρίως λόγους:
Πρώτον, η ελληνική οικονομία και οι ελληνικές επιχειρήσεις είναι αποκομμένες από τις διεθνείς αγορές.
Ετσι, δεν επωφελούνται από την πτώση του κόστους χρήματος που παρατηρείται στην Ευρωζώνη λόγω ΕΚΤ.
Αντίθετα, μεγάλες επιχειρήσεις, όπως η Viohalco που πήγε στις Βρυξέλλες, μπορεί να επωφεληθεί άμεσα και έμμεσα.
Δεύτερον, ο κύριος κορμός των ελληνικών επιχειρήσεων είναι είτε εισαγωγικός είτε στηρίζεται στην εσωτερική αγορά είτε είναι εξαγωγείς εντός Ευρωζώνης.
Ετσι, στην περίπτωση των εισαγωγικών επιχειρήσεων, η υποτίμηση του ευρώ αποτελεί τεράστιο κόστος.
Επιπλέον, η αβεβαιότητα και η αναξιοπιστία που χτύπησαν πάλι την ελληνική οικονομία αναγκάζουν τους ξένους προμηθευτές να ζητούν προκαταβολή για τις παραγγελίες, δημιουργώντας προβλήματα ρευστότητας στις ελληνικές εισαγωγικές.
Για τις υπόλοιπες δεν έχει κανένα άμεσο αποτέλεσμα.
Αντίθετα, για μεγάλες επιχειρήσεις που προνόησαν να επεκταθούν στο εξωτερικό, π.χ. στις ΗΠΑ, όπως Τιτάν, ΦΑΓΕ, Creta Farm, Lavipharm κ.ά, η ανατίμηση του δολαρίου προκαλεί αυτόματα αύξηση των κερδών για τις μητρικές στην Ελλάδα.
Διότι ανατιμάται το νόμισμα στο οποίο αποτιμώνται (ενεργητικό, πωλήσεις, κέρδη, μερίσματα).
Τρίτον, οι ελληνικές εξαγωγικές επιχειρήσεις προς τρίτες χώρες (εκτός Ευρωζώνης) δεν μπορούν να επωφεληθούν τα μέγιστα από αυτήν την ευνοϊκή συγκυρία, λόγω των προβλημάτων που αντιμετωπίζουν στο εσωτερικό, της κακής πιστοληπτικής αξιολόγησης, του προβλήματος ρευστότητας των τραπεζών και γενικότερα της αναξιοπιστίας της ελληνικής οικονομίας.
Με άλλα λόγια, δύσκολα ένας Αμερικανός, Καναδός ή Βρετανός επιχειρηματίας εμπιστεύεται έναν προμηθευτή (εξαγωγέας) από την Ελλάδα όταν διαβάζει στον Τύπο ότι η χώρα μπορεί να βγει από το ευρώ, να αποφασιστούν περιορισμοί κεφαλαίων (capital controls), οι τράπεζες να μη μπορούν πάντα να δώσουν εγγυητικές επιστολές, το κράτος να χρωστάει ΦΠΑ και να τον παρακρατεί για να «βγάλει» τον μήνα, προκαλώντας ασφυξία στην αγορά και ενδεχομένως πτώχευση... του εν λόγω προμηθευτή.
Ωφελούνται κάποιες ελληνικές εξαγωγικές επιχειρήσεις, μεγάλες με δυνατή παρουσία στο εξωτερικό, αξιοπιστία και όνομα που έχουν χτίσει εδώ και καιρό. Βέβαια και αυτό είναι κάτι από το τίποτα.
Τέταρτον, ο συνδυασμός της δυσκολίας εισαγωγών (λόγω ρευστότητας και υψηλότερης τιμής) και της ανατίμησης των τιμών σε άλλες χώρες, π.χ. ΗΠΑ (λόγω ενίσχυσης δολαρίου), δημιουργεί το τέλειο μείγμα για ελλείψεις προϊόντων στην ελληνική αγορά, καθώς γίνονται, για παράδειγμα, πιο κερδοφόρες οι λεγόμενες παράλληλες εξαγωγές (σύνηθες φαινόμενο στα φάρμακα).
Δηλαδή, προϊόντα που είχαν εισαχθεί σε χαμηλότερες τιμές ή προϊόντα που παράγονται στην Ελλάδα, στη συνέχεια εξάγονται στο εξωτερικό και δεν μένει τίποτα στην ελληνική αγορά.
Πέμπτον, τα εισαγόμενα προϊόντα που αποτιμώνται κυρίως σε δολάρια, όπως τα καύσιμα, γίνονται ακριβότερα.
Ετσι, μπορεί να δούμε το φαινόμενο να αυξάνονται οι τιμές (πληθωρισμός) σε περιβάλλον ύφεσης, μείωσης της ζήτησης και περικοπής εισοδημάτων.
Εκτον, η πτώση του ευρώ σημαίνει και νέα επιβάρυνση για τους Ελληνες δανειολήπτες που έχουν λάβει στεγαστικά δάνεια σε ελβετικό φράγκο.
Διότι χρειάζονται περισσότερα ευρώ για να αποπληρώσουν το ίδιο χρέος σε ελβετικά φράγκα. Καθώς οι δανειολήπτες αυτοί είναι χιλιάδες και οι τράπεζες συνεχώς ρυθμίζουν, το τελικό όφελος για την ελληνική οικονομία από πλευράς ρευστότητας και κερδοφορίας περιορίζεται.
Πώς επηρεάζονται οι δόσεις του ΔΝΤ
Η ισοτιμία του ευρώ και άλλων βασικών νομισμάτων επηρεάζουν και τις δόσεις που λαμβάνει η Ελλάδα από το Διεθνές Νομισματικό Ταμείο (ΔΝΤ).
Οι δόσεις του ΔΝΤ προς την Ελλάδα εγκρίνονται σε SDR, που αποτελείται από ένα καλάθι νομισμάτων.
Η ανατίμηση του δολαρίου και η υποχώρηση του ευρώ το τελευταίο διάστημα έχουν ενισχύσει την ισοτιμία του SDR έναντι του ευρώ. Ενδεικτικά αναφέρεται ότι 1 SDR στις 11 Μαρτίου ισοδυναμούσε με 1,285 ευρώ και στις αρχές Μαΐου του 2014 (όταν ξεκίνησε η άνοδος του δολαρίου) σε 1,119 ευρώ.
Ετσι, για παράδειγμα, εάν η δόση είναι 1 δισ. SDR σημαίνει ότι η Ελλάδα σήμερα θα έπαιρνε 1,28 δισ. ευρώ, ενώ τον περασμένο Μάιο θα έπαιρνε 1,1 δισ. ευρώ.
Μικρή η διαφορά, αλλά σε άδεια ταμεία όπως είναι τα σημερινά, κάνει τη διαφορά.
Αυτή, ίσως, είναι και η πιο μικρή συνέπεια της υποχώρησης του ευρώ λόγω του νομισματικού πολέμου που έχει ξεσπάσει.
ΠΗΓΗ. kathimerini.gr
Την ώρα που στην Ευρωζώνη βρέχει λεφτά, η ελληνική οικονομία και οι ελληνικές επιχειρήσεις κρατούν ομπρέλα.
Διότι δεν φτάνουν στην Ελλάδα τα άμεσα οφέλη από την πτώση του ευρώ και της ποσοτικής χαλάρωσης από την Ευρωπαϊκή Κεντρική Τράπεζα.
Γεγονός που δικαιώνει την επιλογή μεγάλων ελληνικών επιχειρήσεων που μετέφεραν τις έδρες τους και την παραγωγή τους στο εξωτερικό ή είχαν προνοήσει να επεκταθούν σε ξένες αγορές.
Δυστυχώς, το «δώρο» της υποτίμησης του ευρώ και η υποχώρηση των αποδόσεων στις αγορές ομολόγων λόγω του προγράμματος της ΕΚΤ συνέπεσαν σε μια χρονική στιγμή που δεν φαίνεται να ωφελεί σημαντικά την ελληνική οικονομία.
Ισως και καθόλου.
Αυτό συμβαίνει για τους εξής κυρίως λόγους:
Πρώτον, η ελληνική οικονομία και οι ελληνικές επιχειρήσεις είναι αποκομμένες από τις διεθνείς αγορές.
Ετσι, δεν επωφελούνται από την πτώση του κόστους χρήματος που παρατηρείται στην Ευρωζώνη λόγω ΕΚΤ.
Αντίθετα, μεγάλες επιχειρήσεις, όπως η Viohalco που πήγε στις Βρυξέλλες, μπορεί να επωφεληθεί άμεσα και έμμεσα.
Δεύτερον, ο κύριος κορμός των ελληνικών επιχειρήσεων είναι είτε εισαγωγικός είτε στηρίζεται στην εσωτερική αγορά είτε είναι εξαγωγείς εντός Ευρωζώνης.
Ετσι, στην περίπτωση των εισαγωγικών επιχειρήσεων, η υποτίμηση του ευρώ αποτελεί τεράστιο κόστος.
Επιπλέον, η αβεβαιότητα και η αναξιοπιστία που χτύπησαν πάλι την ελληνική οικονομία αναγκάζουν τους ξένους προμηθευτές να ζητούν προκαταβολή για τις παραγγελίες, δημιουργώντας προβλήματα ρευστότητας στις ελληνικές εισαγωγικές.
Για τις υπόλοιπες δεν έχει κανένα άμεσο αποτέλεσμα.
Αντίθετα, για μεγάλες επιχειρήσεις που προνόησαν να επεκταθούν στο εξωτερικό, π.χ. στις ΗΠΑ, όπως Τιτάν, ΦΑΓΕ, Creta Farm, Lavipharm κ.ά, η ανατίμηση του δολαρίου προκαλεί αυτόματα αύξηση των κερδών για τις μητρικές στην Ελλάδα.
Διότι ανατιμάται το νόμισμα στο οποίο αποτιμώνται (ενεργητικό, πωλήσεις, κέρδη, μερίσματα).
Τρίτον, οι ελληνικές εξαγωγικές επιχειρήσεις προς τρίτες χώρες (εκτός Ευρωζώνης) δεν μπορούν να επωφεληθούν τα μέγιστα από αυτήν την ευνοϊκή συγκυρία, λόγω των προβλημάτων που αντιμετωπίζουν στο εσωτερικό, της κακής πιστοληπτικής αξιολόγησης, του προβλήματος ρευστότητας των τραπεζών και γενικότερα της αναξιοπιστίας της ελληνικής οικονομίας.
Με άλλα λόγια, δύσκολα ένας Αμερικανός, Καναδός ή Βρετανός επιχειρηματίας εμπιστεύεται έναν προμηθευτή (εξαγωγέας) από την Ελλάδα όταν διαβάζει στον Τύπο ότι η χώρα μπορεί να βγει από το ευρώ, να αποφασιστούν περιορισμοί κεφαλαίων (capital controls), οι τράπεζες να μη μπορούν πάντα να δώσουν εγγυητικές επιστολές, το κράτος να χρωστάει ΦΠΑ και να τον παρακρατεί για να «βγάλει» τον μήνα, προκαλώντας ασφυξία στην αγορά και ενδεχομένως πτώχευση... του εν λόγω προμηθευτή.
Ωφελούνται κάποιες ελληνικές εξαγωγικές επιχειρήσεις, μεγάλες με δυνατή παρουσία στο εξωτερικό, αξιοπιστία και όνομα που έχουν χτίσει εδώ και καιρό. Βέβαια και αυτό είναι κάτι από το τίποτα.
Τέταρτον, ο συνδυασμός της δυσκολίας εισαγωγών (λόγω ρευστότητας και υψηλότερης τιμής) και της ανατίμησης των τιμών σε άλλες χώρες, π.χ. ΗΠΑ (λόγω ενίσχυσης δολαρίου), δημιουργεί το τέλειο μείγμα για ελλείψεις προϊόντων στην ελληνική αγορά, καθώς γίνονται, για παράδειγμα, πιο κερδοφόρες οι λεγόμενες παράλληλες εξαγωγές (σύνηθες φαινόμενο στα φάρμακα).
Δηλαδή, προϊόντα που είχαν εισαχθεί σε χαμηλότερες τιμές ή προϊόντα που παράγονται στην Ελλάδα, στη συνέχεια εξάγονται στο εξωτερικό και δεν μένει τίποτα στην ελληνική αγορά.
Πέμπτον, τα εισαγόμενα προϊόντα που αποτιμώνται κυρίως σε δολάρια, όπως τα καύσιμα, γίνονται ακριβότερα.
Ετσι, μπορεί να δούμε το φαινόμενο να αυξάνονται οι τιμές (πληθωρισμός) σε περιβάλλον ύφεσης, μείωσης της ζήτησης και περικοπής εισοδημάτων.
Εκτον, η πτώση του ευρώ σημαίνει και νέα επιβάρυνση για τους Ελληνες δανειολήπτες που έχουν λάβει στεγαστικά δάνεια σε ελβετικό φράγκο.
Διότι χρειάζονται περισσότερα ευρώ για να αποπληρώσουν το ίδιο χρέος σε ελβετικά φράγκα. Καθώς οι δανειολήπτες αυτοί είναι χιλιάδες και οι τράπεζες συνεχώς ρυθμίζουν, το τελικό όφελος για την ελληνική οικονομία από πλευράς ρευστότητας και κερδοφορίας περιορίζεται.
Πώς επηρεάζονται οι δόσεις του ΔΝΤ
Η ισοτιμία του ευρώ και άλλων βασικών νομισμάτων επηρεάζουν και τις δόσεις που λαμβάνει η Ελλάδα από το Διεθνές Νομισματικό Ταμείο (ΔΝΤ).
Οι δόσεις του ΔΝΤ προς την Ελλάδα εγκρίνονται σε SDR, που αποτελείται από ένα καλάθι νομισμάτων.
Η ανατίμηση του δολαρίου και η υποχώρηση του ευρώ το τελευταίο διάστημα έχουν ενισχύσει την ισοτιμία του SDR έναντι του ευρώ. Ενδεικτικά αναφέρεται ότι 1 SDR στις 11 Μαρτίου ισοδυναμούσε με 1,285 ευρώ και στις αρχές Μαΐου του 2014 (όταν ξεκίνησε η άνοδος του δολαρίου) σε 1,119 ευρώ.
Ετσι, για παράδειγμα, εάν η δόση είναι 1 δισ. SDR σημαίνει ότι η Ελλάδα σήμερα θα έπαιρνε 1,28 δισ. ευρώ, ενώ τον περασμένο Μάιο θα έπαιρνε 1,1 δισ. ευρώ.
Μικρή η διαφορά, αλλά σε άδεια ταμεία όπως είναι τα σημερινά, κάνει τη διαφορά.
Αυτή, ίσως, είναι και η πιο μικρή συνέπεια της υποχώρησης του ευρώ λόγω του νομισματικού πολέμου που έχει ξεσπάσει.
ΠΗΓΗ. kathimerini.gr
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου