2500 χιλιάδες νεκροί στο Ατλαντικό κατά τη διάρκεια του Β΄ Παγκοσμίου Πολέμου. Τόσους “έδωσε” το Ελληνικό εμπορικό ναυτικό. Και δεν τους τιμά κανείς. Ελάχιστοι γνωρίζουν τη θυσία τους.
Με αφορμή το εύστοχο αίτημα παρέμβασης προς τον Πρόεδρο της Δημοκρατίας του Άλσους Ελληνικής Ναυτικής Παράδοσης για την συμπλήρωση των επιγραφών στον Άγνωστο Στρατιώτη με τις Ναυμαχίες και την ιδιαίτερη αναφορά στις απώλειες πληρωμάτων των ελληνόκτητων εμπορικών πλοίων έχει σημασία να διαβαστεί το σύντομο σημείωμα, για την συμβολή του Εμπορικού Ναυτικού στους αγώνες της ελευθερίας, του Καθηγητή Ιστορίας Ηλ. Ηλιόπουλου.
Γνωρίζουμε από τον Ναύαρχο Alfred Thayer Mahan, τον μεγάλο θεωρητικό της Ναυτικής Ισχύος, ότι Θαλάσσια Ισχύς ενός έθνους ίσον Πολεμικός συν Εμπορικός Στόλος.
Πράγματι, το «μέγα της θαλάσσης κράτος» των αρχαίων Αθηνών (Θουκυδίδης) αφορούσε στο άθροισμα των δυνατοτήτων που παρέσχε στην Αθήνα ο πολεμικός και ο εμπορικός στόλος.
Δύναμη εξακοσίων (600) περίπου εμπορικών πλοίων, εξ ων τα περισσότερα σιταγωγά, τα οποία και επιτελούσαν την ζωτικής σημασίας για την αθηναϊκή κοινωνία και δημοκρατία λειτουργία μεταφοράς σίτου μέσω του θαλασσίου γεωστρατηγικού και εμπορευματικού διαύλου Ευξείνου Πόντου – Στενών Δαρδανελλίων – Αιγαίου Αρχιπελάγους.
Η συμβολή της Ελληνικής Εμπορικής Ναυτιλίας στον Β’ Παγκόσμιο Πόλεμο υπήρξε τεραστία, πολύπλευρη και ανεκτίμητη.
Συγκεκριμένα:
– Τεραστίας, σχεδόν καθολικής εκτάσεως και, εν πολλοίς, εθελουσία κινητοποίηση του Ελληνικού Εμπορικού Στόλου για την διαπεραίωση ολοκλήρου του Συμμαχικού Εκστρατευτικού Σώματος (Βρεττανών, Νεοζηλανδών) καθώς και μέρους του Ελληνικού Στρατού προς Κρήτην, αρχικώς, και Μέσην Ανατολήν, μετέπειτα.
– Συμμετοχή του ελληνόκτητου εμπορικού στόλου στην διάσωση του Βρεττανικού Εκστρατευτικού Σώματος Γαλλίας και την μεταφορά του από την Δουγκέρκη στις Βρεττανικές Νήσους.
– Συμμετοχή του ελληνόκτητου εμπορικού στόλου στις συμμαχικές νηοπομπές προς εφοδιασμόν της Σοβιετικής Ενώσεως (Μουρμάνσκ).
– Συμμετοχή του ελληνόκτητου εμπορικού στόλου στην Συμμαχική Απόβαση στην Νορμανδία.
Κυρίως, όμως, η τεραστία στρατηγική σημασία της Ελληνικής Εμπορικής Ναυτιλίας εμφαίνεται εκ του γεγονότος ότι, προ ακόμη της ιταλικής επιθέσεως κατά της Ελλάδος και, συνεπώς, της εισόδου της χώρας μας στον πόλεμο, η Μ. Βρεττανία – καίτοι αναφανδόν τασσομένη τότε, επισήμως, διά του Φόρεϊν Όφφις, υπέρ της Ουδετερότητος της Ελλάδος (ως τεκμαίρεται εκ των Βρεττανικών Διπλωματικών Αρχείων) και, επομένως, πεισμόνως απορρίπτουσα τις αγωνιώδεις εκκλήσεις του Πρωθυπουργού Ιωάννου Μεταξά υπέρ της συμπήξεως (επισήμως και δεσμευτικώς δι’ αμφότερα τα μέρη) μιας διμερούς συμμαχίας – ζητούσε, εν τούτοις, επιμόνως, από την άλλη πλευρά, ένα και μόνον από την ελληνική πλευρά:
την υπογραφή ενός War Trade Agreement, με σκοπόν την διασφάλιση, από αγγλικής πλευράς, ότι ο ελληνικός εμπορικός στόλος (ο τέταρτος μεγαλύτερος, παγκοσμίως), και δη ο στόλος των φορτηγών (tramps) (δεύτερος παγκοσμίως μετά τον βρεττανικό), θα ετίθετο απολύτως στην διάθεση τής εν γένει πολεμικής προσπαθείας της Μ. Βρεττανίας, και μάλιστα κατ’ αποκλειστικότηταν, τουτέστιν με ρητή απαγόρευση χρήσεώς του για την μεταφορά παντός είδους αγαθών (ακόμη και ΜΗ πολεμικού υλικού: σίτου, τροφίμων, μεταλλευμάτων κ.λ.π.) προς τις χώρες του Άξονος.
Πράγματι, έχει παντελώς λησμονηθεί ή αποσιωπηθεί, από την πλευρά όσων γράφουν κατά το δοκούν και συμφώνως προς τις ιδεοληψίες τους την Ελληνική Ιστορία τις τελευταίες δεκαετίες, ότι, δυνάμει του War Trade Agreement, υπογραφέντος, εν τέλει, μεταξύ Βρεττανικής και Ελληνικής Κυβερνήσεως τον Ιανουάριο του 1940, σύμπασα η Ελληνική Ναυτιλία ενετάχθη κατ’ ουσίαν, και δη αποκλειστικώς, στην Πολεμική Οικονομία και την εν γένει Στρατηγική Σχεδίαση της Ντάουνιγκ Στρητ.
Και για να έχουμε εικόνα τι εσήμαινε αυτό:
Η Ελληνική Εμπορική Ναυτιλία, άμα τη ενάρξει του Β’ Παγκοσμίου Πολέμου, αριθμούσε, καθ’ άπαντα τα μήκη και πλάτη της υδρογείου:
– 541 ατμόπλοια συνολικής χωρητικότητος 1.666.859 τόννων υπό Ελληνκήν Σημαίαν
– 124 ατμόπλοια συνολικής χωρητικότηος 454.318 τ. υπό ξένην Σημαίαν
Ποσοστόν απωλειών του ελληνόκτητου εμπορικού στόλου επί του συνόλου: 72%
Απώλειες φορτηγών κατά τα έτη 1939-45 (επί συνόλου 346 σκαφών):
– Άμεσες πολεμικές απώλειες (τορπιλλισμός, βομβαρδισμός): 281
– Κατακρατήσεις / κατασχέσεις: 35
– Απώλειες εξ αιτίας ναυτικών ατυχημάτων: 30
Απώλειες επιβατηγών (επί συνόλου 55 σκαφών): 50
Απώλειες ιστιοφόρων: 551 (ήτοι σχεδόν ολοσχερής καταστροφή)
Οι απώλειες εμψύχου υλικού εκτιμώνται σε 2.000 Έλληνες ναυτικούς νεκρούς, συν περί τις 2.650 αναπήρων.
Το μεγαλύτερον μέρος της ποντοπόρου ελληνικής ναυτιλίας απωλέσθη στην Μάχη του Ατλαντικού.
Δι΄ο και ο Σερ Ουΐνστον Τσώρτσιλ (καίτοι αποστέργων να γράψει καλήν κουβέντα για τους Έλληνες στην μεταπολεμική «Ιστορία» του – ασχέτως του τι «έπεα πτερεόεντα» έφθεγγε, όταν τους είχε ανάγκη, εν πολέμω) έγραψε:
«Ελληνικά φορτηγά πλοία είχαν μετάσχει και στην επιχείρηση αποχωρήσεως των Συμμαχικών Δυνάμεων στην Δουγκέρκη , τον Ιούνιο του 1940, και στις άκρως επικίνδυνες νηοπομπές για τον εφοδιασμό της Σοβιετικής Ενώσεως, στο Μουρμάνσκ, αλλά και στην ιστορική μεγάλη απόβαση του Ιουνίου του 1944 στην Νορμανδία.»
ΠΗΓΗ. onalert.gr
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου