“… στην κάμαρα που παίζουν τάβλι, για ένα τσιγάρο οι χαμένοι”

Το 1987, ο Γιάννης Μαρκόπουλος κυκλοφορεί τον δίσκο «Τολμηρή επικοινωνία», αμέσως μετά από μια σειρά συναυλιών με σημαντικούς ερμηνευτές, όπως ο Χαράλαμπος Γαργανουράκης, η Βασιλική Λαβίνα και ο Άγγελος Διονυσίου. 



Ο διπλός αυτός δίσκος περιελάμβανε πολλά από τα παλιότερα τραγούδια του σε δεύτερες εκτελέσεις, καθώς και δέκα καινούργια κομμάτια, όλα μέσα από τη φρέσκια ματιά του δημιουργού και τη “δοκιμασία” τους στις καλοκαιρινές συναυλίες εκείνης της χρονιάς. 

Ένα από τα τραγούδια του δίσκου, είναι και η μελοποίηση του Γιάννη Μαρκόπουλου σε ένα ποίημα του Γιώργου Χρονά με τον τίτλο «Όχι δεν πρέπει» (το ποίημα περιλαμβάνεται στην πρώτη ποιητική συλλογή του Χρονά, το «Βιβλίο 1» στην ενότητα «Οι εβραίοι της Νέας Υόρκης», 1973).

Την πιο δημοφιλή εκτέλεση του τραγουδιού την συναντάμε στις αρχές της δεκαετίας του ’80 με τη φωνή της Δήμητρας Γαλάνη και της Χάρις Αλεξίου στο δίσκο «Τα τραγούδια της χθεσινής μέρας». Ο

 Γιάννης Μαρκόπουλος θέλησε να ξαναηχογραφήσει το τραγούδι με δύο νέες φωνές, μέλη ενός συγκροτήματος που δυο χρόνια πριν έκανε τα πρώτα του βήματα στη δισκογραφία. 

Το συγκρότημα από τη Θεσσαλονίκη ονομαζόταν Νέοι Επιβάτες και οι δύο τραγουδιστές του γκρουπ ήταν ο Δημήτρης Ζερβουδάκης και η Μαρία Φωτίου.

Ο Γιάννης Μαρκόπουλος μελοποίησε αποσπασματικά το ποίημα του Γιώργου Χρονά, αλλάζοντας σε κάποιες περιπτώσεις τους στίχους και προσαρμόζοντάς τους στη μελωδία. 

Θεωρώ (χωρίς όμως να είμαι σε θέση να το γνωρίζω με βεβαιότητα) ότι οι αλλαγές και οι προσθήκες στους στίχους του ποιήματος έγιναν με την σύμφωνη γνώμη του ποιητή ή ακόμα κι ότι ο ίδιος ο Χρονάς άλλαξε κάποιους στίχους προκειμένου να δέσουν με τη μελωδία. 

Ολόκληρο το ποίημα του Γιώργου Χρονά έχει ως εξής:

Όχι δεν πρέπει να συναντηθούμε

Πριν απ' τη Δύση του ήλιου

Στο δάσος με τις άδειες κονσέρβες
Γιατί οι επιθυμίες μας είναι πλοία
Που θ’ αράξουν μια νύχτα του χειμώνα

Απέναντι στη Σαλαμίνα ενώ εμείς
Θα ζητάμε τις νυχτερινές βάρδιες

Στη Βηρυτό και την Όστια.

Όχι δεν πρέπει να συναντηθούμε

Πριν απ' τη δύση του ήλιου
Στο δάσος με τις πεταμένες καπότες
Γιατί οι επιθυμίες μας είναι ταβέρνες πρόστυχες
Στο Πέραμα
Που τις νύχτες διαιωνίζουν το είδος με ζεϊμπέκικο
Ενώ εμείς ναύτες σιωπηλοί και δυνατοί
Της θάλασσας παιδιά και του έρωτα
Κατεβαίνουμε αργά τα σκαλιά του πλοίου

Στις μέσα κάμαρες εκεί που περνούν
Οι υπόνομοι των νεκρών επιθυμιών
Στις μέσα κάμαρες εκεί που περνούν
Οι υπόνομοι της Νέας Υόρκης
Στις μέσα κάμαρες εκεί που περνούν
Η μάνα σου, η μάνα μου στα μαύρα
Στις μέσα κάμαρες εκεί που οι χαμένοι
Παίζουν στην πρέφα και στο τάβλι
Για ένα τσιγάρο
Για ένα καφέ
Τις νεκρές επιθυμίες τους
Εγώ διαλύομαι
Εγώ τεμαχίζομαι
Και συ με καλείς με πρόσκληση
Ανάμεσα σε επισήμους
Να παρακολουθήσω από την Εξέδρα
Την κηδεία μου
Το δείπνο
Με τα μέλη τα διάσπαρτα του σώματός μου

Όχι προτιμώ να μην πάω στο δάσος
Με τις άδεις κονσέρβες
Όχι δε θα πάω στο δάσος
Με τις πεταμένες καπότες
Θα μείνω στις μέσα κάμαρες
Εκεί που αδιάκοπα περνούν
Οι υπόνομοι
Οι υπόνομοι της Νέας Υόρκης
Η μάνα σου, η μάνα μου στα μαύρα
Όχι δε θα πάω στο δάσος

Μπορείς λοιπόν
Απόψε να βγεις με τους Εβραίους της Νέας Υόρκης.


ΒΙΝΤΕΟ. 

 Μελοποίηση: Γιάννης Μαρκόπουλος 
Τραγούδι: Νέοι επιβάτες-Δημ. Ζερβουδάκης, 
Μαρία Φωτίου 
Απαγγελία: Παύλος Σιδηρόπουλος 
Ποίηση: Γιώργος Χρονάς

ΠΗΓΗ. toaromatoutragoudiou