ΠΑΡΑΣΚΕΥΗ 27-11-2015
Αν κάποιος θέλει να επισκεφθεί σήμερα την
αρχαία Νικόπολη πρέπει να είναι προετοιμασμένος.
Την πόλη που έχτισε ο Οκταβιανός Αύγουστος, ο πρώτος αυτοκράτορας της Ρώμης, για να τιμήσει τους θεούς οι οποίοι τον βοήθησαν να νικήσει τον Μάρκο Αντώνιο και την Κλεοπάτρα στη Ναυμαχία του Ακτίου (31 π.Χ.), δεν είναι εύκολο να την περπατήσει.
Ούτε να θαυμάσει τα σημαντικά δημόσια έργα που έγιναν τότε: ρωμαϊκά τείχη, βουλευτήριο, αμφιθέατρο, λουτρά, θέατρο, στάδιο, ωδείο, υδραγωγείο, μαυσωλεία...
Το «αρχαιολογικό πάρκο της Νικόπολης» είναι όνειρο δεκαετιών που απαιτεί κονδύλια και κόπο για να γίνει πραγματικότητα.
Η οργιώδης βλάστηση και η απομόνωση των μνημείων δημιουργούν αποσπασματικές εικόνες στον επισκέπτη.
Οι εντυπώσεις σχηματίζονται κυρίως από τα παλαιοχριστιανικά τείχη της πόλης και τις καλά σωζόμενες Βασιλικές.
Αν κάποιος φύγει χωρίς να περάσει από το μουσείο της, όχι μόνο δεν θα έχει ολοκληρωμένη εικόνα της κοσμοπολίτικης αυτής περιοχής που «έκοβε» νομίσματα από την εποχή του Αυγούστου έως την εποχή του αυτοκράτορα Γαλληϊνού (253-268 μ.Χ.) στο δικό της νομισματοκοπείο, αλλά ενδεχομένως να αποκομίσει λάθος εντυπώσεις.
Αυτό ακριβώς προσπάθησαν να πετύχουν οι αρχαιολόγοι στη μόνιμη έκθεση του νέου μουσείου του αρχαιολογικού χώρου της Νικόπολης στην Πρέβεζα.
Μία νίκη ήταν το έναυσμα για τη δημιουργία της Νικόπολης «αλλά και αφετηρία γεγονότων που άλλαξαν τον τότε γνωστό κόσμο». Πόλης που αντικατοπτρίζει «την υπεροχή του πρώτου Ρωμαίου αυτοκράτορα και συνδέεται με την ίδρυση μιας ολόκληρης αυτοκρατορίας», όπως τονίζει ο αρχαιολόγος της ΕΦΑ Θεσπρωτίας, Γεώργιος Ρήγινος.
Διετέλεσε προϊστάμενος της Εφορείας Αρχαιοτήτων Πρέβεζας-Αρτας, έπειτα Θεσπρωτίας, γνωρίζει την περιοχή καλά, ασχολήθηκε με την ανάδειξη των αρχαιολογικών χώρων της Ηπείρου, είχε την ευθύνη και τον συντονισμό για την εκπόνηση μελετών των νέων μουσείων Ηγουμενίτσας, Αρτας και Νικόπολης, καθώς και για την έκθεση των αρχαιοτήτων στα δύο τελευταία.
Κι αυτό ακριβώς θα παρουσιάσει με τους συναδέλφους του Μόνικα Διαμαντή και Θωμά Τσουκαλά στη διάλεξη που θα δοθεί στον Σύλλογο Ελλήνων Αρχαιολόγων (Ερμού 136) την 1η Δεκεμβρίου (7 μ.μ.) με τίτλο:
«Μία Ναυμαχία - Μία Πόλη - Μία Αυτοκρατορία». Πώς δηλαδή ετοιμάστηκε η έκθεση που προβάλλει «τη διαχρονική πορεία της πόλης από κοσμοπολίτικο σταυροδρόμι της ρωμαϊκής αυτοκρατορίας σε βυζαντινή θρησκευτική μητρόπολη, παραμένοντας σημαντικό κέντρο σε όλες τις φάσεις εξέλιξής της, αλλά και την ιδιαίτερη θέση της ανάμεσα σε δύο πρωτεύουσες και δύο αυτοκρατορίες».
Ο επισκέπτης παρακολουθεί πτυχές του δημόσιου και ιδιωτικού βίου των κατοίκων της, την εγκατάλειψη της πόλης, την «ανακάλυψή» της από τους περιηγητές, τις ανασκαφές που ακολούθησαν, τις εργασίες αποκατάστασης από την απελευθέρωση της περιοχής το 1913 μέχρι και σήμερα.
«Η προσπάθεια», λέει στην «Κ» ο κ. Ρήγινος, «είναι να δει το κοινό τη Νικόπολη στο σύνολό της. Να κατανοήσει τα μνημεία που δεν έχει επισκεφθεί ή έχει επισκεφθεί στον αρχαιολογικό χώρο, ο οποίος είναι ξεκομμένος από το μουσείο».
Πλούσια ευρήματα φωτίζουν τη χιλιόχρονη ιστορία που είναι η ρωμαιοκρατία και έπειτα την παλαιοχριστιανική και τη μέση βυζαντινή περίοδο.
Μέσα στην αίθουσα ο επισκέπτης κοντοστέκεται μπροστά στα ράφια που υψώνονται αριστερά του, σε μια ενότητα που ονομάζεται ανοιχτή αποθήκευση. Εδώ παρουσιάζεται σειρά σημαντικών ευρημάτων από τον αρχαιολογικό χώρο, για τα οποία αγνοούνται οι ιστορικές πληροφορίες.
Αφήνοντας πίσω τη μόνιμη έκθεση, ο επισκέπτης έχει μάθει κάθε λεπτομέρεια γι’ αυτή την περιοχή που προικίστηκε από τον Αύγουστο και εξελίχθηκε σε κοσμοπολίτικο περιβάλλον.
Κι έτσι προχώρησε ώς την παλαιοχριστιανική περίοδο, που λόγω των επιδρομών συρρικνώθηκε. Μικρότερη σε έκταση αλλά πάντα με σημασία, έγινε πρωτεύουσα της παλαιάς Ηπείρου για πολλούς αιώνες.
ΠΗΓΗ. kathimerini.gr
Την πόλη που έχτισε ο Οκταβιανός Αύγουστος, ο πρώτος αυτοκράτορας της Ρώμης, για να τιμήσει τους θεούς οι οποίοι τον βοήθησαν να νικήσει τον Μάρκο Αντώνιο και την Κλεοπάτρα στη Ναυμαχία του Ακτίου (31 π.Χ.), δεν είναι εύκολο να την περπατήσει.
Ούτε να θαυμάσει τα σημαντικά δημόσια έργα που έγιναν τότε: ρωμαϊκά τείχη, βουλευτήριο, αμφιθέατρο, λουτρά, θέατρο, στάδιο, ωδείο, υδραγωγείο, μαυσωλεία...
Το «αρχαιολογικό πάρκο της Νικόπολης» είναι όνειρο δεκαετιών που απαιτεί κονδύλια και κόπο για να γίνει πραγματικότητα.
Η οργιώδης βλάστηση και η απομόνωση των μνημείων δημιουργούν αποσπασματικές εικόνες στον επισκέπτη.
Οι εντυπώσεις σχηματίζονται κυρίως από τα παλαιοχριστιανικά τείχη της πόλης και τις καλά σωζόμενες Βασιλικές.
Αν κάποιος φύγει χωρίς να περάσει από το μουσείο της, όχι μόνο δεν θα έχει ολοκληρωμένη εικόνα της κοσμοπολίτικης αυτής περιοχής που «έκοβε» νομίσματα από την εποχή του Αυγούστου έως την εποχή του αυτοκράτορα Γαλληϊνού (253-268 μ.Χ.) στο δικό της νομισματοκοπείο, αλλά ενδεχομένως να αποκομίσει λάθος εντυπώσεις.
Αυτό ακριβώς προσπάθησαν να πετύχουν οι αρχαιολόγοι στη μόνιμη έκθεση του νέου μουσείου του αρχαιολογικού χώρου της Νικόπολης στην Πρέβεζα.
Μία νίκη ήταν το έναυσμα για τη δημιουργία της Νικόπολης «αλλά και αφετηρία γεγονότων που άλλαξαν τον τότε γνωστό κόσμο». Πόλης που αντικατοπτρίζει «την υπεροχή του πρώτου Ρωμαίου αυτοκράτορα και συνδέεται με την ίδρυση μιας ολόκληρης αυτοκρατορίας», όπως τονίζει ο αρχαιολόγος της ΕΦΑ Θεσπρωτίας, Γεώργιος Ρήγινος.
Διετέλεσε προϊστάμενος της Εφορείας Αρχαιοτήτων Πρέβεζας-Αρτας, έπειτα Θεσπρωτίας, γνωρίζει την περιοχή καλά, ασχολήθηκε με την ανάδειξη των αρχαιολογικών χώρων της Ηπείρου, είχε την ευθύνη και τον συντονισμό για την εκπόνηση μελετών των νέων μουσείων Ηγουμενίτσας, Αρτας και Νικόπολης, καθώς και για την έκθεση των αρχαιοτήτων στα δύο τελευταία.
Κι αυτό ακριβώς θα παρουσιάσει με τους συναδέλφους του Μόνικα Διαμαντή και Θωμά Τσουκαλά στη διάλεξη που θα δοθεί στον Σύλλογο Ελλήνων Αρχαιολόγων (Ερμού 136) την 1η Δεκεμβρίου (7 μ.μ.) με τίτλο:
«Μία Ναυμαχία - Μία Πόλη - Μία Αυτοκρατορία». Πώς δηλαδή ετοιμάστηκε η έκθεση που προβάλλει «τη διαχρονική πορεία της πόλης από κοσμοπολίτικο σταυροδρόμι της ρωμαϊκής αυτοκρατορίας σε βυζαντινή θρησκευτική μητρόπολη, παραμένοντας σημαντικό κέντρο σε όλες τις φάσεις εξέλιξής της, αλλά και την ιδιαίτερη θέση της ανάμεσα σε δύο πρωτεύουσες και δύο αυτοκρατορίες».
Ο επισκέπτης παρακολουθεί πτυχές του δημόσιου και ιδιωτικού βίου των κατοίκων της, την εγκατάλειψη της πόλης, την «ανακάλυψή» της από τους περιηγητές, τις ανασκαφές που ακολούθησαν, τις εργασίες αποκατάστασης από την απελευθέρωση της περιοχής το 1913 μέχρι και σήμερα.
«Η προσπάθεια», λέει στην «Κ» ο κ. Ρήγινος, «είναι να δει το κοινό τη Νικόπολη στο σύνολό της. Να κατανοήσει τα μνημεία που δεν έχει επισκεφθεί ή έχει επισκεφθεί στον αρχαιολογικό χώρο, ο οποίος είναι ξεκομμένος από το μουσείο».
Πλούσια ευρήματα φωτίζουν τη χιλιόχρονη ιστορία που είναι η ρωμαιοκρατία και έπειτα την παλαιοχριστιανική και τη μέση βυζαντινή περίοδο.
Μέσα στην αίθουσα ο επισκέπτης κοντοστέκεται μπροστά στα ράφια που υψώνονται αριστερά του, σε μια ενότητα που ονομάζεται ανοιχτή αποθήκευση. Εδώ παρουσιάζεται σειρά σημαντικών ευρημάτων από τον αρχαιολογικό χώρο, για τα οποία αγνοούνται οι ιστορικές πληροφορίες.
Αφήνοντας πίσω τη μόνιμη έκθεση, ο επισκέπτης έχει μάθει κάθε λεπτομέρεια γι’ αυτή την περιοχή που προικίστηκε από τον Αύγουστο και εξελίχθηκε σε κοσμοπολίτικο περιβάλλον.
Κι έτσι προχώρησε ώς την παλαιοχριστιανική περίοδο, που λόγω των επιδρομών συρρικνώθηκε. Μικρότερη σε έκταση αλλά πάντα με σημασία, έγινε πρωτεύουσα της παλαιάς Ηπείρου για πολλούς αιώνες.
ΠΗΓΗ. kathimerini.gr
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου