Για τους Ευρωπαίους ηγέτες, οι πνιγμένοι στη Μεσόγειο είναι παράπλευρες απώλειες

ΤΡΙΤΗ 5-5-2015

 
 Του Γιώργου ΚΑΚΟΥΛΙΔΗ

1. Για τους Ευρωπαίους ηγέτες, οι πνιγμένοι στη Μεσόγειο είναι παράπλευρες απώλειες. Σχεδίασαν την Αραβική Ανοιξη, για να χαρίσουν σήμερα στους εξεγερμένους ένα θαλασσινό φέρετρο. 

Η λυσσασμένη τους προπαγάνδα για ν' αποδείξουν ότι ποτέ δεν επενέβησαν στα εσωτερικά της Συρίας ούτε είχαν καμία ανάμειξη στο φαινόμενο του ΙΣΙΣ αποδεικνύει με τι δόλο παίζουν το παιχνίδι τους. 

 

Τώρα το μόνο που απαιτούν από τα θύματά τους είναι να κάνουν χρήση της φημισμένης αραβικής σοφίας τους και να υπομείνουν χωρίς πολλά πολλά τον πόλεμο ή το σφαγιασμό τους από τους τζιχαντιστές.

 

2. Πολλές συζητήσεις και δικαιολογίες για το μεταναστευτικό ζήτημα. Εύκολο κάθε άλλοθι για τους πνιγμένους, και η ζωή στην πάλαι ποτέ «ευαίσθητη» Ευρώπη μπορεί να συνεχίζεται απρόσκοπτα. 

 

Μηδένα προ του τέλους μακάριζε: πολλοί από μας θα αναγκαστούμε κάποτε να επιβιβαστούμε σ' ένα σαπιοκάραβο εκλιπαρώντας για τη σωτηρία μας (για να μην πω ότι ήδη βρισκόμαστε πάνω του).

 

3. Οι Ευρωπαίοι είναι στυγνοί εκτελεστές. Συμπεριφέρονται σαν τον αφέντη που, αφού μας ζυγίσει, μας πετά στον φαύλο κύκλο που πιστεύει πως μας αξίζει. 

 

Κι εμείς;

Παραμυθιασμένοι, κενόδοξοι, αντέχουμε κάθε είδους βαναυσότητα ακολουθώντας την αρχή της γερμανικής ουδετερότητας και στο τέλος υπογράφοντας ό,τι μας προτείνει.

 

4. Κάθε συμβιβασμός είναι ανέντιμος. Οποιος δηλώνει τίμιος και ειλικρινής δεν μπορεί παρά να τιμά τα λόγια του. 

 

Η κυβέρνηση είναι έτοιμη να τα βρει με τους Γερμανούς, βαφτίζοντας τη συμφωνία πολιτικό ρεαλισμό. Ολα αυτά είναι σοφιστείες και προφάσεις εν αμαρτίαις.

 

5. Οσο γι' αυτούς που παίρνουν των ομματιών τους και φεύγουν από τη χώρα, τους λέω ότι ο δρόμος δεν είναι ανοιχτός και το μόνο που θα συναντήσουν με πικρό καημό είναι μια ακόμη κακομοιριά, το μόνο λουλούδι που έβγαλε η κρίση και ανθίζει παντού. 

 

Δεν πρέπει να μπουν στο ρόλο του αποτυχημένου που τους ετοιμάζει η κοινωνία και η θεολογία. 

Σε αυτούς αφιερώνω το ποίημα του Ρούμι: 

«Πεινάς; Σκυλί θυμωμένο, έφαγες; Είσαι τώρα ψόφιος, ξαπλώνεις σαν πέτρα αναίσθητος. 

 

Τη μια σκυλί, την άλλη πτώμα, έτσι πώς θες να παραβγείς με λεοντάρια ή να πας με τους αγίους; Αν είσαι του καιρού σου λόγιος τρανός, μην ξεχνάς: όλα περνούν, εκτός από το πρόσωπό σου. Αυτό το πρόσωπο, αν δεν έχεις καθαρό, μη δοκιμάζεις να υπάρξεις».

 

6. Οι αυτόκλητοι διανοούμενοι έχουν λύσει το πρόβλημά τους, ψάχνουν σε όλους τους άλλους κουσούρια τα οποία αναλύουν, αποφεύγοντας, όπως ο διάβολος το λιβάνι, να σκύψουν πάνω από τον εαυτό τους. 

 

Οχι μόνο δεν αναγνωρίζουν την αφόρητη φτώχεια γύρω τους και τον τρομερό εγκλεισμό μας στα αποτρόπαια όρια της Ευρώπης, αλλά τα στηρίζουν σαν ένα είδος δοκιμασίας απαραίτητης αν επιθυμούμε να εξαγνιστούμε, δηλαδή να κερδίσουμε και πάλι την εμπιστοσύνη του Σόιμπλε.

 

7. Ως πολίτης έχω εμπιστοσύνη στον αγωνιστή του ΠΑΜΕ, που γνωρίζει τη θέση του στο κίνημα. Σιωπηλός, μακριά από τη δημοσιοσχετίστικη λογική, στέκεται όρθιος και ακλόνητος κόντρα σε όλους.

 

8. Βιάστηκε ο Πρόεδρος της Δημοκρατίας να υποστηρίξει ότι εμείς θα φέρουμε πάλι τις αξίες που έχουν χαθεί στην Ευρωπαϊκή Ενωση. 

 

Φυσικά θα τον επαναφέρουν στην πραγματικότητα δυο-τρεις τραπεζίτες και ο ίδιος ο Σόιμπλε. 

Ετσι είναι η γνώση και η συμμόρφωση, συχνά μεταδίδεται με δυσάρεστο τρόπο, ακόμα και στον Πρόεδρο της Δημοκρατίας.

 

 

 

 

ΠΗΓΗ. ΡΙΖΟΣΠΑΣΤΗΣ