Ενεργειακός «Αττίλας»

Αρπαγή φυσικού και πετρελαίου και μεταφορά του μέσω Τουρκίας! ~ του Σταύρου Καρκαλέτση, Πρόεδρος ΕΛΚΕΔΑ

Αν η μητροπολιτική Ελλάδα κινδυνεύει να μπει στο ενεργειακό περιθώριο, με «νταβατζή» την Τουρκία, στην Κύπρο διακυβεύεται με το νέο Σχέδιο Ανάν η ίδια η κατάλυση του κυπριακού κράτους... του Σταύρου Καρκαλέτση Πρόεδρος ΕΛΚΕΔΑ (www.elkeda.gr). Τα «Επίκαιρα» έχουν αναφερθεί με λεπτομέρειες στο έξωθεν εγχείρημα αρπαγής ή λεηλασίας του εθνικού φυσικού πλούτου, πρωτίστως του φυσικού αερίου και του –ακολουθούντος– πετρελαίου. Μιλάμε για τον εθνικό μας πλούτο στην ολότητά του, ελλαδικό και κυπριακό, με τη βεβαιότητα πως είναι η τελευταία μεγάλη ευκαιρία να απεμπλακούν Αθήνα και Λευκωσία από τα μνημονιακά γρανάζια και να προχωρήσουν στο αύριο με στοιχειώδεις ελπίδες οικονομικής ανάκαμψης και εθνικής επιβίωσης. Στην Ελλάδα: Οι μέχρι τούδε εξελίξεις στη διαδικασία ιδιωτικοποίησης της ενεργειακής υποδομής της χώρας συνιστούν μνημείο ανορθολογισμού, για να το πούμε όσο πιο κομψά γίνεται. Την ώρα που η γεωπολιτική αξία του ελληνικού χώρου αναβαθμίζεται εκ των πραγμάτων σε στρατηγική υπεραξία, μεθοδεύονται μηχανισμοί εκποίησης των ενεργειακών υποδομών και –το χειρότερο– διέλευσή τους από την... Τουρκία! Οι ΗΠΑ έχουν κάνει την επιλογή στρατηγικού εταίρου: Τον βρήκαν –ξανά– στην Άγκυρα. Η ενεργειακή τους επιλογή είναι ο αγωγός NabuccoWestκαι δευτερευόντως ο εξαρτώμενος κατά πολύ από το Αζερμπαϊτζάν TAP. Το μήνυμα των Αμερικανών προς πάσα κατεύθυνση είναι «αν θέλετε να ενταχθείτε στον TAP, θα διασυνδεθείτε με τον Nabucco». Ένας ο μείζων στόχος στην Ουάσινγκτον: Να απεξαρτηθούν και να απομονωθούν ενεργειακά τα Βαλκάνια από τη Ρωσία. Γι’ αυτό προωθούν την ιδέα του «μεσογειακού δαχτυλιδιού», μια ενεργειακά διασυνδεδεμένη τετράδα, όπου Ελλάδα, Κύπρος, Ισραήλ, με «κουμπάρο» την Τουρκία, θα «κουμπώνουν» με τα Βαλκάνια. Και κάπως έτσι οι αγωγοί θα μεταφέρουν το (κυρίως) αζερικό αέριο στη Δύση. Στην Κύπρο: Θέλουμε να ελπίζουμε πως στη Λευκωσία θα κάνουν δεύτερες σκέψεις. Αν η μητροπολιτική Ελλάδα κινδυνεύει να μπει στο ενεργειακό περιθώριο με «νταβατζή» την Τουρκία, στην Κύπρο διακυβεύεται με το νέο Σχέδιο Ανάν –έρχεται οσονούπω...– η ίδια η κατάλυση του κυπριακού κράτους. Πρέπει να εγκαταλειφθεί το φλερτ με την επικίνδυνη ιδέα μιας λύσης-διάλυσης στο Κυπριακό, που περνά μέσα (και) από την ενεργειακή εξάρτηση από την κατοχική Τουρκία. Φτάνει ο στρατιωτικός «Αττίλας» των 38.000 στρατιωτών, δεν μας χρειάζεται και ενεργειακός. Το τι είδους εξάρτηση θα σημαίνει μεταφορά του φυσικού αερίου μέσω Τουρκίας δεν απαιτεί βαθιά μαθηματικά ούτε προχωρημένες γνώσεις γεωστρατηγικής. Ο νοών νοείτω... Όσο για το Αζερμπαϊτζάν, που φιλοδοξεί να αποτελέσει την αρχή του κρίκου αυτού, ας θυμηθούμε πως μιλάμε για χώρα και λαό συγγενή των Τούρκων, μια χώρα που διατηρεί άριστες σχέσεις με το ντενκτασικό ψευδοκράτος και που συνεργάζεται στρατιωτικά όχι μόνο με την Τουρκία, αλλά και με αυτό το παράνομο και διεθνώς μη αναγνωρισμένο προτεκτοράτο της Βόρειας Κύπρου. Σε μια χώρα με ξεκάθαρη ανθελληνική γραμμή, όπως είναι το Αζερμπαϊτζάν, πόσο λογικό είναι να (ξε)πουληθεί η ελληνική ενεργειακή υποδομή των ΔΕΠΑ - ΔΕΣΦΑ; Τελειώσαμε, κατόπιν των αμερικανικών υποδείξεων, τον αγωγό Μπουργκάς - Αλεξανδρούπολη, πήραμε διαζύγιο από το SouthStream οδεύοντας προς την ενεργειακή αυτοαπομόνωση, αν δεν μπορούμε να αποφασίσουμε μόνοι μας για το εθνικό συμφέρον, τουλάχιστον ας αποφασίσουμε τα ελάχιστα. Αν στο Μαξίμου δεν ξέρουν πού να παραχωρήσουν ΔΕΠΑ και ΔΕΣΦΑ, ας κατανοήσουν τουλάχιστον πού ΔΕΝ πρέπει να τις δώσουν. Ας επιλεγεί εντέλει κάποιο ευρωπαϊκό κονσόρτσιουμ, με ιταλικό, γαλλικό ή άλλους παρονομαστές. Αν δεν είναι ικανοί ούτε γι’ αυτό οι «ιθύνοντες και αρμόδιοι», ας περιμένουν κερδίζοντας χρόνο. Ώστε να αποτραπούν τα χειρότερα. Μπορεί η Ελλάδα, ελπίζουμε και η Κύπρος, να χαράξουν από κοινού μια πολυδιάστατη ενεργειακή πολιτική, με τρόπο συντονισμένο. Μ’ ένα κοινό θεσμικό συντονιστικό όργανο, ώστε να μιλήσουμε σύντομα για δόγμα ενιαίου ενεργειακού χώρου Ελλάδας και Κύπρου. Ένα δόγμα ισόρροπου παιχνιδιού με όλους τους μεγάλους ενεργειακούς παίκτες της Ανατολικής Μεσογείου. Δύο ΑΟΖ (ελλαδική - κυπριακή), λειτουργικά συνδεδεμένες σε πανεθνική πρακτική. Αυτό πρέπει να είναι το όραμα στο τέρμα του δρόμου. Ένα έθνος, δύο κράτη, μια τεράστια θαλάσσια έκταση από την Αδριατική έως το Ισραήλ και τον Λίβανο, όπου Ελλάδα και Κύπρος θα λειτουργήσουν αναβαθμισμένες, ως η Ιστορία διαχρονικά τις έταξε: Θαλασσοκράτειρες και κυρίαρχες του πλούτου τους! Το καταστροφικό σενάριο «αρπαγή του ελληνικού φυσικού αερίου από τα αρπακτικά της διεθνούς των τοκογλύφων και μεταφορά του στη Δύση μέσω Τουρκίας» πρέπει να αποτραπεί τώρα, πριν εγγραφούν υποθήκες παρασκηνιακών μεθοδεύσεων και σκοτεινών δεσμεύσεων. Είναι –το ξαναλέμε– η τελευταία μεγάλη ευκαιρία να ξεφύγουμε από τους Προκρούστηδες και Πιτυοκάμπτηδες πάτρωνες, που θέλουν το «οικόπεδο Ελλάδα - Κύπρος», αλλά χωρίς εμάς, τους νόμιμους κληρονόμους, δικαιούχους και διαχειριστές της γης αυτής.  ΠΗΓΗ: http://www.epikaira.gr