ΣΥΛΛΟΓΙΚΕΣ ΣΥΜΒΑΣΕΙΣ ΕΡΓΑΣΙΑΣ - Επώδυνα σενάρια και για νέες περικοπές στις συντάξεις

ΔΕΥΤΕΡΑ 15-2013

Το χτύπημα των Συλλογικών Συμβάσεων Εργασίας και η καταβαράθρωση των μισθών την τελευταία τριετία, βάζουν επιτακτικά στην ημερήσια διάταξη το καθήκον για την οργάνωση της πάλης για την υπογραφή νέων κλαδικών Συμβάσεων και τη διεκδίκηση υπογραφής νέας Εθνικής Γενικής Συλλογικής Σύμβασης Εργασίας, ως την ελάχιστη προϋπόθεση ανακοπής της χειροτέρευσης της θέσης της εργατικής τάξης, ως το αποφασιστικό «μέτωπο» σύγκρουσης με την κυβέρνηση και την εργοδοσία από το οποίο θα εξαρτηθεί όχι μόνο άμεσα αλλά και μακροπρόθεσμα η ίδια η επιβίωση και η ζωή ολόκληρης της εργατικής τάξης.

Σύμφωνα με υπολογισμούς περίπου το 60% των εργαζόμενων στον ιδιωτικό τομέα, 1,2 εκατομμύρια μισθωτοί υποβλήθηκαν σε δυσμενείς ανατροπές στους μισθούς και στα υπόλοιπα δικαιώματά τους που μέχρι πρότινος κατοχυρώνονταν μέσα από τις Συλλογικές Συμβάσεις. Εκτιμάται ότι το επόμενο διάστημα, με τη λήξη και των υπόλοιπων κλαδικών συμβάσεων, αυτό το ποσοστό θα ανέλθει στο 80% των εργαζομένων στον ιδιωτικό τομέα και σε απόλυτους αριθμούς θα ξεπερνά το 1,6 εκατομμύρια μισθωτούς.
Στην πράξη, μετά όλες αυτές τις αντεργατικές παρεμβάσεις, το μοναδικό μισθολογικό κατώφλι που απομένει και δεσμεύει τυπικά τους εργοδότες, είναι το ποσό των 586 ευρώ μεικτά για τους εργαζόμενους άνω των 25 ετών και το ποσό των 511 ευρώ μεικτά για τους νέους κάτω των 25 ετών, το οποίο επιβλήθηκε μονομερώς από το αστικό κράτος με την ΠΥΣ 6 της 28.2.2012 και το Ν.4093/2012. Και αυτό όμως τίθεται υπό αμφισβήτηση στην περίπτωση που εφαρμοστεί ο μόνιμος μηχανισμός διαμόρφωσης του κατώτερου μισθού, τον οποίο σχεδιάζει η κυβέρνηση και σύμφωνα με πληροφορίες προβλέπει «κατώτερο μισθό» πολλών ταχυτήτων! Και όσον αφορά τη μορφή της σύμβασης, γίνεται φανερό ότι το νομικό πλέγμα που διαμόρφωσαν οι κυβερνήσεις πριμοδοτεί κατά κύριο λόγο τις ατομικές συμβάσεις.

Καλοθελητές της εργοδοσίας

Οι εξελίξεις αυτές, η δραματική συρρίκνωση των μισθών που κάθε μέρα και μήνα επεκτείνονται σε όλους τους εργαζόμενους, αποδεικνύει και πόσο κακές υπηρεσίες προσέφεραν και συνεχίζουν να προσφέρουν εκείνες οι συνδικαλιστικές ηγεσίες που στο όνομα του «μικρότερου κακού» - στην καλύτερη περίπτωση - έσπευσαν να υπογράψουν με τους εργοδότες μείωση των μισθών. Αποδείχτηκε ότι και στις περιπτώσεις αυτές, κράτος και εργοδοσία επανήλθαν και επανέρχονται αξιώνοντας νέες μειώσεις, νέα αφαίρεση δικαιωμάτων. Η προσπάθεια αυτών των συνδικαλιστικών ηγεσιών να δικαιολογήσουν το συμβιβασμό και την υποταγή τους, πότε στο όνομα της «σωτηρίας θέσεων εργασίας», πότε με το επιχείρημα ότι διαφορετικά οι απώλειες θα ήταν μεγαλύτερες, οδήγησε σε έναν καταστροφικό συντεχνιασμό, ο οποίος σαρώθηκε και αυτός, κάτω από το βάρος της γενικής επίθεσης του κεφαλαίου. Ετσι ούτε θέσεις εργασίας διασώθηκαν, ούτε οι μισθολογικές απώλειες περιορίστηκαν. Οι εργοδότες επανήλθαν και αφαίρεσαν ακόμα περισσότερα. Η λογική να «σώσω το τομάρι μου» υπόσκαψε το κοινό εργατικό μέτωπο, υπονόμευσε το πνεύμα της αντίστασης ανάμεσα στους εργαζόμενους και δημιούργησε τις προϋποθέσεις να μεγαλώσει η εργοδοτική επιθετικότητα.
Σήμερα γίνεται φανερό ότι μέσα σε συνθήκες βαθιάς καπιταλιστικής κρίσης και όξυνσης του ενδοκαπιταλιστικού ανταγωνισμού, η επιθετικότητα του κεφαλαίου δεν ανακόπτεται με υποχωρήσεις, δεν μπορούν να υπάρξουν «νησίδες σωτηρίας» που θα μείνουν ανέπαφες. Η εργατική τάξη ή θα σηκώσει ολόκληρη το μπόι της σαν ένας άνθρωπος απέναντι στο κεφάλαιο, ή είναι καταδικασμένη να πληρώσει τα λύτρα του συμβιβασμού και της υποταγής με τα οποία δηλητηριάζουν τη συνείδησή της οι εκπρόσωποι του κυβερνητικού και εργοδοτικού συνδικαλισμού, οι θιασώτες της «εργασιακής ειρήνης» και οι διαφημιστές της «ανταγωνιστικότητας».
Δεν είναι όμως μόνο η μείωση των μισθών που ήδη υπέστησαν οι εργαζόμενοι. Η κυβέρνηση δημιούργησε ακόμα το υπόβαθρο, εκτός από το να κρατούνται καθηλωμένοι οι μισθοί, να εμποδίζεται η σύναψη νέων συμβάσεων των συνδικάτων με τις εργοδοτικές οργανώσεις, συμβάσεων υποχρεωτικών. Αυτό επιτυγχάνεται με τις διατάξεις που κατάργησαν την υποχρεωτικότητα μιας σύμβασης για όλους τους εργοδότες και την κατάργηση της δυνατότητας επέκτασης μιας συλλογικής σύμβασης για όλους τους εργαζόμενους ενός κλάδου ή ενός επαγγέλματος, στην περίπτωση που αυτή αρχικά, κάλυπτε τουλάχιστον το 51% των εργαζομένων.

Συμβάσεις υποχρεωτικές και για όλους τους εργαζόμενους

Να γιατί, το Πανεργατικό Αγωνιστικό Μέτωπο στην πρότασή του προς τα συνδικάτα για την οργάνωση της πάλης για την υπογραφή νέας Εθνικής Γενικής Συλλογικής Σύμβασης Εργασίας και νέων κλαδικών συμβάσεων, πέραν του στόχου των αυξήσεων αλλά και των άλλων θεσμικών αιτημάτων, θέτει ως βασική διεκδίκηση και απαίτηση οι συμβάσεις αυτές να γίνονται εκτελεστές από όλους τους εργοδότες και σε όλες τις επιχειρήσεις. Η κάλυψη όλων των εργαζομένων από τις νέες συμβάσεις, παρά και ενάντια στις μνημονιακές αλυσίδες με τις οποίες κεφάλαιο και κυβέρνηση έδεσαν τους εργάτες και τα συνδικάτα, είναι ο μόνος δρόμος για να ανακοπεί το τσουνάμι των ατομικών συμβάσεων. Να κρατηθούν ζωντανοί οι δεσμοί μεταξύ των εργαζομένων ενός κλάδου ή επαγγέλματος, που είναι και η αντικειμενική βάση συγκρότησης των συνδικάτων σε κλαδικό και ομοιεπαγγελματικό επίπεδο. Μόνο σε αυτήν την περίπτωση οι συμβάσεις μπορούν να δικαιώσουν και να συμβάλλουν στην αναγκαιότητα ύπαρξης, λειτουργίας και αποτελεσματικότητας των συνδικάτων. Μόνο σε αυτή την περίπτωση οι συμβάσεις μπορούν να λειτουργήσουν στην κατεύθυνση συσπείρωσης και οργάνωσης των εργαζομένων και θα ανακόπτουν την προσπάθεια διάσπασης και «διαπραγμάτευσης κατά μόνας» που επιδιώκει η εργοδοσία.
Η δραματική μείωση των μισθών που από κοινού επέβαλαν αστικές κυβερνήσεις και καπιταλιστές, όπως ήταν αναμενόμενο, φέρνουν κατάρρευση των εσόδων των Ταμείων και κυρίως του ΙΚΑ. Σύμφωνα με πληροφορίες, ήδη τα έσοδα του ΙΚΑ το πρώτο δίμηνο του έτους υπολείπονται κατά 14% σε σχέση με τα προϋπολογιζόμενα. Για την κάλυψη των τρεχουσών υποχρεώσεων, τις προηγούμενες μέρες η διοίκησή του προχώρησε για άλλη μια φορά σε εσωτερικό δανεισμό, από το ΤΑΠ - ΔΕΗ και από το ΕΤΕΑ, γεγονός που επιβεβαιώνει ότι η μείωση των μισθών, πέραν των άλλων αιτιών (εισφοροδιαφυγή στο 40%, εισφοροαποφυγή, μη είσπραξη βεβαιωμένων οφειλών) πνίγει στην κυριολεξία το μεγαλύτερο ασφαλιστικό Οργανισμό της χώρας.

Σενάρια για νέες περικοπές στις συντάξεις

Εννοείται ότι η κυβέρνηση, μπροστά στην αναμενόμενη αυτή εξέλιξη, που η ίδια συνέβαλε με τις παρεμβάσεις της να επέλθει, ετοιμάζει και τις αναμενόμενες λύσεις! Ετσι, μπροστά στη «μαύρη τρύπα» στα Ταμεία, η οποία θα διαμορφωθεί και στο τέλος του χρόνου εκτιμάται ότι θα ανέλθει στα 2,5 δισ. ευρώ, η κυβέρνηση σχεδιάζει νέες περικοπές στις συντάξεις. Αυτή τη φορά η περικοπές θα χτυπήσουν βαθιά στο κόκαλο, ακόμα και τους συνταξιούχους που λαμβάνουν τα κατώτερα όρια συντάξεων. Σύμφωνα με πληροφορίες τα σενάρια που εξετάζονται είναι: Μείωση των κατώτερων συντάξεων στα 360 ευρώ(!), όσο δηλαδή προβλέπεται και από τη βασική σύνταξη που ψηφίστηκε με το νόμο 3863/2010 και με την οποία επί της ουσίας καταργούνται τα κατώτερα όρια συντάξεων που προβλέπονται στα καταστατικά παροχών των Ταμείων. Οριζόντια περικοπή σε όλες τις συντάξεις από 40 ευρώ έως και 70 ευρώ, μείωση από 2% έως 3% σε συντάξεις κάτω των 700 ευρώ, αλλά και εκ νέου μείωση στις συντάξεις του ΤΕΒΕ και του ΟΓΑ. Οι μειώσεις αυτές, που μπορούν να εφαρμοστούν εξ ολοκλήρου ή ορισμένες απ' αυτές, έρχονται να προστεθούν στις προηγούμενες περικοπές, καθιστώντας πλέον τη συντριπτική πλειοψηφία των συντάξεων «προνοιακά επιδόματα».

Γ. ΖΑΧ.

ΠΗΓΗ:http://www1.rizospastis.gr