ΤΡΙΤΗ 29-11-2016
Της ΧΡΥΣΟΥΛΑΣ ΚΑΤΣΑΡΟΥ
Ο υπόγειος παιδότοπος, γνωστός ως «Land of Childhood» («Η χώρα των παιδιών»), ήταν το αποτέλεσμα εργασίας δύο χρόνων και όπως εξηγεί ο τεταρτοετής φοιτητής αρχιτεκτονικής Γιασίν, που βοήθησε στον σχεδιασμό του, βρίσκεται κρυμμένος σε περιοχή που ελέγχεται από τους αντάρτες.
Καθημερινά βρίσκονται εκεί εθελοντές για να παίζουν με τα παιδιά, να ζωγραφίζουν μαζί τους και να τους προσφέρουν μαλλί της γριάς και άλλα γλυκάκια, ενώ τη «χώρα των παιδιών» επισκέπτονται καθημερινά περίπου 200 παιδιά.
Σε μια γωνιά έχει στηθεί και μια μικρή αυτοσχέδια ρόδα σ' έναν τοίχο ζωγραφισμένο με λουλούδια και δέντρα, μία υπενθύμιση του έξω κόσμου που όμως δεν υπάρχει πια.
«Η μαμά μου δεν με αφήνει να παίξω στον δρόμο με τα παιδιά, όμως όταν έμαθε πως αυτό το μέρος είναι υπόγειο, με άφησε να έρθω», λέει ο 10χρονος Αμπτουλασίζ την ώρα που η 7χρονη Μάσα έρχεται από άλλη πόλη για να παίξει στον υπόγειο παιδότοπο.
«Δεν φοβάμαι πια τους βομβαρδισμούς, αφού είμαστε στο υπόγειο», λέει. Καθώς εκλείπουν οι ασφαλείς χώροι, ολοένα και συχνότερα, ολοένα και περισσότερα παιδιά μεταφέρουν τη ζωή του υπογείως, σε υπόγειες παιδικές χαρές, σε υπόγεια σχολεία και υπόγεια νοσοκομεία, όπως σ' ένα σχολείο κοντά στη «χώρα των παιδιών», όπου συνεχίζουν να μορφώνονται 250 κορίτσια.
Σχεδόν 500.000 παιδιά υπολογίζεται πως ζουν σε εμπόλεμες περιοχές, σχεδόν αποκομμένα από ανθρωπιστική βοήθεια, μερικά για περισσότερα από δύο χρόνια, 100.000 εκ των οποίων μόνο στο Ανατολικό Χαλέπι.
ΠΗΓΗ. ethnos.gr
Της ΧΡΥΣΟΥΛΑΣ ΚΑΤΣΑΡΟΥ
Το παιχνίδι, ένα αυτονόητο δικαίωμα κάθε παιδιού, καταπατείται βάναυσα στη Συρία (όπως και σε κάθε εμπόλεμη περιοχή) από τις βόμβες, τις πολιορκίες και τις ωμότητες.
Μία ομάδα εθελοντών, ανάμεσά τους κι ένας φοιτητής αρχιτεκτονικής, αποφάσισε να αποσυνδέσει τα συνεχόμενα υπόγεια τούνελ από τις μνήμες επιθέσεων, του φόβου και του τρόμου να τα μετατρέψει σε τόπο παιχνιδιού, εκεί όπου οι παιδικές χαρούμενες φωνές θα μπορούν και πάλι να ακούγονται.Ο υπόγειος παιδότοπος, γνωστός ως «Land of Childhood» («Η χώρα των παιδιών»), ήταν το αποτέλεσμα εργασίας δύο χρόνων και όπως εξηγεί ο τεταρτοετής φοιτητής αρχιτεκτονικής Γιασίν, που βοήθησε στον σχεδιασμό του, βρίσκεται κρυμμένος σε περιοχή που ελέγχεται από τους αντάρτες.
Καθημερινά βρίσκονται εκεί εθελοντές για να παίζουν με τα παιδιά, να ζωγραφίζουν μαζί τους και να τους προσφέρουν μαλλί της γριάς και άλλα γλυκάκια, ενώ τη «χώρα των παιδιών» επισκέπτονται καθημερινά περίπου 200 παιδιά.
Σε μια γωνιά έχει στηθεί και μια μικρή αυτοσχέδια ρόδα σ' έναν τοίχο ζωγραφισμένο με λουλούδια και δέντρα, μία υπενθύμιση του έξω κόσμου που όμως δεν υπάρχει πια.
«Η μαμά μου δεν με αφήνει να παίξω στον δρόμο με τα παιδιά, όμως όταν έμαθε πως αυτό το μέρος είναι υπόγειο, με άφησε να έρθω», λέει ο 10χρονος Αμπτουλασίζ την ώρα που η 7χρονη Μάσα έρχεται από άλλη πόλη για να παίξει στον υπόγειο παιδότοπο.
«Δεν φοβάμαι πια τους βομβαρδισμούς, αφού είμαστε στο υπόγειο», λέει. Καθώς εκλείπουν οι ασφαλείς χώροι, ολοένα και συχνότερα, ολοένα και περισσότερα παιδιά μεταφέρουν τη ζωή του υπογείως, σε υπόγειες παιδικές χαρές, σε υπόγεια σχολεία και υπόγεια νοσοκομεία, όπως σ' ένα σχολείο κοντά στη «χώρα των παιδιών», όπου συνεχίζουν να μορφώνονται 250 κορίτσια.
Σχεδόν 500.000 παιδιά υπολογίζεται πως ζουν σε εμπόλεμες περιοχές, σχεδόν αποκομμένα από ανθρωπιστική βοήθεια, μερικά για περισσότερα από δύο χρόνια, 100.000 εκ των οποίων μόνο στο Ανατολικό Χαλέπι.
ΠΗΓΗ. ethnos.gr
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου