ΚΥΡΙΑΚΗ 14-2-2016
Μήνες, ακόμα και χρόνια (!) απλήρωτοι δουλεύουν χιλιάδες εργαζόμενοι στον κλάδο της ιδιωτικής Υγείας. Πρόκειται για μια κατάσταση που έχει παγιωθεί τα τελευταία χρόνια - ιδιαίτερα μετά το ξέσπασμα της καπιταλιστικής κρίσης - με την ανοχή όλων των κυβερνήσεων, και της σημερινής.
Οι ηγεσίες στο υπουργείο Εργασίας μπορεί να έχουν αλλάξει «αποχρώσεις», όμως όλες, με διάφορα προσχήματα, αρνούνταν και αρνούνται να πάρουν δραστικά μέτρα σε βάρος της εργοδοσίας για να μπει τέλος στην απλήρωτη εργασία.
Οι κυβερνήσεις στηρίζουν την επιχειρηματικότητα, τις επενδύσεις σε Υγεία - Πρόνοια, την ανταγωνιστικότητα.
Η πολιτική τους ενισχύει άμεσα και έμμεσα την ιδιωτική Υγεία με διάφορους τρόπους, όπως με την ολοένα και μεγαλύτερη υποβάθμιση των κρατικών μονάδων Υγείας, με το κλείσιμο νοσοκομείων, κλινικών, τμημάτων και την κατάργηση περίπου 10.000 κρεβατιών, με το κλείσιμο των εργαστηρίων του πρώην ΙΚΑ, με συμβάσεις των ασφαλιστικών ταμείων με κλινικές και διαγνωστικά κέντρα, κ.ά.
Ταυτόχρονα, η συνολική αντεργατική πολιτική και νομοθεσία συμπιέζει μισθούς και δικαιώματα.
Σαν να μην έφταναν όλα αυτά και η σημερινή κυβέρνηση κλείνει τα μάτια μπροστά στην απλήρωτη δουλειά.
Ο «Ριζοσπάστης» μίλησε με τον πρόεδρο του Σωματείου Εργαζομένων Ιδιωτικής Υγείας Αθήνας, Δημήτρη Αλεξόπουλο, και την πρόεδρο του σωματείου του Πειραιά, Στέλλα Μπαρδούνια, για την κατάσταση στον κλάδο.
Χιλιάδες
απλήρωτοι εργαζόμενοι και οι οικογένειές τους φυτοζωούν. Δεν μπορούν να
αγοράσουν ούτε εισιτήριο για να πάνε στη δουλειά τους, χρωστάνε στην
Εφορία, σε τράπεζες, αδυνατούν να τα βγάλουν πέρα, ενώ παράλληλα η
ψυχολογική επιβάρυνση είναι μεγάλη.
Μετά από πιέσεις, παρεμβάσεις, κινητοποιήσεις των κλαδικών σωματείων και των εργαζομένων, καταβάλλεται μέρος των δεδουλευμένων, αλλά η μισθοδοσία δεν ομαλοποιείται, εξακολουθεί η απληρωσιά.
Τα κλαδικά σωματεία Αθήνας και Πειραιά όλα αυτά τα χρόνια, με Γενικές Συνελεύσεις, συσκέψεις, εξορμήσεις, στηρίζοντας στάσεις εργασίας και απεργίες, έχουν μπει μπροστά στην οργάνωση των εργαζομένων για τη διεκδίκηση των δεδουλευμένων τους, για Συλλογικές Συμβάσεις, μισθούς και δικαιώματα αντίστοιχα με τις ανάγκες.
Εχουν πρωτοστατήσει σε παραστάσεις διαμαρτυρίας στην εργοδοσία και στο υπουργείο Εργασίας για το θέμα της απλήρωτης δουλειάς.
Στο υπουργείο Εργασίας έχουν γίνει πολλές τριμερείς συναντήσεις, αλλά ουσιαστική λύση στο πρόβλημα δεν έχει δοθεί από την πλευρά της κυβέρνησης.
Απεναντίας, οι εργαζόμενοι πάντα παραπέμπονται στην Επιθεώρηση Εργασίας ή στα δικαστήρια και ενώ έχουν υπάρξει και θετικές αποφάσεις, στην πράξη δεν υλοποιούνται. Για παράδειγμα, υπάρχουν δικαστικές αποφάσεις που έχουν δικαιώσει εργαζόμενους, έχουν κηρυχθεί εκτελεστέες, αλλά οι εργαζόμενοι δεν πληρώνονται.
«Υπάρχει μια ανοχή από το κράτος, από όλες τις κυβερνήσεις. Στο υπουργείο Εργασίας έχουν γίνει πολλές τριμερείς συναντήσεις για διάφορους χώρους δουλειάς, πάντα λένε "έχετε δίκιο" και μας στέλνουν στην Επιθεώρηση Εργασίας. Το πολύ πολύ να επιβληθεί κάποιο πρόστιμο στον εργοδότη», λέει η Στ. Μπαρδούνια.
Ο Δ. Αλεξόπουλος συμπληρώνει: «Οι υπεύθυνοι του υπουργείου γνωρίζουν ότι οι εργαζόμενοι έχουν καταφύγει πάμπολλες φορές στην Επιθεώρηση Εργασίας και στα δικαστήρια. Παρ' όλα αυτά ακόμη και σήμερα το υπουργείο προτείνει στους εργαζόμενους "νέο γύρο" καταγγελιών και ταλαιπωρίας.
Η στάση αυτή αποτελεί ξεκάθαρη άρνηση να υποχρεώσει για την καταβολή των δεδουλευμένων και την ομαλοποίηση της μισθοδοσίας».
Αυτή η στάση των κυβερνήσεων φαίνεται πως έχει δώσει τον «αέρα» και στην εργοδοσία να απαντάει στις συναντήσεις με τα σωματεία και τους εργαζόμενους που διεκδικούν δεδουλευμένα: «Αυτή είναι η κατάσταση, έτσι θα συνεχιστεί και όποιος δεν αντέχει ας φύγει!»...
Ολες
οι επιχειρήσεις του κλάδου, στο πλαίσιο των σφοδρών ανταγωνισμών τους,
ωφελούνται από την απλήρωτη δουλειά. Την αξιοποιούν για να ρίχνουν το
«κόστος» και τις απαιτήσεις των εργαζομένων τους, φτάνοντας στο σημείο
να λένε ότι για να μείνει ανοιχτή η επιχείρηση, προϋπόθεση είναι να
δουλεύεις ακόμη και τζάμπα...
Ο Δ. Αλεξόπουλος τονίζει πως «τον οξύ ανταγωνισμό των επιχειρήσεων τον πληρώνει ο εργαζόμενος, είτε είναι απλήρωτος είτε όχι.
Γιατί κι αυτοί που πληρώνονται - αν και τελευταία και σε μεγάλους ομίλους παρατηρούνται μικρές καθυστερήσεις - είναι αντιμέτωποι με μειώσεις μισθών, περικοπές δικαιωμάτων, τρομοκρατία, απολύσεις, ενώ η εντατικοποίηση της δουλειάς έχει φτάσει στο απροχώρητο».
Και προσθέτει: «Οι εργοδότες έχουν καταφέρει να επιβάλουν ατομικές συμβάσεις, αφού οι εργαζόμενοι έχουν φτάσει στο σημείο να λένε, "ας παίρνω και 400 ευρώ, αρκεί να τα παίρνω".
Και βέβαια, η απλήρωτη δουλειά λειτουργεί ως μόνιμος εκβιασμός σε όσους πληρώνονται μεν αλλά έχουν υποστεί περικοπές, αφού έχουν γλιτώσει τα ...χειρότερα».
Συνοδοιπόρος της εργοδοσίας, η πλειοψηφία της Ομοσπονδίας Συλλόγων Νοσηλευτικών Ιδρυμάτων Ελλάδας (ΟΣΝΙΕ) αποδέχτηκε τη μείωση των μισθών, την επέκταση του ωραρίου σε ορισμένες ειδικότητες, την κατάργηση επιδομάτων και δικαιωμάτων στον κλάδο της ιδιωτικής Υγείας, υπογράφοντας ΣΣΕ το 2012 με δραστικές περικοπές.
«Αυτή η Σύμβαση όχι μόνο μείωσε συνολικά τους μισθούς, αλλά λειτούργησε και σαν "πάτημα" για την επέκταση της απλήρωτης δουλειάς. Οι εργοδότες χρησιμοποιούσαν το επιχείρημα: Ολος ο κλάδος είναι δύσκολα, ακόμη και μεγάλες κλινικές μειώνουν τους μισθούς, επομένως κάντε υπομονή για τις καθυστερήσεις στη μισθοδοσία...», σημειώνει ο Δ. Αλεξόπουλος.
Οι
ασθενείς που αναγκάζονται να καταφύγουν στις ιδιωτικές κλινικές,
πληρώνουν αδρά απευθείας από την τσέπη τους συμμετοχές και εξ ολοκλήρου
για νοσηλεία, θεραπείες, υλικά, φάρμακα.
Τα τελευταία χρόνια, το κλείσιμο δημόσιων μονάδων Υγείας, η κατάργηση κλινικών, τμημάτων, εργαστηρίων, η μείωση του προσωπικού, η παραπέρα υποβάθμιση των δημόσιων υπηρεσιών Υγείας έχουν πολλαπλασιάσει την πελατεία των ιδιωτικών κλινικών και των διαγνωστικών κέντρων.
«Η εντατικοποίηση της δουλειάς μας είναι φοβερή. Εχει δουλειά πολλή και προσωπικό ελάχιστο», λένε εργαζόμενοι.
Επιπλέον, όλες αυτές οι κλινικές για χρόνια είχαν μεγάλη κερδοφορία, απομυζούσαν τα ασφαλιστικά ταμεία και τους ασθενείς: «Πήραν και παίρνουν τόσα λεφτά από τις εισφορές των εργαζομένων και τις πληρωμές των ασθενών και σήμερα μας έχουν φέρει σε αυτήν την κατάσταση». Τώρα τα όποια ζόρια τους από την κρίση και την όξυνση του μεταξύ τους ανταγωνισμού, επιδιώκουν να τα μετακυλήσουν στους εργαζόμενους.
Ταυτόχρονα, υπάρχουν και όμιλοι που επεκτείνονται, κάνουν νέες επενδύσεις.
Για παράδειγμα, «η "Εuromedica", ένας τεράστιος όμιλος στο χώρο της Υγείας πανελλαδικά, συστηματικά έχει τους εργαζόμενους - σχεδόν 3.000 - απλήρωτους για μήνες.
Στο μεταξύ, ο όμιλος ακόμα και στα χρόνια της κρίσης είχε αύξηση του κύκλου εργασιών, αύξηση του δικτύου του (π.χ. το Κέντρο Αποκατάστασης "Θεραπευτική Κλινική Αθηνών" στη λεωφόρο Συγγρού), έκανε και κάνει επενδύσεις εκατομμυρίων στον ιατρικό τουρισμό», καταγγέλλει το Σωματείο Εργαζομένων Ιδιωτικής Υγείας Αθήνας.
Αποτελεί, λοιπόν, κοροϊδία και τεράστιο εμπαιγμό προς τους εργαζόμενους να επικαλούνται ως δικαιολογία για την απλήρωτη δουλειά ότι ο ΕΟΠΥΥ καθυστερεί να πληρώσει τις κλινικές και τα διαγνωστικά κέντρα.
«Οι εργοδότες βάζουν τους εργαζόμενους να πηγαίνουν στον ΕΟΠΥΥ να ζητάνε τα λεφτά των επιχειρηματιών!», λέει η Στ. Μπαρδούνια.
Μάλιστα, «με τη διάλυση της Κοινωνικής Ασφάλισης, της Υγείας, της Πρόνοιας αυτοί πανηγυρίζουν!
Προσπαθούν να περάσουν στους εργαζόμενους την ιδέα πως αν επικρατήσουν οι ιδιωτικές ασφαλιστικές εταιρείες θα είναι καλύτερα γιατί αυτές θα πληρώνουν τις κλινικές, δεν θα είναι σαν τον ΕΟΠΥΥ!», συμπληρώνει...
ΠΗΓΗ. ΡΙΖΟΣΠΑΣΤΗΣ
Μήνες, ακόμα και χρόνια (!) απλήρωτοι δουλεύουν χιλιάδες εργαζόμενοι στον κλάδο της ιδιωτικής Υγείας. Πρόκειται για μια κατάσταση που έχει παγιωθεί τα τελευταία χρόνια - ιδιαίτερα μετά το ξέσπασμα της καπιταλιστικής κρίσης - με την ανοχή όλων των κυβερνήσεων, και της σημερινής.
Οι ηγεσίες στο υπουργείο Εργασίας μπορεί να έχουν αλλάξει «αποχρώσεις», όμως όλες, με διάφορα προσχήματα, αρνούνταν και αρνούνται να πάρουν δραστικά μέτρα σε βάρος της εργοδοσίας για να μπει τέλος στην απλήρωτη εργασία.
Οι κυβερνήσεις στηρίζουν την επιχειρηματικότητα, τις επενδύσεις σε Υγεία - Πρόνοια, την ανταγωνιστικότητα.
Η πολιτική τους ενισχύει άμεσα και έμμεσα την ιδιωτική Υγεία με διάφορους τρόπους, όπως με την ολοένα και μεγαλύτερη υποβάθμιση των κρατικών μονάδων Υγείας, με το κλείσιμο νοσοκομείων, κλινικών, τμημάτων και την κατάργηση περίπου 10.000 κρεβατιών, με το κλείσιμο των εργαστηρίων του πρώην ΙΚΑ, με συμβάσεις των ασφαλιστικών ταμείων με κλινικές και διαγνωστικά κέντρα, κ.ά.
Ταυτόχρονα, η συνολική αντεργατική πολιτική και νομοθεσία συμπιέζει μισθούς και δικαιώματα.
Σαν να μην έφταναν όλα αυτά και η σημερινή κυβέρνηση κλείνει τα μάτια μπροστά στην απλήρωτη δουλειά.
Ο «Ριζοσπάστης» μίλησε με τον πρόεδρο του Σωματείου Εργαζομένων Ιδιωτικής Υγείας Αθήνας, Δημήτρη Αλεξόπουλο, και την πρόεδρο του σωματείου του Πειραιά, Στέλλα Μπαρδούνια, για την κατάσταση στον κλάδο.
Στάση ανοχής από το υπουργείο Εργασίας
Μετά από πιέσεις, παρεμβάσεις, κινητοποιήσεις των κλαδικών σωματείων και των εργαζομένων, καταβάλλεται μέρος των δεδουλευμένων, αλλά η μισθοδοσία δεν ομαλοποιείται, εξακολουθεί η απληρωσιά.
Τα κλαδικά σωματεία Αθήνας και Πειραιά όλα αυτά τα χρόνια, με Γενικές Συνελεύσεις, συσκέψεις, εξορμήσεις, στηρίζοντας στάσεις εργασίας και απεργίες, έχουν μπει μπροστά στην οργάνωση των εργαζομένων για τη διεκδίκηση των δεδουλευμένων τους, για Συλλογικές Συμβάσεις, μισθούς και δικαιώματα αντίστοιχα με τις ανάγκες.
Εχουν πρωτοστατήσει σε παραστάσεις διαμαρτυρίας στην εργοδοσία και στο υπουργείο Εργασίας για το θέμα της απλήρωτης δουλειάς.
Στο υπουργείο Εργασίας έχουν γίνει πολλές τριμερείς συναντήσεις, αλλά ουσιαστική λύση στο πρόβλημα δεν έχει δοθεί από την πλευρά της κυβέρνησης.
Απεναντίας, οι εργαζόμενοι πάντα παραπέμπονται στην Επιθεώρηση Εργασίας ή στα δικαστήρια και ενώ έχουν υπάρξει και θετικές αποφάσεις, στην πράξη δεν υλοποιούνται. Για παράδειγμα, υπάρχουν δικαστικές αποφάσεις που έχουν δικαιώσει εργαζόμενους, έχουν κηρυχθεί εκτελεστέες, αλλά οι εργαζόμενοι δεν πληρώνονται.
«Υπάρχει μια ανοχή από το κράτος, από όλες τις κυβερνήσεις. Στο υπουργείο Εργασίας έχουν γίνει πολλές τριμερείς συναντήσεις για διάφορους χώρους δουλειάς, πάντα λένε "έχετε δίκιο" και μας στέλνουν στην Επιθεώρηση Εργασίας. Το πολύ πολύ να επιβληθεί κάποιο πρόστιμο στον εργοδότη», λέει η Στ. Μπαρδούνια.
Ο Δ. Αλεξόπουλος συμπληρώνει: «Οι υπεύθυνοι του υπουργείου γνωρίζουν ότι οι εργαζόμενοι έχουν καταφύγει πάμπολλες φορές στην Επιθεώρηση Εργασίας και στα δικαστήρια. Παρ' όλα αυτά ακόμη και σήμερα το υπουργείο προτείνει στους εργαζόμενους "νέο γύρο" καταγγελιών και ταλαιπωρίας.
Η στάση αυτή αποτελεί ξεκάθαρη άρνηση να υποχρεώσει για την καταβολή των δεδουλευμένων και την ομαλοποίηση της μισθοδοσίας».
Αυτή η στάση των κυβερνήσεων φαίνεται πως έχει δώσει τον «αέρα» και στην εργοδοσία να απαντάει στις συναντήσεις με τα σωματεία και τους εργαζόμενους που διεκδικούν δεδουλευμένα: «Αυτή είναι η κατάσταση, έτσι θα συνεχιστεί και όποιος δεν αντέχει ας φύγει!»...
«Αέρας στα πανιά» των επιχειρηματιών
Ο Δ. Αλεξόπουλος τονίζει πως «τον οξύ ανταγωνισμό των επιχειρήσεων τον πληρώνει ο εργαζόμενος, είτε είναι απλήρωτος είτε όχι.
Γιατί κι αυτοί που πληρώνονται - αν και τελευταία και σε μεγάλους ομίλους παρατηρούνται μικρές καθυστερήσεις - είναι αντιμέτωποι με μειώσεις μισθών, περικοπές δικαιωμάτων, τρομοκρατία, απολύσεις, ενώ η εντατικοποίηση της δουλειάς έχει φτάσει στο απροχώρητο».
Και προσθέτει: «Οι εργοδότες έχουν καταφέρει να επιβάλουν ατομικές συμβάσεις, αφού οι εργαζόμενοι έχουν φτάσει στο σημείο να λένε, "ας παίρνω και 400 ευρώ, αρκεί να τα παίρνω".
Και βέβαια, η απλήρωτη δουλειά λειτουργεί ως μόνιμος εκβιασμός σε όσους πληρώνονται μεν αλλά έχουν υποστεί περικοπές, αφού έχουν γλιτώσει τα ...χειρότερα».
Συνοδοιπόρος της εργοδοσίας, η πλειοψηφία της Ομοσπονδίας Συλλόγων Νοσηλευτικών Ιδρυμάτων Ελλάδας (ΟΣΝΙΕ) αποδέχτηκε τη μείωση των μισθών, την επέκταση του ωραρίου σε ορισμένες ειδικότητες, την κατάργηση επιδομάτων και δικαιωμάτων στον κλάδο της ιδιωτικής Υγείας, υπογράφοντας ΣΣΕ το 2012 με δραστικές περικοπές.
«Αυτή η Σύμβαση όχι μόνο μείωσε συνολικά τους μισθούς, αλλά λειτούργησε και σαν "πάτημα" για την επέκταση της απλήρωτης δουλειάς. Οι εργοδότες χρησιμοποιούσαν το επιχείρημα: Ολος ο κλάδος είναι δύσκολα, ακόμη και μεγάλες κλινικές μειώνουν τους μισθούς, επομένως κάντε υπομονή για τις καθυστερήσεις στη μισθοδοσία...», σημειώνει ο Δ. Αλεξόπουλος.
Στις πλάτες εργαζομένων και ασθενών
Τα τελευταία χρόνια, το κλείσιμο δημόσιων μονάδων Υγείας, η κατάργηση κλινικών, τμημάτων, εργαστηρίων, η μείωση του προσωπικού, η παραπέρα υποβάθμιση των δημόσιων υπηρεσιών Υγείας έχουν πολλαπλασιάσει την πελατεία των ιδιωτικών κλινικών και των διαγνωστικών κέντρων.
«Η εντατικοποίηση της δουλειάς μας είναι φοβερή. Εχει δουλειά πολλή και προσωπικό ελάχιστο», λένε εργαζόμενοι.
Επιπλέον, όλες αυτές οι κλινικές για χρόνια είχαν μεγάλη κερδοφορία, απομυζούσαν τα ασφαλιστικά ταμεία και τους ασθενείς: «Πήραν και παίρνουν τόσα λεφτά από τις εισφορές των εργαζομένων και τις πληρωμές των ασθενών και σήμερα μας έχουν φέρει σε αυτήν την κατάσταση». Τώρα τα όποια ζόρια τους από την κρίση και την όξυνση του μεταξύ τους ανταγωνισμού, επιδιώκουν να τα μετακυλήσουν στους εργαζόμενους.
Ταυτόχρονα, υπάρχουν και όμιλοι που επεκτείνονται, κάνουν νέες επενδύσεις.
Για παράδειγμα, «η "Εuromedica", ένας τεράστιος όμιλος στο χώρο της Υγείας πανελλαδικά, συστηματικά έχει τους εργαζόμενους - σχεδόν 3.000 - απλήρωτους για μήνες.
Στο μεταξύ, ο όμιλος ακόμα και στα χρόνια της κρίσης είχε αύξηση του κύκλου εργασιών, αύξηση του δικτύου του (π.χ. το Κέντρο Αποκατάστασης "Θεραπευτική Κλινική Αθηνών" στη λεωφόρο Συγγρού), έκανε και κάνει επενδύσεις εκατομμυρίων στον ιατρικό τουρισμό», καταγγέλλει το Σωματείο Εργαζομένων Ιδιωτικής Υγείας Αθήνας.
Αποτελεί, λοιπόν, κοροϊδία και τεράστιο εμπαιγμό προς τους εργαζόμενους να επικαλούνται ως δικαιολογία για την απλήρωτη δουλειά ότι ο ΕΟΠΥΥ καθυστερεί να πληρώσει τις κλινικές και τα διαγνωστικά κέντρα.
«Οι εργοδότες βάζουν τους εργαζόμενους να πηγαίνουν στον ΕΟΠΥΥ να ζητάνε τα λεφτά των επιχειρηματιών!», λέει η Στ. Μπαρδούνια.
Μάλιστα, «με τη διάλυση της Κοινωνικής Ασφάλισης, της Υγείας, της Πρόνοιας αυτοί πανηγυρίζουν!
Προσπαθούν να περάσουν στους εργαζόμενους την ιδέα πως αν επικρατήσουν οι ιδιωτικές ασφαλιστικές εταιρείες θα είναι καλύτερα γιατί αυτές θα πληρώνουν τις κλινικές, δεν θα είναι σαν τον ΕΟΠΥΥ!», συμπληρώνει...
ΠΗΓΗ. ΡΙΖΟΣΠΑΣΤΗΣ
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου