Εκτελεστές σεναρίων

ΚΥΡΙΑΚΗ 9-8-2015

Της Λιάνας Κανέλλη







 
Η μεταπολιτευτική κοινωνική κουλτούρα, με αυξομειούμενες δόσεις λαϊκισμού κατά την περίσταση και τις ανάγκες του εκάστοτε ηγέτη του κυβερνώντος αστικού κόμματος, «κατάφερε» ό,τι πάλεψε και παλεύει το Χόλιγουντ από συστάσεώς του: 

Υποθήκευσε την πολιτική σκέψη με την προσωπολατρία - προσωπολαγνεία - προσωποαπέχθεια, μετατρέποντας το επικοινωνιακό αξίωμα «media is the faces» (τα μέσα είναι τα πρόσωπα) σε «faces is politics» (τα πρόσωπα είναι πολιτική). Ηρθε και καπάκι η ψευδαίσθηση της προβολής προσωπικότητας του κάθε πολίτη όπου Γης με το facebook και τα συμπαρομαρτούντα κι έμεινε η αριστερά (;) μπουκάλα παγκοσμίως ως εικονοκλαστική δύναμη στην εποχή, τη μεν, χρήσιμη επιστημονικώς και τεχνολογικώς, ως τεχνητή νοημοσύνη, τη δε, εκμαυλιστικά επικίνδυνη για τις μάζες, ως τεχνητή ηγετική φυσιογνωμία.

Το έργο είναι παλιό και παίζεται αιώνες τώρα από την εποχή των μάγων της φυλής, έως τις εικόνες του μεσανατολίτη Χριστού, ξεχωριστά καστανόξανθου και γαλανομάτη. 

Οι σημερινοί ηγέτες ενδύονται ρόλους και εκτελούν κυριολεκτικά επικοινωνιακά σενάρια χτισμένα πάνω στις θεμελιώδεις αρχές των επιτυχημένων πωλήσεων που ανήγαγαν σε επιστήμη οι πλασιέ, η μικροαστική τάξη στην αμέσως προπολεμική και αμέσως μεταπολεμική περίοδο καπιταλιστικής ανάπτυξης. 

Ετσι, στην Ελλάδα του Τρούμαν και του Μάρσαλ εμφυτεύτηκε σιγά σιγά το ιδεολογικό μικροτσίπ ότι μ' ένα μπλου τζιν αγοράζεις δύο Σοβιετικές γκόμενες και μ' ένα καλσόν το μισό Κρεμλίνο. 

Ο καλός ηγέτης ήταν αυτός που πλασάριζε τα σεντόνια της «Πειραϊκής Πατραϊκής» ως εφάμιλλα και καλύτερα των αμερικάνικων και τα fiatάκια, τα ρενό και λίγο αργότερα τα datsun σα διαβατήρια για το δυτικό παράδεισο. 

Ε, δεν ήθελε και πολύ τα ιαματικά να γίνουν σπα, κι άμα πουλούσες και δύο χωράφια γινόσουν ιστιοπλόος για να μοιάζεις με το διάδοχο που ήταν και Ολυμπιονίκης.

Σήμερα ο Ψαθάς, η «Φίνος Φιλμ» κι άλλοι λαμπροί εικονογράφοι των μικροαστών που νομίζουν ότι έγιναν αστοί επειδή κοντά στο Βούθουλα της Μαντάμ Σουσού χτίστηκε και ξενοδοχείο με σούσι, δε θα έκαναν ταινίες σαν το «Μια Ιταλίδα στην Κυψέλη», αλλά «Ενας Αμερικανόβιος - μηχανόβιος στην Αίγινα».

 

Η πρώτη φορά αριστερά κουλτούρα, πασπαλισμένη με καμένους και σπίθες που βγαίνουν από την εξάτμιση του Γιάνη, διάδοχο της ξαναμμένης αλυσίδας ποδηλάτου του Γιωργάκη, ήρθε κι αντέστρεψε το είδωλο δι' ίδιον ψηφοσυλλεκτικόν όφελος και το μελό «αμάρτησα για το παιδί μου» έγινε ανθρωπιστική ψυχαναλυτική εμβάθυνση του τύπου «αντέχω ν' αμαρτάνω για τη μάνα μου».

Φυσικό επακόλουθο ο ...ελευθεριάζων κομμουνισμός μαζί με θεωρίες παιγνίων και ιδεολογήματα όπως «επειδή σε βρίζω σε στηρίζω» με ύφος ουρσουλίνας - συγκρατημένου ράμπο, να γίνουν η κατεστημένη κουλτούρα ανθεκτικής χαρτοπετσέτας μιας χρήσεως. 

Κι ολοένα και περισσότεροι περνάνε ώρες ολόκληρες αναλύοντας τα όνειρα και τα σχέδια του Τσίπρα, της οικογένειας Τσίπρα, του κύκλου Τσίπρα, της ομάδας προεδρικών του Τσίπρα, των πέριξ αυτού και της ιερής του συμμαχίας με τον αστικό διάβολο. 

Αυτή η κουλτούρα τάζει πιλάφια στο μεταμνημονιακό παράδεισο, που θα έρθει όταν θα μπορέσει να μετρήσει ο νεαρός αρχηγός μαζί με τις άσπρες τρίχες στο κεφάλι του απ' το τρία της τρόικας στο τέσσερα του τέθριππου, στο πέντε του πενταγώνου ως το έξι από τις εξάρες που θα φέρει η Ζωή, αφήνοντας γι' άλλους μη αριστερούς, επιτέλους τα ντόρτια και τις διπλές... 

Την ευχή καλό αποκαλόκαιρο την απευθύνω σ' όσους δε θα κάνουν φέτος διακοπές, αλλά θα επιμένουν να σχεδιάζουν το βίο τους, ακόμα κι όταν είναι αβίωτος, να καλλιεργούν τα όνειρά τους αυτόνοα και μακράν των ταυτίσεων με τα όνειρα των προσωπικοτήτων που κοσμούν την αστική κονσέρβα της επιτυχίας.

Οι άλλοι πάνω σε πλατφόρμες, λάντζες και εξωτικές πιρόγες, που πορεύονται ως μπαλαντέρ ιδεολογικό για να αποδείξουν πως το καράβι θέλει αρχηγό ακόμα κι αν η τρικυμία είναι εν αστικώ ποτηρίω, δεν χρειάζονται ευχές. 

 

Αυτοχρίζονται καθημερινά ως ...διαλεγμένοι.

 

 

 

ΠΗΓΗ. ΚΥΡΙΑΚΑΤΙΚΟΣ ΡΙΖΟΣΠΑΣΤΗΣ