Ρήξη... Της Λιάνας Κανέλλη

ΚΥΡΙΑΚΗ 19-4-2015

Βγήκαν που βγήκαν παγανιά οι λέξεις μετά τις εκλογές, τώρα πρέπει να προσέχεις μη σου 'ρθει και καμιά μπηχτή και πισώπλατα ή, ακόμα χειρότερα, να σε πετύχει στον ύπνο σου και να μην ξέρεις ούτε πώς ούτε από τι πρέπει να σωθείς.

Το πιο χαρακτηριστικό παράδειγμα είναι η ρήξη. Λέξη «Κόκα-Κόλα», αφού πάει με όλα, ερμηνεύει τα πάντα, ενώνει τους πάντες με το όλον τίποτα και κυρίως έχει μετατραπεί από μόνη της σε ένα κρυφό λεξικό. 


Το μαγικό βιβλίο του ΣΥΡΙΖΑΑΝΕΛ έχει πολλές σελίδες και σε όλες τυπωμένη τη λέξη ρήξη, με διαφορετικά μελάνια, διάφορες γραμματοσειρές, πεζά, κεφαλαία, τονισμένα, άτονα. Είναι το βιβλίο με τα μυστικά, που ξεδιπλώνει για πρώτη φορά η πρώτη φορά αριστερά. 

Κι όχι τίποτ' άλλο, αλλά για την ώρα η αθώα, ανυποψίαστη, ανεύθυνη και ταυτόχρονα δικαιωμένη ελληνική κοινωνία έχει αναγάγει το βιβλίο της ρήξης σε bestseller.

Το βιβλίο αρχίζει μαλακά, όπως το καρτούν. Ρήξη με τη γραβάτα, μέγα σύμβολο της ρήξης με το αστικό κατεστημένο. 

 

Ως γνωστόν, χωρίς γραβάτα η αστική τάξη εξουδετερώνεται, χάνει την ιδιότητα του αφεντικού και διαπραγματεύεται τα 751 ευρώ του βασικού κατώτατου μισθού ντροπιασμένη και γυμνή, σε ευρωπαϊκή παραλλαγή της αμερικάνικης εκδοχής της σύγκρουσης λευκών και μπλε κολάρων.

 

Μετά έρχεται η ρήξη με τη Δύση, αφού τα χέρια, για την ακρίβεια το αριστερό μόνο απλώνεται και χαιρετάει Ρώσους, Κινέζους και Ισραηλινούς, φιλάνθρωπους επενδυτές, αυτό το λαμπρό νέο είδος φιλελληνισμού, που ζωγραφίζει Ντελακρουάδες στους πίνακες των διεθνών χρηματιστηρίων με αέριο, κοντέινερς και οπλικά συστήματα, φάρμακα και πολλές εντυπώσεις. Αυτή η ρήξη είναι εντός ΝΑΤΟ. 
 Η προηγούμενη ανωτέρω, εντός ΕΕ. Η επόμενη ήρθε με περισσή θορυβώδη μεγαλοπρέπεια.

Η ρήξη με το ΔΝΤ ήρθε πληρώνοντας τη δόση του Απριλίου από ίδιους πόρους. 
Οι ευρωσυλλέκτες της Συριζανέλ κυβέρνησης, δηλαδή, μπουκάρισαν στους λογαριασμούς των μεγάλων αφεντικών της χώρας, στα χρηματοκιβώτιά τους και μάζεψαν τα χρωστούμενα από τα αποθεματικά τους...

Τέλος, έρχεται η ρήξη με τη λογική και τραβιέται μια διαχωριστική γραμμή ανάμεσα στο ποιοι σιτίζονται στο πρυτανείο και ποιοι στην πρυτανεία. 

 

Ετσι ώστε το πρώτο, αποκλειστικά λαϊκής εντολής, κρατικό δημοσιογραφικό υλικό για τη νέα ΕΡΤ να είναι αυτό που τράβηξε με την κάμερα στο κράνος ο Ζητάς, όταν άλλαξε πρόθυμα τα λάστιχα της συντεταγμένης αναρχίας. 

 

Οπτικοποιημένη Κλαυθμώνος. Το ίδιο δικαίωμα, ρήξη στη διαφάνεια, δηλαδή, λέγεται ότι θα χορηγηθεί και στους χρυσαυγίτες, που με κάμερα στο πέτο απ' το εδώλιο του κατηγορουμένου θα διεκδικούν, δείχνοντας τη μούρη και τις εκφράσεις των δικαστών, τουλάχιστον, μια αθώωση σαν της Μανωλάδας.

 

Η ρήξη με το χρόνο, το χαμένο ή κερδισμένο αδιάφορο, αφού ξαναγράφεται ο Προυστ, έγινε πανηγυρικά στο Πάσχα των καθολικών, των Δυτικών γενικώς, κι όχι στο δικό μας, αφού υποχρεώθηκε να το θεωρήσει εργάσιμη μέρα κοτζάμ Λαγκάρντ και να καεί στην πυρά της διαπραγμάτευσης σαν μάγισσα...

Η ρήξη τέλος με το χουλιγκανισμό, τη βία στα γήπεδα, τα στημένα παιχνίδια, το μεγάλο στοίχημα με την ιστορία της μπάλας στην Ελλάδα ήρθε με την παραπομπή του αιώνιου έφηβου και δαφνοστεφανωμένου και μόνα θύματα τα αρνιά στου Γουδή.

Η τελική ρήξη, η πιο ιστορική της αριστεράς και δη της ελληνικής, με την ίδια της τη μήτρα ήρθε όταν ο γιος της ο εκλεκτός κατέθεσε στη Μόσχα και στεφάνι και τουίτερ στους πεσόντες στις μάχες εναντίον του ολοκληρωτισμού. 

Αυτή η ρήξη ξανάδωσε στην Ευρώπη την πραγματική της μορφή. Μια παρθένα νύφη ζηλευτή που παρθενόραψε τη σβάστικα, απαγορεύοντας τα σφυροδρέπανα. 

Βαρύ αντίτιμο για τη χαμένη τιμή των αιτούντων ιδεολογική αποζημίωση...


ΠΗΓΗ. ΚΥΡΙΑΚΑΤΙΚΟΣ ΡΙΖΟΣΠΑΣΤΗΣ