Το μόνο της ζωής μου σκάνδαλο.......

ΠΑΡΑΣΚΕΥΗ 7-11-2014


Του Γιώργου ΚΑΚΟΥΛΙΔΗ

1. Δεν είναι ανάγκη να διαβάσουμε τις φιλοσοφικές σκέψεις του πρωθυπουργού για να κατανοήσουμε το βάθος των θεάρεστων πράξεών του. Δεν έχει αφήσει ακρότητα που να μη δοκίμασε, φυσικά σε βάρος μας, πάντα με το εύκολο «γράμμα του νόμου». 

 Αυτό όμως που με ενοχλεί περισσότερο είναι ότι φαντασιώνεται μια ομολογουμένως πληκτική και ως εκ τούτου γελοία φαντασίωση πως όλοι εμείς είμαστε καλά.

2. Μόνο ο Βορίδης αισθάνεται μέσα σ' αυτή τη βαρβαρότητα σαν στο σπίτι του. Εχει όλη την ψυχρότητα και τον κυνισμό να γυρνά στα νοσοκομεία σαν να μη συμβαίνει απολύτως τίποτα. 

 

Είναι υπουργός Υγείας και πουλά ανωτερότητα, όπως κάνουν όλοι οι Ακροδεξιοί. 

Προσώρας δεν μπορούμε να προστατευτούμε από αυτόν, που επιβάλλει και συντηρεί συνθήκες μάχης στα νοσοκομεία. 

Σύντομα, όμως, δε θα μπορεί να προστατευτεί κι αυτός από εμάς. Το αφεντικό του, βλέπετε, σέρνεται σε εκλογές.

3. Ο νεοναζί Κασιδιάρης σε αρκετές δημόσιες ομιλίες του αναφερόταν με πάθος στην Κρυπτεία, το αγαπημένο παιχνίδι των Σπαρτιατών κατά των δούλων. 

 

Είναι τυχερός ο Κασιδιάρης και η φάρα του μέσα στον Κορυδαλλό, γιατί οι φυλακισμένοι μετανάστες στην ίδια φυλακή αγνοούν τι εστί Κρυπτεία. Γιατί αν γνώριζαν...

4. Αδιαφορώ για τις ψευδαισθήσεις και τα μεγαλόπνοα σχέδια του Τσίπρα. 

Αυτό όμως που με βάζει σε σκέψεις είναι οι στενές επαφές των Συριζαίων με τους πάσης φύσεως αντικομμουνιστές. 

 

Πιστεύω πως αργήσαμε να καταλάβουμε ότι δεν υπάρχει καμία απολύτως αντίφαση ανάμεσα στη Αριστερά και τον αντικομμουνισμό. 

 

Η Αριστερά σήμερα, με επιδεξιότητα ανάλογη της διπροσωπίας της και της επιθυμίας της για χειραγώγηση, αναγκάζεται να ξεπεράσει την καλή ανατροφή της και να μας δείξει τα δόντια της. 

 

Δεν πρόκειται μόνο για ιδεολογική διαφορά, αλλά για ψυχική παρόρμηση μπροστά στο μόνον της ζωής μας σκάνδαλο, τον κομμουνισμό και όλους όσοι πιστεύουν σ' αυτόν και επιμένουν.

5. Παρασύρομαι καμιά φορά με όσα συμβαίνουν στο χώρο της Δικαιοσύνης και αναρωτιέμαι αν όσοι την υπηρετούν αφιερώνουν τη ζωή και την επιστήμη τους για τους νεκρούς ή τους ζωντανούς. 

 

Αν η Δικαιοσύνη αφορά τους ζωντανούς, οι νόμοι της στις μέρες μας περνάνε απαρατήρητοι, έστω και αν τους αφορούν άμεσα, λόγω της δυσπιστίας των ζωντανών απέναντι σε κάθε σχήμα με κρατική υπόσταση. 

 

Η Δικαιοσύνη γενικώς περιστρέφεται μονίμως γύρω από τον εαυτό της και δεν αισθάνεται καμιά ιδιαίτερη ανάγκη να λάβει υπόψη της ορισμένα κεφάλαια από τη ζωή του κατηγορούμενου που ίσως θα φώτιζαν τις πράξεις του. 

 

Αν η Δικαιοσύνη αφορά τους νεκρούς, τότε πρόκειται γι' αυτό που περιγράφουν οι πατέρες της Εκκλησίας ως «θαύμα» και «άδυτον» και «φοβερή παραφροσύνη, γιατί αγνοεί κάθε φθορά». 

 

Αυτά φρονούν οι Πατέρες, γιατί ως προς τους νεκρούς «χ... η φοράδα στο αλώνι» για κάθε ιερότητα, νόμους και ουράνια μυστήρια.

6. Πού να γυρίζουν απόψε; Πού να γυρίζει ο ποιητής Μιχάλης Κατσαρός, ο μόνος που μπορεί να ισχυριστεί πως παραμένει «εν πλήρει συγχύσει αθώος». 

 

Ποια παρέα να μαγεύει ο στοχαστής Κωστής Παπαγιώργης, και ο ποιητής Καρούζος, ο αγαπημένος μου Νίκος, με ποια άστρα να μαλώνει ελλείψει αντιπάλων; 

 

Κι εμείς, μακριά τους απόψε, πού γυρίζουμε; 

Σε ποιες συνήθειες βαριές, κάνοντας ότι δεν καταλαβαίνουμε, ξεγελώντας κάθε μέρα τον εαυτό μας;

 

 

 

ΠΗΓΗ. ΡΙΖΟΣΠΑΣΤΗΣ