ΟΣΕ - Ανακοίνωση αποχώρησης συναδέλφων από το Δίκτυο σιδηροδρομικών

ΔΕΥΤΕΡΑ 6-10-2014

                                                               

                                                        

                                         ΑΝΑΚΟΙΝΩΣΗ

                                 ΓΙΑ ΕΝΑ ΝΕΟ ΤΑΞΙΚΟ ΣΥΝΔΙΚΑΛΙΣΤΙΚΟ ΚΙΝΗΜΑ

 
Μέσα στη βαριά οικονομική κρίση και στη χειρότερη οπισθοχώρηση εργατικών δικαιωμάτων και επιπέδου διαβίωσης που γνώρισε ποτέ χώρα σε καιρό ειρήνης, το συνδικαλιστικό κίνημα έπρεπε να έχει φορέσει μαύρα. Όχι για την επίθεση, όχι για την ήττα, αλλά γιατί δεν μπόρεσε ή δε θέλησε να μπει μπροστά για να αναχαιτίσει την επίθεση.
Δεν έσκυψε να μελετήσει τα λάθη των προηγούμενων χρόνων. 

Λάθη όπως η πολυδιάσπαση του, ο συντεχνιασμός, ο διαχωρισμός των εργαζομένων. 

Λάθη όπως η συνδιοίκηση, τα κολλητηλίκια και τα καφεδάκια με τις εργοδοσίες. 

Λάθη όπως η κοινωνική ειρήνη και η συνοχή. 

Λάθη όπως η εγκατάλειψη του ταξικού αγώνα. Η τακτική της απομόνωσης. 

Η οικονομίστικη λογική που ακόμα και σήμερα κυριαρχεί, λες και υπάρχει κοινός νους που πιστεύει πως σήμερα – με αυτή την κρίση, με τέτοια κυβέρνηση – μπορεί να κερδίσει κάποιος κλάδος έτσι, μοναχός του, οικονομικά ζητήματα και να επιβιώσει, μόνος αυτός, μια χαρά.

Αντί όμως να τελειώσουμε μια και καλή με τα παλιωμένα, αντιθέτως παρατηρείται πραγματικός συνωστισμός: μεθοδεύσεις, ομαδούλες, συντεχνίες, αρχηγιλίκια, αγώνες για το τίποτα, γλώσσα πεζοδρομίου, συναλλαγές, συγκαλύψεις, και κυρίως απο-πολιτικοποίηση. 

Όλα τα χρώματα μαζί ξεθωριασμένα. Να μην κοντράρονται οι απόψεις, ποιους συμφέρει άραγε αυτό; Να κρύψουμε τις ταυτότητες μας, να κρύψουμε ποια είναι η διέξοδος που προτείνει ο καθένας, να γίνουμε ξάφνου όλοι «αυτόνομοι» όπως γίναν εδώ και καιρό οι παρατάξεις του δικομματισμού. (!!!) Οι κρίσεις έχουν και τέτοιες παρενέργειες.
 

Όμως το πραγματικό συνδικαλιστικό κίνημα δεν είναι αυτόνομο, έχει ιδεολογία, και η μόνη νικηφόρα ιδεολογία που μπορεί να έχει είναι η ταξική. Υπάρχουν τάξεις κι εμείς αγωνιζόμαστε με τη δικιά μας, ενάντια σε αυτή που μας καταπιέζει. Ή εμείς ή αυτοί, ποια άλλη ιδεολογία μπορεί να μας πάει μπροστά; 

Το συνδικαλιστικό κίνημα, αν θέλει να είναι κίνημα και όχι μέτρημα εδρών σε ομοσπονδίες και σωματεία, οφείλει: 

- να είναι στα κάγκελα για το ξεπούλημα των εταιρειών και του δημόσιου αγαθού της μεταφοράς. Να οργώνει την Ελλάδα, τα εργατικά κέντρα, τους σιδηροδρομικούς δήμους δουλεύοντας κατά της ιδιωτικοποίησης από την πρώτη μέρα 

- να είναι στα κάγκελα για τα μαύρα χάλια και την επισφάλεια που έχουν οδηγήσει το σιδηρόδρομο οι πολιτικές των μνημονίων αλλά και οι προηγούμενες νεοφιλελεύθερες πολιτικές

- να είναι παρόν σε όλα τα αγωνιστικά ραντεβού, των καθηγητών, της ΕΡΤ, της ΒΙΟΜΕ, των χαλυβουργών, των καθαριστριών. Όχι να πηγαίνει η ηγεσία του και να φωτογραφίζεται, όχι να μαζεύει λεφτά και να δίνει ελεημοσύνες, αλλά να κινητοποιεί τον κόσμο για να συμμετέχει και να στηρίζει 

- να λέει όχι σε συλλογικές συμβάσεις που επιτρέπουν απολύσεις και που νομιμοποιούν την κυρίαρχη πολιτική

- να διεκδικεί τη βελτίωση των συνθηκών της ζωής μας χωρίς να αποκρύπτει την προσωρινότητα και τι σημαίνει καπιταλιστική κρίση

- να ξεσηκώνει και να οργανώνει τους εργαζόμενους σε ένα κίνημα ανυπακοής για τον ΕΝΦΙΑ, για τους άδικους φόρους και τα χαράτσια

- να βγει από το παιχνίδι των ρουσφετιών, των προαγωγών, των εκβιασμών, να αφήσει πίσω τις παλιές λογικές και να ενώσει τους εργαζόμενους σε ένα διαρκή αγώνα

- να διαμορφώσει πολιτική άποψη που θα περιλαμβάνει τα πάντα. Για να διεκδικήσει αύριο τα πάντα. 

Τέλος, πρέπει να εγκαταλείψει ό,τι γνώριζε για τις γραφειοκρατίες και τους τάχα μου ηγέτες, και να προχωρήσει σε διαδικασίες άμεσης δημοκρατίας. Με συμμετοχή του κόσμου στις αποφάσεις. Με συνελεύσεις της βάσης.

Γιατί το εργατικό κίνημα δεν είναι αυτόνομο, οφείλει όμως να είναι αυτοτελές και ανεξάρτητο. Να μη χαρίζει την ιδεολογία του σε κανένα κόμμα, να αποφασίζει για τον εαυτό του και να επιβάλλει αιτήματα στα κόμματα με τη φωνή του, με τις κινητοποιήσεις του.

Ένα πραγματικό συνδικαλιστικό κίνημα θα ενώσει τον κόσμο του σιδηρόδρομου σε ένα ενιαίο συνδικάτο. Κόντρα στη διάσπαση, που οδηγεί αμέσως στο κυνήγι του «καλύτερου κλάδου που χωρίς αυτόν οι εταιρείες θα έκλειναν κι έτσι δικαιούται ένα καλύτερο επίδομα» κλπ κλπ. 

Θα ενώσει τον κόσμο του σιδηρόδρομου με τους άλλους εργαζόμενους. Και μέσα από αυτό τον αγώνα, θα διαμορφώσουν οι εργαζόμενοι το δικό τους σχέδιο ώστε να βγούμε από την κρίση προς όφελος της δικής μας τάξης.

  Με σχέδιο και συγκρότηση. Ούτε με τουφεκιές στον αέρα, ούτε με πασαρέλες συνδικαλιστών, ούτε με κωλοτούμπες και γυροβολιές. Η κατάσταση είναι σοβαρή. Ο καιρός του χαβαλέ πέρασε ανεπιστρεπτί. 

Θέλει ταυτότητα ταξική το πράγμα. Θέλει πολιτικό τσαμπουκά. Θέλει να γυρίσουν όλοι την πλάτη στον κυβερνητικό συνδικαλισμό, παλιοί και νέοι μνηστήρες του. Θέλει παρατάξεις ίσιες, ξάστερες, να κοιτάν τον κόσμο στα μάτια και να μπαίνουν μπροστά στη διαμόρφωση ενός νέου τοπίου αιτημάτων και διεκδικήσεων, που θα επιτρέψουν στην τάξη μας να ζήσει με αξιοπρέπεια. 

Τη δικιά μας οπτική λοιπόν για το συνδικαλισμό, αυτόν το συνδικαλισμό που θεωρούμε ότι είναι η μόνη ελπίδα για ΟΛΟΥΣ τους εργαζόμενους, δεν την βλέπουμε σε καμία παράταξη από τις υπάρχουσες στο σιδηρόδρομο.

Για το λόγο αυτό, αποχωρήσαμε από το Δίκτυο Σιδηροδρομικών. 

Ως ιδρυτικά μέλη του, η απόφαση μας αυτή δεν ήταν αβίαστη και ανώδυνη. Αλλά δεν υπήρχε καμία εναλλακτική λύση ταιριαστή με τον αυτοσεβασμό μας και την πολιτική μας ηθική.

  Είμαστε εδώ. Είμαστε παρόντες. Δεν αποχωρούμε από το εργατικό κίνημα. Θα δώσουμε τη μάχη για να αποκτήσει ο συνδικαλισμός τα χαρακτηριστικά που θα τον κάνουν σύμμαχο των σιδηροδρομικών. 

Θα δώσουμε τη μάχη κατά της πολιτικής που αφανίζει σήμερα τα κεκτημένα ενός αιώνα και κατά των παρατάξεων που εκφράζουν αυτή την πολιτική. Αυτός είναι ο ταξικός και πολιτικός μας εχθρός. 

Δεν συναινούμε - αγωνιζόμαστε

Συνάδελφοι, Ελπίζουμε «στους καιρούς που μέλλονται για να ΄ρθουν» όπως είπε ο Μπρεχτ. Θα βρεθούμε στους δρόμους. Όρθιοι και ενωμένοι, μπορούμε να νικήσουμε. 

Δήμου Γιάννης (Μέλος ΔΣ Λαρισαϊκού– Παράρτημα Φθιώτιδας)
Θεοδοσίου Κώστας
Κανελλοπούλου Γεωργία (Μέλος ΔΣ ΠΜΚ Σιδηροδρομικών Αττικής)
Μαυρομιχάλης Κώστας
Παπακώστα Δήμητρα
Ρούντος Βασίλης (Μέλος ΔΣ Λαρισαϊκού)
Στυλιαρά Βίκυ
Τερζόγλου Τάκης (Μέλος Διοίκησης Ομοσπονδίας)

ΠΗΓΗ. ΜΗΧΑΝΟΔΗΓΟΙ ΤΡΑΙΝΟΣΕ