ΚΥΡΙΑΚΗ 19-10-2014
Εδώ και 14 χρόνια –από τότε δηλαδή που ο κ. Τζον Μέσεντζερ ανέλαβε
επικεφαλής της ομάδας για τις Συνθήκες Εργασίας του Διεθνούς Γραφείου
Εργασίας (ILO)– δεν έχει πάψει στιγμή να μελετά το θέμα του εργάσιμου
χρόνου.
Πριν από λίγες ημέρες με άρθρο του στην ηλεκτρονική έκδοση του ILO εκφράζει τη βαθιά κατάπληξή του για την πληθώρα στοιχείων, άρθρων ακόμη και δηλώσεων εργοδοτών παγκόσμιου βεληνεκούς, που καθημερινά συναντά και όλα μιλούν για τα πλεονεκτήματα που συνεπάγεται η μείωση του χρόνου της εργάσιμης εβδομάδας.
Δηλώνει λοιπόν ένθερμος υποστηρικτής της «εργασίας των τεσσάρων ημερών» και υπογραμμίζει ότι η ιδέα όχι μόνο δεν είναι καινούργια αλλά έχει αποδειχθεί ότι είναι αποδοτική και επωφελής τόσο για τους εργαζόμενους, όσο και για τις επιχειρήσεις, και για τους εξής συγκεκριμένους λόγους που παραθέτει.
Αρχίζοντας με το πασίγνωστο «η πολλή δουλειά βλάπτει σοβαρά την υγεία», το τεκμηριώνει όχι μόνο με συγκεκριμένα στοιχεία αλλά ακόμη και με ακραίες περιπτώσεις χωρών –Ιαπωνία και Κορέα– εκεί όπου η μείωση των ωρών εξαντλητικής εργασίας περιόρισε και το φαινόμενο του «θανάτου από υπερκόπωση».
Ο δεύτερος λόγος που συνηγορεί, είναι ότι «η μείωση των ημερών της εργασιακής εβδομάδας θα δημιουργήσει περισσότερες και καλύτερες θέσεις εργασίας». Και φέρνει για παράδειγμα τη Γερμανία, η οποία λόγω της παγκόσμιας οικονομικής κρίσης εφάρμοσε πολιτικές για Kurzarbeit –συντόμευση εργασίας– έτσι ώστε οι οργανισμοί να μπορέσουν να ανταποκριθούν στη μείωση της ζήτησης των προϊόντων τους με τη μείωση των ωρών εργασίας – αντί να προχωρήσουν σε μειώσεις του προσωπικού τους κατά 20%.
Ο κ. Μέσεντζερ αντιτίθεται μάλιστα στον «μύθο» –με συγκεκριμένα παραδείγματα– ότι όσο πιο πολύ εργαζόμαστε τόσο περισσότερο παραγωγικοί είμαστε. Κάτι, που σε ορισμένες χώρες ισχύει σαν ισχυρό «πιστεύω».
Αντιθέτως, «είμαστε περισσότερο παραγωγικοί όταν εργαζόμαστε λιγότερο», επισημαίνει και ότι στα εργασιακά περιβάλλοντα όπου ενθαρρύνεται το «presenteism» –διαρκώς «παρών» στον χώρο της εργασίας– «γιατί έτσι δείχνεις στον προϊστάμενό σου το πόσο σκληρά εργάζεσαι», έχει αποδειχθεί ότι όχι μόνο δεν αυξάνει την παραγωγικότητα αλλά ενέχει και τον κίνδυνο του λάθους και της πρόκλησης ατυχημάτων.
Αλλο επιχείρημά του είναι ότι με λιγότερες ώρες εργασίας προστατεύουμε το περιβάλλον, μειώνουμε το «αποτύπωμα» σε άνθρακα, καταναλώνουμε λιγότερη ενέργεια, άρα και τις βλαπτικές για το περιβάλλον εκπομπές και συμβάλλουμε σε μια περισσότερο «πράσινη» οικονομία.
Και κλείνει την επιχειρηματολογία του με τον πλέον πειστικό και σοβαρό λόγο, ότι «οι λιγότερες ημέρες εργασίας κάνουν τους ανθρώπους ευτυχέστερους» και τις κοινωνίες περισσότερο βιώσιμες.
«Αφού λοιπόν οι πιο ανεπτυγμένες οικονομίες στον κόσμο έχουν ήδη προχωρήσει στην εργασία των πέντε ημερών, γιατί να μην κάνουν και το επόμενο βήμα, για τέσσερις ημέρες εργασίας;».
ΠΗΓΗ. kathimerini.gr
Πριν από λίγες ημέρες με άρθρο του στην ηλεκτρονική έκδοση του ILO εκφράζει τη βαθιά κατάπληξή του για την πληθώρα στοιχείων, άρθρων ακόμη και δηλώσεων εργοδοτών παγκόσμιου βεληνεκούς, που καθημερινά συναντά και όλα μιλούν για τα πλεονεκτήματα που συνεπάγεται η μείωση του χρόνου της εργάσιμης εβδομάδας.
Δηλώνει λοιπόν ένθερμος υποστηρικτής της «εργασίας των τεσσάρων ημερών» και υπογραμμίζει ότι η ιδέα όχι μόνο δεν είναι καινούργια αλλά έχει αποδειχθεί ότι είναι αποδοτική και επωφελής τόσο για τους εργαζόμενους, όσο και για τις επιχειρήσεις, και για τους εξής συγκεκριμένους λόγους που παραθέτει.
Αρχίζοντας με το πασίγνωστο «η πολλή δουλειά βλάπτει σοβαρά την υγεία», το τεκμηριώνει όχι μόνο με συγκεκριμένα στοιχεία αλλά ακόμη και με ακραίες περιπτώσεις χωρών –Ιαπωνία και Κορέα– εκεί όπου η μείωση των ωρών εξαντλητικής εργασίας περιόρισε και το φαινόμενο του «θανάτου από υπερκόπωση».
Ο δεύτερος λόγος που συνηγορεί, είναι ότι «η μείωση των ημερών της εργασιακής εβδομάδας θα δημιουργήσει περισσότερες και καλύτερες θέσεις εργασίας». Και φέρνει για παράδειγμα τη Γερμανία, η οποία λόγω της παγκόσμιας οικονομικής κρίσης εφάρμοσε πολιτικές για Kurzarbeit –συντόμευση εργασίας– έτσι ώστε οι οργανισμοί να μπορέσουν να ανταποκριθούν στη μείωση της ζήτησης των προϊόντων τους με τη μείωση των ωρών εργασίας – αντί να προχωρήσουν σε μειώσεις του προσωπικού τους κατά 20%.
Ο κ. Μέσεντζερ αντιτίθεται μάλιστα στον «μύθο» –με συγκεκριμένα παραδείγματα– ότι όσο πιο πολύ εργαζόμαστε τόσο περισσότερο παραγωγικοί είμαστε. Κάτι, που σε ορισμένες χώρες ισχύει σαν ισχυρό «πιστεύω».
Αντιθέτως, «είμαστε περισσότερο παραγωγικοί όταν εργαζόμαστε λιγότερο», επισημαίνει και ότι στα εργασιακά περιβάλλοντα όπου ενθαρρύνεται το «presenteism» –διαρκώς «παρών» στον χώρο της εργασίας– «γιατί έτσι δείχνεις στον προϊστάμενό σου το πόσο σκληρά εργάζεσαι», έχει αποδειχθεί ότι όχι μόνο δεν αυξάνει την παραγωγικότητα αλλά ενέχει και τον κίνδυνο του λάθους και της πρόκλησης ατυχημάτων.
Αλλο επιχείρημά του είναι ότι με λιγότερες ώρες εργασίας προστατεύουμε το περιβάλλον, μειώνουμε το «αποτύπωμα» σε άνθρακα, καταναλώνουμε λιγότερη ενέργεια, άρα και τις βλαπτικές για το περιβάλλον εκπομπές και συμβάλλουμε σε μια περισσότερο «πράσινη» οικονομία.
Και κλείνει την επιχειρηματολογία του με τον πλέον πειστικό και σοβαρό λόγο, ότι «οι λιγότερες ημέρες εργασίας κάνουν τους ανθρώπους ευτυχέστερους» και τις κοινωνίες περισσότερο βιώσιμες.
«Αφού λοιπόν οι πιο ανεπτυγμένες οικονομίες στον κόσμο έχουν ήδη προχωρήσει στην εργασία των πέντε ημερών, γιατί να μην κάνουν και το επόμενο βήμα, για τέσσερις ημέρες εργασίας;».
ΠΗΓΗ. kathimerini.gr
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου