“Σκαρφαλώνοντας στην Ανάπτυξη”…

ΔΕΥΤΕΡΑ 27-10-2014

Του Νίκου Μπογιόπουλου







Η φωτογραφία είναι προχτεσινή και τραβήχτηκε την ώρα που η Αθήνα άρχιζε να μετατρέπεται σε λίμνη.

   
Ένας φίλος – καλό παιδί αλλά περίεργος – ρωτούσε στην παρέα αν κάτι τέτοιες εικόνες (εικόνες ντροπής τις είπε) δημιουργούν, άραγε, άσχημες εντυπώσεις στο εξωτερικό για τη χώρα μας και αν επηρεάζουν αρνητικά τον τουρισμό ή μήπως τα πλήγματα ο τουρισμός τα δέχεται από τις απεργίες των ναυτεργατών και από τις πορείες στο κέντρο της Αθηνάς.

    Ο τύπος όπως καταλαβαίνεται είναι κολλημένος. Για να τον αποφύγουμε του εξηγήσαμε ότι η ερώτηση είναι δύσκολη. Και ότι άμα θέλει απαντήσεις στις δύσκολες ερωτήσεις του, να απευθύνεται στον Πορτοσάλτε, στον  Μπάμπη και στον Πρετεντέρη…

***

    Η επόμενη φωτογραφία είναι πάλι από την Αθήνα. Από το βράδυ πια της Παρασκευής. Όταν δηλαδή πολλές γειτονιές της Αθήνας και του Πειραιά είχαν περάσει σε άλλη διάσταση. Και από λίμνες είχαν μετατραπεί σε… θάλασσες

Ευτυχώς αυτή τη φορά δεν υπήρξαν νεκροί, τα θύματα όμως ήταν και πάλι εκατοντάδες

    Άλλος φίλος – πιο ψαγμένος αυτός – γνωστός για τις εικαστικές του ευαισθησίες, πρότεινε στο πλαίσιο των διαπραγματεύσεων με τους δανειστές μας για την «έξοδο από το Μνημόνιο» να οργανωθεί κι ένα παράλληλο πολιτιστικό «event». 
Να γίνει μια έκθεση με φωτογραφίες σαν την προηγούμενη. 
Υπό τον γενικό τίτλο: «Σκαρφαλώνοντας στην ανάπτυξη»… 

***

    Φυσικά για μια ακόμα φορά οι κυβερνώντες δεν έχουν παραλείψει να ισχυριστούν ότι όσα συνέβησαν την περασμένη βδομάδα στην Αττική οφείλονται σε ένα «έκτακτο» καιρικό φαινόμενο.

    Η αλήθεια είναι εντελώς διαφορετική. Ανεξαρτήτως της έντασής του, το φαινόμενο δεν είχε τίποτα το «έκτακτο». 
Αντιθέτως όσα ζήσαμε προχτές είναι απολύτως «τακτικά» και δεν ανάγονται στα φυσικά φαινόμενα. Ανάγονται στο μόνιμο πολιτικό φαινόμενο που βιώνει ο λαός και ο τόπος:  
Το πολιτικό φαινόμενο της αδιαφορίας, της ανοργανωσιάς, της ανεπάρκειας και – τελικά - του κατσαπλιαδισμού. 

    Πόσο «έκτακτο» είναι αλήθεια η Αττική να πνίγεται μια – τουλάχιστον – φορά κάθε δέκα χρόνο κι αυτή η περιοδικότητα, όπως είχε καταγράψει σε ένα παλιότερο άρθρο του ο κ.Τάκης Κατσιμάρδος («Ημερησία», 3/3/2013) να παραμένει αμετάβλητη εδώ και μισό αιώνα (για να μην πάμε πιο πίσω);

• Το Νοέμβριο του 1951 και του 1955, για παράδειγμα, η Αθήνα σαρώθηκε από καταιγίδες.
• Το Νοέμβριο του 1961 η Αθήνα μέτρησε 47 νεκρούς και απίστευτες καταστροφές που (και) η τότε κυβέρνηση είχε αποδώσει «εις τας όλως ασυνήθεις καιρικάς συνθήκας».

• Το Νοέμβριο του 1977 η Αττική μετρά 37 νεκρούς. Πνίγεται από μια βροχή με τη διάρκεια της προχτεσινής: Σε μιάμιση ώρα…
• Τα ίδια επαναλαμβάνονται τον Οκτώβριο του 1980 και τον Οκτώβριο του 1989.
• Τα ίδια επαναλαμβάνονται το1991 και το 1994 με τον Ποδονίφτη στη Νέα Ιωνία να παρασέρνει στο διάβα του 9 ανθρώπους.
• Τα ίδια επαναλαμβάνονται συνέχεια και συνέχεια. Αυτή ήταν η εικόνα στην Αθήνα μόλις πέρσι, τον Φεβρουάριο του 2013:

   
 Επαναλαμβάνουμε λοιπόν:

    Δεν είναι «καιρικό» το φαινόμενο. Το φαινόμενο να μην υπάρχουν αντιπλημμυρικά έργα με συνέπεια η βροχή να πνίγει την Αττική, το φαινόμενο το «φαλακρό» Λεκανοπέδιο να πνίγεται από το νέφος και τον καύσωνα, το φαινόμενο ο σεισμός να πλήττει την αντισεισμικά αθωράκιστη χώρα, είναι πολιτικά φαινόμενα.   
     
Το φαινόμενο το ΠΑΣΟΚ, η ΝΔ και οι πρόγονοί τους να έχουν εξαφανίσει από την Αττική πάνω από 850 χιλιόμετρα ρεμάτων (!)  προς δόξα των εργολάβων, το φαινόμενο της επέκτασης των πόλεων με τους όρους των κερδοσκόπων και χωρίς την εξασφάλιση των αναγκαίων έργων υποδομής, το φαινόμενο της αυθαίρετης δόμησης, το φαινόμενο της καταπάτησης των ελεύθερων χώρων προς τέρψη χρυσοφόρων «επενδύσεων» για μεγαλοεπιχειρηματίες, το φαινόμενο από το 1950 και μετά τα 700 ρέματα της Αττικής να έχουν μπαζωθεί και να έχουν κτιστεί πάνω από τα 600 (!), το φαινόμενο τα αντιπλημμυρικά έργα να εκτελούνται (όταν εκτελούνται) αποσπασματικά και με βάση όχι τις ανάγκες του λαού αλλά τα συμφέροντα των εργολάβων, όλα αυτά είναι μέρος του πολιτικού φαινομένου που πλήττει τη χώρα.

    Μια χώρα που το καθεστωτικό πολιτικό της προσωπικό έχει φροντίσει ο κρατικός μηχανισμός να δουλεύει στην εντέλεια όταν επιβάλλει χαράτσια. 

Όταν ρίχνει χημικά σε διαδηλωτές. Όταν θέτει σε λειτουργία τους υπερκοριούς του. Αλλά όταν πρόκειται για την προστασία των φτωχών ανθρώπων στις φτωχές λαϊκές συνοικίες (αυτές είναι που συνήθως πλημμυρίζουν), τότε η κατάσταση παραμένει έτσι: 

Όπως την είχε περιγράψει ο μεγάλος Μποστ με το πενάκι του…το 1961! 
  

    Υστερόγραφο:  
Την Παρασκευή που στην Αθήνα έβρεχε, την ίδια ώρα ο κ.Σαμαράς υποσχέθηκε από τις Βρυξέλλες ότι η χώρα «επιστρέφει στην κανονικότητα». 

 Πόσο πιο πανηγυρική επιβεβαίωση να υπάρξει απ’ ό,τι ακολούθησε στην Αττική για την επιστροφή στην «κανονικότητα» της κρατικής αδιαφορίας που μετατρέπεται σε ένα διαρκές έγκλημα κατά των αδυνάμων…



ΠΗΓΗ. enikos.gr