Η αλήθεια πίσω από την επέμβαση στο Μάλι - Αρθρο του Κώστα ΠΑΠΑΔΑΚΗ απο τον Ριζοσπάστη

Η ιμπεριαλιστική επέμβαση στο Μάλι αυτές τις μέρες προσφέρεται για αρκετά χρήσιμα συμπεράσματα. Με επικεφαλής τη Γαλλία και στηρίγματά της το ΝΑΤΟ, την ΕΕ και συγκεκριμένα τις ΗΠΑ, τη Βρετανία, τη Γερμανία τη Δανία, βρίσκεται σε εξέλιξη νέα ιμπεριαλιστική επίθεση στην Αφρική, αυτή τη φορά στο Μάλι. Ως «θαρραλέα δράση των γαλλικών στρατευμάτων» στο Μάλι χαιρέτισε την επέμβαση για λογαριασμό της ΕΕ ο Μπαρόζο. Το ΚΚΕ, από την πρώτη στιγμή, καταδίκασε τη στάση της ελληνικής κυβέρνησης και την ελληνική εμπλοκή στην επέμβαση με τη συμμετοχή Ελλήνων αξιωματικών. Εκανε ξεκάθαρο ότι κανένας Ελληνας αξιωματικός ή φαντάρος δεν έχει δουλειά στο Μάλι ή οπουδήποτε αλλού.

Ο μύθος του ....αναποφάσιστου Ολάντ

Παράλληλα με την επίθεση στο Μάλι βρίσκεται σε εξέλιξη μια ολόκληρη επιχείρηση διαστρέβλωσης της πραγματικότητας από το διεθνή κι εγχώριο αστικό Τύπο, καλλιεργώντας τη λογική ότι η Γαλλία «τώρα βγάζει δοντάκια», ότι ο Ολάντ «από αναποφάσιστος που ήταν μέχρι τώρα, επιτέλους παίρνει πρωτοβουλίες», με αφορμή την επίθεση στο Μάλι. Ανάγουν σε «πρωτοβουλία» το ματοκύλισμα των λαών και προκαλούν ακόμα και την πιο ασθενή μνήμη, διαστρεβλώνοντας την πραγματικότητα μιας και η Γαλλία δεν έκανε καθόλου το «ντεμπούτο» της στο Μάλι όπως προβάλλεται. Κι αυτό γιατί ότι αυτές τις μέρες, στο όνομα της καταπολέμησης των εξτρεμιστών ισλαμιστών, η Γαλλία προχώρησε και σε ανάλογη ιμπεριαλιστική επέμβαση και στη Σομαλία, η οποία μάλιστα πνίγηκε στο αίμα. Επιπρόσθετα, παίζει πρωταγωνιστικό ρόλο, αβαντάροντας με ανοιχτή διπλωματική υποστήριξη και παχυλή χρηματοδότηση ομάδες αντικαθεστωτικών στη Συρία, διεκδικώντας μεγαλύτερο μερίδιο για την επόμενη μέρα. Η δήθεν ...πρωτάρα Γαλλία διατηρεί, επίσης, στρατό και στην Κεντροαφρικανική Δημοκρατία στο όνομα της εξολόθρευσης των ανταρτών του κινήματος «Seleka» (Συμμαχία), οι οποίοι ελέγχουν το 70% της χώρας που διαθέτει τεράστια αποθέματα διαμαντιών, ουρανίου, χρυσού και σιδηρομεταλλευμάτων, σε μια χώρα που ο «πρόεδρός» της στα μέσα Δεκέμβρη ανέφερε χαρακτηριστικά: «Προτού δώσω το πετρέλαιο στους Κινέζους συναντήθηκα με εκπροσώπους της "Τοτάλ" στο Παρίσι και τους είπα να το πάρουν. Δεν έγινε τίποτε. Εδωσα, λοιπόν, το πετρέλαιο στους Κινέζους και τότε δημιουργήθηκε πρόβλημα».

Οταν καταπίνουν τη γλώσσα τους οι «αντιμερκελιστές»

Το Μάλι βρίσκεται στην καρδιά της Δυτικής Αφρικής (με πληθυσμό 14,5 εκατομμύρια και έκταση 1,24 εκατομμύρια τετραγωνικά χιλιόμετρα, διπλάσια από αυτή της Γαλλίας

Ο πρωταγωνιστικός ρόλος της Γαλλίας, στην επέμβαση στο Μάλι, αφήνει πολλαπλά έκθετους όσους το προηγούμενο διάστημα επένδυσαν στην αποπροσανατολιστική αντιγερμανική - αντιμερκελική ρητορεία, όπως ο ΣΥΡΙΖΑ, οι Ανεξάρτητοι Ελληνες αλλά και η Χρυσή Αυγή. Ιδιαίτερα ο ΣΥΡΙΖΑ επικαλέστηκε ως λύση και διέξοδο «από τη γερμανική μερκελική κυριαρχία» τη σύμπραξη των χωρών του Νότου με «καπετάνιο» μάλιστα τη Γαλλία του Ολάντ. Είναι αυτοί που μιλούσαν για το νέο άνεμο Ολάντ και εξυμνούσαν τη στάση του Γαλλικού ΚΚ και της γαλλικής αριστεράς που θα «πίεζε» τον Ολάντ να ξεδιπλώσει τις «αριστερές» αρετές του. Εκθετοι είναι οι οπορτουνιστές και για τη στάση τους απέναντι στις ΗΠΑ, που την ώρα που αυτές συμμετέχουν σε ένα ακόμα μακέλεμα στο Μάλι, ο επικεφαλής του ΣΥΡΙΖΑ Τσίπρας ετοιμάζεται για επίσημη επίσκεψη στις ΗΠΑ, χαρακτηρίζοντας την κυβέρνηση Ομπάμα υπόδειγμα αντιμετώπισης της κρίσης. Κάνουν πως τους διαφεύγει εκεί στον ΣΥΡΙΖΑ ότι βέβαια το υπόδειγμά τους για την αντιμετώπιση της κρίσης εκτός από τη φτώχεια, την εξαθλίωση και την ανεργία στις ΗΠΑ, περιλαμβάνει και τις ιμπεριαλιστικές επεμβάσεις τύπου Μάλι.

Το ΚΕΑ έβαλε κι αυτό το χέρι του...

Επειδή, όμως, δεν πάει πολύς καιρός δεν μπορεί να ξεχάσουμε τους διθυράμβους για τον Ολάντ. Ηταν ο πρόεδρος του Κόμματος της Ευρωπαϊκής Αριστεράς (ΚΕΑ) και ΓΓ του μεταλλαγμένου Γαλλικού ΚΚ Πιερ Λοράν, ομοτράπεζος του ΣΥΡΙΖΑ που το βράδυ της εκλογικής νίκης Ολάντ δήλωσε: «Θέλω να εκφράσω τη χαρά των κομμουνιστών (...) που δούλεψαν με όλες τους τις δυνάμεις για τη νίκη αυτή. (...) Ο Φρανσουά Ολάντ είναι ο πρώτος πρόεδρος που εκλέγεται από τους ψηφοφόρους της Αριστεράς εδώ και 24 χρόνια. Σε όλους τους λαούς της Ευρώπης που περίμεναν αυτό το σημάδι από τη Γαλλία, λέω (...) Μαζί μπορούμε να ξεκινήσουμε τον αγώνα για μια δημοκρατική Ευρώπη, μια Ευρώπη κοινωνικής δικαιοσύνης, αλληλεγγύης και οικολογικής ανάπτυξης».
Ο ρόλος των δυνάμεων του ΚΕΑ δεν περιορίζεται μόνο στα παραπάνω. Πρόθυμα ένα χέρι βοηθείας έβαλε και η «κόκκινη» κυβέρνηση της Δανίας με αποστολή αεροσκάφους στο Μάλι. Πρέπει να θυμίσουμε ότι τον προϋπολογισμό της δανέζικης κυβέρνησης ψήφισε και η «κοκκινοπράσινη συμμαχία» το επίσης μέλος του ΚΕΑ. Στον προϋπολογισμό αυτό περιλαμβάνεται το κονδύλι για τις δαπάνες υπέρ του ΝΑΤΟ στο οποίο προβλέπεται αύξησή τους από 384,7 εκ. ευρώ το 2012 στα 413,4 εκ για το 2013.
Σε σχετικές δηλώσεις για το Μάλι τόσο του ΣΥΡΙΖΑ (δήλωση Ρ. Δούρου) όσο και του Γαλλικού ΚΚ ζητούν σαν σε χορωδία η «αντιμετώπιση των ισλαμιστών να γίνει μέσα από τον ΟΗΕ και την Αφρικάνικη Ενωση». Κάνουν πως δεν καταλαβαίνουν ότι εδώ και δεκαετίες ο ΟΗΕ είναι ένα είδος «φύλλου συκής»για τις ιμπεριαλιστικές επεμβάσεις. Ο ΟΗΕ άλλωστε πατρονάρει τα συμφέροντα των μονοπωλίων κι όποιος καλλιεργεί ότι αυτός αποτελεί ...παρθεναγωγείο, η εμπλοκή του στη Λιβύη, τη Συρία, το Λίβανο παλιότερα είναι αποστομωτική.

Τι κρίνεται στο Μάλι

Τι συμβαίνει όμως στο Μάλι; Από τον περασμένο Μάρτη, ο μέχρι τότε πρόεδρος του Μάλι, Αμαντού Τουμανί Τουρέ, ανατράπηκε από στρατιωτικό πραξικόπημα, το οποίο ακολούθησαν σύντομα συγκρούσεις στα βόρεια της χώρας. Ηδη, μήνες πριν από το πραξικόπημα, το Εθνικό Κίνημα για την Απελευθέρωση της Azawad (MNLA), μια εθνικιστική ισλαμική ομάδα Τουαρέγκ, κέρδισε έδαφος και προχώρησε στην ανεξαρτησία της Azawad σε τρεις από τις βόρειες περιοχές του Μάλι. Με πρόσχημα την ενίσχυση των ισλαμιστών η Γαλλία, κι άλλες ιμπεριαλιστικές δυνάμεις υποκριτικά αναγνώρισαν την «Αλ Κάιντα του Ισλαμικού Μαγκρέμπ» (ΑΜQI) σαν τον εχθρό που πρέπει να εξολοθρεύσουν. Και λέμε υποκριτικά, γιατί η Αλ Κάιντα του Ισλαμικού Μαγκρέμπ στενά συνεργάστηκε με τους αντικαθεστωτικούς για την ανατροπή του Καντάφι στη Λιβύη και χέρι - χέρι συνεργάζονται με τις ΗΠΑ, τη Γαλλία και τη Βρετανία στη Συρία «για να φύγει ο Ασαντ».
Η διαπάλη στο Μάλι εκφράζει την κούρσα των ανταγωνισμών με κύριους παίκτες την Κίνα και τη Γαλλία, αλλά και άλλες ιμπεριαλιστικές δυνάμεις (π.χ. Νότια Κορέα) που επιδιώκουν να πάρουν μερίδιο σε μια χώρα που είναι ο 3ος παραγωγός χρυσού στην Αφρική, και με πλούσια αποθέματα ουρανίου. Η Κίνα προ πολλού έχει συνάψει μεγάλες διακρατικές συμφωνίες με το Μάλι, για κατασκευή υποδομών σε αντάλλαγμα για την εκμετάλλευση πλουτοπαραγωγικών πηγών. Συμφέροντα έχει στην περιοχή και η Γερμανία που, όπως και στη Λιβύη αν και καθυστερημένα, μπαίνει στο παιχνίδι με αποστολή αεροσκαφών με στόχο να διευρύνει την επιρροή της και να περιορίσει την αντίστοιχη παρέμβαση των γαλλικών μονοπωλίων.

Πιο σύνθετη η πραγματικότητα της Αφρικής στην εποχή της κυριαρχίας των μονοπωλίων

Αυτές οι ιμπεριαλιστικές επεμβάσεις όχι μόνο της Γαλλίας στην Αφρική έρχονται σαν συνέχεια του πολέμου στη Λιβύη, της επικίνδυνης συνεχιζόμενης ιμπεριαλιστικής επέμβασης στη Συρία, των απειλών στο Ιράν. Το βάθεμα της καπιταλιστικής κρίσης, η όξυνση των ανταγωνισμών ανάμεσα στους μονοπωλιακούς ομίλους για το μοίρασμα κρίσιμων πλουτοπαραγωγικών πηγών και ενεργειακών δρόμων κάνει αξεπέραστες τις αντιθέσεις που επιλύονται ανάμεσα στους καπιταλιστές με πολεμικά μέσα, όταν δεν μπορούν να επιλυθούν πια με πολιτικά. Στην Αφρική, υπάρχουν πλούσια αποθέματα που μπορούν να δώσουν σε συνθήκες κρίσης προσωρινή αλλά και πιο μακροπρόθεσμη ανάσα στο κεφάλαιο. Δεν είναι τυχαίο ότι συγκρούσεις ντόμινο έχουν ξεσπάσει και στη γειτονική του Μάλι χώρα, την Αλγερία, η οποία αποτελεί χώρα - γέφυρα για το πέρασμα των ενεργειακών πηγών της Β. Αφρικής στην Ευρώπη μέσω Ιταλίας.
Μερίδιο επιδιώκουν, επίσης, ανάλογα με την οικονομική, πολιτική και στρατιωτική τους δύναμη και οι αστικές τάξεις των γειτονικών αφρικανικών χωρών. Π.χ. στο Μάλι η Οικονομική Κοινότητα των Κρατών της Δυτικής Αφρικής (ECOWAS) έχει ήδη εγκαταστήσει χιλιάδες στρατεύματα στη χώρα επιδιώκοντας να αναβαθμίσει το ρόλο και την επωφελή για τα συμφέροντά της σχέση με τη Γαλλία, τις ΗΠΑ κ.ά. Αντίστοιχα το Τσαντ, διαθέτει 2.000 στρατιώτες στην Κεντροαφρικανική Δημοκρατία, ενώ ρόλο επιδιώκει να παίξει και η Οικονομική Κοινότητα Χωρών Κεντρικής Αφρικής (ECCAS) που συμμετέχει κι αυτή με στρατεύματα κυρίως από την Γκαμπόν, τη Δημοκρατία του Κονγκό, ενώ ετοιμάζεται για ενισχύσεις και το Καμερούν. Ο ρόλος αυτών των αφρικανικών ενώσεων και χωρών δεν έχει να κάνει μόνο με συμφωνίες για να πάρουν ένα κομμάτι της πίτας στο Μάλι, αλλά συνδέεται πολυπλόκαμα με τα συμφέροντα και επιδιώξεις τους να τροφοδοτηθούν με άμεσες ξένες επενδύσεις κεφαλαίων οι ίδιες οι χώρες τους από μεγάλους μονοπωλιακούς ομίλους, κάτι που θα ενισχύσει την αναπαραγωγή του κεφαλαίου σε αυτές τις χώρες και θα διευκολύνει την καπιταλιστική συσσώρευση κεφαλαίων. Σε συνθήκες μονοπωλιακού καπιταλισμού στην Αφρική και παρά τη διατήρηση και προκαπιταλιστικών υπολειμμάτων δεν έχουμε να κάνουμε με χώρες - αποικίες, αλλά με χώρες με αστική τάξη που έχει κάθε μια εξαρτήσεις μεν από χώρες με ισχυρότερη θέση στην ιμπεριαλιστική πυραμίδα αλλά έχουν κι αυτές τα δικά τους σχέδια, συμφέροντα και επιδιώξεις σε ανισότιμη προφανώς βάση λόγω της ανισόμετρης ανάπτυξης του καπιταλισμού. Η Αφρική, άλλωστε, αποτελεί το πλέον χαρακτηριστικό παράδειγμα ανισομετρίας του καπιταλιστικού συστήματος. Η Αφρικανική Ενωση που αποτελεί τη συγχώνευση δύο οργανισμών της Αφρικανικής Οικονομικής Κοινότητας (ΑΟΚ) και του Οργανισμού Αφρικανικής Ενότητας (ΟΑΕ) έχει συγκροτηθεί από το 2001. Ανάλογες διακρατικές ιμπεριαλιστικές ενώσεις συγκροτήθηκαν και περιφερειακά στην Αφρική, αρχικά ως «ενώσεις οικονομικής συνεργασίας» που σήμερα έχουν βαθύνει την οικονομική πολιτική και στρατιωτική συνεργασία τους (όπως αυτές των χωρών της Κεντρικής Αφρικής, της Δυτικής Αφρικής). Η συγκρότηση τέτοιων διακρατικών ιμπεριαλιστικών ενώσεων μεταξύ των αφρικανικών χωρών για να υπερασπίσουν και να διευρύνουν τα συμφέροντα τους μέσα από σκληρό βέβαια ανταγωνισμό αποτελούν άλλη μια ατράνταχτη απόδειξη ότι δεν έχει καμιά βάση η θεωρία περί αφρικανικών χωρών - αποικιών σε συνθήκες μονοπωλιακού καπιταλισμού.

Επιβεβαιώνεται η ανισότιμη αλληλεξάρτηση

Σήμερα, λοιπόν, για να κρίνουμε σωστά τις εξελίξεις στην περιοχή δεν πρέπει απλά να αναγνωρίζουμε μόνο τους ανταγωνισμούς των ισχυρότερων ιμπεριαλιστικών δυνάμεων στην Αφρική όπως η Κίνα, οι ΗΠΑ, η Γαλλία, η Γερμανία. Εχουμε υποχρέωση να διακρίνουμε ότι ανταγωνισμοί διεξάγονται πιο σύνθετα και μεταξύ παικτών - χωρών της Αφρικής με κατώτερη θέση στην ιμπεριαλιστική πυραμίδα. Κι ο ανταγωνισμός αυτός διαπλέκεται στενά με τις ΗΠΑ, τις χώρες των BRICS, τη Γαλλία και τη Γερμανία, μιας και χωρίς αυτές τις αφρικανικές χώρες και το ρόλο τους, η έκβαση των σχεδίων τους θα ήταν αβέβαιο ή και αδύνατο να είναι θετική για τα συμφέροντά τους στην Αφρική. Ας σκεφτεί κανείς σήμερα πως χωρίς την αλληλοδιαπλοκή των ισχυρών καπιταλιστικών δυνάμεων με σειρά αφρικανικών χωρών και των αστικών τους τάξεων θα ήταν ακόμα πιο βαθιά η εκδήλωση της καπιταλιστικής κρίσης και πιο σύντομα χώρες που δεν έχουν ακόμα πέσει στη δίνη της καπιταλιστικής κρίσης θα έρχονταν ακόμα πιο γρήγορα αντιμέτωπες με νέο κύκλο κρίσης. Η περίπτωση της Αφρικής και αυτές οι εξελίξεις επιβεβαιώνουν την τοποθέτηση του ΚΚΕ στις Θέσεις για το 19ο Συνέδριο που μιλά για ανισότιμη αλληλεξάρτηση των χωρών στην ιμπεριαλιστική πυραμίδα.
Συμπερασματικά, η εκδήλωση της καπιταλιστικής κρίσης, εκτός των άλλων, διευρύνει τα αδιέξοδα όσων δυνάμεων έχουν επιλέξει είτε συνειδητά είτε από αδυναμία να μην αποτυπώνουν στην ανάλυσή τους τη σύγχρονη καπιταλιστική πραγματικότητα με αναπόφευκτη συνέπεια να ρίχνουν νερό στο μύλο της αστικής τάξης και του οπορτουνισμού. Η μελέτη των Θέσεων του ΚΚΕ για το 19ο Συνέδριο, η ενίσχυση της αντικαπιταλιστικής αντιμονοπωλιακής πάλης για τον κάθε εργάτη και εργάτρια, νέο και νέα συνιστά πολύτιμο εφόδιο όχι μόνο ερμηνείας της καπιταλιστικής βαρβαρότητας, αλλά και αναντικατάστατο όπλο για την ανατροπή της εξουσίας του κεφαλαίου.

ΠΗΓΗ: http://www1.rizospastis.gr
* Ο Κ. Παπαδάκης είναι μέλος της ΚΕ του ΚΚΕ, μέλος της Γραμματείας της ΚΕ και του Τμήματος Διεθνών Σχέσεων