Χαρακτηριστικά, σύμφωνα με έγγραφα που έχει στη διάθεσή του ο «Ριζοσπάστης», οι Αμερικανοί προκρίνουν τις εξής κατασκευαστικές:
1. «Aktor S.A.» συμβόλαιο υπ' αριθμ. W912GB22D0015, έδρα Ελλάδα.
2. «Conti Federal Services», LLC (CFS) συμβόλαιο W912GB22D0016, ΗΠΑ.
3. «Chenega Worldwide Support», LLC (Chenega) συμβόλαιο W912GB22D0017, ΗΠΑ.
4. «Environmental Chemical Corporation» (ECC) συμβόλαιο W912GB22D0018, ΗΠΑ.
5. «Macro Vantage Levant DMCC» (MVL DMCC) συμβόλαιο W912GB22D0019, Ηνωμένα Αραβικά Εμιράτα.
6. «Sociedad Espanola De Montajes Industriales, S.A.» (SEMI) συμβόλαιο W912GB22D0020, Ισπανία.
7. JV SKE Italy 2012 (SKE JV) συμβόλαιο W912GB22D0021, Ιταλία.
Από τα έγγραφα των Αμερικανών για την επιλογή εργολάβων στην Ελλάδα |
Θυμίζουμε ότι, όπως αποκάλυπτε ο «Ριζοσπάστης» με σειρά δημοσιευμάτων του το διάστημα Νοέμβρη 2021 - Γενάρη 2022, οι Αμερικανοί, και συγκεκριμένα η USACE NAU (Διοίκηση Ευρώπης του Σώματος Μηχανικού του Στρατού Ξηράς των ΗΠΑ), είχαν απευθυνθεί στην «αγορά» ενημερώνοντας για την πρόθεσή τους να μοιράσουν συμβόλαια παροχής υπηρεσιών σχεδιασμού και κατασκευής «για νέες εγκαταστάσεις και επισκευή - συντήρηση ακινήτων προς υποστήριξη των αμυντικών επιχειρήσεων των ΗΠΑ στην Ελλάδα».
Σύμφωνα με τη σχετική πρόσκληση, «οι εργασίες μπορεί να περιλαμβάνουν - αλλά δεν περιορίζονται σε - γενική ανακαίνιση κτιρίου, κάθετη κατασκευή, αντιτρομοκρατική προστασία νέων και υφιστάμενων εγκαταστάσεων, οριζόντια κατασκευή και παρεπόμενες εργασίες».
Προσέθεταν ότι οι αναμενόμενες εργασίες θα αφορούσαν «κυρίως νέες κατασκευές, σχεδιασμό - κατασκευή, γενική ανακαίνιση κτιρίου, επισκευή δρόμων και πεζοδρομίων, εργασίες κοινής ωφέλειας που περιλαμβάνουν νερό, αποχέτευση, ηλεκτρισμό και φυσικό αέριο, και γενικές περιβαλλοντικές εργασίες, συμπεριλαμβανομένων - ενδεικτικά - τυχαίων μικροκατασκευών, εκσκαφών, υδραυλικών, κατεδαφίσεων, ηλεκτρολογικών, δομικών, μηχανολογικών, εργασιών σκυροδέματος και περιβαλλοντικών εργασιών αποκατάστασης», όλο το φάσμα δηλαδή των κατασκευών, προϊδεάζοντας για εκτεταμένες εργασίες και υποδομές.
Σημειωτέον, σε σχετικό ενημερωτικό έγγραφο της USACE NAU (Διοίκηση Ευρώπης του Σώματος Μηχανικού του Στρατού Ξηράς των ΗΠΑ) τονιζόταν ότι τα συμβόλαια θα κατακυρωθούν σύμφωνα με τη νέα Συμφωνία για τις Βάσεις (MDCA) και τη ρήτρα ότι «οι Ενοπλες Δυνάμεις των ΗΠΑ μπορούν να αναθέτουν συμβάσεις σε εμπορικές επιχειρήσεις για υπηρεσίες ή κατασκευαστικά έργα στην Ελλάδα.
Σύμφωνα με τους νόμους και τους κανονισμούς τους, οι Ενοπλες Δυνάμεις των ΗΠΑ μπορούν να προμηθεύονται απευθείας από οποιαδήποτε πηγή (σ.σ. διεθνώς). Ωστόσο, θα αξιοποιούν Ελληνες εργολάβους στο μέγιστο δυνατό βαθμό για την εκτέλεση κατασκευαστικών έργων», τόνιζαν, αν και στην πράξη επέλεξαν τελικά μόνο έναν.
Σε κάθε περίπτωση, οι Αμερικανοί διευκρίνιζαν ότι οι εργασίες «θα εξυπηρετούν τις δυνάμεις ή/και τις εγκαταστάσεις των ΗΠΑ σε ολόκληρη την Ελλάδα».
Ενημέρωναν ακόμα ότι υπάρχει διαθέσιμο κονδύλι 49 εκατομμυρίων δολαρίων και ότι στόχος τους είναι να καταλήξουν σε μια «δεξαμενή» 7 - 10 αναδόχων για μια περίοδο 5 ετών, συν μια δυνατότητα παράτασης της ισχύος του συμβολαίου για ένα εξάμηνο. Το μικρότερο συμβόλαιο θα έχει ύψος 50.000 δολάρια, το μεγαλύτερο 15.000.000, με δυνατότητα ωστόσο αναπροσαρμογών.
Σε αυτό το πλαίσιο οι Αμερικανοί διοργάνωσαν και μια «προκαταρκτική διάσκεψη» («PRE-PROPOSAL CONFERENCE FY22 GREECE - Multiple Award Task Order Contract W912GB22R0006) στις 12/1 στον Βόλο, ο οποίος, όπως υπογράμμιζαν στη σχετική πρόσκληση, βρίσκεται «σε στρατηγική τοποθεσία κοντά στη βάση της Αεροπορίας Στρατού στο Στεφανοβίκειο, όπου σχεδιάζονται πολλά μελλοντικά έργα των ΗΠΑ». Ενδιαφέρον να παραστούν είχαν εκδηλώσει εκπρόσωποι τουλάχιστον 47 κατασκευαστικών. Το «παρών» έδωσαν τελικά Ελληνες (εκπρόσωποι της «Aktor», της «Atti-Kat WLL» κ.ά.), Κοσοβάροι, Αμερικανοί, Ιταλοί, Λιβανέζοι και Βρετανοί.
Η ενημέρωση από πλευράς των Αμερικανών είχε στο επίκεντρο το Στρατόπεδο Περισσάκη, αεροπορική βάση και έδρα της 1ης Ταξιαρχίας της Αεροπορίας Στρατού. Υποδομή που δίνεται συνεχώς τα τελευταία χρόνια (ήδη από την κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ) στους Αμερικανούς για να αναπτύξουν δυνάμεις τους (ελικοπτεράδες), στο πλαίσιο της ευρύτερης ΝΑΤΟικής επιχείρησης «Atlantic Resolve», πολύ περισσότερο τώρα, μετά από όσα ακολούθησαν από τον Φλεβάρη του 2022, με την κλιμάκωση της ιμπεριαλιστικής αντιπαράθεσης στο Ουκρανικό.
Οι παριστάμενοι πήραν μια πρώτη γεύση για τις προθέσεις των Αμερικανών να πάνε καταρχάς σε «Τυπικά Εργα» («Typical Projects») όπως «νέες κατασκευές εγκαταστάσεων, βελτιώσεις και αναβαθμίσεις αεροδρομίων, ανακαινίσεις κτιρίων, σημεία καυσίμων, αναβαθμίσεις υποδομής, επισκευή υπηρεσιών κοινής ωφέλειας», αλλά είχαν ενημέρωση και για «Πιθανά Μελλοντικά Εργα» («Potential Future Projects»), με επίκεντρο το Στεφανοβίκειο, συγκεκριμένα «Αναβαθμίσεις Υποδομών στο Στρατόπεδο Περισσάκη, Στεφανοβίκειο», «Αποθήκευση Καυσίμων, στο Στρατόπεδο Περισσάκη, Στεφανοβίκειο», ενώ προσέθεταν ότι βρίσκονται «υπό σχεδιασμό» και «μελλοντικά έργα σε επιπλέον τοποθεσίες».
Σε ένα τέτοιο πλαίσιο και προκειμένου να πάνε στους 7 - 10 «παίκτες» στους εκπροσώπους των κατασκευαστικών μπήκε ως ...δοκιμασία να προτείνουν (μέχρι τις 28 Γενάρη 2022) στους Αμερικανούς «ένα ολοκληρωμένο σχέδιο για την έναρξη και διαχείριση δύο (2) ταυτόχρονων δειγμάτων έργων (sample projects)»:
«Το πρώτο δείγμα έργου αφορούσε την κατασκευή ενός Υπόστεγου Συντήρησης (Maintenance Bay) στο Στρατόπεδο Περισσάκη, στο Στεφανοβίκειο, συνολικής αξίας μικρότερης από 1.000.000 δολάρια» και το δεύτερο την «αναβάθμιση της υποδομής επικοινωνιών στο Στρατόπεδο Περισσάκη, στο Στεφανοβίκειο, συνολικής αξίας μικρότερης των 800.000 δολαρίων».
Ολα αυτά σε υλοποίηση όσων προβλέπονται στο 2ο Πρωτόκολλο Τροποποίησης της Συμφωνίας Αμοιβαίας Αμυντικής Συνεργασίας (MDCA) μεταξύ Ελλάδας και ΗΠΑ, που υπογράφηκε στις 14 Οκτώβρη 2021 από τους υπουργούς Εξωτερικών των δύο χωρών, κατά τη διάρκεια του τρίτου γύρου «Στρατηγικού Διαλόγου» μεταξύ των δύο κυβερνήσεων στην Ουάσιγκτον (ξεκίνησε το 2018, επί ΣΥΡΙΖΑ).
Οπως και της λεγόμενης «Εφαρμοστικής Διευθέτησης» (Implementing Arrangement) της Συμφωνίας, που υπογράφηκε στην Αθήνα την 1η Νοέμβρη. Κείμενα που παρατείνουν «επ' αόριστον» - όπως προβλέπει η Συμφωνία - την παραμονή αμερικανικών Ενόπλων Δυνάμεων στην Ελλάδα, επεκτείνοντας το «αμερικανικό αποτύπωμα» και σε νέες τοποθεσίες.
Στο μεταξύ, επεκτείνουν κι άλλο τις εγκαταστάσεις των Αμερικανών στη βάση τους στη Σούδα, επιτρέποντας τη στάθμευση, διεκπεραίωση και υποστήριξη ακόμα περισσότερων μονάδων και μέσων τους.
Οπως αποκάλυψε τις προηγούμενες βδομάδες ο «Ριζοσπάστης», η αμερικανική κυβέρνηση έδωσε συμβόλαιο ύψους 37 εκατ. δολαρίων σε κατασκευαστική εταιρεία για την οικοδόμηση πολυώροφης εγκατάστασης για το εκεί απόσπασμα της Naval Computer and Telecommunications Area Master Station Atlantic (NCTAMS LANT). Είναι κομμάτι της NAVIFOR (Διοίκησης Πληροφοριών του Ναυτικού των ΗΠΑ) με αποστολή επισήμως τη διεκπεραίωση σημάτων και τη διαχείριση δεδομένων, όπου «αυτός ο συνδυασμός επικοινωνιών και τεχνολογιών υπολογιστών είναι το κλειδί για να διασφαλιστεί ότι ο πολεμιστής έχει πρόσβαση στις σωστές πληροφορίες τη σωστή στιγμή», όπως αναφέρεται αρμοδίως.
Επίσης, προς «βελτίωση των εγκαταστάσεων» προκειμένου η βάση να ανταποκριθεί «στις προκλήσεις του στρατηγικού ανταγωνισμού σε ένα εξελισσόμενο περιβάλλον απειλής», όπως λέγεται χαρακτηριστικά, στο Μαράθι κατασκευάζεται - με προϋπολογισμό 5 εκατ. δολαρίων - ένα Logistics Support Center (LSC), ως συμπλήρωμα στο «Forward Logistics Site Souda Bay» (FLS Souda Bay), την προωθημένη ΝΑΤΟική βάση ανεφοδιασμού που ήδη διατηρούν εκεί. Με βάση τα σχέδιά τους, προχωρούν στην κατασκευή ενός κτιρίου αποθήκης εμβαδού 1.360 τετραγωνικών, με σκοπό να υποστηρίζει αρτιότερα λειτουργίες logistics, όπως αποθήκευση προϊόντων σίτισης και γενικά φορτίου πλοίων.
Σύμφωνα με αρμόδιες πηγές, θα έχει επίσης χώρο υλικοτεχνικής υποστήριξης, αλλά και αποθήκευσης HAZMAT - «hazardous material», δηλαδή «επικίνδυνα υλικά», και πιο συγκεκριμένα τοξικά χημικά, καύσιμα, πυρηνικά απόβλητα, αλλά και βιολογικούς, χημικούς και ραδιολογικούς παράγοντες.
Τέλος, στο αεροπορικό σκέλος της βάσης ολοκληρώθηκε έργο ύψους 16 εκατ. δολαρίων που περιλάμβανε ένα νέο σύστημα ανεφοδιασμού αεροσκαφών μέσω αγωγών και κρουνών (αντί βυτιοφόρων) και μια «στρατηγική» - όπως χαρακτηρίζεται - επέκταση του σχετικού χώρου στάθμευσης αεροσκαφών, προκειμένου να διευκολύνονται η κίνηση, η στάθμευση και η υποστήριξή τους καθώς και ο αποτελεσματικότερος χειρισμός του φορτίου των μεταγωγικών.
Η δουλειά αυτή είναι ευθύνη του τμήματος καυσίμων της Naval Supply Systems Command, που είναι εγκατεστημένη στη Σούδα, στελέχη της οποίας εμφανίζονται, σύμφωνα με πληροφορίες, ιδιαίτερα ικανοποιημένα για το γεγονός ότι μπορούν πλέον να ανεφοδιάζουν ταυτόχρονα διπλάσια αεροσκάφη από ό,τι πριν, μειώνοντας συνολικά τον χρόνο απόκρισης σε αιτήματα ανεφοδιασμού.
Αλλη μια σημαντική πτυχή είναι ο μακροχρόνιος σχεδιασμός τους, καθώς σε υποστήριξη των τέτοιων δραστηριοτήτων οι Αμερικανοί προχωρούν σε νέες ετοιμασίες, βλέποντας ...δέκα χρόνια μπροστά, εφόσον η νέα Συμφωνία για τις Βάσεις έχει πλέον ισχύ επ' αόριστον, αντί της ετήσιας ανανέωσής της, όπως γινόταν μέχρι πρότινος, έστω για τα μάτια του κόσμου.
Οπως αποκάλυψε πρόσφατα ο «Ριζοσπάστης», το υπουργείο Αμυνας των ΗΠΑ, και συγκεκριμένα η DEFENSE LOGISTICS AGENCY (DLA) και η ενταγμένη εκεί Μείζων Διοίκηση DLA ENERGY, βγήκε στην «αγορά» αναζητώντας εργολάβο για «ΛΕΙΤΟΥΡΓΙΑ ΕΓΚΑΤΑΣΤΑΣΕΩΝ ΠΡΟΜΗΘΕΙΑΣ ΚΑΥΣΙΜΩΝ». Κατά τα σχετικά έγγραφα, «ο πάροχος θα είναι υπεύθυνος να παρέχει, να διαχειρίζεται, να συντηρεί και να χειρίζεται κινητό εξοπλισμό εξυπηρέτησης καυσίμων που απαιτείται για την υποστήριξη των εγκαταστάσεων, του εξοπλισμού, των οχημάτων και των αεροσκαφών που έχουν τη βάση τους, διέρχονται, αναπτύσσονται ή ασκούνται σε αυτήν την τοποθεσία», τη NAS Souda Bay.
Το πιο ενδιαφέρον στοιχείο, βέβαια, είναι ο χρονικός ορίζοντας του συμβολαίου που δίνουν οι Αμερικανοί, ενδεικτικός του μακροπρόθεσμου σχεδιασμού τους, με τα χέρια λυμένα μέσα κι από τη νέα Συμφωνία για τις Βάσεις.
Οπως τονίζουν στα σχετικά έγγραφα, «η απαίτηση είναι μια τετραετής βασική περίοδος απόδοσης από την 1η Δεκεμβρίου 2023 έως τις 30 Νοεμβρίου 2027», συν «πενταετής περίοδος προαίρεσης (option period) από 1 Δεκεμβρίου 2027 έως 30 Νοεμβρίου 2032», συν «δυνατότητα παράτασης της σύμβασης για συνολικά όχι περισσότερους από έξι μήνες (αναμενόμενη 1 Δεκεμβρίου 2032 - 31 Μαΐου 2033)».
Μιλάμε δηλαδή για έναν σχεδιασμό που από τον Ιούλη 2022 ως τον Μάη 2033 πιάνει πάνω από δέκα χρόνια, με ό,τι αυτό μπορεί να σημαίνει για τη σημασία της βάσης και τον ρόλο που αναμένουν να παίξει όλο αυτό το διάστημα, ως αμερικανοΝΑΤΟικού προπυργίου στην Ανατολική Μεσόγειο, την ώρα που οι ιμπεριαλιστικοί ανταγωνισμοί έχουν περάσει πλέον σε άλλη «πίστα».
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου