Το νομοσχέδιο για τα Πανεπιστήμια, αποτελεί ένα ακόμα κομμάτι στο παζλ των αντιδραστικών αλλαγών που εφαρμόζονται τα τελευταία χρόνια, από όλες τις κυβερνήσεις και ενισχύει την επιχειρηματική δράση των πανεπιστημίων, την σύνδεσή τους με την αγορά, στη λογική του ανταγωνισμού.
Οι μεγάλοι χαμένοι από αυτές τις αλλαγές είναι τα παιδιά των λαϊκών οικογενειών που βλέπουν να μπαίνουν μπροστά τους νέα εμπόδια για να φθάσουν στην ανώτατη εκπαίδευση, αλλά και να ολοκληρώσουν τις σπουδές τους, με διάφορους τρόπους: Ελάχιστη βάση εισαγωγής σε κάθε Τμήμα, περιορισμός των επιλογών στο μηχανογραφικό δελτίο, διαγραφή των φοιτητών με το κύριο πλήγμα να δέχονται οι εργαζόμενοι φοιτητές, που αναγκάζονται να δουλεύουν παράλληλα με τις σπουδές για να ανταπεξέλθουν στις οικονομικές υποχρεώσεις τους.
Πρόσχημα της κυβέρνησης για τις νέες αλλαγές είναι η αναβάθμιση του μορφωτικού επιπέδου στα Πανεπιστήμια, μία άνοδος όμως που υποδαυλίζει η ίδια η πολιτική διαχρονικά όλων των κυβερνήσεων μέχρι σήμερα, τόσο στις ανώτερες σχολές όσο και στις προηγούμενες βαθμίδες της εκπαίδευσης, όπου χρόνια τώρα η γνώση αντικαθίσταται με την πληροφορία, η ενιαία μόρφωση με τις δεξιότητες.
Όσον αφορά τα Ιδρύματα, το νομοσχέδιο ουσιαστικά τα οδηγεί να υπεισέλθουν ακόμα πιο βαθιά, στη λογική της επιχειρηματικότητας με την εύρεση πόρων και χρηματοδοτήσεων για οικονομική αυτοτέλεια, στη λογική της ανταγωνιστικότητας με βάση τις ανάγκες της αγοράς, δηλαδή να παράγουν προϊόντα που θα είναι ελκυστικά προς τις επιχειρήσεις, όχι απαραίτητα όμως για τις ανάγκες της κοινωνίας.
Για τη διασφάλιση της λειτουργίας ενός Πανεπιστημίου με τέτοιο περιεχόμενο, επιστρατεύονται μέτρα αστυνόμευσης και καταστολής, με την ίδρυση της πανεπιστημιακής αστυνομίας, με κάρτες ελέγχου εισόδου και πειθαρχικές διώξεις σε φοιτητές και προσωπικό. Μάλιστα η κυβέρνηση παρουσιάζει αυτά τα μέτρα, ως συνέχεια της κατάργησης του πανεπιστημιακού ασύλου, με όλη την προσπάθεια που τη συνόδεψε να αξιοποιηθούν ενέργειες που καμία σχέση δεν έχουν με τους φοιτητές και τις διεκδικήσεις τους.
Για όλα αυτά τα θέματα, η κάμερα του «902.gr» φιλοξενήθηκε στο χώρο του Εργαστηρίου Ηλεκτρονικών Αισθητηρίων της Σχολής Ηλεκτρολόγων - Μηχανικών και Μηχανικών Υπολογιστών όπου συνομίλησε με τον Βαγγέλη Χριστοφόρου, καθηγητή του ΕΜΠ και διευθυντή του Εργαστηρίου, την Αφροδίτη Κτενά, καθηγήτρια στο Γενικό Τμήμα του Εθνικού και Καποδιστριακού Πανεπιστημίου Αθηνών και τον Νίκο Παπαλεξίου, επίκουρο καθηγητή στο Τμήμα Μαθηματικών του Πανεπιστημίου Αιγαίου.
Την φωνή των φοιτητών που αγωνίζονται για Πανεπιστήμια ανοιχτά για όλους και όχι για λίγους, για πραγματικά δηµόσιο και δωρεάν, προς όφελος της κοινωνίας και όχι των λίγων, για την πρόσβαση στη μόρφωση όλων παιδιών, που θα προάγει τη συζήτηση, τον προβληµατισµό, ανοιχτό στη διάθεση του λαού να έχει πρόσβαση στην επιστημονική γνώση, μας μεταφέρει η Χρύσα Λεμπέση, μέλος της ΕΓ του ΜΑΣ και πρόεδρος του Φοιτητικού Συλλόγου Ιστορικού - Αρχαιολογικού. Τα 30 εκατομμύρια ευρώ που διαθέτει για την ίδρυση της πανεπιστημιακής αστυνομίας, να τα δώσει για το άνοιγμα των πανεπιστημίων, που μένουν κλειστά εδώ και ένα χρόνο, επισημαίνει χαρακτηριστικά.
ΒΙΝΤΕΟ.
ΠΗΓΗ. 902
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου