ΔΕΥΤΕΡΑ 4-8-2014
Είναι ολοφάνερο ότι υπάρχει έντονος προβληματισμός για το μέλλον της «Ενωμένης Ευρώπης».
Τα τελευταία χρόνια έχει οξυνθεί η διαπάλη για το μέλλον της ΕΕ και της Ευρωζώνης.
Για πρώτη φορά φαίνεται να κυριαρχούν συγκεκριμένοι προβληματισμοί και διαθέσεις σε τμήματα του κεφαλαίου των κρατών της ΕΕ που αμφισβητούν την Ευρωζώνη ή ακόμα και την ΕΕ. Τέτοιες διαθέσεις εκφράστηκαν και στις Ευρωεκλογές, με ενίσχυση των λεγόμενων ευρωσκεπτικιστικών δυνάμεων, π.χ., Λεπέν στη Γαλλία, ενώ στη Μ. Βρετανία η αντίληψη για έξοδο από την ΕΕ τείνει να γίνει κυρίαρχη.
Αυτή η διαπάλη εξελίσσεται στο έδαφος της καπιταλιστικής οικονομικής κρίσης και των δυνατοτήτων διαχείρισής της, που αντικειμενικά όξυνε αντιφάσεις που έχει το λεγόμενο «ευρωπαϊκό οικοδόμημα», ένωση ανισόμετρα ανεπτυγμένων καπιταλιστικών κρατών που βίωσαν διαφορετικά τις επιπτώσεις από την κρίση.
Η ισχυροποίηση της Γερμανίας και των συμμάχων της στο πλαίσιο της ΕΕ έχει αναπροσαρμόσει τις συμμαχίες στο εσωτερικό της, έτσι προέκυψε η λεγόμενη συμμαχία των «κρατών του Νότου» (Γαλλία, Ιταλία, Ισπανία κλπ.), ενώ ο λεγόμενος γερμανο-γαλλικός άξονας είναι παρελθόν.
Χαρακτηριστική είναι και η «κόντρα» στην οποία πρωτοστάτησε η Βρετανία, διαφωνώντας με τον ορισμό του «φεντεραλιστή» Γιούνκερ στη θέση του επικεφαλής της Κομισιόν.
Υπάρχουν διαφωνίες ως προς τη σχέση της Ευρώπης με άλλες μεγάλες δυνάμεις, όπως η Ρωσία.
Για παράδειγμα, το «Εθνικό Μέτωπο της Γαλλίας» προέτασσε τη «στρατηγική συμμαχία με τη Ρωσία», τη διαμόρφωση «της τριμερούς συμμαχίας Παρισιού - Βερολίνου - Μόσχας», μια πολιτική «μεγάλης ανάπτυξης στην Αφρική», η οποία «σήμερα έχει εγκαταλειφθεί στις αναδυόμενες δυνάμεις, την Κίνα, την Ινδία, τη Βραζιλία και τη Ρωσία που επανέρχεται».
Οι διαφωνίες αυτές αποτυπώνονται καθαρά στα «παζάρια» για την επιβολή οικονομικών κυρώσεων στη Μόσχα λόγω της στάσης της στην Ουκρανία.
Ειδικά τις τελευταίες μέρες, έχει ξεκινήσει ένα «ντόμινο» αντιδράσεων και παρεμβάσεων μετά τις νέες κυρώσεις που αποφάσισαν ΗΠΑ και ΕΕ. Η επιλογή της ουκρανικής αστικής τάξης να προτάξει τη συνεργασία της με την ΕΕ έδωσε νέα τροφή στην αντιπαράθεση Βρυξελλών - Μόσχας.
Διαφωνίες, όμως, υπάρχουν και για το βαθμό της οικονομικής συνεργασίας με τις ΗΠΑ, κάτι που αντανακλάται στις διαπραγματεύσεις για τη «Δια-ατλαντική Συμφωνία Ελεύθερου Εμπορίου», η οποία καθυστερεί με σοβαρές επιφυλάξεις, π.χ., από τη γερμανική πλευρά.
ΠΗΓΗ. ΡΙΖΟΣΠΑΣΤΗΣ
Είναι ολοφάνερο ότι υπάρχει έντονος προβληματισμός για το μέλλον της «Ενωμένης Ευρώπης».
Τα τελευταία χρόνια έχει οξυνθεί η διαπάλη για το μέλλον της ΕΕ και της Ευρωζώνης.
Για πρώτη φορά φαίνεται να κυριαρχούν συγκεκριμένοι προβληματισμοί και διαθέσεις σε τμήματα του κεφαλαίου των κρατών της ΕΕ που αμφισβητούν την Ευρωζώνη ή ακόμα και την ΕΕ. Τέτοιες διαθέσεις εκφράστηκαν και στις Ευρωεκλογές, με ενίσχυση των λεγόμενων ευρωσκεπτικιστικών δυνάμεων, π.χ., Λεπέν στη Γαλλία, ενώ στη Μ. Βρετανία η αντίληψη για έξοδο από την ΕΕ τείνει να γίνει κυρίαρχη.
Αυτή η διαπάλη εξελίσσεται στο έδαφος της καπιταλιστικής οικονομικής κρίσης και των δυνατοτήτων διαχείρισής της, που αντικειμενικά όξυνε αντιφάσεις που έχει το λεγόμενο «ευρωπαϊκό οικοδόμημα», ένωση ανισόμετρα ανεπτυγμένων καπιταλιστικών κρατών που βίωσαν διαφορετικά τις επιπτώσεις από την κρίση.
Η ισχυροποίηση της Γερμανίας και των συμμάχων της στο πλαίσιο της ΕΕ έχει αναπροσαρμόσει τις συμμαχίες στο εσωτερικό της, έτσι προέκυψε η λεγόμενη συμμαχία των «κρατών του Νότου» (Γαλλία, Ιταλία, Ισπανία κλπ.), ενώ ο λεγόμενος γερμανο-γαλλικός άξονας είναι παρελθόν.
Χαρακτηριστική είναι και η «κόντρα» στην οποία πρωτοστάτησε η Βρετανία, διαφωνώντας με τον ορισμό του «φεντεραλιστή» Γιούνκερ στη θέση του επικεφαλής της Κομισιόν.
Υπάρχουν διαφωνίες ως προς τη σχέση της Ευρώπης με άλλες μεγάλες δυνάμεις, όπως η Ρωσία.
Για παράδειγμα, το «Εθνικό Μέτωπο της Γαλλίας» προέτασσε τη «στρατηγική συμμαχία με τη Ρωσία», τη διαμόρφωση «της τριμερούς συμμαχίας Παρισιού - Βερολίνου - Μόσχας», μια πολιτική «μεγάλης ανάπτυξης στην Αφρική», η οποία «σήμερα έχει εγκαταλειφθεί στις αναδυόμενες δυνάμεις, την Κίνα, την Ινδία, τη Βραζιλία και τη Ρωσία που επανέρχεται».
Οι διαφωνίες αυτές αποτυπώνονται καθαρά στα «παζάρια» για την επιβολή οικονομικών κυρώσεων στη Μόσχα λόγω της στάσης της στην Ουκρανία.
Ειδικά τις τελευταίες μέρες, έχει ξεκινήσει ένα «ντόμινο» αντιδράσεων και παρεμβάσεων μετά τις νέες κυρώσεις που αποφάσισαν ΗΠΑ και ΕΕ. Η επιλογή της ουκρανικής αστικής τάξης να προτάξει τη συνεργασία της με την ΕΕ έδωσε νέα τροφή στην αντιπαράθεση Βρυξελλών - Μόσχας.
Διαφωνίες, όμως, υπάρχουν και για το βαθμό της οικονομικής συνεργασίας με τις ΗΠΑ, κάτι που αντανακλάται στις διαπραγματεύσεις για τη «Δια-ατλαντική Συμφωνία Ελεύθερου Εμπορίου», η οποία καθυστερεί με σοβαρές επιφυλάξεις, π.χ., από τη γερμανική πλευρά.
ΠΗΓΗ. ΡΙΖΟΣΠΑΣΤΗΣ
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου