ΔΕΥΤΕΡΑ 19-5-2014
Για την κατάσταση που επικρατεί στην Ουκρανία, τον αγώνα που δίνουν οι λαϊκές δυνάμεις ενάντια στη νέα εξουσία των εθνικιστών και φασιστών που έχουν τη στήριξη των ιμπεριαλιστών και την προοπτική που υπάρχει, είχαμε την ευκαιρία να συζητήσουμε με τον Σεργκέι Κιριτσούκ, συντονιστή της οργάνωσης «Μποριτμπά» («Αγώνας»).
Ο Ουκρανός αγωνιστής βρέθηκε στη χώρα μας προσκεκλημένος στο στρογγυλό τραπέζι, που διοργάνωσε η Πανελλήνια Ενωση Αγωνιστών Εθνικής Αντίστασης - Δημοκρατικού Στρατού Ελλάδας την Παρασκευή 9 Μάη, για την επέτειο των 69 χρόνων από την Αντιφασιστική Νίκη των Λαών, με θέμα «Κίνδυνοι του φασισμού στην Ευρώπη» που έγινε στην έδρα της ΚΕ του ΚΚΕ στον Περισσό.
Εισαγωγικά να σημειώσουμε ότι ένα μέλος αυτής της οργάνωσης, ο Αντρέι Μπρεζόφσκι, δολοφονήθηκε βάναυσα στις 2 Μάη στην Οδησσό στο μακελειό που προκάλεσαν οι φασίστες (με εκατό και πλέον νεκρούς) στο Κτίριο των Συνδικάτων που το πυρπόλησαν.
Ο νέος αυτός πήδηξε από το παράθυρο για να σωθεί και εκτελέστηκε στο έδαφος από τα ρόπαλα των νεοναζί. Ακολουθεί η συζήτηση με τον Ουκρανό σύντροφο.
Μιλήστε μας για τη σημερινή κατάσταση στη χώρα σας, την αντίδραση του κόσμου στην αντιδραστική κυβέρνηση.
Μιλάμε για μια φασιστική κυβέρνηση, όπου βεβαίως συμμετέχουν και άλλες δυνάμεις, εθνικιστικές και φιλοϊμπεριαλιστικές, που η μια στηρίζει την άλλη.
Από την πρώτη περίοδο της καπιταλιστικής παλινόρθωσης στην Ουκρανία έγινε λεηλασία της λαϊκής περιουσίας, ο κόσμος υπέφερε.
Οι δυνάμεις αυτές που στήριξαν τον καπιταλισμό και τη λεγόμενη ελεύθερη οικονομία είχαν σταδιακά μικρή απήχηση. Υπήρχε δυσκολία να πείσουν φτωχούς και εξαθλιωμένους ανθρώπους.
Ετσι δημιουργήθηκε και η ανάγκη στην αστική τάξη να φέρει στο προσκήνιο τους φασίστες. Είναι χαρακτηριστικό ότι οι φασιστικές ομάδες προσπάθησαν να «βοηθήσουν» φτωχούς και ανέργους, ιδιαίτερα στα μεγάλα αστικά κέντρα.
Αυτό σημαίνει ότι ο φασισμός βοηθήθηκε να αναπτυχθεί ιδιαίτερα σε μια περίοδο οικονομικής και κοινωνικής κρίσης. Ετσι με το λεγόμενο κίνημα του «Μάινταν» αρκετοί από τα λαϊκά στρώματα ήταν ιδιαίτερα ικανοποιημένοι, μετά την αποχώρηση του Προέδρου Γιανουκόβιτς.
Πίστευαν ότι θα ερχόταν ένα καλύτερο σύστημα, αλλά από την πρώτη στιγμή φάνηκε ότι η κρίση βαθαίνει, υπήρξε μεγάλη υποτίμηση του εθνικού νομίσματος γρίβνα, διευρύνθηκε η φτώχεια και βέβαια η πραξικοπηματική κυβέρνηση με ευχαρίστηση προχωράει τον εμφύλιο πόλεμο στις ανατολικές περιοχές όπου οι άνθρωποι δεν αναγνωρίζουν την αυτοανακηρυγμένη κυβέρνηση.
Ετσι έχει αναλάβει πρωταγωνιστικό ρόλο η λεγόμενη Εθνική Φρουρά, δηλαδή οι ναζιστές του «Δεξιού Τομέα» που εντάχθηκαν οργανωμένα σε αυτή την κρατική δομή.
Δημιουργείται μια τεράστια εθνικιστική υστερία στο Κίεβο και σε μερικές παραδοσιακά συντηρητικές περιοχές της χώρας, εμφανίζεται ο εμφύλιος ως προστασία της πατρίδας, χαρακτηρίζονται οι άνθρωποι στην Ανατολή, ρωσόφωνοι και όχι μόνο, πράκτορες της Ρωσίας.
Ετσι η προπαγάνδα πάει να κρύψει τις πραγματικές αιτίες της κρίσης, την πρόσδεση στους ιμπεριαλιστικούς οργανισμούς, στο ΔΝΤ, το γεγονός ότι η Ουκρανία αποτελεί έναν κρίκο στην αλυσίδα των ιμπεριαλιστικών επεμβάσεων.
Αυτό
είναι και το μεγαλύτερο πρόβλημα.
Οι αντικαπιταλιστικές δυνάμεις αντιμετωπίζουν έντονη κριτική και από τις δύο πλευρές. Από τους εθνικιστές, για παράδειγμα, χαρακτηριζόμαστε πράκτορες του Πούτιν και από Ρώσους εθνικιστές ότι δεν είμαστε αρκετά Ρώσοι εθνικιστές, γιατί παλεύουμε για το σοσιαλισμό. Ετσι αν μιλήσουμε γι' αυτό το μεγάλο όντως κίνημα αντίστασης στην Ανατολή, μπορούμε να πούμε ότι εκφράζονται δυο τάσεις, αυτή που θέλει ένωση με τη Ρωσία και βέβαια και αυτή διαφοροποιείται, κάποιοι μιλάνε για κοινή πνευματική θρησκευτική καταγωγή και κάποιοι το συνδέουν με το γεγονός ότι όλες οι εμπορικές και επιχειρηματικές σχέσεις στην περιοχή είναι με τη Ρωσία και έτσι βλέπουν ότι μπορούν να διατηρήσουν τη δουλειά τους.
Υπάρχουν εξοπλιστικές ενεργειακές επιχειρήσεις, υψηλής τεχνολογίας παραγωγή, που η αγορά τους είναι προς τη Ρωσία. Τέτοιοι είναι μάλιστα νέοι άνθρωποι, μηχανικοί εξειδικευμένοι επιστήμονες, που δεν θέλουν να χάσουν την δουλειά τους και να καταλήξουν καθαριστές στις πόλεις της ΕΕ.
Πείτε μας για τη συμμετοχή συνδικάτων των εργαζομένων. Τι γίνεται με τις αγωνιστικές δυνάμεις και αυτές που έχουν αντικαπιταλιστικό προσανατολισμό;
Η πραγματικότητα είναι πολύ κακή στα εργατικά συνδικάτα. Υπάρχουν τα παλιά συνδικάτα από τη σοβιετική περίοδο, που είναι μαζικά, αλλά δεν είναι δραστήρια και υπάρχουν και τα λεγόμενα ελεύθερα ανεξάρτητα συνδικάτα, που ελέγχονται πλήρως από την κυβέρνηση του Κιέβου, στηρίζουν τη δεξιά και άκρα δεξιά και το κίνημα του «Μάινταν».
Αλλά στις αντικυβερνητικές διαδηλώσεις υπάρχει συμμετοχή εργατών, πιο ειδικά οι ανθρακωρύχοι που είναι ένα μεγάλο ποσοστό των εργατών στις ανατολικές περιοχές. Οργάνωσαν απεργίες, συμμετείχαν σε κάποιες πολιτικές εκδηλώσεις ενάντια στην κυβέρνηση του Κιέβου.
Υπάρχουν επίσης οι συνταξιούχοι, που εκφράζουν μια νοσταλγία για το σοσιαλισμό και επίσης νέοι εργαζόμενοι, επιστήμονες και φοιτητές.
Υπάρχουν δυνάμεις που έχουν αντικαπιταλιστική κατεύθυνση, ωστόσο είμαστε αρκετά μικρές. Η πλειοψηφία των ανθρώπων κυρίως στο Κίεβο και στις δυτικές περιοχές ολοκληρωτικά πιστεύουν και χαλιναγωγούνται από την κυρίαρχη προπαγάνδα για την ΕΕ, την βλέπουν ως «παράδεισο» ...«όπου υπάρχουν δουλειές, χωρίς διαφθορά, με δικαιοσύνη».
Το σύστημα έχει φροντίσει να «χτιστεί ένας τοίχος» ώστε οι άνθρωποι να μη βλέπουν την πραγματικότητα. Επίσης αξιοποιούν ακόμα και την Ελλάδα, διαδίδοντας μύθους ότι ... αυτή «είχε σοσιαλισμό», «οι άνθρωποι ξόδευαν περισσότερα από όσα παρήγαγαν, έπαιρναν δάνεια χωρίς να παράγουν».
Δυστυχώς, αρκετοί έχουν πέσει σε αυτή την προπαγάνδα. Ενα άλλο τμήμα, μικρότερο, βλέπει την ανάγκη για κοινωνική αλλαγή στην προοπτική του σοσιαλισμού. Ενα τμήμα έχει την αυταπάτη ότι η Ρωσία θα τους σώσει από τους φασίστες που πήραν την εξουσία.
Εμείς επιδρούμε σε νέους κυρίως εργαζόμενους που καταλαβαίνουν την ανάγκη της πάλης για το σοσιαλισμό, αλλά είναι μειοψηφία.
Πώς βλέπετε την προοπτική με το κίνημα αντίστασης στην Ανατολή και ειδικά τις δύο επαρχίες Ντονέτσκ και Λουγκάνσκ;
Το Ντονέτσκ και το Λουγκάνσκ μετά τα δημοψηφίσματα γίνεται καθαρό ότι δεν μπορούν να λειτουργήσουν ως ανεξάρτητα κράτη ή λαϊκές δημοκρατίες όπως αυτοονομάζονται, αλλά η κίνησή τους είναι μια πολύ σημαντική αντιφασιστική ενέργεια, οι άνθρωποι θέλουν να προστατευτούν από τους φασίστες. Δεν μπορούν να ανεχτούν αυτό που συμβαίνει στο Κίεβο, όπου οι ναζιστικές ομάδες χτυπάνε ανθρώπους, επιτίθενται σε αντιπάλους τους.
Από την πρώτη στιγμή αναπτύχθηκε η ιδέα της λεγόμενης ομοσπονδιοποίησης, όπου οι επαρχίες θα είχαν αυτονομία με αναγνωρισμένα τα γλωσσικά, πολιτιστικά και πολιτισμικά χαρακτηριστικά.
Ομως αυτό δεν το δέχτηκε η κυβέρνηση του Κιέβου, που τοποθέτησε από την αρχή δικούς της κυβερνήτες στην Ανατολή, που συγκρότησαν δικούς τους ιδιωτικούς στρατούς.
Σήμερα δεν φαίνεται καμία προοπτική να διατηρηθεί η Ουκρανία ως ενιαίο κράτος, ενώ δεν ξέρουμε ποιες ακριβώς είναι οι επιδιώξεις της Ρωσίας, που βέβαια υπερασπίζεται τα συμφέροντα της αστικής της τάξης.
Η δική σας οργάνωση πώς προέκυψε, ποιοι είναι οι στόχοι της;
Ξεκινήσαμε πριν 3 χρόνια ως μια διαδικασία ενοποίησης ορισμένων αντικαπιταλιστικών ομάδων και κάποιων αγωνιστών που αποχώρησαν από το ΚΚ Ουκρανίας.
Δεν έχουμε συμμετοχή σε εκλογές και διατηρούμε κριτική στάση απέναντι στο ΚΚ Ουκρανίας, γιατί θεωρεί ως πιο σημαντική δουλειά την κοινοβουλευτική.
Μάλιστα πρόσφατα οι εθνικιστικές και φασιστικές δυνάμεις το έδιωξαν από το Κοινοβούλιο, επιτίθενται στα γραφεία του. Θεωρούμε ότι όλο και περιορίζονται στις σημερινές συνθήκες οι δυνατότητες νόμιμης δράσης.
Εμείς προσπαθούμε να οργανώσουμε τους εργάτες, τους νέους, να προχωρήσουν απεργίες, αγώνες. Φυσικά και εμείς είχαμε κοινοβουλευτικές αυταπάτες. Στη διάρκεια της διακυβέρνησης Γιανουκόβιτς, αν και τον χαρακτηρίζουν δικτάτορα, είναι γεγονός ότι σε σχέση με προηγούμενες αστικές κυβερνήσεις υπήρχε μια ελευθερία έκφρασης. Φυσικά, εξυπηρετούσε τα συμφέροντα των καπιταλιστών.
Αλλά τώρα μιλάμε για πραγματική τρομοκρατία σε όποιον τολμάει να αντισταθεί στη χούντα του Κιέβου.
Οι φασίστες έχουν επιτεθεί σε όλα μας τα γραφεία, χάσαμε πολλά υλικά μας, υποδομές. Είναι μια δύσκολη κατάσταση, αλλά είμαστε έτοιμοι να οργανώσουμε τη δουλειά μας σε αυτές τις συνθήκες με όλα τα διαθέσιμα μέσα και τα ανάλογα μέτρα προστασίας.
Σε αυτή την κατάσταση είμαστε και δεν θα το βάλουμε κάτω, παλεύοντας σταθερά ενάντια στον καπιταλισμό. Και είναι για μας μεγάλη βοήθεια και στήριξη να ξέρουμε ότι οι σύντροφοί μας κομμουνιστές στην Ελλάδα ενημερώνουν σωστά για ό,τι συμβαίνει.
Και θα θέλαμε να σας ευχαριστήσουμε γι' αυτό. Ο αγώνας μας είναι κοινός.
Για την κατάσταση που επικρατεί στην Ουκρανία, τον αγώνα που δίνουν οι λαϊκές δυνάμεις ενάντια στη νέα εξουσία των εθνικιστών και φασιστών που έχουν τη στήριξη των ιμπεριαλιστών και την προοπτική που υπάρχει, είχαμε την ευκαιρία να συζητήσουμε με τον Σεργκέι Κιριτσούκ, συντονιστή της οργάνωσης «Μποριτμπά» («Αγώνας»).
Ο Ουκρανός αγωνιστής βρέθηκε στη χώρα μας προσκεκλημένος στο στρογγυλό τραπέζι, που διοργάνωσε η Πανελλήνια Ενωση Αγωνιστών Εθνικής Αντίστασης - Δημοκρατικού Στρατού Ελλάδας την Παρασκευή 9 Μάη, για την επέτειο των 69 χρόνων από την Αντιφασιστική Νίκη των Λαών, με θέμα «Κίνδυνοι του φασισμού στην Ευρώπη» που έγινε στην έδρα της ΚΕ του ΚΚΕ στον Περισσό.
Εισαγωγικά να σημειώσουμε ότι ένα μέλος αυτής της οργάνωσης, ο Αντρέι Μπρεζόφσκι, δολοφονήθηκε βάναυσα στις 2 Μάη στην Οδησσό στο μακελειό που προκάλεσαν οι φασίστες (με εκατό και πλέον νεκρούς) στο Κτίριο των Συνδικάτων που το πυρπόλησαν.
Ο νέος αυτός πήδηξε από το παράθυρο για να σωθεί και εκτελέστηκε στο έδαφος από τα ρόπαλα των νεοναζί. Ακολουθεί η συζήτηση με τον Ουκρανό σύντροφο.
Μιλήστε μας για τη σημερινή κατάσταση στη χώρα σας, την αντίδραση του κόσμου στην αντιδραστική κυβέρνηση.
Μιλάμε για μια φασιστική κυβέρνηση, όπου βεβαίως συμμετέχουν και άλλες δυνάμεις, εθνικιστικές και φιλοϊμπεριαλιστικές, που η μια στηρίζει την άλλη.
Από την πρώτη περίοδο της καπιταλιστικής παλινόρθωσης στην Ουκρανία έγινε λεηλασία της λαϊκής περιουσίας, ο κόσμος υπέφερε.
Οι δυνάμεις αυτές που στήριξαν τον καπιταλισμό και τη λεγόμενη ελεύθερη οικονομία είχαν σταδιακά μικρή απήχηση. Υπήρχε δυσκολία να πείσουν φτωχούς και εξαθλιωμένους ανθρώπους.
Ετσι δημιουργήθηκε και η ανάγκη στην αστική τάξη να φέρει στο προσκήνιο τους φασίστες. Είναι χαρακτηριστικό ότι οι φασιστικές ομάδες προσπάθησαν να «βοηθήσουν» φτωχούς και ανέργους, ιδιαίτερα στα μεγάλα αστικά κέντρα.
Αυτό σημαίνει ότι ο φασισμός βοηθήθηκε να αναπτυχθεί ιδιαίτερα σε μια περίοδο οικονομικής και κοινωνικής κρίσης. Ετσι με το λεγόμενο κίνημα του «Μάινταν» αρκετοί από τα λαϊκά στρώματα ήταν ιδιαίτερα ικανοποιημένοι, μετά την αποχώρηση του Προέδρου Γιανουκόβιτς.
Πίστευαν ότι θα ερχόταν ένα καλύτερο σύστημα, αλλά από την πρώτη στιγμή φάνηκε ότι η κρίση βαθαίνει, υπήρξε μεγάλη υποτίμηση του εθνικού νομίσματος γρίβνα, διευρύνθηκε η φτώχεια και βέβαια η πραξικοπηματική κυβέρνηση με ευχαρίστηση προχωράει τον εμφύλιο πόλεμο στις ανατολικές περιοχές όπου οι άνθρωποι δεν αναγνωρίζουν την αυτοανακηρυγμένη κυβέρνηση.
Ετσι έχει αναλάβει πρωταγωνιστικό ρόλο η λεγόμενη Εθνική Φρουρά, δηλαδή οι ναζιστές του «Δεξιού Τομέα» που εντάχθηκαν οργανωμένα σε αυτή την κρατική δομή.
Δημιουργείται μια τεράστια εθνικιστική υστερία στο Κίεβο και σε μερικές παραδοσιακά συντηρητικές περιοχές της χώρας, εμφανίζεται ο εμφύλιος ως προστασία της πατρίδας, χαρακτηρίζονται οι άνθρωποι στην Ανατολή, ρωσόφωνοι και όχι μόνο, πράκτορες της Ρωσίας.
Ετσι η προπαγάνδα πάει να κρύψει τις πραγματικές αιτίες της κρίσης, την πρόσδεση στους ιμπεριαλιστικούς οργανισμούς, στο ΔΝΤ, το γεγονός ότι η Ουκρανία αποτελεί έναν κρίκο στην αλυσίδα των ιμπεριαλιστικών επεμβάσεων.
Οι αντικαπιταλιστικές δυνάμεις αντιμετωπίζουν έντονη κριτική και από τις δύο πλευρές. Από τους εθνικιστές, για παράδειγμα, χαρακτηριζόμαστε πράκτορες του Πούτιν και από Ρώσους εθνικιστές ότι δεν είμαστε αρκετά Ρώσοι εθνικιστές, γιατί παλεύουμε για το σοσιαλισμό. Ετσι αν μιλήσουμε γι' αυτό το μεγάλο όντως κίνημα αντίστασης στην Ανατολή, μπορούμε να πούμε ότι εκφράζονται δυο τάσεις, αυτή που θέλει ένωση με τη Ρωσία και βέβαια και αυτή διαφοροποιείται, κάποιοι μιλάνε για κοινή πνευματική θρησκευτική καταγωγή και κάποιοι το συνδέουν με το γεγονός ότι όλες οι εμπορικές και επιχειρηματικές σχέσεις στην περιοχή είναι με τη Ρωσία και έτσι βλέπουν ότι μπορούν να διατηρήσουν τη δουλειά τους.
Υπάρχουν εξοπλιστικές ενεργειακές επιχειρήσεις, υψηλής τεχνολογίας παραγωγή, που η αγορά τους είναι προς τη Ρωσία. Τέτοιοι είναι μάλιστα νέοι άνθρωποι, μηχανικοί εξειδικευμένοι επιστήμονες, που δεν θέλουν να χάσουν την δουλειά τους και να καταλήξουν καθαριστές στις πόλεις της ΕΕ.
Πείτε μας για τη συμμετοχή συνδικάτων των εργαζομένων. Τι γίνεται με τις αγωνιστικές δυνάμεις και αυτές που έχουν αντικαπιταλιστικό προσανατολισμό;
Η πραγματικότητα είναι πολύ κακή στα εργατικά συνδικάτα. Υπάρχουν τα παλιά συνδικάτα από τη σοβιετική περίοδο, που είναι μαζικά, αλλά δεν είναι δραστήρια και υπάρχουν και τα λεγόμενα ελεύθερα ανεξάρτητα συνδικάτα, που ελέγχονται πλήρως από την κυβέρνηση του Κιέβου, στηρίζουν τη δεξιά και άκρα δεξιά και το κίνημα του «Μάινταν».
Αλλά στις αντικυβερνητικές διαδηλώσεις υπάρχει συμμετοχή εργατών, πιο ειδικά οι ανθρακωρύχοι που είναι ένα μεγάλο ποσοστό των εργατών στις ανατολικές περιοχές. Οργάνωσαν απεργίες, συμμετείχαν σε κάποιες πολιτικές εκδηλώσεις ενάντια στην κυβέρνηση του Κιέβου.
Υπάρχουν επίσης οι συνταξιούχοι, που εκφράζουν μια νοσταλγία για το σοσιαλισμό και επίσης νέοι εργαζόμενοι, επιστήμονες και φοιτητές.
Υπάρχουν δυνάμεις που έχουν αντικαπιταλιστική κατεύθυνση, ωστόσο είμαστε αρκετά μικρές. Η πλειοψηφία των ανθρώπων κυρίως στο Κίεβο και στις δυτικές περιοχές ολοκληρωτικά πιστεύουν και χαλιναγωγούνται από την κυρίαρχη προπαγάνδα για την ΕΕ, την βλέπουν ως «παράδεισο» ...«όπου υπάρχουν δουλειές, χωρίς διαφθορά, με δικαιοσύνη».
Το σύστημα έχει φροντίσει να «χτιστεί ένας τοίχος» ώστε οι άνθρωποι να μη βλέπουν την πραγματικότητα. Επίσης αξιοποιούν ακόμα και την Ελλάδα, διαδίδοντας μύθους ότι ... αυτή «είχε σοσιαλισμό», «οι άνθρωποι ξόδευαν περισσότερα από όσα παρήγαγαν, έπαιρναν δάνεια χωρίς να παράγουν».
Δυστυχώς, αρκετοί έχουν πέσει σε αυτή την προπαγάνδα. Ενα άλλο τμήμα, μικρότερο, βλέπει την ανάγκη για κοινωνική αλλαγή στην προοπτική του σοσιαλισμού. Ενα τμήμα έχει την αυταπάτη ότι η Ρωσία θα τους σώσει από τους φασίστες που πήραν την εξουσία.
Εμείς επιδρούμε σε νέους κυρίως εργαζόμενους που καταλαβαίνουν την ανάγκη της πάλης για το σοσιαλισμό, αλλά είναι μειοψηφία.
Πώς βλέπετε την προοπτική με το κίνημα αντίστασης στην Ανατολή και ειδικά τις δύο επαρχίες Ντονέτσκ και Λουγκάνσκ;
Το Ντονέτσκ και το Λουγκάνσκ μετά τα δημοψηφίσματα γίνεται καθαρό ότι δεν μπορούν να λειτουργήσουν ως ανεξάρτητα κράτη ή λαϊκές δημοκρατίες όπως αυτοονομάζονται, αλλά η κίνησή τους είναι μια πολύ σημαντική αντιφασιστική ενέργεια, οι άνθρωποι θέλουν να προστατευτούν από τους φασίστες. Δεν μπορούν να ανεχτούν αυτό που συμβαίνει στο Κίεβο, όπου οι ναζιστικές ομάδες χτυπάνε ανθρώπους, επιτίθενται σε αντιπάλους τους.
Από την πρώτη στιγμή αναπτύχθηκε η ιδέα της λεγόμενης ομοσπονδιοποίησης, όπου οι επαρχίες θα είχαν αυτονομία με αναγνωρισμένα τα γλωσσικά, πολιτιστικά και πολιτισμικά χαρακτηριστικά.
Ομως αυτό δεν το δέχτηκε η κυβέρνηση του Κιέβου, που τοποθέτησε από την αρχή δικούς της κυβερνήτες στην Ανατολή, που συγκρότησαν δικούς τους ιδιωτικούς στρατούς.
Σήμερα δεν φαίνεται καμία προοπτική να διατηρηθεί η Ουκρανία ως ενιαίο κράτος, ενώ δεν ξέρουμε ποιες ακριβώς είναι οι επιδιώξεις της Ρωσίας, που βέβαια υπερασπίζεται τα συμφέροντα της αστικής της τάξης.
Η δική σας οργάνωση πώς προέκυψε, ποιοι είναι οι στόχοι της;
Ξεκινήσαμε πριν 3 χρόνια ως μια διαδικασία ενοποίησης ορισμένων αντικαπιταλιστικών ομάδων και κάποιων αγωνιστών που αποχώρησαν από το ΚΚ Ουκρανίας.
Δεν έχουμε συμμετοχή σε εκλογές και διατηρούμε κριτική στάση απέναντι στο ΚΚ Ουκρανίας, γιατί θεωρεί ως πιο σημαντική δουλειά την κοινοβουλευτική.
Μάλιστα πρόσφατα οι εθνικιστικές και φασιστικές δυνάμεις το έδιωξαν από το Κοινοβούλιο, επιτίθενται στα γραφεία του. Θεωρούμε ότι όλο και περιορίζονται στις σημερινές συνθήκες οι δυνατότητες νόμιμης δράσης.
Εμείς προσπαθούμε να οργανώσουμε τους εργάτες, τους νέους, να προχωρήσουν απεργίες, αγώνες. Φυσικά και εμείς είχαμε κοινοβουλευτικές αυταπάτες. Στη διάρκεια της διακυβέρνησης Γιανουκόβιτς, αν και τον χαρακτηρίζουν δικτάτορα, είναι γεγονός ότι σε σχέση με προηγούμενες αστικές κυβερνήσεις υπήρχε μια ελευθερία έκφρασης. Φυσικά, εξυπηρετούσε τα συμφέροντα των καπιταλιστών.
Αλλά τώρα μιλάμε για πραγματική τρομοκρατία σε όποιον τολμάει να αντισταθεί στη χούντα του Κιέβου.
Οι φασίστες έχουν επιτεθεί σε όλα μας τα γραφεία, χάσαμε πολλά υλικά μας, υποδομές. Είναι μια δύσκολη κατάσταση, αλλά είμαστε έτοιμοι να οργανώσουμε τη δουλειά μας σε αυτές τις συνθήκες με όλα τα διαθέσιμα μέσα και τα ανάλογα μέτρα προστασίας.
Σε αυτή την κατάσταση είμαστε και δεν θα το βάλουμε κάτω, παλεύοντας σταθερά ενάντια στον καπιταλισμό. Και είναι για μας μεγάλη βοήθεια και στήριξη να ξέρουμε ότι οι σύντροφοί μας κομμουνιστές στην Ελλάδα ενημερώνουν σωστά για ό,τι συμβαίνει.
Και θα θέλαμε να σας ευχαριστήσουμε γι' αυτό. Ο αγώνας μας είναι κοινός.
Δ. Κ.
ΠΗΓΗ. ΡΙΖΟΣΠΑΣΤΗΣ
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου