Ο υπουργός Αμυνας της γείτονος έστειλε μήνυμα σε ΗΠΑ - ΝΑΤΟ - ΕΕ, που στρώνουν το τραπέζι της συνεκμετάλλευσης στην περιοχή, ότι «μια νέα πολιτική κυριαρχίας ασκείται πλέον στην Ανατολική Μεσόγειο» και «αν προσπαθήσετε να περιορίσετε μια χώρα με 1.870 χιλιόμετρα ακτής με τα δικά σας σύνορα και να πείτε "όλα είναι δικά μου", τότε θα υπάρξει πρόβλημα».
Ολα αυτά με στόχο τη δημιουργία τετελεσμένων στο ιμπεριαλιστικό παζάρι που φουντώνει, με την Τουρκία να ανακοινώνει μέσω του ΥΠΕΞ της ότι «θα συνεχίσει τις δραστηριότητές της στην περιοχή, στο πλαίσιο των δικαιωμάτων που απορρέουν από το Διεθνές Δίκαιο» αλλά και ότι «είναι έτοιμη να λύσει τα προβλήματα με την Ελλάδα μέσω διαλόγου (...)
Καλούμε για άλλη μια φορά την Ελλάδα σε έναν άνευ όρων διάλογο για την αντιμετώπιση του ζητήματος της θαλάσσιας δικαιοδοσίας της Ανατολικής Μεσογείου και άλλων αλληλένδετων θεμάτων μεταξύ των δύο χωρών».
Από τη μεριά της η ελληνική κυβέρνηση με κάθε ευκαιρία εκφράζει την ετοιμότητά της να «τρέξουν» οι επώδυνοι συμβιβασμοί που δρομολογούν οι ευρωατλαντικοί σχεδιασμοί στην περιοχή. Ο ΥΠΕΞ Ν. Δένδιας μεσοβδόμαδα βρέθηκε στο Βερολίνο για επαφές, με έμφαση στα Ελληνοτουρκικά και συνολικότερα στις επιχειρούμενες διευθετήσεις στην Ανατολική Μεσόγειο, επιμένοντας και από τη γερμανική πρωτεύουσα να παρουσιάζει την ΕΕ περίπου ως «εγγυητή» των κυριαρχικών δικαιωμάτων απέναντι στην τουρκική επιθετικότητα.
Την ίδια στιγμή, συμμεριζόμενη πλήρως την αγωνία για τη διαφύλαξη της ΝΑΤΟικής συνοχής, η κυβέρνηση εμφανίζει ως ...στήριξη την επιστολή του Αμερικανού ΥΠΕΞ Μ. Πομπέο, που χαρακτηρίζοντας την Ελλάδα «πυλώνα της σταθερότητας στην περιοχή» παίνεψε την Αθήνα για τη συμβολή της στην «αποφυγή ατυχήματος ή άλλου γεγονότος στη θάλασσα το οποίο θα μπορούσε να οδηγήσει σε σύγκρουση μεταξύ συμμάχων του ΝΑΤΟ» και για το ότι «επιθυμεί την επίλυση των διαφορών μέσω του διαλόγου».
Ολα αυτά ενώ ο Πομπέο προσπερνούσε την αμφισβήτηση των ελληνικών κυριαρχικών δικαιωμάτων, αναφέροντας ότι οι τουρκικές έρευνες αφορούν «περιοχές στις οποίες η Ελλάδα έχει δυνητική δικαιοδοσία», ενώ την ίδια στιγμή καλούσε την «σύμμαχό μας στο ΝΑΤΟ» Τουρκία «να ξεκινήσει άμεσα διερευνητικές επαφές με την Ελλάδα».
Χαρακτηριστικές ήταν και οι δηλώσεις του εκπροσώπου της Κομισιόν, Πίτερ Στάνο, ο οποίος χαρακτήρισε «βαθιά λυπηρές» τις τουρκικές κινήσεις, επιμένοντας να ζητά ...πολιτισμένη συζήτηση για σωστή μοιρασιά:
«Ο διάλογος με καλή πίστη και η αποχή από μονομερείς ενέργειες είναι κρίσιμα στοιχεία για την επίτευξη ενός σταθερού και ασφαλούς περιβάλλοντος στην Ανατολική Μεσόγειο και την ανάπτυξη μιας συνεργασίας και αμοιβαία επωφελούς σχέσης μεταξύ της ΕΕ και της Τουρκίας. Οι διαφορές πρέπει να συζητηθούν και να ταξινομηθούν στον πίνακα διαπραγματεύσεων». Νωρίτερα είχε φροντίσει κι αυτός να αναφέρει ότι οι τουρκικές Navtex και έρευνες ...απλά «επηρεάζουν τις ελληνικές και κυπριακές θαλάσσιες ζώνες».
Στο μεταξύ, μοχλό των αμερικανοΝΑΤΟικών σχεδιασμών στην περιοχή αποτελούν οι εξελίξεις στο Κυπριακό.
Στην πρώτη τους συνάντηση, ο Κύπριος Πρόεδρος Ν. Αναστασιάδης και ο νέος ηγέτης του ψευδοκράτους Ερ. Τατάρ «εξέφρασαν την αποφασιστικότητά τους να ανταποκριθούν θετικά στη δέσμευση» του ΟΗΕ για μια άτυπη «συνάντηση 5+ (...) σε μια ευνοϊκή ατμόσφαιρα και σε κατάλληλο στάδιο», όπως ανακοίνωσε ο ΟΗΕ.
Καθόλου τυχαία, στο τραπέζι τέθηκαν από την πρώτη κιόλας μέρα ζητήματα κρίσιμα για την πορεία προς ένα πιθανό συμβιβασμό, όπως οι όροι ανοίγματος της περίκλειστης πόλης της Αμμοχώστου (που αφορά μια σειρά από επενδυτικούς σχεδιασμούς) και βέβαια η αξιοποίηση των κυπριακών υδρογονανθράκων, όπου όλα δείχνουν ότι δρομολογούνται εξελίξεις ώστε τα σχέδια συνεκμετάλλευσης να «ξεμπλοκάρουν» και να προχωρήσουν πριν ακόμα υλοποιηθεί μία πιθανή συμφωνία για το Κυπριακό.
Σ' αυτό το πλαίσιο, «τρέχουν» οι παλιές και «νέες ιδέες» για τη διχοτόμηση της Κύπρου. Οπως είπε ο Τατάρ, «πρέπει να αρχίσουμε να σκεφτόμαστε έξω από τα καλούπια, ώστε να διευκολύνουμε ένα αποτέλεσμα που θα είναι πραγματικό και στη βάση του "win win" (σ.σ. αμοιβαίου οφέλους).
Από το 1960 μέχρι σήμερα έχουν αλλάξει πολλά και υπάρχουν νέες πραγματικότητες». Πρόσθεσε ότι είναι ώρα να συζητηθούν «νέες ιδέες στο τραπέζι» και να τερματιστεί η «απομόνωση των Τουρκοκυπρίων» και επέμεινε προκλητικά πως «στην Κύπρο υπάρχουν δύο λαοί που έχουν τα δικά τους κράτη».
Υποστήριξε ότι πρέπει να αναπτυχθούν μέτρα που θα αυξήσουν την εμπιστοσύνη μεταξύ των δύο πλευρών και θα διαμορφώσουν «μια περιεκτική συνεργασία», για να καταλήξει ότι «η πρότασή μας για τις έρευνες, την εκμετάλλευση και τα οφέλη από τους υδρογονάνθρακες είναι ακόμα στο τραπέζι και θα συμβάλει στη δημιουργία ενός απτού μηχανισμού συνεργασίας για την αμοιβαία ευμάρεια» αλλά και ότι «το να μείνουμε κολλημένοι στην αποτυχία του παρελθόντος δεν θα βοηθήσει να υπάρξουν ρυθμίσεις βιώσιμες και πραγματικές, που θα αντιμετωπίζουν τις ανάγκες του νησιού και της περιοχής».
Και ενώ με φόντο τις εκλογές στις ΗΠΑ «φούντωσε» η αποπροσανατολιστική και κάλπικη για τους λαούς συζήτηση, γύρω από τις προσδοκίες που - δήθεν - διαμορφώνει μια πιθανή εναλλαγή στην αμερικανική προεδρία για τις σχέσεις με την Τουρκία, οι εκπρόσωποι του αμερικανικού κεφαλαίου ξεκαθάριζαν τις προηγούμενες μέρες πως η «πυξίδα» δείχνει σταθερά ότι «πρέπει με κάθε τρόπο να κρατήσουμε την Τουρκία στη Δύση» (Πάιατ) και ότι «η Τουρκία έχει ρόλο στη Συμμαχία», δηλαδή στο ΝΑΤΟ, όπως είπε αποτιμώντας τις πρόσφατες επαφές του στην περιοχή ο Αμερικανός υφυπουργός Εξωτερικών Κλαρκ Κούπερ.
Επιβεβαιώνοντας άλλωστε ότι ζητούμενο είναι η αντιμετώπιση αντίπαλων ιμπεριαλιστικών κέντρων, ο Κούπερ επανέλαβε ότι όρος για την ενίσχυση της σχέσης ΗΠΑ - Κύπρου είναι «να δούμε νέες διαβεβαιώσεις σχετικά με την ικανότητά τους (σ.σ. των Κυπρίων) να αρνούνται την πρόσβαση στα λιμάνια σε ρωσικά ναυτικά πλοία (...)
Η Κύπρος αναλαμβάνει μεγαλύτερο ρόλο στην Ανατολική Μεσόγειο και μεγαλύτερες ευθύνες, που υποστηρίζουν τις απαιτήσεις της ΕΕ καθώς και του ΝΑΤΟ».
Το ρωσικό ΥΠΕΞ αντέδρασε αναφέροντας ότι «δεν είναι πρώτη φορά που η Αμερική έχει βελτιώσει τις σχέσεις της με χώρες, περιορίζοντας τη συνεργασία τους με τη Ρωσία. Αυτή η προσέγγιση έρχεται σε αντίθεση με το αναφαίρετο δικαίωμα των κρατών σε μια ανεξάρτητη εξωτερική πολιτική».
Στο μεταξύ, τόσο στη Ουάσιγκτον όσο και στην Αγκυρα αναγνωρίζεται ότι ακόμα και «επιφυλάξεις» που μπορεί να εκφράσει μια νέα αμερικανική κυβέρνηση ως προς τη σχέση της με την Τουρκία «είναι απίθανο να γίνουν κινήσεις τόσο "βίαιες" που να "σπρώξουν" την Τουρκία προς τη Ρωσία, την Κίνα ή το Ιράν», όπως επισήμανε πρόσφατα Τούρκος αναλυτής, για χρόνια αρχισυντάκτης της «Χουριέτ».
Ο ίδιος, αντανακλώντας τους προβληματισμούς στους κόλπους της τουρκικής αστικής τάξης, παρατήρησε ότι οι εξελίξεις θα καθοριστούν και από το «πόσο βιώσιμη θα είναι η φιλόδοξη εξωτερική πολιτική του Ερντογάν» αλλά και από το «πόσο θα είναι ικανός να παραμείνει στην εξουσία».
Τον καθοριστικό τόνο των επικίνδυνων εξελίξεων που δρομολογούνται στην περιοχή, δίνουν ασφαλώς οι κινήσεις κολοσσών όπως η «Chevron», που σημειωτέον πριν από δύο βδομάδες προσπέρασε την «ExxonMobil» και πλέον καταγράφεται ως «η μεγαλύτερη αμερικανική πετρελαϊκή εταιρεία σε χρηματιστηριακή αξία».
Ασφαλώς τη δική της σημασία έχει λοιπόν η ανακοίνωση για τη νέα στρατηγική του ομίλου που ανακοινώθηκε προ ημερών και συγκεκριμένα η μείωση κατά το ήμισυ των επενδύσεων που είχε στο σχιστολιθικό πετρέλαιο (το οποίο εκτίναξε τα προηγούμενα χρόνια τις ΗΠΑ στην πρώτη θέση των πετρελαιοπαραγωγών χωρών) και ο προσανατολισμός του σε συμφωνίες εκμετάλλευσης κοιτασμάτων φυσικού αερίου στη Μ. Ανατολή, με την Αίγυπτο, το Ισραήλ και το Κατάρ.
Θυμίζουμε πως στα τέλη του καλοκαιριού η «Chevron» εξαγόρασε την (επίσης αμερικανική) «Noble Energy», αποκτώντας έτσι πρόσβαση στα ισραηλινά κοιτάσματα «Λεβιάθαν» και «Ταμάρ» αλλά και στο κυπριακό «οικόπεδο» «Αφροδίτη».
Λίγες μέρες μετά, στις 31 Αυγούστου, ο Αμερικανός ΥΠΕΞ, Μ. Πομπέο, τηλεφώνησε στον Κύπριο Πρόεδρο, Ν. Αναστασιάδη, για να ανακοινώσει τη μερική άρση του αμερικανικού εμπάργκο όπλων προς το νησί, μιλώντας για εμβάθυνση της διμερούς συνεργασίας σε πολλούς τομείς, με την Αμερικανίδα πρέσβειρα στη Λευκωσία να συμπληρώνει ότι η απόφαση δεν έχει να κάνει με την Τουρκία, η οποία «παραμένει ένας πολύτιμος σύμμαχος των Ηνωμένων Πολιτειών και του ΝΑΤΟ». Την επομένη, 1 Σεπτέμβρη, με τον Αναστασιάδη μίλησε και ο διευθύνων σύμβουλος της «Chevron», Μάικλ Γουίρθ, προφανώς στο πλαίσιο «ανίχνευσης» των... όρων εμβάθυνσης αυτής της συνεργασίας.
Πρόσφατα, οι «Τάιμς της Νέας Υόρκης» παρουσίαζαν την παρουσία της «Chevron» στη Μεσόγειο ως «το πιο πρόσφατο ορόσημο σε μια αξιοσημείωτη μετατόπιση των αντιλήψεων για μια σχετικά νέα για την πετρελαϊκή βιομηχανία περιοχή, αυτή της Ανατολικής Μεσογείου».
Το δημοσίευμα παρέθετε εκτιμήσεις στελεχών ενεργειακών ομίλων σύμφωνα με τις οποίες «η "Chevron" εντοπίζει την ευκαιρία» να επενδύσει «στα μεγάλα κοιτάσματα φυσικού αερίου που βρίσκονται στο κέντρο μιας περιοχής με μεγάλη ζήτηση».
Επίσης, φιλοξενούσε αποσπάσματα πρόσφατης συνέντευξης του ίδιου του Γουίρθ, σύμφωνα με τις οποίες «το αέριο αποτελεί σημαντικό μέρος για κάθε μελλοντικό σενάριο ενεργειακής μετάβασης (...) Η εγγύτητα σε αναπτυσσόμενες αγορές με μεγάλη ζήτηση αποτελεί πραγματικό πλεονέκτημα για ένα κοίτασμα αερίου...».
Μάλιστα, σχολιάζοντας εξελίξεις που επιδρούν απευθείας στους ρυθμούς υλοποίησης και των επενδύσεων της «Chevron», ο Γουίρθ αναφέρθηκε σε εξελίξεις όπως η αναθέρμανση των σχέσεων του Ισραήλ με την Ιορδανία κ.τ.λ. και εκτίμησε: «Στην περιοχή αυτή μπορούμε να περιμένουμε βελτίωση των περιφερειακών δεσμών τα ερχόμενα χρόνια».
Τέλος, με φόντο και τη συζήτηση ως προς τη βιωσιμότητα έργων όπως ο αγωγός «EastMed» (έναντι π.χ. εναλλακτικών διαδρομών μέσω της Τουρκίας και του ψευδοκράτους), ο Γουίρθ ξεκαθάριζε:
«Οταν υπάρχει μια μεγάλη, χαμηλού κόστους (ως προς την εξόρυξή του) βάση πόρων όπως αυτή, κοντά σε μεγάλες οικονομίες, θα βρούμε σίγουρα τρόπους για να φτάσει το αέριο στην αγορά με τρόπο ανταγωνιστικό...».
Οι ίδιοι οι «Τάιμς της Νέας Υόρκης» υπενθύμισαν στο δημοσίευμά τους και τη μεγάλη εικόνα:
«Υπάρχει ασφαλώς και μια μακροπρόθεσμη ελπίδα: Οτι το αέριο από αυτήν την περιοχή θα βοηθήσει στη μείωση της εξάρτησης της Ευρώπης από τις εισαγωγές Ενέργειας από τη Ρωσία...».
ΠΗΓΗ. ΡΙΖΟΣΠΑΣΤΗΣ
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου