Παρουσιάζοντάς την ο πρωθυπουργός τη χαρακτήρισε «οδικό χάρτη» για την ανάκαμψη του κεφαλαίου, «ο οποίος έχει στη διάθεσή του και τα πρόσθετα πολεμοφόδια του Ταμείου Ανάκαμψης της Ευρωπαϊκής Ενωσης», επιβεβαιώνοντας πως ο πακτωλός χρημάτων για τους επιχειρηματικούς ομίλους θα έχει ως «αντάλλαγμα» για το λαό τις βάρβαρες αντιλαϊκές αναδιαρθρώσεις.
Ενώ με την προβιά των «ειδικών» απαιτούσε από το λαό να υποταχθεί στους στόχους του κεφαλαίου, λέγοντας ότι «αυτή η έκθεση (...) δεν είναι πολιτικό κείμενο και γι' αυτό και πιστεύω ότι πρέπει να μείνει έξω από την πολιτική - μάλλον θα έλεγα την κομματική - αντιπαράθεση».
Κεντρική θέση στο σχέδιο της «Επιτροπής Πισσαρίδη» κατέχει το Ασφαλιστικό, με την παραπέρα προώθηση του κεφαλαιοποιητικού συστήματος, αφού, όπως λέγεται, «το ασφαλιστικό σύστημα πρέπει να είναι μοχλός ανάπτυξης και όχι τροχοπέδη» και «κεντρικό ρόλο σε αυτήν την κατεύθυνση καλείται να παίξει η κεφαλαιοποιητική ασφάλιση, η οποία αποτελεί βασικό μέρος της απάντησης στις δημογραφικές πιέσεις».
Δηλαδή, βλέπουν στο Ασφαλιστικό ένα πεδίο άντλησης πόρων που θα στηρίζει τους επιχειρηματικούς ομίλους (στην έκθεση εκτιμάται ότι η «μεταρρύθμιση» «θα δημιουργήσει νέα αποθεματικά προς επένδυση ύψους έως και 99 δισ. σε 40 χρόνια»), ενώ με την εφαρμογή της κεφαλαιοποίησης το κράτος δεν θα δεσμεύεται για το αν θα δίνει συντάξεις, ούτε για το ύψος τους, αφού αυτό το δικαίωμα θα το «ασκούν» οι αγορές.
Θέτουν δε ως στρατηγικό στόχο της «μεταρρύθμισης» αυτό που έγινε και με τις προηγούμενες παρεμβάσεις, δηλαδή τη «σταδιακή αποκλιμάκωση της συνταξιοδοτικής δαπάνης ως ποσοστού του ΑΕΠ και τη μείωση της επιχορήγησης από τον κρατικό προϋπολογισμό ως ποσοστό των συνολικών δαπανών του».
Με οδηγό τη σχετική μελέτη του ΙΟΒΕ, το σχέδιο προβλέπει τη μεταφορά πόρων από το δημόσιο ασφαλιστικό σύστημα στο νέο ιδιωτικό, σημειώνοντας πως «η ενίσχυση του κεφαλαιοποιητικού χαρακτήρα του συστήματος προϋποθέτει μείωση της επιβάρυνσης από εισφορές που κατευθύνονται στον διανεμητικό πυλώνα (κύρια και επικουρική σύνταξη).
Προς αυτή την κατεύθυνση, η υφιστάμενη επικουρική σύνταξη θα πρέπει να αλλάξει και στη θέση της να θεσπιστούν μηχανισμοί που λειτουργούν πλήρως κεφαλαιοποιητικά». Σε αυτό το πλαίσιο, προωθείται και η παραπέρα στήριξη των Επαγγελματικών Ταμείων και της ιδιωτικής Ασφάλισης ως πρόσθετων καναλιών ιδιωτικοποίησης.
Στο πλαίσιο διεύρυνσης της επιχειρηματικής δράσης στον τομέα της Ασφάλισης και της Πρόνοιας επιχειρείται να ενταχθεί και η μακροχρόνια φροντίδα ηλικιωμένων λόγω προβλημάτων υγείας που δεν απαιτείται η παραμονή τους σε νοσοκομείο, για την οποία προτείνεται «ένα υποχρεωτικό πρόγραμμα ασφάλισης», το οποίο «θα χρηματοδοτείται από ποσό που θα καταβάλλει το σύνολο του πληθυσμού υποχρεωτικά»!
Με τον τρόπο αυτό άλλη μια βασική υποχρέωση του κράτους θα μεταφερθεί στις πλάτες των εργαζομένων - ασφαλισμένων. Αντί για δημόσιες δωρεάν δομές θα δημιουργηθεί πελατεία για την επιχειρηματική δράση, ενώ την ίδια στιγμή οι υποχρεωτικές αυτές εισφορές θα γίνουν αντικείμενο κερδοσκοπίας στα χρηματιστήρια.
Αλλωστε, σε ό,τι αφορά την Πρόνοια στόχος μεταξύ άλλων τίθεται η «βελτίωση της δομής και στόχευσης κοινωνικών επιδομάτων» ώστε να μη λειτουργούν ως «αντικίνητρα για εργασία».
Παράλληλα, το «σχέδιο Πισσαρίδη» κλιμακώνει την επίθεση στα εργασιακά δικαιώματα των εργαζομένων, προωθώντας την παραπέρα μείωση της αμοιβής των υπερωριών - κάτι που ήδη προωθεί για ψήφιση η κυβέρνηση - αλλά και τη δυνατότητα των επιχειρήσεων να απολύουν ακόμα πιο εύκολα, ενώ στο στόχαστρο μπαίνουν και τα επιδόματα ανεργίας.
Συγκεκριμένα, υπό τον τίτλο «Επανασχεδιασμός του επιδόματος ανεργίας» προωθείται η μείωση απόδοσης του επιδόματος από τους 12 στους 6 μήνες, κι αυτό υπό την προϋπόθεση ότι ο άνεργος συμμετέχει σε προγράμματα κατάρτισης και ενεργής αναζήτησης εργασίας.
Ακόμα, προτείνεται «το επίδομα ανεργίας να μην είναι σταθερό και συνδεδεμένο με τον κατώτατο μισθό αλλά με τις προηγούμενες αμοιβές του ανέργου. Το επίδομα ανεργίας προτείνουμε όπως οριστεί στο 55% του μέσου μηνιαίου μισθού του ανέργου στα προηγούμενα 3 έτη...».
Το κατάπτυστο αυτό μέτρο σηματοδοτεί ακόμα πιο τσεκουρωμένα επιδόματα για τους ελάχιστους που τα δικαιούνται.
Ιδιαίτερα βάλλει κατά των νέων εργαζομένων που λαμβάνουν χαμηλούς μισθούς, πολύ δε περισσότερο αυτών που δουλεύουν με μερική απασχόληση.
Σημειωτέον, περίπου 600.000 μισθωτοί με μερική απασχόληση έχουν σήμερα μισθό 400 ευρώ. Γι' αυτούς το επίδομα ανεργίας θα περικοπεί, φτάνοντας μόλις στα 200 ευρώ! Για όσους έχουν υψηλότερους μισθούς, το όποιο όφελος ανατρέπεται από το γεγονός ότι πλέον θα το λαμβάνουν για 6 αντί για 12 μήνες.
Ολα αυτά τη στιγμή που δίνουν σήμα για παραπέρα απελευθέρωση των απολύσεων, καθώς θεωρούν ότι πρέπει να αρθούν οι περιορισμοί «στη δυνατότητα μιας επιχείρησης να μεταβάλλει τον αριθμό των απασχολούμενων»!
Οσον αφορά τον κατώτατο μισθό, το «σχέδιο Πισσαρίδη» πάει ένα βήμα παραπέρα από το ισχύον καθεστώς - αποφασίζει μονομερώς η κυβέρνηση, με βάση την ανταγωνιστικότητα της οικονομίας - και ζητά να «αποφασίζεται από ένα Συμβούλιο Εμπειρογνωμόνων με τριετή θητεία (ώστε να μη συμπίπτει απαραίτητα με τον πολιτικό κύκλο μιας κυβέρνησης)» και η πρότασή του να θεωρείται δεσμευτική.
Σε ό,τι αφορά την Υγεία, εν μέσω πανδημίας η έκθεση δίνει σινιάλο για τη συνέχιση και επιτάχυνση της εγκληματικής πολιτικής της εμπορευματοποίησης, με τα σημερινά τραγικά αποτελέσματα για το λαό.
Βαφτίζει «αγκυλώσεις» την ανάγκη για αποκλειστικά δημόσιο και δωρεάν σύστημα Υγείας χρηματοδοτούμενο αποκλειστικά από το κράτος, τη στελέχωσή του με μόνιμο προσωπικό με πλήρη εργασιακά και ασφαλιστικά δικαιώματα, και θέτει ως βασικό στόχο τη «ριζική αναδιάρθρωση του συστήματος» για την «ενίσχυση των αναπτυξιακών προοπτικών του τομέα Υγείας», πάνω στις ίδιες «ράγες» που το έφεραν ως εδώ:
Παραπέρα μετατροπή των νοσοκομείων σε αυτοχρηματοδοτούμενες επιχειρηματικές μονάδες, διεύρυνση των ΣΔΙΤ, νέες περικοπές με «στενή» παρακολούθηση ιατρικών πράξεων, συνταγογραφήσεων και δαπανών, ελαστικές σχέσεις εργασίας, πριμοδότηση των ιδιωτικών ασφαλιστικών εταιρειών, πέρασμα της ΠΦΥ - που θα λειτουργεί σαν «κόφτης» για τα νοσοκομεία - στην ευθύνη των δήμων και των Περιφερειών, κ.ο.κ.
Στην ίδια κατεύθυνση, του Φαρμάκου - εμπόρευμα, προτείνει και μια σειρά από μέτρα για την παραπέρα ενίσχυση των φαρμακοβιομηχάνων.
Σε ό,τι αφορά τη φορολογία, με «δεδομένο» ότι ο λαός θα συνεχίσει να σηκώνει πάνω από το 95% των φορολογικών βαρών, στόχος τίθεται η «αλλαγή της σύνθεσης των εσόδων και της δομής των φόρων, ώστε να αμβλυνθούν οι στρεβλώσεις που υποβιβάζουν τις προοπτικές ανάπτυξης της οικονομίας», αφού, όπως χαρακτηριστικά τονίζεται, η διάρθρωση των φορολογικών εσόδων αντανακλά και αναπαράγει χρόνιες παθογένειες της ελληνικής οικονομίας: Το μεγάλο πλήθος αυτοαπασχολούμενων, τη χαμηλή παραγωγικότητα, το μικρό ποσοστό οικονομικά ενεργού πληθυσμού κ.ά.
Ως «απόλυτη προτεραιότητα» τίθεται η «ελάφρυνση του βάρους στη μισθωτή εργασία», για ακόμα μεγαλύτερες εισφοροαπαλλαγές και φοροαπαλλαγές του κεφαλαίου, ενώ στις προτάσεις συγκαταλέγονται επίσης η ευνοϊκότερη φορολογική μεταχείριση αποσβέσεων για επενδύσεις σε μηχανολογικό εξοπλισμό και καινοτομία (οδηγεί σε ταχύτερες και μεγαλύτερες φοροαπαλλαγές προς τους επιχειρηματικούς ομίλους), επιπλέον φορολογικά κίνητρα για επενδύσεις σε εταιρείες που είναι εισηγμένες στο Χρηματιστήριο της Αθήνας, «δεκαετής ρήτρα μη επιδείνωσης του φορολογικού πλαισίου για νέες επενδύσεις» κ.ά.
Την ίδια ώρα, για τους έμμεσους φόρους που θα συνεχίσει να πληρώνει ο λαός τονίζεται πως «ενδεχόμενη μείωση των φόρων στην κατανάλωση (και ειδικότερα στον ΦΠΑ και στην περιουσία) δεν κρίνεται ως εξίσου σημαντική προτεραιότητα» και πως απαιτείται η «διεύρυνση» της φορολογικής βάσης και με τους ακόμα φτωχότερους.
Στην ίδια κατεύθυνση προτείνεται καθιέρωση ενιαίας κλίμακας φορολογίας, ανεξάρτητα από την πηγή προέλευσης των εισοδημάτων, με ό,τι αυτό συνεπάγεται για την ένταση της φοροληστείας απέναντι στο λαό αλλά και για νέες ελαφρύνσεις σε μεγαλοεισοδηματίες, μετόχους επιχειρήσεων κ.ά.
Για την ακίνητη περιουσία προτείνονται ο «εξορθολογισμός» των φόρων και το πέρασμα για την είσπραξή τους στην Τοπική Διοίκηση, για την «ενίσχυση της αγοράς ακινήτων». Ειδική αναφορά γίνεται στα «πράσινα» χαράτσια που έρχονται, καθώς σύμφωνα με την έκθεση «ειδικοί περιβαλλοντικοί φόροι θα μπορούσαν να έχουν σταδιακά υψηλότερο μερίδιο στο μείγμα των εσόδων», ως μια ακόμα «συνεισφορά» σε επενδυτές ΑΠΕ και λοιπά «πράσινα» αρπακτικά.
Τη δική τους ξεχωριστή θέση στο κυβερνητικό σχέδιο έχουν και οι αντιδραστικές αναδιαρθρώσεις σε όλο το φάσμα του κρατικού μηχανισμού, ώστε αυτός να γίνει ακόμη πιο αποτελεσματικός για τα «θέλω» του κεφαλαίου και αντίστοιχα ακόμη πιο εχθρικός απέναντι στις εργατικές - λαϊκές ανάγκες.
Στην κατεύθυνση αυτή προτείνονται νέες αντιδραστικές αλλαγές:
-- Στη Δικαιοσύνη, με συγκρότηση ειδικών τμημάτων δικαστηρίων, αυστηρότερη «αξιολόγηση» των δικαστών με «ποσοτικούς» στόχους, συγχωνεύσεις δικαστηρίων, αλλά και «διεύρυνση» όλων των απαράδεκτων διαδικασιών που έχουν θεσμοθετηθεί τα τελευταία χρόνια (μηχανισμοί εξωδικαστικής επίλυσης, «εμπροσθοβαρής δίκη», «πιλοτική δίκη», ασφυκτικά χρονικά περιθώρια κ.ο.κ.), ώστε με συνοπτικές διαδικασίες και να «ξεσκαρτάρονται» τα αιτήματα εργαζομένων και λαϊκών στρωμάτων και να θωρακίζονται τα συμφέροντα επιχειρηματικών ομίλων και «επενδυτών».
-- Στο τραπεζικό σύστημα, με στοχοθεσία για ταχύτερη μείωση των προβληματικών δανείων, με έμφαση στην αποτελεσματική εφαρμογή του νέου Πτωχευτικού Κώδικα, στο «πογκρόμ» πλειστηριασμών και εκβιασμών για τη λαϊκή κατοικία, αυτοαπασχολούμενους και επαγγελματίες τον οποίο νομοθέτησε η κυβέρνηση ώστε οι επιχειρηματικοί όμιλοι και οι «εξωστρεφείς» επιχειρήσεις να βρουν πρόσβαση σε φτηνότερο δανεισμό.
-- Στην Εκπαίδευση, όπου σε κάθε επίπεδο, από την Προσχολική Αγωγή ως τα ΑΕΙ και την έρευνα στόχος μπαίνει η στενότερη σύνδεσή της με τα «θέλω» του κεφαλαίου.
-- Σε ό,τι αφορά το άνοιγμα νέων πεδίων «πράσινης» και «ψηφιακής» κερδοφορίας, όπως και το στόχο της αστικής τάξης για τη μετατροπή της χώρας σε βασικό διαμετακομιστικό «κόμβο» από και προς την ΕΕ.
Η έκθεση εστιάζει στη στροφή σε Ανανεώσιμες Πηγές Ενέργειας, με παράλληλη άμβλυνση του κόστους μετάβασης κατά τη διαδικασία απολιγνιτοποίησης, στην ανάπτυξη συστημάτων κυκλικής οικονομίας και διαχείρισης απορριμμάτων, στη βελτίωση των σιδηροδρομικών και οδικών προσβάσεων στα σύνορα για τη δημιουργία αποτελεσματικών διαδρόμων για εμπορεύματα, αναβάθμιση των εξαγωγικών λιμανιών και της διασυνδεσιμότητάς τους με τις λοιπές υποδομές μεταφορών, αναβάθμιση του κεντρικού σιδηροδρομικού δικτύου κ.ά.
Στο πλαίσιο αυτό η κατεύθυνση είναι η ένταση του προγράμματος ιδιωτικοποιήσεων, όπως και η «ευρύτερη εφαρμογή» των Συμπράξεων Δημόσιου - Ιδιωτικού Τομέα (ΣΔΙΤ) καθώς και πλήθος ιδιωτικών επενδύσεων που θα χρηματοδοτούνται μέσω του Προγράμματος Δημοσίων Επενδύσεων του κρατικού προϋπολογισμού.
ΠΗΓΗ. ΡΙΖΟΣΠΑΣΤΗΣ
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου