“…μ’ ένα χαμόγελο ζεστό θα σε καλωσορίσω.”

 


Το 1969 κυκλοφόρησε από την εταιρεία Columbia ο δεύτερος μεγάλος δίσκος του Δήμου Μούτση, το «Ένα χαμόγελο».

Ήδη από το ’66 είχαν κυκλοφορήσει τα πρώτα 45άρια του συνθέτη και το 1968 ο πρώτος μεγάλος δίσκος, το «Κάποιο καλοκαίρι», στον οποίο συνεργάστηκε για πρώτη φορά με τον Νίκο Γκάτσο. 


Η συνεργασία του με τον ποιητή θα συνεχιστεί και στο «Ένα χαμόγελο», για να επαναληφθεί 11 χρόνια αργότερα στο «Δρομολόγιο» (1979). 

Είμαστε στην εποχή της ακμής του λαϊκού τραγουδιού και οι νεαροί συνθέτες της εποχής, ο Μαρκόπουλος, ο Ξαρχάκος, ο Λοϊζος, ο Λεοντής και φυσικά, ο Μούτσης, ακολουθώντας τα χνάρια του Θεοδωράκη και του Χατζιδάκι δημιουργούν υπέροχα τραγούδια πάνω στους δρόμους που επινόησαν οι δύο μεγάλοι συνθέτες, δίνοντας παράλληλα ο καθένας ξεχωριστά το δικό του στίγμα. 

Αρωγοί σε αυτή την “έφοδο” των νέων συνθετών της εποχής ήταν τόσο οι καταξιωμένοι από τότε στιχουργοί όπως ο Λευτέρη Παπαδόπουλος, ο Μάνος Ελευθερίου, ο Πυθαγόρας και ο Νίκος Γκάτσος, όσο και οι μεγάλοι ερμηνευτές, ανάμεσά τους η Βίκυ Μοσχολιού, ο Σταμάτης Κόκοτας και ο Γρηγόρης Μπιθικώτσης.

Το κλίμα της μουσικής παραγωγής που επικρατούσε στα τέλη της δεκαετίας του ’60 σε σχέση με τα νέα πρόσωπα που εμφανίστηκαν στην ελληνική μουσική, αποτυπώνεται με τον καλύτερο ρόπο σε αυτό τον δίσκο του Δήμου Μούτση. 

 

Πέρα απ’ τα πολύ όμορφα τραγούδια που περιλαμβάνονται στο «Ένα χαμόγελο», ο δίσκος αποτελεί και ένα από τα πιο χαρακτηριστικά δείγματα για να εξετάσει κανείς τον τρόπο με το οποίο λειτουργούσε την εποχή εκείνη η δισκογραφία και κυρίως, πως αντιμετώπιζε τους νέους δημιουργούς. 

 

 

 

 

Σε μια δεκαετία κατά την οποία στο λαϊκό τραγούδι δέσποζαν οι μορφές του Μάνου Χατζιδάκι και κυρίως του Μίκη Θεοδωράκη, φαινομενικά δεν υπήρχε χώρος για τους νέους συνθέτες που, εάν μιλούσαμε με σημερινούς όρους, θα ήταν σίγουρα αποκλεισμένοι από τις εταιρείες, οι οποίες θα προτιμούσαν τη σιγουριά των μεγάλων ονομάτων από τον πειραματισμό οποιουδήποτε νεαρού και φιλόδοξου μουσικού. 

 

Στην ουσία, όχι μόνο δεν συνέβη κάτι τέτοιο, αλλά οι μεγάλες δισκογραφικές εταιρείες της εποχής φρόντιζαν να ενισχύουν τους καινούργιους συνθέτες τοποθετώντας δίπλα τους έμπειρους και ήδη γνωστούς στιχουργούς και ερμηνευτές. 

 

Στο «Ένα χαμόγελο» λοιπόν, εκτός από τον Νίκο Γκάτσο ο οποίος υπέγραφε τους στίχους των τραγουδιών, συναντάμε τον Γρηγόρη Μπιθικώτση ως ερμηνευτή τριών τραγουδιών, τον Σταμάτη Κόκοτα σε ακόμα δύο τραγούδια, και την Δήμητρα Γαλάνη στην πρώτη της δισκογραφική εμφάνιση!

ΠΗΓΗ. toaromatoutragoudiou

 

ΒΙΝΤΕΟ.