Ο Πούτιν καταστρέφει, η Αμερική θησαυρίζει...

 

...η Ευρώπη χαζολογάει και πληρώνει ακριβά…

 

 

 

 

 

 

Συμπέρασμα πρώτο: Ο εισβολέας καταστρέφει μήνα με το μήνα, μέρα τη μέρα την Ουκρανία. Οι βασικές υποδομές της χώρας σε λίγο δεν θα υπάρχουν, οι άνθρωποι θα φεύγουν μαζικά( ήδη γίνεται) και όσοι μείνουν θα υποφέρουν για πολλά χρόνια. Και μετά, μόλις τελειώσει ο πόλεμος(όλα κάποτε τελειώνουν…), θα πάνε ξένες εταιρείες για να την ανοικοδομήσουν. Αλίμονο στους ανθρώπους...

Κι ενώ συμβαίνουν όλα αυτά η δυτική προπαγάνδα είναι όλο εφευρέσεις. Αφού έχει βγάλει τον Πούτιν ετοιμοθάνατο καμιά δεκαριά φορές, αφού κάθε τόσο αναγγέλλει την πτώση του από πραξικόπημα, αφού τον βρίσκει κρυμμένο σε κάποιο καταφύγιο, στο τέλος συμπεραίνει ότι «έχει ήδη χάσει τον πόλεμο» και γι’ αυτό είναι έτοιμος, κάπως σαν τον Κιμ, «να πατήσει το κουμπί» (των πυρηνικών)…

Συμπέρασμα δεύτερο: Το πιο απλό αποτέλεσμα του πολέμου για τον υπόλοιπο κόσμο είναι οι οικονομικές επιπτώσεις. Όλοι τις βλέπουμε και πιο πολύ τις νιώθουμε εμείς στην Ευρώπη, που δεν έχουμε πετρέλαιο και αέριο και τα χρυσοπληρώνουμε. Μόνο τα ρωσικά; Όχι δα. Το μεγάλο σκάνδαλο, αλλά ελάχιστα γνωστό, είναι ότι η Ευρώπη πληρώνει πανάκριβα τα προϊόντα αυτά, που εισάγει από συμμαχικές χώρες.

Το είπε στη τελευταία σύνοδο κορυφής ο Μακρόν, κατονομάζοντας, περίπου σαν «μαυραγορίτες», τις ΗΠΑ και την Νορβηγία. Όπως είπε ο πρόεδρος της Γαλλίας, το αμερικανικό υγροποιημένο αέριο(LNG) φτάνει στην Ευρώπη σε τετραπλάσια τιμή από αυτήν που πουλιέται στην εσωτερική αγορά. Τόσο μεγάλη είναι η «αλληλεγγύη» της υπερδύναμης προς τη μεγάλη σύμμαχό τους Ευρώπη τώρα που δοκιμάζεται σκληρά.

Συμπέρασμα τρίτο: Και δεν είναι μόνο αυτή η δοκιμασία της Ευρώπης. Χωρίς σοβαρή ηγεσία(οι Βρυξέλλες της Ούρσουλας χαζολογάνε από σύνοδο σε σύνοδο), κάθε χώρα φυλάει τα νώτα της και, φυσικά, τα φυλάει καλά όποια έχει λεφτά. Οι Γερμανοί, που ούτε να ακούνε θέλουν για πλαφόν, θα ρίξουν την αγορά τους περί τα 200 δισεκατομμύρια ευρώ. Θα τα δανειστούν, φυσικά, γιατί μπορούν. Κι άσε τις άλλες χώρες, ειδικά τις υπερδανεισμένες(Ιταλία, Ελλάδα) αλλά και σχεδόν όλες τις άλλες, που δεν είναι Γερμανία, να βουρλίζονται. «Αλληλεγγύη» να φάνε κι οι κότες…

Συμπέρασμα τέταρτο: Όταν κατέρρευσε το ανατολικό μπλοκ το 1989 και διαλύθηκε η πάλαι ποτέ Σοβιετική Ένωση, οι Δυτικοί, με προεξάρχοντες τους Αμερικανούς, επέδειξαν πρωτοφανή πολιτική μυωπία. Ενώ υποσχέθηκαν στον τελευταίο σοβιετικό ηγέτη Μιχαήλ Γκορμπατσόφ ότι δεν θα επεκτείνουν ανατολικά το ΝΑΤΟ, έκαναν ακριβώς το αντίθετο. 

Ενώ ακόμα και ο Πούτιν, στην αρχή της θητείας του, είχε ζητήσει να ενταχθεί η Ρωσία στο ΝΑΤΟ, οι Αμερικανοί οικοδομούσαν την παγκόσμια κυριαρχία της μιας και μοναδικής υπερδύναμης, αντί να φροντίσουν να οικοδομήσουν μια νέα αρχιτεκτονική παγκόσμιας ασφάλειας, με την αδύναμη τότε Ρωσία μέσα, στην οποία οι ίδιοι θα ήταν κυρίαρχοι, έτσι κι αλλιώς.

Αντ’ αυτού, επεκτείνοντας το ΝΑΤΟ έως τα ρωσικά σύνορα(χώρες της Βαλτικής), δημιούργησαν στη Ρωσία το σύνδρομο της περικύκλωσης. Κανένας Ρώσος ηγέτης δεν θα το άφηνε αναπάντητο. Η τελευταία δυτική πρόκληση προς τον Πούτιν ήταν η υπόσχεση προς την Ουκρανία του Ζελένσκι ότι θα ενταχθεί κι αυτή στο ΝΑΤΟ.

Αγνοήθηκαν όλες οι προειδοποιήσεις, ακόμα και επιφανών Αμερικανών, ότι αυτό θα οδηγούσε σε πόλεμο. Ο Κίσινγκερ το «πρόβλεψε» το 2014, έγινε το 2022. Όταν το 1962 η Ρωσία του Χρουστσόφ έστειλε πυρηνικούς πυραύλους στη «μύτη» των ΗΠΑ, την Κούβα, η Αμερική του Κένεντι απείλησε με εισβολή και παγκόσμιο πόλεμο…

Συμπέρασμα πέμπτο: Μπορεί οι ΗΠΑ να θησαυρίζουν οικονομικά πουλώντας πανάκριβα το αέριό τους στην Ευρώπη, αλλά η παγκόσμια ηγεμονία τους αμφισβητείται. Ο άξονας Κίνας-Ρωσίας ισχυροποιείται, οι πετρελαιοπαραγωγές χώρες του Κόλπου κοροϊδεύουν τον Μπάιντεν, η Ινδία απορροφά μεγάλο μέρος ενεργειακών πόρων από τη Ρωσία, η Τουρκία κάνει τσαλιμάκια σε Αμερικανούς και ΝΑΤΟ.

Και η Ελλάδα; Θα ήταν άδικο, μέσα σε αυτό το παγκόσμιο νταβαντούρι, να χρεώσουμε κάτι σοβαρό στη δική μας κυβέρνηση. Όμως, κάποια στιγμή ο πόλεμος θα τελειώσει. Και τότε θα δούμε αν ο ρόλος του «καλού παιδιού», που υπερθεματίζει σε όλα, θα έχει βγει σε καλό ή αν οι Αμερικανοί θα επανέλθουν στην προσφιλή τακτική τους των απολύτως ίσων αποστάσεων, η οποία ευνοεί την Τουρκία. 

Όχι ότι σήμερα οι αποστάσεις είναι άνισες. Όμως, λόγω των «καψονιών» που τους κάνει ο Ερντογάν, η Ελλάδα μπορεί να νιώθει(θεωρητικά) μεγαλύτερη ασφάλεια ότι δεν θα επιτρέψουν κάποιον τουρκικό τσαμπουκά πέραν των(επικίνδυνων) ορίων.

Αλλά το μεγαλύτερο δικό μας πρόβλημα ίσως είναι αλλού. Η συνεχής οικονομική αιμορραγία(πρώτα με την πανδημία και τώρα με την ενεργειακή κρίση) μπορεί να αφήσει, μετά τη λήξη του πολέμου, τη χώρα στα πρόθυρα νέας χρεοκοπίας. Η κυβέρνηση έχει μπροστά της εκλογές και ο κίνδυνος να τινάξει τη μπάνκα στον αέρα, για να τις κερδίσει, κάθε άλλο παρά αμελητέος είναι.

Οι κυβερνητικές διαβεβαιώσεις ότι «είμαστε οχυρωμένοι» μας φέρνουν στο νου παρόμοιες του 2008 (και τότε η ΝΔ κυβερνούσε). Ένα χρόνο μετά (2009) ήρθαν ο Σόιμπλε και το ΔΝΤ.

Σήμερα η οικονομία (μας λένε ότι) «πετάει», αλλά οι περίφημοι Οίκοι Αξιολόγησης πάλι στάσιμους μας άφησαν. Και για να μην ξεχνιόμαστε, τα ελληνικά ομόλογα παραμένουν στην κατηγορία «σκουπίδια»(ευτυχώς τα αγοράζει ακόμη η Ευρωπαϊκή Κεντρική Τράπεζα).

Όπως έχει πει ο Αμερικανός μελλοντολόγος Τζον Νάισμπιτ, «Ο πιο αξιόπιστος τρόπος για να προβλέψεις το μέλλον είναι να κατανοήσεις τι γίνεται στο παρόν»…

 

Γιωργος Καρελιας

 

 

ΠΗΓΗ. kafeneio-gr.com