Το Ανώτατο Ακυρωτικό Δικαστήριο τής χώρας μας, με την έκδοση της υπ’αριθ. 2482/2020 απόφασής του, ουσιαστικά είπε:
-ΟΧΙ στην κεφαλαιοποίηση της Επικουρικής Ασφάλισης!
-ΟΧΙ στη διαχείριση των ασφαλιστικών εισφορών από ιδιωτικούς φορείς!
Η υπ’αριθ. 2482/2020 απόφαση του Συμβουλίου Επικρατείας δημοσιεύθηκε πρόσφατα και έκρινε συνταγματική την εισφορά υπέρ του ΕΔΟΕΑΠ ύψους 2%!!
Σύμφωνα με την ιστορική αυτή απόφαση “οι κατά τα ανωτέρω καταβληθείσες εισφορές δεν θα υπόκεινται στους επιχειρηματικούς κινδύνους που συνδέονται με την άσκηση τής ασφαλιστικής λειτουργίας από ιδιωτικούς φορείς”.
Ιδού η σκέψη 6 της υπ’αριθ. 2482/2020 απόφασης του ΣτΕ
6. Επειδή, στην παρ. 1 του άρθρου 2 του Συντάγματος ορίζεται ότι: «Ο σεβασμός και η προστασία της αξίας του ανθρώπου αποτελούν την πρωταρχική υποχρέωση της Πολιτείας». Στις παρ. 1 και 5 του άρθρου 4 ορίζεται ότι: «1. Οι Έλληνες είναι ίσοι ενώπιον του νόμου. … 5. Οι Έλληνες πολίτες συνεισφέρουν χωρίς διακρίσεις στα δημόσια βάρη, ανάλογα με τις δυνάμεις τους». Στην παρ. 3 του άρθρου 21 ορίζεται ότι: «Το Κράτος μεριμνά για την υγεία των πολιτών …».
Στην παρ. 5 του άρθρου 22 ορίζεται ότι: «Το Κράτος μεριμνά για την κοινωνική ασφάλιση των εργαζομένων, όπως νόμος ορίζει» και στις παρ. 1 και 4 του άρθρου 25 ότι: «1. Τα δικαιώματα του ανθρώπου ως ατόμου και ως μέλους του κοινωνικού συνόλου και η αρχή του κοινωνικού κράτους δικαίου τελούν υπό την εγγύηση του Κράτους… Οι κάθε είδους περιορισμοί που μπορούν κατά το Σύνταγμα να επιβληθούν στα δικαιώματα αυτά πρέπει … να σέβονται την αρχή της αναλογικότητας. … 4. Το Κράτος δικαιούται να αξιώνει από όλους τους πολίτες την εκπλήρωση του χρέους της κοινωνικής και εθνικής αλληλεγγύης».
Από τις διατάξεις αυτές συνάγεται ότι η κοινωνική ασφάλιση αναγνωρίζεται από το Σύνταγμα ως θεσμική εγγύηση των εργαζομένων, στο πλαίσιο της οποίας ο κοινός νομοθέτης, διαθέτοντας ευρεία προς τούτο εξουσία και λαμβάνοντας υπ’ όψιν τις εκάστοτε κρατούσες κοινωνικές και οικονομικές συνθήκες, θέτει τους κανόνες για την ασφαλιστική κάλυψη και προστασία του εργαζόμενου πληθυσμού έναντι συγκεκριμένων ασφαλιστικών κινδύνων (όπως είναι το γήρας, ο θάνατος, το εργατικό ατύχημα, η αναπηρία, η επαγγελματική ή μη ασθένεια, η ανεργία) με γνώμονα την προστασία του ασφαλιστικού κεφαλαίου και την εξυπηρέτηση της αναλογιστικής βάσεως, στην οποία στηρίζεται η οικονομία των φορέων κοινωνικής ασφαλίσεως, δηλαδή την προστασία της βιωσιμότητας των κοινωνικοασφαλιστικών οργανισμών χάριν και των μελλοντικών γενεών, καθώς και τη διασφάλιση υπέρ των συνταξιούχων, οι οποίοι με την εργασία τους συνέβαλαν στη δημιουργία του δημόσιου πλούτου, ενός ικανοποιητικού επιπέδου διαβιώσεως, όσο το δυνατόν εγγύτερου σε εκείνο που είχαν κατακτήσει κατά τη διάρκεια του εργασιακού βίου τους.
Εξ άλλου, μέσω του θεσμού της κοινωνικής ασφαλίσεως μπορεί να ασκείται και κοινωνική πολιτική και να εκδηλώνεται η κοινωνική αλληλεγγύη. Με βάση τα ανωτέρω δικαιολογείται ο υποχρεωτικός χαρακτήρας της κοινωνικής ασφαλίσεως, ήτοι η υποχρεωτική υπαγωγή σε φορέα κοινωνικής ασφαλίσεως (κύριας ή επικουρικής) και η υποχρεωτική καταβολή εισφορών και, εντεύθεν, η ανάθεση της υποχρεωτικής κοινωνικής ασφαλίσεως στο Κράτος ή σε νομικά πρόσωπα δημοσίου δικαίου, ήτοι νομικά πρόσωπα υπαγόμενα στη διοικητική, οικονομική και νομοθετική εποπτεία και τον έλεγχο του κράτους, με σκοπό την εγγύηση ότι οι κατά τα ανωτέρω καταβληθείσες εισφορές δεν θα υπόκεινται στους επιχειρηματικούς κινδύνους που συνδέονται με την άσκηση της ασφαλιστικής λειτουργίας από ιδιωτικούς φορείς.
Περαιτέρω, τηρουμένων των δεσμεύσεων που απορρέουν από το άρθρο 22 παρ. 5 του Συντάγματος ως προς τον δημόσιο χαρακτήρα των φορέων που παρέχουν υποχρεωτική κοινωνική ασφάλιση, υφίσταται, κατά τα λοιπά, ευχέρεια του νομοθέτη να ιδρύει, να αναδιοργανώνει, να διατηρεί και να καταργεί νομικά πρόσωπα δημοσίου δικαίου με σκοπό την προσαρμογή, μέσα στο γενικότερο πλαίσιο της κρατικής οργανώσεως, προς τις συνθήκες και τις ανάγκες που επικρατούν κάθε φορά.
Εξ άλλου, η κρατική μέριμνα για την υποχρεωτική κοινωνική ασφάλιση (κύρια και επικουρική) εκδηλώνεται μέσω της ιδρύσεως από το κράτος των οικείων δημοσίων φορέων, του ορισμού των διοικούντων αυτούς οργάνων, της άσκησης εποπτείας στη δραστηριότητά τους και στη διαχείριση της περιουσίας τους, της θέσπισης κανόνων που διέπουν τη λειτουργία τους και της μέριμνας για την προστασία του ασφαλιστικού κεφαλαίου τους, μέριμνας που εκδηλώνεται, μεταξύ άλλων, με τη θέσπιση ρυθμίσεων για την προστασία και την αξιοποίηση της περιουσίας τους και την επωφελή διαχείριση των αποθεματικών τους, με τον καθορισμό εκάστοτε των οικείων συνταξιοδοτικών προϋποθέσεων, με την πρόβλεψη κοινωνικών πόρων και με την απ’ ευθείας συμμετοχή στη χρηματοδότηση των εν λόγω φορέων μέσω του κρατικού προϋπολογισμού (βλ. Σ.τ.Ε. 2290/2015 Ολομ., 2287/2015 Ολομ., 2202/2010 Ολομ., 5024/1987 Ολομ., 2429/2018 επταμ., 1726/2016 επταμ., 660/2016 επταμ.).
Εναπόκειται δε στην ευρεία διακριτική ευχέρεια του νομοθέτη να επιλέξει το είδος των μέτρων και των ρυθμίσεων σταθμίζοντας τα υπέρ και τα κατά και λαμβάνοντας υπ’ όψιν τις υφιστάμενες κοινωνικές και οικονομικές συνθήκες (ανεργία, επιπτώσεις στην ανάπτυξη της οικονομίας) και τη δημοσιονομική κατάσταση της χώρας.
Η εκτίμηση αυτή του νομοθέτη κατά την επιλογή του είδους των μέτρων που εξυπηρετούν καλύτερα τους πιο πάνω σκοπούς δημόσιου συμφέροντος υπόκειται σε οριακό δικαστικό έλεγχο.
Τέλος, όπως έχει κριθεί ειδικώς για την υποχρεωτική επικουρική ασφάλιση, αυτή μπορεί να παρέχεται, καθ’ υποκατάσταση του δημόσιου φορέα επικουρικής κοινωνικής ασφαλίσεως, και από νομικά πρόσωπα ιδιωτικού δικαίου, που ο νομοθέτης έχει αντιμετωπίσει ως φορείς ομόλογους προς τους φορείς της δημόσιας υποχρεωτικής κοινωνικής ασφαλίσεως (βλ. Σ.τ.Ε. 2197/2010 Ολομ. σχετικά με τα αλληλοβοηθητικά ταμεία των τραπεζών που έχουν μορφή ν.π.ι.δ.) και τα οποία, κατά το μέρος αυτό, αποτελώντας δημόσιους φορείς κοινωνικής ασφαλίσεως, ασκούν δημόσια εξουσία εκδίδοντας τις σχετικές με την υπαγωγή στην ασφάλιση πράξεις (βλ. Σ.τ.Ε. 960/2017 επταμ. σχετικά με το Επαγγελματικό Ταμείο Επικουρικής Ασφαλίσεως Προσωπικού Εταιρειών Πετρελαιοειδών που είναι ν.π.ι.δ.).”.
Ιδού ολόκληρο το κείμενο της υπ’αριθ. 2482/2020 απόφασης του ΣτΕ, που, ερμηνεύοντας το Σύνταγμα, απαγορεύει στην κυβέρνηση να υλοποιήσει το σχέδιό της για κεφαλαιοποίηση της Δημόσιας Επικουρικής Ασφάλισης.
2482-2020-ΣΤΕ-ΓΙΑ-ΕΔΟΕΑΠ: ΛΗΨΗ ΕΔΩ
ΠΗΓΗ. enypekk.gr
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου