Ξεκίνησε από μικρή καριέρα στην ηθοποιία αλλά αργότερα στράφηκε στην ποίηση. Τα ποιήματα της είναι γνωστά για τον αντισυμβατικό και συνειρμικό χαρακτήρα τους καθώς και τις αναρχικές ιδέες που πρόβαλε. Είχε μια κόρη, την Μυρτώ.
Εργάστηκε από μικρή ηλικία σε παιδικούς θεατρικούς θιάσους και στον κινηματογράφο, κυρίως σε ταινίες της Φίνος Φιλμς. Σπούδασε στην δραματική σχολή του Τάκη Μουζενίδη και στην σχολή χορού Πράτσικα, Ζουρούδη και Βαρούτη.
Πρωτοεμφανίστηκε με το θίασο Ντίνου Ηλιόπουλου, το 1961, στο έργο των Ευαγγελίδη - Μαρή «Ο Κύριος πέντε τοις εκατό».
Από τα τέλη της δεκαετίας του 1970 ασχολήθηκε με την ποίηση, εγκαταλείποντας τον κινηματογράφο. Το πρώτο της βιβλίο εκδόθηκε με τίτλο "Τρια κλικ αριστερά".
Φιλμογραφία
Πρωταγωνίστρια
- Το βαρύ πεπόνι (1977) - σκηνοθεσία: Παύλος Τάσιος .... Τούλα
- Παραγγελιά (1980) - σκηνοθεσία: Παύλος Τάσιος .... Κατερίνα
- Όστρια, το τέλος του παιχνιδιού (1984) - σκηνοθεσία: Ανδρέας Θωμόπουλος
Υπόλοιπη φιλμογραφία
- Ο άλλος (1952)
- Το ξύλο βγήκε απ' τον Παράδεισο (1959) .... Λαζάρου
- Το έξυπνο πουλί (1961)... Μαρίνα Μανή
- Τα κοθώνια του θρανίου (1962)... Ριρή
- Νόμος 4000 (1962) .... Κλειώ
- Η ψεύτρα (1963) .... Ντόλυ
- Γάμος αλά Ελληνικά (1964)
- Δεσποινίς διευθυντής (1964)... Ντιάνα
- Κάλλιο πέντε και στο χέρι (1965) .... Μπέτυ Κωνσταντινέα
- Η δε γυνή να φοβήται τον άνδρα (1965) .... Παγώνα
- Μια τρελή, τρελή οικογένεια (1965) .... Σίσσυ
- Ο τρελός τα 'χει τετρακόσια (1968)... Καίτη Λαμπρέτα
- Η ωραία του κουρέα (1969)... Άννα
- Αγάπη για πάντα (1969)... Πένυ
- Τι έκανες στον πόλεμο, Θανάση; (1971)... Φρόσω
Βιβλία της Κατερίνας Γώγου
Εν ζωή
- Τρία κλικ αριστερά, Εκδόσεις Καστανιώτη, 1η έκδοση 1978
Μεταφράστηκε στα Αγγλικά ("Three clicks left") από τον Jack Hirschman και κυκλοφόρησε στην Αμερική to 1983, από τις εκδόσεις "Night Horn Books" του San Francisco. (Night Horn Books, 495 Ellis Str., Box 1156, San Francisco, CA 94102)
- Ιδιώνυμο, Εκδόσεις Καστανιώτη, 1η έκδοση 1980
- Το ξύλινο παλτό, Εκδόσεις Καστανιώτη, ISBN 960-03-0292-8, 1η έκδοση 1982
- Απόντες, Εκδόσεις Καστανιώτη, 1η έκδοση 1986
- Ο μήνας των παγωμένων σταφυλιών, Εκδόσεις Καστανιώτη, 1η έκδοση 1988
- Νόστος, Εκδόσεις Λιβάνη, 1η έκδοση 1990 - Εκδόσεις Καστανιώτη, 2η έκδοση 2004
Μεταθανάτιες κυκλοφορίες
- Με λένε Οδύσσεια, Εκδόσεις Καστανιώτη, ISBN 960-03-3227-4, 1η έκδοση 2002
- Νόστος, Εκδόσεις Καστανιώτη, ISBN 960-03-3796-9, Επανέκδοση 2004
Δισκογραφία
Ποιήματα από ήδη εκδοθέντα βιβλία της χρησιμοποιήθηκαν στην ταινία του (πρώην συζύγου της) Παύλου Τάσσιου "Παραγγελιά" (με υπόθεση βασισμένη στην ιστορία του Νίκου Κοεμτζή).
Η μουσική της ταινίας, που έγραψε ο (μετέπειτα διευθυντής του Τρίτου Προγράμματος) Κυριάκος Σφέτσας και επένδυσε τα εν λόγω ποιήματα, κυκλοφόρησε σε δίσκο (ΕΜΙ-1981) με τίτλο "ΣΤΟ ΔΡΟΜΟ".
Κατερίνα Γώγου: Μερικά ποιήματα
25 ΜΑΪΟΥ
Ένα πρωί θ' ανοίξω την πόρτα
και θα βγω στους δρόμους
όπως και χτες.
Και δεν θα συλλογιέμαι παρά
ένα κομμάτι από τον πατέρα
κι ένα κομμάτι από τη θάλασσα
-αυτά που μ' άφησαν-
και την πόλη. Την πόλη που τη σάπισαν.
Και τους φίλους μας που χάθηκαν.
Ένα πρωί θα ανοίξω την πόρτα
ίσα ολόισα στη φωτιά
και θα μπω όπως και χτες
φωνάζοντας "φασίστες!!"
στήνοντας οδοφράγματα και πετώντας πέτρες
μ' ένα κόκκινο λάβαρο
ψηλά να γυαλίζει στον ήλιο.
Θ' ανοίξω την πόρτα
και είναι -όχι πως φοβάμαι-
μα να, θέλω να σου πω, πως δεν πρόλαβα
και πως εσύ πρέπει να μάθεις
να μην κατεβαίνεις στο δρόμο
χωρίς όπλα όπως εγώ
- γιατί εγώ δεν πρόλαβα-
γιατί τότε θα χαθείς όπως και εγώ
"έτσι" "αόριστα"
σπασμένη σε κομματάκια
από θάλασσα, χρόνια παιδικά
και κόκκινα λάβαρα.
Ένα πρωί θ' ανοίξω την πόρτα
και θα χαθώ
με τ΄όνειρο της επανάστασης
μες την απέραντη μοναξιά
των δρόμων που θα καίγονται,
μες την απέραντη μοναξιά
των χάρτινων οδοφραγμάτων
με το χαρακτηρισμό -μην τους πιστέψεις!-
Προβοκάτορας.
Εμένα οι φίλοι μου είναι μαύρα πουλιά
που κάνουν τραμπάλα στις ταράτσες ετοιμόρροπων σπιτιών
Εξάρχεια Πατήσια Μεταξουργείο Μέτς.
Κάνουν ότι λάχει.
Πλασιέ τσελεμεντέδων και εγκυκλοπαιδειών
φτιάχνουν δρόμους και ενώνουν έρημους
Διερμηνείς σε καμπαρέ της Ζήνωνος
επαγγελματίες επαναστάτες
παλιά τους στρίμωξαν και τα κατέβασαν
τώρα παίρνουν χάπια
και οινόπνευμα για να κοιμηθούν
αλλά βλέπουν όνειρα και δεν κοιμούνται.
Εμένα οι φίλοι μου είναι σύρματα τεντωμένα
στις ταράτσες παλιών σπιτιών
Εξάρχεια Βικτόρια Κουκάκι Γκύζη.
Πάνω τους έχετε καρφώσει εκατομμύρια σιδερένια μανταλάκια
Τις ενοχές σας αποφάσεις συνεδρίων
δανεικά φουστάνια
σημάδια από καύτρες περίεργες ημικρανίες
απειλητικές σιωπές κολπίτιδες
ερωτεύονται ομοφυλόφιλους
τριχομονάδες καθυστέρηση
το τηλέφωνο το τηλέφωνο το τηλέφωνο
σπασμένα γυαλιά το ασθενοφόρο κανείς.
Κάνουν ότι λάχει.
Όλο ταξιδεύουν οι φίλοι μου
γιατί δεν τους αφήσατε σπιθαμή για σπιθαμή
Όλοι οι φίλοι μου ζωγραφίζουνε με μαύρο χρώμα
γιατί τους ρημάξατε το κόκκινο
γράφουνε σε συνθηματική γλώσσα
γιατί η δικιά σας μόνο για γλείψιμο κάνει.
Οι φίλοι μου είναι μαύρα πουλιά και σύρματα
στα χέρια σας. Στο λαιμό σας.
Οι φίλοι μου.
Εκείνο που φοβάμαι πιο πολύ
είναι μη γίνω "ποιητής"
Μην κλειστώ στο δωμάτιο
ν' αγναντεύω τη θάλασσα
κι απολησμονήσω.
Μην κλείσουνε τα ράμματα στις φλέβες μου
κι από θολές αναμνήσεις και ειδήσεις της ΕΡΤ
μαυρίζω χαρτιά και πλασάρω απόψεις.
Μη με αποδεχτεί η ράτσα που μας έλειωσε
για να με χρησιμοποιήσει.
Μη γίνουνε τα ουρλιαχτά μου μουρμούρισμα
για να κοιμίζω τους δικούς μου.
Μη μάθω μέτρο και τεχνική
και κλειστώ μέσα σε αυτά
για να με τραγουδήσουν.
Μην πάρω κιάλια για να φέρω πιο κοντά
τις δολιοφθορές που δεν θα παίρνω μέρος
μη με πιάσουν στην κούραση
παπάδες και ακαδημαϊκοί
και πουστέψω
Έχουν όλους τους τρόπους αυτοί
και την καθημερινότητα που συνηθίζεις
σκυλιά μας έχουν κάνει
να ντρεπόμαστε για την αργία
περήφανοι για την ανεργία
Έτσι είναι.
Μας περιμένουν στη γωνία
καλοί ψυχίατροι και κακοί αστυνόμοι.
Ο Μάρξ...
τον φοβάμαι
το μυαλό μου τον δρασκελάει και αυτόν
αυτοί οι αλήτες φταίνε
δεν μπορώ γαμώτο να τελειώσω αυτό το γραφτό
μπορεί...ε;...μίαν άλλη μέρα...
Σ' ΟΣΟΥΣ ΚΡΑΤΑΝΕ
Κουρελιασμένοι απ' τ' αγριεμένα κύματα
πεταμένα υπολείμματα για πάντα από δω και μπρος
στο σκοτεινό θάλαμο της γης
με ισκιωμένο το μυαλό
απ' το ξέφρενο κυνηγητό
τις ασάλευτης πορείας των άστρων
οι τελευταίοι
απόθεσαν το κουρασμένο κεφάλι τους
θυσία
στην τελετουργία των ανεμοστρόβιλων καιρών.
Κι άνθρωποι δεν υπήρχανε.
κι ένα άσπρο χιόνι σιωπής
σκέπασε οριστικά τις βυθισμένες πόλεις...
ΠΗΓΗ. wikipedia
Το 1989 - 90 ως
15χρονος μαθητής λυκείου και στούρνος σε μαθηματικά, φυσική, χημεία,
έκανα ιδιαίτερα μαθήματα με τον Μανώλη, σπουδαστή στο Χημικό της Αθήνας.
Ο Μανώλης ήταν ένας ωραίος τύπος, μαλλιάς, μούσιας, σινεφίλ και
αναρχοαριστερός, ο οποίος όσο είχε απηυδύσει με την ασχετοσύνη μου, άλλο
τόσο το διασκέδαζε κιόλας. Τέλος πάντων, ο Μανώλης ήταν ο πρώτος
άνθρωπος που με πήρε ένα κυριακάτικο πρωί με το αυτοκίνητο του και με
πήγε για καφέ στα Εξάρχεια.
Πηγή: www.lifo.gr
Το 1989 - 90 ως
15χρονος μαθητής λυκείου και στούρνος σε μαθηματικά, φυσική, χημεία,
έκανα ιδιαίτερα μαθήματα με τον Μανώλη, σπουδαστή στο Χημικό της Αθήνας.
Ο Μανώλης ήταν ένας ωραίος τύπος, μαλλιάς, μούσιας, σινεφίλ και
αναρχοαριστερός, ο οποίος όσο είχε απηυδύσει με την ασχετοσύνη μου, άλλο
τόσο το διασκέδαζε κιόλας. Τέλος πάντων, ο Μανώλης ήταν ο πρώτος
άνθρωπος που με πήρε ένα κυριακάτικο πρωί με το αυτοκίνητο του και με
πήγε για καφέ στα Εξάρχεια. Πηγή: www.lifo.gr
Το 1989 - 90 ως 15χρονος μαθητής λυκείου και στούρνος σε μαθηματικά,
φυσική, χημεία, έκανα ιδιαίτερα μαθήματα με τον Μανώλη, σπουδαστή στο
Χημικό της Αθήνας. Ο Μανώλης ήταν ένας ωραίος τύπος, μαλλιάς, μούσιας,
σινεφίλ και αναρχοαριστερός, ο οποίος όσο είχε απηυδύσει με την
ασχετοσύνη μου, άλλο τόσο το διασκέδαζε κιόλας. Τέλος πάντων, ο Μανώλης
ήταν ο πρώτος άνθρωπος που με πήρε ένα κυριακάτικο πρωί με το αυτοκίνητο
του και με πήγε για καφέ στα Εξάρχεια. Πηγή: www.lifo.gr
2997
Magnify Image
Το 1989 - 90 ως 15χρονος μαθητής λυκείου και στούρνος σε μαθηματικά,
φυσική, χημεία, έκανα ιδιαίτερα μαθήματα με τον Μανώλη, σπουδαστή στο
Χημικό της Αθήνας. Ο Μανώλης ήταν ένας ωραίος τύπος, μαλλιάς, μούσιας,
σινεφίλ και αναρχοαριστερός, ο οποίος όσο είχε απηυδύσει με την
ασχετοσύνη μου, άλλο τόσο το διασκέδαζε κιόλας. Τέλος πάντων, ο Μανώλης
ήταν ο πρώτος άνθρωπος που με πήρε ένα κυριακάτικο πρωί με το αυτοκίνητο
του και με πήγε για καφέ στα Εξάρχεια.
Magnify Image
Στα Εξάρχεια! Πόση γοητεία ασκούσαν πάνω μου που δεν είχα ανέβει ποτέ
στο κέντρο της Αθήνας από το Κερατσίνι! Θυμάμαι ότι εκείνη την Κυριακή
είχε πολύ κόσμο η πλατεία, μεγάλες παρέες με πάνκηδες και παντού αφίσες
με διάφορες αναρχικές εκδηλώσεις. Ένιωθα πανευτυχής και δε θα ξεχάσω τη
στιγμή που ο δάσκαλος μου με οδήγησε σε ένα βιβλιοπωλείο και μου έκανε
δώρο μια λεπτή ποιητική συλλογή. Τίτλος της, ''Τρία Κλικ Αριστερά''. Να
τη διαβάσεις αυτήν, μου είπε ο Μανώλης, είναι η Γώγου η ηθοποιός, πολύ
καλή!
Magnify Image
Σεπτέμβριος του 1993, λίγες μέρες πριν ξεκινήσει το β΄έτος σπουδών στη
Σχολή Κινηματογράφου της Ευγενίας Χατζίκου. Είμαι στο καφενείο της Βάσως
και του συχωρεμένου σήμερα Κυριάκου, απέναντι από κει που τώρα
βρίσκεται το ''Μικρογεύματα Γρηγόρης''. Ο συμφοιτητής μου ο Κώστας, τρία
χρόνια μεγαλύτερος μου, πίνει ούζα με μία ηλικιωμένη γυναίκα. Κάθομαι
μαζί τους. Κάνει τις συστάσεις: Από δω ο Αντώνης...Από δω η Κατερίνα...Η
Κατερίνα δεν μοιάζει να είναι σε νορμάλ κατάσταση. Αδύνατη, με τατουάζ
στα χέρια, με δέρμα τσακισμένο, με μαλλιά άλλα μαύρα, άλλα γκρίζα και
άλλα άσπρα - σαν Μάγισσα παραμυθιού, όπως θα την περιέγραφε και ο Νίκος
Κούνδουρος λίγο καιρό μετά. Την παρατηρούσα και σκεφτόμουν πως σίγουρα
είναι αρκετά μικρότερη απ' όσο δείχνει, λόγω της παρακμιακής της
κατάστασης. Εκείνη δεν με κοιτούσε σχεδόν καθόλου. Σε κάποια φάση γέμισε
ένα μακρύ νεροπότηρο μόνο με ούζο και το κατέβασε μονομιάς. Εκεί ήταν
που με κοίταξε καλά, κατάματα, και με ρώτησε: Καλά είσαι; Της
χαμογέλασα, όπως καμιά φορά φερόμαστε συγκαταβατικά σε τύπους που τους
δεχόμαστε όπως είναι, στην όποια κατάσταση τους, αλλά δεν θέλουμε και
πολλά - πολλά μαζί τους. Σηκώθηκα να φύγω, δεν λέγανε - λέγαμε άλλωστε
και τίποτα, ούτε είχα ιδιαίτερη περιέργεια να μάθω ποια ήταν αυτή η
ντεκαντάνς Κατερίνα. Που να τό'ξερα ότι απ' αυτή τη συνάντηση σχεδόν και
μετά, ελέω και της κινηματογραφικής σχολής, όλο με κάτι τέτοιες
ντεκαντάνς και απίστευτα ελκυστικές φιγούρες θα συγχρωτιζόμουν για
κάμποσα χρόνια!
Magnify Image
Κάτι με απασχολούσε παρ' όλα αυτά. Το ίδιο βράδυ τηλεφώνησα του Κώστα:
- Ποια ήταν, ρε συ, αυτή μαζί σου το μεσημέρι;
- Δεν τη γνώρισες; Η Κατερίνα Γώγου, η παλιά ηθοποιός.
- Ποια, η ποιήτρια;
- Ναι, είμαστε μαζί εδώ και δύο εβδομάδες.
Σοκ και στενοχώρια μαζί. Σοκ απ' τη μια, διότι είχα γνωρίσει τη
δημιουργό του λατρεμένου βιβλίου ''Τρία Κλικ Αριστερά'', την ηθοποιό που
απήγγειλλε πάνω στις τζαζοροκιές του Κυριάκου Σφέτσα από το δίσκο ''Στο
δρόμο'', αλλά και στενοχώρια απ' την άλλη γιατί μάλλον είχα καταλάβει
μέσα μου ότι αυτή η βασανισμένη ψυχή θα εγκατέλειπε σύντομα το εξίσου
βασανισμένο σώμα της.
Magnify Image
3 Οκτωβρίου του 1993, βράδυ, μάθημα σεναρίου με την Ευγενία Χατζίκου στη
σχολή της. Χτυπάει το τηλέφωνο από το γραφείο της, βγαίνει από το
μάθημα και επιστρέφει μετά από μερικά λεπτά: Σας ανακοινώνω, μας λέει,
πως βρέθηκε νεκρή η ηθοποιός και ποιήτρια Κατερίνα Γώγου...Παγώνω στη
θέση μου, σα να επιβεβαιώθηκαν οι φόβοι από εκείνη τη μία και μοναδική
συνάντηση μαζί της πριν ακριβώς από ένα μήνα. Αφιερώνουμε όλη την
υπόλοιπη ώρα του μαθήματος στη μνήμη της Γώγου με πολλές πληροφορίες από
τη Χατζίκου για τη ζωή και βασικά για το έργο της σε κινηματογράφο και
λογοτεχνία.
Λίγες μέρες μετά η εκπομπή Made in Greece της Σεμίνας Διγενή στον ΑΝΤ-1
κάνει το καλύτερο και πληρέστερο μέχρι σήμερα τηλεοπτικό αφιέρωμα στη
Γώγου με μαρτυρίες της μοναχοκόρης της, Μυρτούς, της Αφροδίτης Μάνου,
του Γιώργου Σκούρτη, του Νίκου Κούνδουρου κ.α., αποκλειστικά πλάνα από
την κηδεία της, παρουσία του Γιώργου Νταλάρα και του Βασίλη
Παπακωνσταντίνου, αλλά και εξαιρετικές μουσικές επιλογές: το Νύχτωσε
νύχτα των Κατσιμιχαίων, το σαββοπουλικό Οι παλιοί μας φίλοι με την Κωχ,
το Η ζωή μας είναι σουγιαδιές με τη φωνή της ίδιας από το ''Στο δρόμο''.
Magnify Image
1996, Εξάρχεια πάλι. Τρώμε στην ταβέρνα Ροζαλία με τον Ταρνανά, τους
μουσικούς από το συγκρότημα Magic de Spell, έναν ζωγράφο κόμιξ που
μάλιστα είχαν δείρει πρόσφατα οι τελείως περιθωριακοί τότε Χρυσαυγίτες,
τον σκηνοθέτη Δήμο Αβδελιώδη - αν θυμάμαι καλά, και έναν άλλο σκηνοθέτη,
φίλο και συντοπίτη του Ταρνανά, τον Γιώργο Κορδέλλα, ο οποίος
σκηνοθετούσε την Αναστασία, το δημοφιλέστερο σήριαλ στην ελληνική
τηλεόραση. Κι εκείνο το βράδυ, όπως συνέβαινε συνήθως, μιλούσαμε για
μουσική, σινεμά και λογοτεχνία. Θυμάμαι μάλιστα τον Κορδέλλα με τον
Ταρνανά να αναπολούν μια βραδιά στο υπόγειο του Νικόλα Άσιμου, στην
Αραχώβης, όπου είχαν φάει μια μακαρονάδα με ούζο, ακούγοντας ξανά και
ξανά το Πρωινό τσιγάρο του Νότη Μαυρουδή και του Άλκη Αλκαίου. Παθαίνω
πλάκα όταν ο Κορδέλλας μου λέει πως έχει στην κατοχή του φιλμάκια Super8
με τη Γώγου, τον Άσιμο και τον Σιδηρόπουλο, που ο ίδιος είχε τραβήξει,
όντας ζευγάρι με την Κατερίνα και φίλος των άλλων δύο στις αρχές του
1980.
Magnify Image
Ξέρεις, σκέφτομαι να κάνω ένα ντοκιμαντέρ για τη Γώγου, τον ενημερώνω,
μια και την είχα γνωρίσει και εκτιμώ απεριόριστα την τέχνη της, αλλά
ακόμη δεν είμαι έτοιμος, πέρσι άλλωστε τέλειωσα τη σχολή...
Όποτε το κάνεις, μου απάντησε ο Κορδέλλας, να έρθεις να με βρεις να σου
δώσω υλικό...
Έτσι και έγινε με μία χρονική απόσταση 15 ετών.
Το πώς, τώρα, γυρίστηκε αυτό το ντοκιμαντέρ δεν έχει καμία σημασία. Σε
λίγες μέρες θα διαγωνιστεί στο Φεστιβάλ Ελληνικού Ντοκιμαντέρ Χαλκίδας,
όπου και θα κλείσει ο κύκλος του, ένα χρόνο μετά την πρώτη παρουσίαση
του στις Νύχτες Πρεμιέρας της Αθήνας και τις πολλές προβολές του στο
εξωτερικό και σε όλη την Ελλάδα. Άλλωστε, το post αυτό γράφεται για τη
σημερινή 20η επέτειο από τον πρόωρο θάνατο της Κατερίνας Γώγου.
Magnify Image
Ας πω μόνο ότι είναι επιεικώς ανόητοι όσοι βλέπουν...χιπστεριά πίσω απ'
την επανεμφάνιση της Γώγου στο προσκήνιο, λες και οι αυτόχειρες
δαιμονομάχοι ποιητές είναι αυτοί που προσφέρονται για μόδες και τα
συναφή. Και θα κλείσω, φωνάζοντας το για μία ακόμη φορά πως η ανάγκη τού
να ζουν προσωπικότητες σαν της Γώγου ανάμεσα μας, ακόμη κι αν αυτό δεν
γίνεται από βιολογικής άποψης, είναι πιο επιτακτική από ποτέ! Η
Κατερίνα Γώγου δεν τά'χε κάνει ποτέ πλακάκια με τους σοφούς αυτού του
κράτους, όπως θά'λεγε και ο Βολφ Μπίρμαν, συνεπώς οφείλουμε σεβασμό στη
μνήμη της ή, όπως λέει και ο Θανάσης Νιάρχος στη συγκινητική του
αποφώνηση μεσ' στο ντοκιμαντέρ, μόνο Αγάπη! Ούτε τιμές, ούτε τίποτα!
Magnify Image
Πηγή: www.lifo.gr
Το 1989 - 90 ως
15χρονος μαθητής λυκείου και στούρνος σε μαθηματικά, φυσική, χημεία,
έκανα ιδιαίτερα μαθήματα με τον Μανώλη, σπουδαστή στο Χημικό της Αθήνας.
Ο Μανώλης ήταν ένας ωραίος τύπος, μαλλιάς, μούσιας, σινεφίλ και
αναρχοαριστερός, ο οποίος όσο είχε απηυδύσει με την ασχετοσύνη μου, άλλο
τόσο το διασκέδαζε κιόλας. Τέλος πάντων, ο Μανώλης ήταν ο πρώτος
άνθρωπος που με πήρε ένα κυριακάτικο πρωί με το αυτοκίνητο του και με
πήγε για καφέ στα Εξάρχεια. Πηγή: www.lifo.gr
Το 1989 - 90 ως
15χρονος μαθητής λυκείου και στούρνος σε μαθηματικά, φυσική, χημεία,
έκανα ιδιαίτερα μαθήματα με τον Μανώλη, σπουδαστή στο Χημικό της Αθήνας.
Ο Μανώλης ήταν ένας ωραίος τύπος, μαλλιάς, μούσιας, σινεφίλ και
αναρχοαριστερός, ο οποίος όσο είχε απηυδύσει με την ασχετοσύνη μου, άλλο
τόσο το διασκέδαζε κιόλας. Τέλος πάντων, ο Μανώλης ήταν ο πρώτος
άνθρωπος που με πήρε ένα κυριακάτικο πρωί με το αυτοκίνητο του και με
πήγε για καφέ στα Εξάρχεια. Πηγή: www.lifo.gr
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου